เรื่อง ปรมาจารย์บานฉ่ำ 18+

แอ๊ด๨...แอ๊๨...

อึกx2?

บนเรือสำเภาลำใหญ่หรูแค่ไหนก็ยังมีเสียงไม้ลั่น

ชาวยุทธหนุ่มสาวสองคนที่ต้องอยู่พักร่วมห้องกัน

พวกเขาเดินเข้ามาในห้องนั้นด้วยอาการกระอักกระอ่วนใจ

.

"เอ้อ... ห้องนี้มันดูดีกว่าที่คิดนะ... เจ้าว่ามั้ย?"

"ฮ่าฮ่า...นะ...นั่นสินะคะ?"

มันเป็นคำเอ่ยเพื่อคลายบรรยากาศของเฉินอัน แม้จะจองได้ห้องเดียว

แต่จอมยุทธหนุ่มมาดคุณชายก็จองห้องหรูราคาแพงเลยทีเดียว

หนุบ... อูวว?

โดยเฉพาะเตียงนั่นที่แค่มองก็รู้ว่านุ่ม หม้อจื่อมองมันอย่างพอใจ

พั่บๆๆ! อ๊าซ์ๆ!

ว้ายย!? ฉ่าา? คิดบ้าอะไรของข้ากันเนี่ย!?

และเพลินไปจนคิดถึงตอนนอนแอ่นตูดให้เฉินอันกระทุ้งซะเป็นการใหญ่?!

.

"อ๊ะ? แม่นางเป็นอะไรไปหรือ?"

"เอ๊---- ปะ---เปล๊าาา! แหะๆ...."

อืมม?

เฉินอันมองไปยังดวงหน้าอันแดงซ่านของเจ้าสำนักสาวอย่างสงสัย

หึ...

เอ๊ะ?

และเขาก็อมยิ้มให้นางลอบสังเกตุ

ความจริงแล้วเฉินอันเองก็ย่อมถูกใจนางไม่น้อย

ก็เจ้าสำนักสาวผู้นี้เป็นสตรีที่งามล้ำกว่าหญิงอื่นนับพันนับหมื่นร้อย

ชายใดเล่าเข้าใกล้นางแล้วจะไม่เผลอใจ แต่ด้วยภารกิจแล้ว

เฉินอันจึงห้ามใจเอาไว้ไม่ให้รุ่มร่ามจีบนาง

.

"ฮื้อ...เมื่อไหร่จะจีบข้าสักทีนะ?"

"เอ๊ะ? เมื่อกี้แม่นางว่าไงนะ?"

"เอ๊ะ? ปะ...เปล๊าา! ข้าว่าน้ำชา! น้ำชา! ข้าก็อยากได้น้ำชาเหมือนกัน!"

"อ้อ...ได้เลยงั้นเดี๋ยวข้ารินให้..."

แหะๆ...

ผิดกับนางที่อยากให้เขารีบจีบเหลือเกินจนอาจจะคิดดังไปสักหน่อย?

จ้อกก...

เฉินอันที่รินน้ำชาอยู่จึงรินเผื่อให้นางอีกสักถ้วย

แอ๊ด๨...

วาบบ... โอวว?

แล้วเขาก็ขยับไปเปิดหน้าต่าง มองดูท้องฟ้าอันงดงามของแดนเหมันต์

ซึ่งคืนนั้นดวงจันทร์กลมโตใกล้เข้ามาจนแสงสว่างนวลผ่องจับล้วนบนใบหน้าหล่อเหลาของเฉินอัน

ทำเอาประมุขสาวที่ปลอมตัวมานั้น

ถึงกับเคลิบเคลิ้มในบรรยากาศอันลึกลับแต่ละมุนนักของเขาไปด้วย

"งามเหลือเกิน..."

"หืมม? อ้อ...ใช่...พระจันทร์งามเหลือเกินเลยแม่นาง"

"เอ้อ...อื้อ...นั่นสิคะ...."

