เรื่อง ปรมาจารย์บานฉ่ำ 18+

"ท่านเฉินอันขอเข้าพบค่ะท่านเจ้าสำนัก!"

เฮือกก!!?

"ชะ... เฉินอันงั้นเหรอ?"

"อือ...เฉินอันอะไรเหรอครับ?"

"หรือว่าเป็นผัวท่านอีกคน?"

หนุบ..หนับ...

"อื๊ออ!! พวกเจ้าปล่อยข้า!"

พลั่ก! โอ้ย!

หม้อจื่อเลิ่กลั่ก ผลักไสหนุ่มๆที่คลอเคลียอยู่ไม่ห่างเรือนร่างของนาง

สองมือของพวกเขาต่างโอบเอวกุมเต้าลูบสะโพก

ไม่ใช่ว่านางจะไม่ชอบในรสสัมผัส แต่นางก็ต้องเอาเรื่องงานไว้ก่อน

รวมถึงเพิ่งจะอิ่มกามากันไปหยกๆ...

.

"วะ... ไว้ให้เขามาเข้าพบข้าวันหลัง วันนี้ข้าไม่ว่าง!"

ปริ๊ดซ์ๆ... อืออ...

ใช่แล้วนางไม่ว่าง....

โดยเฉพาะตอนนี้ที่แคมหีของนางล้นเลอะไปด้วยน้ำกามแบบโคตรสกปรก

นางโดนหยางเซิงและหกองครักษ์รุมเย็ด แต่ละคนก็แตกในกันไปคนละสองยกสามยก

เรียกว่าแค่ยืนขึ้นแคมหีของนางได้อ้าออก น้ำควยของพวกเขาก็ไหลรวมกันออกมาแบบสดๆ!

.

"ตะ...แต่ว่า ท่านเฉินอันบอกว่า เป็นธุระของชุมนุมเงาทมิฬ!"

"ชะ...ชุมนุมเงาทมิฬ?!!"

อึก...?

"ดะ! ได้! บอกให้เขารอเดี๋ยว!"

ที่แท้จอมยุทธหนุ่มหล่อมาดคุณชายอย่างเฉินอันนั้นหาใช่ธรรมดา

ชุมนุมเงาทมิฬนั้นเป็นกลุ่มชาวยุทธที่ไม่สังกัดดินแดนใด

แต่เป็นกลุ่มที่มีนิสัยชอบเข้าไปยุ่งกับเรื่องสำคัญของดินแดนต่างๆ

จากเสียงลือเสียงเล่าอ้าง

พวกเขาล้วนอยู่เบื้องหลังเหตุการณ์สำคัญในประวัติศาสตร์ต่างๆนาๆ

โอกาสที่ชุมนุมเงาทมิฬจะเผยตัวนั้นหายาก

และหากนางปฏิเสธ เฉินอันก็อาจไม่กลับมาขอพบกับนางอีก

.

"เอ้า! ได้ยินแล้วนี่! พวกเจ้ารออะไรอยู่ใส่เสื้อผ้าซี่!"

"โอยย... ข้ายังเพลียอยู่เลย..."

งื๊อออ!

ประมุขสาวและแสนจะปวดหัว กับเหล่าผัวๆ

ที่นั่งๆนอนๆหมดแรงข้าวต้ม หลังจากขย่มเย็ดนางกันจนปวดขา?!

.

"ถ้าไม่ลุกล่ะก็! ข้าจะฆ่าพวกเจ้าทิ้งให้หมด!"

"โห... เมียจ๋า? เจ้าจะฆ่าพวกข้าได้ลงเหรอ?"

ฟึ่บบ! ฮึ้ยย!?

มือของหนึ่งในชายหนุ่มพูดแล้วเชยคางนางเล่นอย่างไม่มีทีท่าจะหวาดกลัว

มันเป็นความหยิ่งผยองของผู้ชายหลังจากได้กลายเป็นผัว!

.

ฮึ่มม... อืมม...?

หม้อจื่อจึงต้องใช้ความคิด

เพราะพวกผู้ชายหล่อแต่หน้าด้านพวกนี้ ถึงขู่ฆ่าไปก็คงไม่กลัวโคตรเซ็งจิต!

.

"นี่! ถ้าไม่รีบใส่เสื้อผ้าล่ะก็! คราวหน้าข้าไม่ให้เย็ดแล้วนะ!"

