เรื่อง ปรมาจารย์บานฉ่ำ 18+

"ทะ...ท่านโดนเจ้าคนสวนกับเถ้าแก่โรงเตี๊ยมเย็ด!!"

"งื๊อออ...เจ้าอย่าพูดด้วยเสียงแบบนั้นได้มั้ยเล่าาา!!"

ฉ่าา…

เจ้าสำนักสาวสุดอับอาย

ที่ต้องมานั่งเล่าว่านางไปเสียซิงเสียหีให้กลับใคร

แต่ชงเอ๋อก็เป็นเพียงคนเดียวที่นางพอจะคุยเรื่องแบบนี้ให้ฟังได้

"แล้ว...สองคนนั้นควยใหญ่มากมั้ยคะ?"

"อื๋อ?"

แต่แล้วสาวใช้วัยชราของนางกลับถามกลับมา

ด้วยสีหน้าจริงจังทำเอานางเปลี่ยนอารมณ์ไม่ทันใช้?

"อะ...อื้อ… -วยใหญ่มากเลย

อันของคนสวนเกือบเท่าข้อแขนข้า

ส่วนของอีตาเจ้าของโรงเตี๊ยมนะ ข้าว่าใหญ่เท่าเลยแหละ!"

"ว้ายยย!!"

"ชงเอ๋ออ?"

นางยิ่งตกใจเมื่อหญิงแก่หวีดว้ายอย่างหน้าแดง

"โห...คงเสียวมันส์หีสุดๆเลยสิคะ มิน่าล่ะท่านถึงยอมให้พวกเขาเย็ด!"

"มะ...แหม...มันก็ไม่ใช่แบบนั้นซะหน่อย!!!"

"จริงเหรอค้าา?"

"จะ...จริง…จริ๊งงงงง!!"

"จริงงเหรอออออ?"

"งื๊อออ… ชะ...ชงเอ๋อออ!! เจ้าแกล้งข้าอีกแล้ว!!!!"

ฮิฮิฮิฮิ!

.

แล้วค่ำคืนนั้นก็เป็นคืนที่สองสาวนอนคุยกันอย่างออกรสชาติสนุกจิต

"นี่แล้วโดนเย็ดไปกี่ทีคะ?"

"จะ...เจ็ด...เอ้ยย...แปด?"

"ว้ายย...หีไม่บานแย่เลยเหรอคะ?

แถมควยใหญ่เท่าแขน...หีท่านไม่ฉีกเลยเหรอ?"

"กะ...ก็ฉีกแหละ...แต่ข้ารักษาเอา..."

"โห...โดนลักหลับแบบรู้ตัวแต่ก็ยอมเหรอคะ?"

"อะ...อื้อ..."

อิอิ… งื๊ออ…

เป็นการคุยกันเรื่องประสบการณ์การใช้หีของประมุขสาว

ที่ลงรายละเอียดน่าอับอายอย่างสุดฤทธิ์

แฉะ...อื๊อ...

คุยไปคุยไปหม้อจื่อก็น้ำเงี่ยนไหล

คิดถึงความเสียวซ่านที่ได้รับมาอย่างโคตรฟิน

เฝ้าแต่คิดว่าเมื่อไหร่หีนางจะได้กินควยใหม่ให้สุดแคม?

.

.

.

"อ้าคือข้ามาขอเข้าทำงานเป็นคนสวนอีกครั้ง"

"อ้อ...เจ้านั่นเอง"

.

"โห… ดูๆไปเค้าก็หน่วยก้านดีนะคะเนี่ย

แต่ดูข้างนอกดูไม่ออกเลยว่าควยเขาใหญ่เกือบเท่าแขน!"

"ชู่ววว… ชิงเอ๋อ...เจ้าอย่าพูดดังแบบนั้นสิ..."

ทั้งสองคนมาแอบดูอางัดที่กลับมารับงานคนสวนในสำนักต่อเช้าวันนี้

ตุง...

อะ...เอื๊อกก..?

แม้ว่าคนใช้หญิงชราจะดูไม่ออก

แต่หม้อจื่อเพียงมองไปที่เป้าของเขาก็จินตนาการได้ถึงขนาดของลำถอก

ก็นางทั้งเคยใช้ปากทั้งเคยอ้าขาให้มันกระทุ้งๆเข้าๆออกจนสบายหี?

