เรื่อง เรื่องสั้นแนวผู้หญิงกับคนต่ำชั้นกว่า 18+

อึก... อืออ?

ลิซ่าตื่นขึ้นมาในช่วงสายของอีกวัน พร้อมกับดวงตาที่บวมช้ำ

แกรกๆ...? อื๊ออ? แค่กๆ...

ทว่ามันไม่ได้มีเวลาให้บอบช้ำสำหรับผู้หญิงที่ติดยาอยู่มากนัก

อาการที่เธอคันคะเยอไปทั้งตัว และลำคอที่แห้งผากจนต้องไอ

ตัวอุ่นรุมๆอุณหภูมิร่างกายมันขึ้นสูงจนคล้ายกับเป็นไข้

ความทรมานเหล่านี้มันเป็นอะไรที่หลีกเลี่ยงไม่ได้

หากได้พลาดพลั้งไปรับสารเสพย์ติดจนติดเข้าร่างกาย

.

แกร๊ก... ฟึ่บ... อืออ?

ที่หน้าห้องของลิซ่ามันมีถุงยาอยู่ที่ลูกบิดแขวนเอาไว้

พอถึงวันจ่ายยา จะมีลูกน้องของไอ้เดโชคอยเอามาแจกให้

ซึ่งเมื่อวานลิซ่าออกไปนอกสถานที่จึงไม่ได้อยู่ที่ห้อง

มันจึงผลัดมาให้เธอตอนเช้า

และดูเหมือนว่าเธอจะไม่ได้ตื่นตอนมันมาแจก

มันจึงแขวนไว้ให้เธอผู้มั้ยพร้อม

.

ฉึบบ... เฮ้ยย!?

ทว่าในถุงยานั้นกลับว่างเปล่า

"วะ! เวรเอ๊ยย! อีกแล้วเหรอวะ?"

ปึงๆๆๆๆ!

และหญิงสาวก็ปรี่ไปเคาะประตูห้องข้างอย่างรุนแรง

"ออกมานะอีใหม่! เอายาของกูมานะ!"

"อื๊อ? ฉันไม่อยู่พี่!"

"ไม่อยู่เหี้ยอะไร! มึงเมายาจนหลอนเหรออีใหม่!

ถ้าไม่ออกมากูจะพังประตูเข้าไปฆ่ามึงเดี๋ยวนี้แหละ!"

ปึงๆๆๆ!!

"โอ๊ย...โอเค... โอเคพี่...ใหม่ยอมแล้ว..."

แกร๊ก.. อือ...

ชิส์...?

หญิงสาวที่เปิดประตูออกมา แม้ว่าจะสวยแต่สภาพของเธอก็อิดโรย

โดยเฉพาะรอยคล้ำที่ใต้ตาและความซูบผอมของใบหน้า

"นะ...นี่พี่... ตะ...แต่ว่าฉันกินไปบ้างแล้วนะ..."

"เอามานี่เลย!"

ฉึบบ... โอ๊ย!?

ลิซ่ารีบคว้าซองยามาจากมือของหญิงสาวผู้เคยเป็นดาวคณะ

"กินไปบ้างอะไร? นี่มันเหลือแค่สองเม็ดเองไม่ใช่เหรอ?!"

"กะ...ก็มันไม่พออะพี่... พี่ก็รู้ว่ายิ่งติดก็ยิ่งต้องใช้เยอะ...อือ..."

"ฮึ่มม? เออๆ... ไปได้แล้ว..."

ตำรวจสาวไล่อดีตนศ.สาวผู้ร่วมชะตากรรมของเธอ

ซึ่งเธอมาอยู่ที่ห้องข้างๆเธอหลังจากเธอเสียอีก

.

เฮ่อ... เวรเอ๊ย... ปึงง!

ลิซ่าได้แต่ฟาดแขนไปบนผนังคอนโดอย่างประชดชีวิต

แม้ความตกต่ำในชีวิตเธอจะว่าแย่แล้ว แต่ที่ยังมีแย่กว่า

ก็คือพวกสาวๆที่หน้าตาเกรดรองๆมา หากว่าพวกเธอทำเงินได้น้อย

พวกไอ้เดโชก็จ่ายยาให้ช้า และยิ่งได้ยาช้า บางคนก็ทนความเสี้ยนยาไม่ไหว

ยิ่งใช้ยาในปริมาณมากๆตอนได้รับ

และนั่นคือสภาพของหญิงสาวข้างห้องของเธอที่ชื่อใหม่

เธอติดยากามเทพจนเข้าเส้น จนแอบขโมยยาของลิซ่าอยู่บ่อยๆ

.