"เอ๋!!!!"x6!! "ครับๆ! ใส่แล้วค้าบบบบ!"x6!

เอ๋อออ....? เหอๆ...?

แล้วนางก็ต้องหน้าเจื่อน เมื่อคำขู่แบบนั้นมันเสือกได้ผลดีซะเหลือเกิน...

งื๊ออ? ฉ่าา...

แถมยังต้องอายเองอย่างหน้าแดงซ่าน

ก็การขู่แบบนั้น มันเหมือนบอกว่านางจะให้พวกเขามาเย็ดนางอีกน่ะสิ...

.

"แหม... ว่าแต่คราวหน้าท่านจะให้พวกข้ามาเย็ดอีกเมื่อไหร่?

พวกข้าพร้อมเสมอเลยน้าา!"

"งื๊ออ... อย่ายื่นหน้ามาใกล้ข้าซี่!"

พลั่ก! ฮ่าฮ่าฮ่า!

นางผลักอกของหนึ่งในหกบุรุษ พวกเขายื้อยุด

เข้ามากระเซ้าเหย่าแหย่นาง ราวกับหนุ่มหล่อกลั่นแกล้งหญิงสาวตามชายทาง

เพียงแต่หนุ่มหล่อพวกนี้นั้น ล้วนแล้วแต่เพิ่งจะกระเด้าหีของนางมาทุกคน!

.

ก๊อกๆ!

"ท่านเจ้าสำนักคะ! ท่านเฉินอัน!"

"รู้แล้วๆ! ก็บอกแล้วไงว่าให้เขารอก่อนซักครู่ๆ! ไม่ได้ยินหรือไง!"

เอ๋?

ท่าทางอันล่กๆลนๆของเจ้าสำนักสาว

ทำเอาคนใช้สาวสุดแปลกประหลาดในใจอยู่ชอบกล

ปกติแล้วนางมักจะวางตัวเรียบเฉย ไม่มีเลยจะยอมเสียมาดอันเยือกเย็น

แต่ตอนนี้สิ่งที่นางเป็น มันไม่ต่างจากสาวๆวัยรุ่นทั่วไปที่แสนว้าวุ่น!

.

"นะ... นี่กางเกงในข้าไปไหน?"

นางที่พยายามเก็บเสื้อผ้ากลับมาใส่ ก็พบว่าชั้นในตัวโปรดของนางหาย

"อ๋อ...อยู่นี่ไงครับท่านหม้อจื่อ!"

"จะ! จงหลี่เอาคืนมานะ!"

"อื้มมม.... จะคืนดีรึเปล่าน้า..."

ฟืดดด! ว้ายย!

เจ้าสำนักสาวสวยปานนางฟ้าต้องโววาย เมื่อจงหลี่สูดกลิ่นกาย

หรือกลิ่นหีของนางผ่านชั้นในของนางอย่างเต็มรัก!

"อืมม... หอมรัญจวนขนาดนี้ ข้าไม่คืนดีกว่า!"

"จะ! เจ้าบ้า! เอาคืนมานะเจ้าโรคจิต!"

ฟุ่บ! โอ๊ะๆ!

หญิงสาวโผเข้าจะคว้าชั้นในของนางออกจากมือของจงหลี่

ทว่าเขานั้นสูงใหญ่กว่านาง เมื่อยกมือชูขึ้นเหนือหัว

นางก็ไม่สามารถเอื้อมถึงมือเขาสักที

หมับ! เอ๊?

แล้วชายหนุ่มถือโอกาสโอบรัดร่างของเจ้าสำนักสาว

เอาไว้ในอ้อมกอดของเขาทันที

ม๊วฟ... อื๊อ?

"โอ๊ะ... กลิ่นกายท่านเนี่ยหอมสุดๆไปเลยน้า..."

"งื๊ออ! ปล่อยข้า!"

และเขาก็หอมแก้มนางก่อนทำหน้ากระลิ้มกระเหลี่ยยั่วนางอย่างยินดี

.

"ฮึ่มม! จงหลี่! เจ้าจะคืนหรือไม่คืน! อยากโดนข้าฆ่าเหรอ!"

ครืนนน!

"โอ๊ะ...โอ...?"