.

หมับ... อุ๊?

เฮ้ยย?!

และทันใดนั้นเอง แม่บ้านหญิงสาวที่คุมเรื่องคนงาน

ก็คว้าหมับจับมือของคนสวนหนุ่มผู้นี้

ซึ่งนั่นทำให้เจ้าสำนักสาวถึงกับถลึงตาอย่างรู้สึกอารมณ์ไม่ค่อยดี?

.

"นี่...ข้าล่ะเสียดายแทบแย่ นึกว่าจะเสียเจ้าไปซะแล้วสิอางัด..."

พรืด...พรืด...

"นะ...นังนั่นมันเป็นใคร?!"

โดยเฉพาะเมื่อนางเริ่มลูบหลังมือของชายหนุ่มเบาๆ

พูดอะไรกับเขาที่หม้อจื่อไม่สามารถได้ยินได้จากตรงนี้

.

"อิอิ... ท่านประมุขหึงเขาเหรอคะ?"

"หะ...ห๊าา! ข้าเหรอหึง? ขะ...ข้าจะไปหึงเขาทำไม?"

"อ้าว...ก็หญิงอื่นกำลังจับมือผัวท่าน?"

"คะ...เขาไม่ใช่ผัวข้าสักหน่อยยย!!!"

ฉ่าา...

หญิงสาวหน้าง้ำอย่างแดงก่ำ

ปฏิเสธอารมณ์ที่แม้แต่ตนเองก็ไม่ค่อยจะเข้าใจ

แน่นอนล่ะว่านางไม่เคยคิดจะปักหลักกับเขา

แต่ก็โดนชายหนุ่มเอาไปตั้งห้าหกทีแถมแตกใน

พอมาเห็นเขามานัวเนียอยู่กับสาวอื่น

หญิงสาวก็ให้อารมณ์เสียคล้ายๆกับว่าจะทนไม่ได้?

.

"โธ่… เจ้าจะเสียข้าไปไหนได้เล่า…

ต่อให้ข้าไม่อยู่ที่นี่ เจ้าก็ไปพบข้าที่โรงเตี๊ยมได้นี่นา..."

งื๊อออ?!!

ท่าทางการพูดอันชีกอของหนุ่มหล่อคนสวน

มันชวนให้เจ้าสำนักสาวอารมณ์ขึ้นเป็นยิ่งนัก!

"ฮึ่ม! ไม่ไหวแล้ว! ข้าไปก่อนนะชิงเอ๋อ!!"

พรึ่บ!

"อ๊ะ...อ้าว? ท่านหม้อจื่อคะ?"

เพียงวูบเดียวหญิงสาวก็เหินหาวตามชายหนุ่มไปยังสวนหลังสำนัก

ปล่อยให้คนใช้หญิงชราได้เพียงแต่ยืนอึ้งที่นางดูอาการหนัก?

.

พรึ่บบ!!

"อ้าวว? ท่านอาจารย์?​ นั่นท่านจะไปไหนคะ?"

"อะ...เอ๋?"

ทว่าขณะที่กำลังร่อนไป นางกลับพบกับฟงเหมี่ยง

ที่เอ่ยทักจากชานห้องทำงานของตำหนัก

"อ้า… ไม่มีอะไรข้าว่าจะไปชมสวนหลังวังสักหน่อย..."

"เอ๋? สวนหลังวังเหรอคะ? ข้าไม่เคยเห็นท่านสนใจจะไปที่นั่น?"

"โอ๊ย… ข้าจะอยากไปดูบ้างไม่ได้รึไงล่ะ?"

"อ้า...ค่ะ?"

ฟงเหมี่ยงเป็นงงที่ทำไมอาจารย์ของตนถึงได้ฉุนเฉียวนัก?

พรึ่บบ!

แถมนางยังรีบกระโจนหนีไปอีก ราวกับว่ามีธุระรีบร้อนอะไรเป็นเรื่องหลัก?

.

ฮื้มๆๆๆ… ฉับๆ…

นะ...หนอย…

และพอหม้อจื่อไปถึง ก็เห็นคนสวนหนุ่ม

ยืนตัดแต่งพุ่มไม้พลางฮัมเพลงอย่างสบายอุรา

"นี่… อารมณ์ดีนักเหรอเจ้าน่ะ?"