แน่นอนว่าที่หม้อจื่อเอ่ยชมนั้นหาใช่พระจันทร์

พอนางขยับกายมายืนข้างเคียงกับหนุ่มหล่อ

ก็พบว่าเขายังสูงใหญ่กว่านางไม่น้อยเลย ทั้งๆที่ตอนยืนห่างๆก็ไม่ได้รู้สึกแตกต่างขนาดนั้น

"ข้าชอบท้องฟ้าที่ดินแดนเหมันต์มากเลย มันอบอวนไปด้วยไอหมอกสีขาว

เวลามันสะท้อนกับแสงจันทร์แล้วดูระยิบระยับราวกับละอองดาวนับหมื่นพัน"

โหวว...?

หม้อจื่อให้แอบทึ่ง นึกไม่ถึงว่านอกจากมาดแล้ว

เขาเองก็อาจมีการศึกษาสูงสมฐานะของคุณชายเช่นกัน

บทกวีที่ร้อยเรียงเพียงทำนองพูดออกมาทันทีโดยมิได้ตกแต่งหรือกลั่นกรอง

บ่งบอกว่าชาวยุทธผู้นี้ต้องเป็นหนอนหนังสือไม่น้อยด้อยไปกว่าบัณฑิตในวัง

.

"หึ... หากย้อนกลับไปสัก 50 ปีก่อน ช่วงตอนเวลานี้

จะมีแสงออโรร่าสีรุ้งละลายเคลือบลงมาบนหมอกนั่น ข้าว่าเจ้าต้องยิ่งชอบเป็นแน่"

"เอ๋? แม่นางพูดเหมือนแม่นางเคยเห็น?"

"เอ๊ะ? ว้ายย! ข้าจะ...จะไปเคยเห็นได้ยังไงล่ะ?"

"ฮ่าฮ่าฮ่า... นั่นสิ... ข้าก็ว่าเจ้าอายุไม่น่าถึงเบญจเพศเป็นแน่"

ฉ่าา...? อุฮิ....

ตอนแรกนางตกใจที่เผยใต๋แต่พอฟังคำเดาอายุของชายหนุ่มแล้วก็ให้แอบอมยิ้ม

แม้นางจะรู้ดีว่ารูปลักษณ์ของตัวเองดูสาวกว่าวัยสักแค่ไหน

แต่เมื่อมีผู้ชายมาชมก็อดไม่ได้ที่จะภูมิอกภูมิใจมันทุกที

.

"หืมม... นั่นมันหลุมอะไรน่ะ?"

อุ้ยย? ว้ายย?

ทันใดชายหนุ่มก็เอ่ยทักถึงหลุมยักษ์หลุมหนึ่งที่เกิดอยู่กลางทุ่งนาหลังวังบุปผาน้ำแข็ง

เมื่อเรือสำเภาแล่นเอื่อยๆวนผ่านมาทางนี้

"หลุมแบบนั้น... ไม่ได้เกิดขึ้นมาเองแน่... ต้องเกิดจากผู้ใช้วิชา..."

เหอๆ... ฉ่าา...?

หม้อจื่อถึงกับทำหน้าเจื่อนแดงซ่าน เพราะมันคือหลุมที่นางใช้พลังปราณขุดไว้

ตอนที่กำหราบพวกลูกจ้างชายบ้ากาม ที่รุมกระเด้าหีกระเด้าตูดนางมาน่ะสิ...

.

พั่บ! พั่บ! พั่บ! ๆ ๆ ๆ ๆ

ป้าป ป้าปๆ ๆ ๆ!!!

อ๊า อ๊า อ๊าา อ๊าา!!!

"อู้ยส์...มันส์มั้ยเล่าอีดอกเจ้าสำนัก!"

"อ๊าซ์ๆ! มันส์! เสียวว! มันส์จ้ามันส์! อ๊าซ์ๆ!"

.

เอื๊อกก... มิบๆ...แฉะ...