ในที่สุดหม้อจื่อก็หมดความอดทน

นางแผ่จิตสังหารจนหนุ่มหล่อสูงใหญ่ถึงกับหวาดผวาไปทั่วทุกรูขุมขน!

.

"แหม๊...กลัวจังเลยนะครับท่านเจ้าสำนัก! พี่หยางเปิดประตูเลย!"

"เอ๋???! ว้ายย!!"

แอ๊ดดดด!!!

อิอิ...

หยางเซิงหัวเราะความคิดของจงหลี่ และเขาก็รีบเปิดประตูทันที

ส่วนหม้อจื่อนางยังเร็ว รีบขยับหมวกผ้าปิดหน้าของตนอย่างเร็วรี่!

.

"โอ๊ะ....โอวว? วิ้วววว!"

งื๊อออ?

มันเป็นเสียงเป่าปากของจอมยุทธหนุ่มมาดคุณชายในชุดดำอย่างเฉินอัน

ที่เห็นเจ้าสำนักสาวประมุขแห่งดินแดนเหมันต์

กำลังกอดรัดอีลุงตุงนังอยู่กับองครักษณ์หนุ่มหล่อแถมหุ่นล่ำ!

.

"เอ้อ... ดูเหมือนว่าพวกท่านกำลังยุ่งกัน... งั้นข้าขอตัวก่อน..."

"มะ...ไม่ต้อง!"

ผลัก! โอ้ยย... อิอิ...

ชิส์!

นางได้แต่เบ้ปากใส่จงหลี่ ที่ยังอมยิ้ม

เมื่อนางผลักร่างกายใหญ่โตของเขาออกได้ซะที

.

หืมม?

ส่วนเฉินอันนั้นเดายากว่าเขาคิดอะไร ใบหน้าของชายหนุ่มดูยิ้มๆ

แต่เขาก็ยิ้มอยู่เสมอในมาดสุขุมนุ่มลึกแอบเล่ห์ร้าย

.

"เอ้อ... ไม่ทราบว่าพวกพี่ๆท่านคือ?"

"อ้อ... ข้าคือหยางเซิง บุตรของหยางฮั่น! ส่วนอีกห้าคนนี้คือองครักษ์ของข้า"

"โอ้... ที่แท้ก็บุตรท่านเศรษฐีใหญ่นี่เอง! อืมม..."

งื๊อออ...?

หม้อจื่อได้แต่ลอบมองสายตาของชายหนุ่มอย่างหัวใจหวาดกระพือ

เพราะพวกองครักษ์หนุ่มและหยางเซิง ล้วนแล้วแต่ยังแต่งตัวกันไม่เสร็จดี

บ้างยังไม่ได้ใส่เสื้อคลุม บ้างก็ยังหอบกางเกงนอก ถอดรองเท้า

มันจะไม่แปลกเลยหากเฉินอันจะเดาได้ว่านางโดนพวกเขารุมกระเด้าอยู่ในนี้!

.

"อ้า... พวกข้าเสร็จธุระกับท่านเจ้าสำนักครบทุกคนแล้ว!

งั้นข้าปล่อยให้พวกท่านคุยกันดีกว่า...อิอิ..."

ฮึ...

หม้อจื่อได้แต่เบ้ปาก

เมื่อหนุ่มหล่อเพลย์บอยผัวลูกศิษกล่าวสองแง่สองง่ามใส่นาง

แล้วหันมาขยิบตาหยอกนางอย่างอมยิ้ม

.

"โอ้...?"

อึ๊?

ส่วนเฉินอันก็มองตามชายกลุ่มนั้นหอบเสื้อผ้าพะรุงพะรังจากไป

ทำเอาในหัวใจของหม้อจื่อให้เสียวๆอยู๋ในที

.

"ว่าแต่พวกเขามาทำอะไรเหรอครับ? ทำไมต้องถอดเสื้อผ้ากันด้วย?"

อึ๊?...นั่นไงล่ะ?

"อ้า... พอดีพวกเขาอยากให้ข้าช่วยชี้แนะเรื่องฝึกวิชาสักหน่อย..."

เจ้าสำนักสาวสรรหาคำตอแหลอย่างฉับไว

ปริ๊ดซ์...อึ๊!!

ก่อนที่จะต้องรีบหนีบขา

เพราะน้ำควยเหล่าคนที่นางฝึกมันยังพยายามจะซึมไหล!