ฉึบ.... กึกๆๆ...อือ?

ทว่าอาการของลิซ่าเองก็ย่ำแย่ไม่ใช่น้อย

เธอเองที่ขาดยาไปหนึ่งวันกำลังหยิบซองยาขึ้นมาด้วยมือที่สั่นเทา

ตอนนี้ทั้งความอยากยาและความสมเพชตัวเองมันผสมปนเปให้เธอโคตรรวดร้าว

หากกินยานี่เธอก็จะหายจากอาการลงแดงและทรมาน

แต่สติของเธอก็จะเริ่มหลอนและเลือนลาง

พร้อมที่จะนอนกับผู้ชายคนไหนก็ได้ และความนึกคิดที่เธอเพิ่งได้คืนมาก็จะหายไปเปล่าๆ

.

ฉึบบ...อ้า...อืออ? อึก!

ลิซ่าจึงพยายามรั้งมือของตัวเองที่กำลังจะป้อนยาเข้าใส่ปาก

ทั้งที่อยากกินมันมากๆยิ่งกว่าคนที่ขาดข้าว

มะ...ไม่...ม่ายยย!!

เฟี้ยยวว! ตึ้งง!!

แฮ่กๆ...ฮาห์... อ๊ากกก!!

และเธอก็กรีดร้องออกมาอย่างดัง

หลังจากสามารถเขวี้ยงมันทิ้งไปทางหัวนอนได้สำเร็จอย่างโคตรยาก

แม้ ณ เวลานี้เธอจะสามารถเอาชนะใจตนเองได้

แต่มันก็แค่ยื้อเวลาออกไปได้ไม่มากเท่าไหร่

แกรกๆ...แค่กๆ...อืออ?

ความทรมานจากอาการลงแดงมันไม่ได้หายไปไหน

และมันจะมาก...มากขึ้นพร้อมอาการอื่นๆอีกหลากหลาย...

.

ตึ๊ง... อึ๊?

แต่แล้วโทรศัพท์ของเธอก็ดังขึ้น

มันเป็นเสียงแจ้งเตือนจากไลน์เก่าของเธอ ซึ่งเธอปิดฝังมันเอาไว้

.

- เจ๊! เจ๊ตอบผมแล้ว! ผมโทรหาได้มั้ย?

อึก...? คึ..? ฮึฮึฮึ...?

การได้เห็นข้อความของไอ้ปื๊ด ลิซ่าไม่เคยคิดเลยว่าเธอจะดีใจขนาดนั้น

เสียงหัวเราะด้วยความปิติของเธอมันแทบจะกลายเป็นร้องไห้

น้ำตาของเธอมันพาลจะไหล ในการที่มีใครสักคน

ที่เธอจะสามารถคุยเรื่องนี้อย่างเปิดใจได้โดยไม่มาตัดสินกัน...

.

ตื๊ออดึ่ง...

"ฮัลโหล! เจ๊! เจ๊จริงๆด้วย!"

"หึ...ว่าไงปื๊ดด?"

เอื๊อก?

"เห...อะไรยะ?"

"กะ...ก็เปล่า... ก็เจ๊สวย...."

"อะ...ไอ้บ้านี่!"

ฟึ่บบ!

ในการคุยผ่านวีดีโอคอล ลิซ่าต้องรีบเก็บสายเสื้อ

เพราะเธอสวมเพียงชุดนอนเซ็กซี่สายเดี่ยวหลวมๆ

ซึ่งเธอมีมันไว้ใช้รับแขก ไอ้ปื๊ดถึงได้อึ้งแทบตาถลน

กับเนินนมสุดขาวอวบและหัวนมที่โผล่แพลมออกให้เห็นของหญิงสาว

.

"แหะๆ... ก็เจ๊อะ... สวยเซ็กซี่ตลอดเลย..."

ฉ่าห์...?

"เออๆ... แล้วอยากคุยอะไรกับฉัน?"