และพอเขาชี้ให้เห็นนางก็พลันนึกถึง

มันเป็นเหตุการณ์ค่ำคืนหนึ่งที่โคตรเสียวมันส์ทั้งรูตูดและรูหี

ร่างกายของเจ้าสำนักสาว ยังคงจดจำความใหญ่ยาว

ที่สอดเข้ามากระทุ้งเข้ากระทุ้งออกทั้งสองรูของนางพร้อมๆกัน

ทำให้นางเสียวซ่านจนถึงกับสมองสั่นเกินกดกลั้นความเงี่ยนมันส์

ต้องถึงสวรรค์ตัวกระตุกคา-วยของพวกมันหลายสิบที

.

"หึหึ... เจ้าอยากฟังความลับมั้ย?"

"เอ๋...ความลับ?"

ฉ่าา...

เฉินอันให้สงสัยกับใบหน้าอันยิ้มระเรื่อของสาวงามชุดขาวตรงหน้าผู้นี้

"หลุมตรงนั้นน่ะ เกิดจากการระเบิดพลังวัตร ของปรมาจารย์สาวคนหนึ่ง"

"หา...? หม้อจื่ออาจารย์เจ้าน่ะเหรอ?"

เฉินอันนั้นตกใจ เพราะไม่มีใครกล้าย่างกราย

มาหาเรื่องหม้อจื่อเป็นทศวรรตแล้วเท่าที่ข้อมูของเขามี

"ละ...แล้วอาจารย์เจ้าสู้กับใคร?"

"กับกลุ่มผู้ชาย..."

"กับกลุ่มผู้ชาย?"

อิอิ...

?

หม้อจื่อพูดไปก็เลิกตาอย่างตื่นเต้นที่ได้เผยเรื่องน่าอายของตนเองให้เขาได้รับรู้

ส่วนเฉินอันก็รู้สึกได้ถึงความลิงโลดบางอย่างซึ่งไม่อาจปกปิดได้จากสาวงามที่เล่าอยู่

"คืนนั้นพวกมันรุมโทรมข่มขืนย่ำยีนาง...."

"พูดเป็นเล่น?"

"เจ้าจะเชื่อหรือไม่เชื่อก็ได้... แต่หลุมใหญ่ขนาดนั้นเจ้าว่าใครเล่าเป็นคนขุด?"

อึก?

เฉินอันไม่อาจปฏิเสธความจริงข้อนั้น

นั่นหมายถึงสิ่งที่สตรีตรงหน้ากำลังเล่าอย่างน้อยก็ต้องจริงอยู่ครึ่งหนึ่ง

"อาจารย์ของข้านั้นครองตัวเป็นหญิงพรหมจรรย์มาเป็นร้อยปี

แต่นางก็เป็นสตรี มีหีเหมือนผู้หญิงทั่วไป..."

อุ๊?

คิก...

หญิงสาวตลกที่ชายหนุ่มดูตกใจเมื่อได้ยินนางพูดอย่างหยาบคายแบบอยู่ดีๆ

"นางเชื้อเชิญให้คนสวนของนางเย็ดหีนางเพื่อบำบัดความใคร่"

"คนสวน?"

"ช่าย...คนสวน..."

เอื๊อกก...

โอวว?

หม้อจื่อลอบมองเห็นท่าทางของชายหนุ่ม

ที่กลืนน้ำลายคิดตามอย่างไม่เป็นกระบวนหลงลืมการสงวนซึ่งท่าที

"แต่เดิมนางก็ทำตัวไม่ดีกดขี่เจ้าคนสวนเอาไว้มาก

พอมันได้ทีได้ปี้นาง มันก็เลยพาเพื่อนคนงานมารุมโทรมนางจนสลบ"

"จนสลบ?"