"หืมม… อะ...อ้าววว!! เมียจ๋าาาา!"

วะ! ว้ายย!!

ทว่าแทนที่ชายหนุ่มจะเกรงนางที่หน้าง้ำอย่างจ้องตา

เขากลับรีบกระโจนโผเข้าจะกอดนางอย่างรวดเร็วจนนางต้องผงะ!

ปึ้ก!! เอ๋ง!!

เลยโดนนางยกตีนถีบเข้าใส่หน้าท้อง

หงายหลังลงไปกองร้องเจ็บอย่างกับหมา?

.

"โอ้ย...เมียจ๋า...เจ้าถีบข้าทำไมเนี่ย?"

"กะ...ก็บอกแล้วไงว่าห้ามเจ้าเรียกข้าว่าเมีย!"

ประมุขสาวยืนเท้าสะเอวตะโกนใส่เขาอย่างสุดอารมร์เสีย

"ละ...แล้วเจ้าเป็นอะไรกับคนดูแลคนงานของข้า?"

"หืม… เจ้าหมายถึงอะไร?

โอ๊ะ! หรือว่าเจ้าแอบดูตอนนางจับมือข้าเมื่อกี้นี้?"

"วะ...ว้ายย?!!" ฉ่าาา…

หม้อจื่อไม่ได้คิดเสียก่อนพูด นางจึงต้องเป็นฝ่ายหน้าเจื่อน

แก้มแดงระเรื่ออย่างหาทางไปไม่ถูก

"โฮ่... นี่เจ้าหึงข้าเหรอจ๊ะเมียจ๋า?"

"จะ...เจ้าบ้า...อย่ามาหลงตัวเองนะ! ชิ!" ฉ่าา...

นางไม่รู้แล้วว่าควรจะทำอย่างไร กับชายหนุ่มคนสวน

ที่ลุกขึ้นมายียวนยิ้มแป้นเยาะนางหน้าเป็นอยู่

.

"นี่...ถ้าเจ้าอยากจะหึงข้าล่ะก็...

อย่างน้อยเจ้าก็ต้องยอมรับว่าเป็นเมียข้าซะก่อนนะ!"

"ฮะ...? เฮอะ...ฝันไปเถอะ...!

คนชีกออย่างเจ้าน่ะ! ข้าไม่เอามาทำผัวหรอก!!"

พรึ่บบ!

เจ้าสำนักสาวสวยแค่นเสียง แล้วเพียงหันหน้าหนีอย่างแง่งอน

นางสุดค้อนคนสวนหนุ่มที่เอาแต่แหย่นางไม่ยอมหยุดเลยสักที

ดึ๋ง...ดั๋ง...

อุ...อูวว...?

ทว่าในสมองทึ่มๆของอางัดนั้นหาได้คิดอะไรมากมาย

สิ่งที่เขาจ้องมองอยู่คือบั้นท้ายอันงอนเด้งของนางในตอนนี้!

.

"แหม...เจ้าไม่อยากเอาข้าทำผัว...

แต่ข้าอยากเอาเจ้าทำเมียสุดๆเลยนะ!!"

หมับ! ว้ายย!!!

แล้วอางัดก็กระโจนจับก้นกลมกลึงของนางอย่างสุดห่าม

ทำเอาเจ้าสำนักสาวคนงามหวีดว้ายอย่างหน้าเสีย!

.

"จะ..เจ้าทำบ้าอะไรเนี่ย? นี่เราอยู่ในสำนักนะ! เดี๋ยวมีคนมาเห็น!"

"หืม? แสดงว่าหากไม่อยู่ในสำนัก เจ้าก็ไม่เกี่ยงล่ะสิเมียจ๋า?"

"ว้ายย! มะ! ไม่ใช่อย่างงั้นนะ!" ฉ่าา!!

หม้อจื่อทั้งหน้าแดงจากคำพูดที่ถ้อยเถียง

หมับๆๆ! พรืดๆ!

วะ! ว้าย! ปล่อยซี่!

ไหนจะมือไม้ของอางัดที่ถัดจากจับตูดของนาง

ก็เปลี่ยนสวมกอดจากด้านหลัง ล้วงเสื้อล้วงกางเกง

สัมผัสโนมเนื้อของนางตรงนั้นตรงนี้มั่วไปหมด

แถมที่แย่ที่สุดก็คือมันเหมือนมีอะไรบางอย่างที่โคตรแปลก

ทำให้มือไม้ของยอดฝีมืออย่างนางกลับระทวยอ่อน

รับมือเขาไม่ได้อย่างย่ำแย่?