.

"อ้อ...มิน่าล่ะ... ข้างในนี้ถึงได้เหม็นคลุ้งเชียว...?"

เหอๆ...

จะว่าอย่างไรดี ก็ในนี้มีทั้งน้ำ-วย น้ำหี รวมไปถึงน้ำเยี่ยว!

ฟุดๆ ฟิดๆ...

"อื๋ออ? เหมือนว่าข้าจะได้กลิ่นฉี่ด้วยนะครับ?"

"อ้า... ฮ่าฮ่าฮ่า! พอดีว่าหนึ่งในนั้นกลัวการฝึกของข้าจนฉี่แตกน่ะ!"

"โอ้! เหรอครับ...?"

ฉ่าา....

ใบหน้าหลังผ้าปิดหน้าของหม้อจื่อตอนนี้มันแดงแจ๋จัดๆ

นางโคตรอับและอาย ที่ผู้ชายทักเรื่องกลิ่นฉี่ของนาง

แถมนางยังต้องมาแก้ต่าง ว่าไม่ใช่ฉี่ของนางซะอย่างนั้น!

.

"แล้วกล่องของบรรณาการนี่... นอกจากเลอะฉี่แล้วยังเลอะอะไร...ขาวๆ?"

"ว้ายยย! อย่าแตะนะ!"

"อุ๊?"

"อ้า...ฮ่าฮ่า..."

"?"

เฉินอันมองหน้านางด้วยสีหน้าอันฉงน ส่วนหม้อจื่อที่ลุกลี้ลุกลนงี้เหงื่อเย็น

เพราะถ้าเฉินอันเข้าไปใกล้คงเห็นและรู้ว่ามันเป็นน้ำเงี่ยนน้ำควยของพวกนั้น!

.

"วันนี้ท่านแปลกๆนะขอรับ ตอนเจอท่านคราวก่อน

ท่านดูเยือกเย็นและน่ากลัวมากๆ?"

"อ้า... หึหึ... ทำไม?

เป็นประมุขแดนเหมันต์ก็ห้ามหัวเราะหรืออย่างไรกัน?"

หญิงสาวทำเป็นหัวเราะพูดช้าเนิบๆอย่างเก็บอาการ

ทว่าก่อนหน้านี้นางหัวเราะลั่นแหยๆไปไม่รู้ต่อกี่ครั้ง

เรียกว่าเก็บทรงมาเก็บทรงเอาตอนนี้มันคงจะไม่ทัน?

.

"อืมม... ก็ไม่ทำไมหรอกครับ แล้วตกลงนั่นมันน้ำอะไรเหรอครับ?"

"อ๋ออออ....."

หม้อจื่อลากเสียงยาว เพื่อหาคำตอแหลแก้ต่างเรื่องน้ำว่าวของเหล่าชายฉกรรจ์!

"มะ! มันคือน้ำยาฆ่าเยื้อ!"

"น้ำยาฆ่าเชื้อ?"

แน่ล่ะว่าเฉินอันฟังแล้วย่อมไม่เชื่อ

"ใช่... ในกล่องนี้นะ มีศพของกิเลน

และเวลาตายมันจะแพร่เชื้อที่เป็นพิษออกจากศพ

จึงต้องคอยเอาน้ำยาพวกนี้พรมทับเอาไว้!"

"วะ! เหววอออ!"

อุ๊...? คิกคิก...?

หญิงสาวแอบหัวเราะ

เมื่อเห็นท่าทางของเฉินอันที่กระโดดถอยหลังแอบตัวสั่นและงันงก

นางตอแหลซะเขากลัวน้ำ-วย น้ำหี น้ำเงี่ยนที่นางนั้นทำหก!

"งั้น.... ข้าว่าเราเปลี่ยนที่คุยกันดีกว่ามั้ย?"

"เอ้อ...ดะ...ดีขอรับ!"

หึหึ...

แม้จะเพิ่งโดนผู้ชายรุมกระเด้าหี

แต่นางก็สามารถแก้สถานการณ์ได้ทันท่วงทีอย่างหัวไวและฉลาดเป็นกรด

ไม่เสียชื่อปรมจารย์สาวผู้อยู่ยืนมาเนิ่นนาน

จะเสียก็แค่ตอนนี้หีบานในโพรงหีนี่มีแต่น้ำควย?