"ใช่แล้ว... ข้าบอกแล้วไงว่าอาจารย์ข้าแม้เป็นปรมจารย์แต่นางก็มีหี

คนเถื่อนพวกนี้ลำ-วยใหญ่ยาว รุมกันกระเด้านางพร้อมกันทั้งหีทั้งตูด

จนนางน้ำหีแตกกระจายสลบคาควยไปเป็นสิบๆที...อืยยส์..."

โอวว?

คำบอกเล่าของหม้อจื่อต่อหนุ่มหล่อมาดคุณชายทำเอาเขาอึ้งกิมกี่

ส่วนเจ้าสำนักสาวรู้สึกสนุกตื่นเต้นและเงี่ยนดี น้ำเสียงของนางเริ่มกระเส่า

และนางก็รู้สึกว่าชาายหนุ่มเองก็เป็นอยู่เช่นกัน

ทั้งสองมองหน้ากันไปมาอย่างเหลือแค่เวลาเท่านั้นที่ไฟราคะจะจุดติด!

.

"แต่อาจารย์เจ้าแข็งแกร่ง... ก็ไม่น่ายอมแต่แรก...? อืยยส์..."

"ก็จริงที่นางน่ะแข็งแกร่ง...

แต่พอโดน-วยใหญ่ๆยาวๆแทงให้เสียวให้มันส์หี

ไม่ว่าหญิงสาวชาวบ้านหรีอสตรีผู้สูงศักดิ์

ก็ไม่อาจฝืนธรรมชาติต่อต้านความสุขนั่น

จากแรกๆไม่เต็มใจและกล้ำกลืน นางถึงกับใช้มือจับ-วยของพวกมัน

ยัดใส่รูหีรูตูดตัวเองด้วยซ้ำในตอนหลังน่ะสิ"

"ทำไมเจ้ารู้ละเอียดจัง? อืยยส์..."

ฟึ่บบ...อุ๊?

หม้อจื่อใช้มือลูบไปบนอกของชายหนุ่ม

และก็รู้สึกได้ถึงหัวใจของเขาที่เต้นรัวตามความตื่นเต้นของเรื่องที่นางเล่ามานี่

"เพราะข้าโกหกน่ะ... อิอิ...

เจ้าเนี่ยวางมาดคุณชาย ที่แท้ก็เป็นชายหื่นเหมือนกันเหรอ?"

"จะ...เจ้า!"

ฮิฮิ...

เจ้าสำนักสาวพูดแล้วก็หันหลังผละหนีจากเฉินอัน

หลังจากเล่าเรื่องเสียวยั่วหยอกเย้าหนุ่มหล่อจนเกินพอดี

.

เอาล่ะ...1...2...3

3... เอ๋?

แต่แล้วแผนการของนางกลับไม่เป็นไปดั่งฝัน

นางคิดว่าพูดยั่วเขาซะแบบนี้ เขาจะหื่นเงี่ยนและอยากเอาคืนนาง

จนพุ่งเข้ามาสวมกอดเรือนร่างของนางจากด้านหลังในทันที

.

"หึหึ... แม่นาง...

เจ้าเนี่ยกล้ามากเลยนะ นินทาอาจารย์ตัวเองซะเสียเลย

ข้าไม่คิดว่านางมารร้ายหม้อจื่อ

จะมีนิสัยชอบควบเสี่ยวเอ้อทีละสองคนแบบเจ้าหรอกนะ"

เหออ....?

หม้อจื่อไม่รู้จะพูดอย่างไรเลยเมื่อฟังคำที่ชายหนุ่มพูดมานี่

เขายังคงติดภาพอันร้ายกาจและงดงามของนางในฐานะเจ้าสำนัก

และกลับกันก็มองนางในร่างใหหยี่นี้เป็นสตรีที่มักมากและร่านรัก

นั่นทำให้เขาระวังตัวไม่คิดรวบหัวรวบหางเผด็จศึกนางอาจรังเกียจหากคิดหนัก

ดูเหมือนสัมพันธ์รักกับเฉินอัน มันจะไม่เกิดขึ้นง่ายๆซะแล้วสิ?