.

ฟืดด...

"ฮื้มม...ตัวเจ้าหอมงจริงๆ...."

"งื๊ออ...หยุดนะ..."

นางสยิวไปหมดเมื่อหนุ่มหล่อคมเข้มหอมใส่ตรงซอกคอ

"หยุดทำไมล่ะจ๊ะ... ถ้าเจ้ากลัวเรื่องมีใครมาเห็น

ในสวนหลังวังนี่ไม่มีใครมาหรอก

โดยเฉพาะนังหัวสูงหม้อจื่อนั่นมันไม่มาหรอก!"

งื๊ออ? กรอด...

นอกจากโดนเขาลวนลามแล้วนางยังโดนด่าอีก

ทำเอาเจ้าสำนักสาวเริ่มไม่อาจจะอยู่นิ่ง!

.

"นี่! ถ้ายังด่าเจ้าสำนักอีก ข้าจะตัดลิ้นของเจ้า!!!"

"อ๋อ...จะตัดลิ้นของข้าเหรอ? งั้นแบบนี้ล่ะ!!"

จุ๊บบบ! งื๊ออ!?

แต่แล้วชายหนุ่มกลับปิดปากด้วยรสจูบ

ทำเอาเจ้าสำนักสาวที่กำลังอารมณ์ขึ้นต้องดิ่งวูบ

ตาเบิกโพลงกับความห่ามของคนสวนหนุ่มผู้นี้!

.

จ๊วบๆ! อื๊อ? อื๊ออ? อื้มม?

แถมชายหนุ่มยังสอดลิ้นสากเข้ามาพัวพันกับลิ้นนุ่มของนาง

ขยำๆ..อื๊อ? อื๊อ?

มือไม้ของเขาก็ทั้งบีบตูดบีบนม

ของหม้อจื่อที่นับว่ายังใหม่อยู่ในเรื่องกาม

อืออ..อ้อมม..อือ? งือออ....งื๊ออ...

นางเหมือนเด็กสาววัยขบเผาะที่ยังใหม่และตื่นเต้นในเรื่องกิจกรรมในหว่างง่าม

แค่เพียงโดนล้วงโดนคลำ โดนจูบโดนดูดลิ้น

อารมณ์เงี่ยนของนางก็เตลิดไปไกลเกินจะห้าม

เผลอเคลิบเคลิ้มจูบดูดลิ้นตอบชายหนุ่มที่เคยกระทุ้งควยหีเข้าใส่กันอย่างเข้าทาง?

.

"อาา... เจ้าจูบเก่งขึ้นะเนี่ย..."

"อื๊อ....ปะ...ปล่อยข้านะ...ฮาห์...อา..."

มันอ่อนลงมากเหลือเกินในน้ำเสียงอันนุ่มหวาน

ลมหายใจของหญิงสาวเริ่มอุ่นร้อน

น้ำสวาทเริ่มก่อตัวเยิ้มฉ่ำตามแคมร่อง..

.

"ปล่อยเจ้าหรือ... ไม่หรอก...ข้าจะไม่มีวันปล่อยเจ้าไปไหน!"

หมับ! ว้ายย!

เขาพูดอย่างนั้นก่อนจะกอดรัดเรือนร่างอันแสนนุ่มแนบเอาไว้

งื๊ออ? ฉ่า...?

หญิงสาวหน้าแดงแรงแขนแรงขามันอ่อนไปหมด

หนุ่มคนสวนแค่กอดรัดร่างนางแนบแน่น ไม่ได้ลวนลามหรืออะไร

แต่นั่นกลับทำให้นางหนีไปไหนไม่ได้อย่างยากเย็นเป็นที่สุด!

.

"อาจารย์! อาจารย์คะ!!!"

เฮืออก!!x2!

แต่แล้วทันใดนั้นเองก็มีเสียงเรียกให้เขาทั้งสองคนตกใจถึงขีดสุด

ไม่รู้เหมือนกันว่ามีใครมาเพื่อหยุดความเร่าร้อนของทั้งสองให้จนใจ!