ลิซ่าพูดตัดบท

เธอไม่รู้ทำไมเหมือนกันที่เธอรู้สึกเขินไอ้ปื๊ดขึ้นมาอย่างใบหน้าร้อนฉ่า

มันอาจจะเป็นเพราะว่านานมากแล้ว

ที่เธอไม่ได้ยินเสียงคนที่ห่วงใยเธอนอกจากแม่ที่ยังติดต่อมา

"ก็อยู่ๆเจ๊ก็เงียบไป แล้วไปออกหนังโป๊...เอ้อ...เต็มเลย... ผมก็เลยอยากรู้ว่าเจ๊เป็นไงมั่ง"

"..."

คำพูดของไอ้ปื๊ด ลิซ่านั้นฟังเพียงแค่ผ่านๆ

แต่ที่เธอกำลังทำก็คือสังเกตุความเปลี่ยนแปลงทั้งการแต่งตัวและบุคลิกของมัน

"นี่แกกินยาลืมเขย่าขวดรึเปล่า?"

"เอ๋? อะไรเจ๊?"

"ก็มันเกิดอะไรขึ้น กับไอ้ขี้ยาสักลาย ผมแห้งกะหล่งก๊งคนนั้นวะ?"

"อ้าว... เจ๊? พูดซะเสียเลย! ผมก็ต้องรู้จักพัฒนาตัวเองบ้างดี้!"

"เหอๆ...? เหรอออ...?"

บึกบึน...อืม?

แม้ลิซ่าจะลากเสียง แต่เธอก็เห็นความเปลี่ยนแปลงของมันอย่างชัดเจน

ตอนนี้มันดูบึกบึนมีน้ำมีนวลสุขภาพดี

ไม่เหมือนกับไอ้ขี้ยาลูกจ๊อกปากดีที่เคยเย็ดหีเธอสักนิด

ชิ้ง... อ่าห์?

แถมแววตาของมันนี่สิกลับดูคมกริบ

ทั้งๆที่เมื่อก่อนมันดูหลุกหลิกลุกลี้ลุกลนชอบกลไม่น่าคบสุดๆ

.

"ผมเลิกติดยาแล้วนะเจ๊ แล้วก็ออกกำลังกาย ตั้งใจเรียนด้วย นี่ก็เรียนจบแล้ว"

"หา...เอาจริงดิ?"

เฮอะ...?

ลิซ่าฟังไอ้ปื๊ดพูดอย่างยิ้มแย้มแล้ว เธอก็รู้สึกตลกร้ายเหลือเกิน

เพราะมันกลายเป็นเธอที่ติดยา และตกต่ำลงจนสวนทางกับมันในทางเดิน

.

"จริงดิเจ๊... ผมดีขึ้นเพราะเจ๊เลยนะ เจ๊น่ะเป็นไอดอลของผมเลย

ผมไม่เคยเห็นใครยอมสละตัวเองเพื่อคนอื่นได้ขนาดเจ๊เลย"

"หะ...? ฉันน่ะนะ? หะหะ... ฮะฮะ....ฮ่า-ฮ่า-ฮ่า"

"เอ๋? เจ๊เป็นอะไร?"

ไอ้ปื๊ดมันทักเพราะเสียงหัวเราะของเธอมันฟังคล้ายกับร้องไห้เสียมากกว่า

นอกจากนั้น สาวสวยที่เคยแกร่ง

เธอลืมไปแล้ววิธีการแอบซ่อนความรู้สึกไม่ให้มันแสดงออกมา

"อ้า...เปล่า...อึก..."

"เจ้...?"

ลิซ่าเธอกลายเป็นผู้หญิงอ่อนแอทั่วๆไป ใบหน้าเคล้าความเศร้าของเธอ

ที่ไอ้ปื๊ดได้เห็นในตอนนี้มันช่างน่าเวทนาชิบหาย

"เจ๊... ถ้าทำอะไรพวกมันไม่ได้ ก็เลิกดีมั้ยเจ๊ กลับไปใช้ชีวิตของเจ๊เหอะ..."

อึก?

และตำรวจสาวที่ได้ฟังคำพูดนั้นของไอ้ปื๊ดมันก็สะดุด

"ใช้ชีวิตของฉันเหรอ? เหอะๆๆ! ฮ่าฮ่าฮ่า!"

เฮือกก!?

ก่อนที่เธอจะระเบิดเสียงหัวเราะออกมา ด้วยใบหน้าที่ทำให้ไอ้ปื๊ดถึงกับสะดุ้งสุดๆ

เพราะมันเป็นใบหน้าของหญิงสาวที่แตกสลาย ดวงตาเธอไร้แวว

คล้ายกับความบ้าผสมกันกับความสิ้นหวัง

ทั้งหมดมันปะปนกันอยู่บนใบหน้าของเธอจนไม่อาจจะหาทางออกได้

.

"หึหึ... มึงก็ดูหนังโป๊ของกูแล้วไม่ใช่เหรอไอ้ปื๊ด?

มึงว่าผู้หญิงโง่ๆ ที่โดนควยรุมเย็ดโชว์ทีเป็นสิบเป็นร้อย-วย

ยังมีชีวิตปกติอะไรเหลือให้กลับไปอีกหรือไง!!!!"

ลิซ่าระบายอารมณ์ใส่สายค้ายาของเธออย่างแผดเสียง

ซึ่งนั่นเป็นครั้งแรกในรอบหลายเดือนที่เธอได้ระบายมันออกมา

ความรู้สึกที่เคยเก็บซ่อนอยู่ภายใต้ฤทธิ์ของยาปลุกความเงี่ยน

ที่ตอนนี้เธอไม่อาจจะเก็บซ่อนเอาไว้

.

อึก....เจ้???

ไอ้ปื๊ดไม่เคยเห็นเธอเป็นแบบนั้น ตอนครั้งสุดท้ายที่เจอกัน

เธอยังคงเป็นตำรวจสาวสวยแกร่งและไฟแรง

ขนาดโดนมันแทงหีเย็ด มันยังรู้สึกถึงพลังใจอันรุนแรง

และความคุกคามอันตรายที่เคลือบแฝง

ทำเอามันยิ่งรู้สึกสงสารเธอจับหัวใจ

.

"ละ...แล้วเจ๊จะทำยังไงต่อไป? ผมเพิ่งรู้ตอนได้ขายยาระดับสูงขึ้น

ยากามเทพที่เจ๊ติดน่ะไม่มีขาย แล้วเจ๊...เอ่อ...?"

"ใช่...ฉันก็จะเป็นกะหรี่แลกยาต่อไปเรื่อยๆไง...

ต่อไปนี้ถ้าแกอยากจะเย็ดฉันก็ต้องจ่ายตังค์รู้มั้ย?"

"โธ่...เจ๊... ผมไม่ได้คิดอย่างนั้น...."

"เฮอะ... พอเหอะปื๊ด... กูไม่อยากคุยแล้ว..."

"ดะ....เดี๋ยวเจ๊..."

ตื๊ด...

และการพูดคุยกับสหายเก่า? ของเธอก็จบลงแค่นั้น

ตอนแรกมันก็ให้ความรู้สึกดี

แต่ยิ่งคุยมากเข้าลิซ่าก็รู้สึกสมเพชตัวเองมากขึ้นทุกที

แกรกๆ...อือ..อ่าห์...แค่กๆ...

โดยเฉพาะที่สายค้ายาของเธอสามารถเลิกยา

ทว่าเธอกลับกำลังมีอาการลงแดงจนแทบจะเป็นบ้าอยู่ในตอนนี้

อั่ก...เวรเอ๊ยย! ฮาห์...ตึงง!

ก่อนที่เธอจะต้องทิ้งตัวลงไปนอนคุดคู้กับที่นอนอย่างอาการไม่ค่อยดี

.

ตึ๊ง...

ไอ้ปื๊ด...ไอ้เวร...?

และเสียงเตือนจากโทรศัพท์ของเธอ

พอคิดว่าไอ้ปื๊ดยังตื๊ออยู่ก็ยิ่งพาลให้เธอโคตรหงุดหงิด

- ลิซ! ผมดีใจมากเลย! ในที่สุดคุณก็ตอบผม!

อ๋อ! ใช่ๆ ผมชื่อริว นะ คุณไม่ได้จำชื่อผมไม่ได้

แต่คุณแค่ไม่เคยรู้ชื่อของผมน่ะ...แหะๆ...

.

อึ๊?

แต่คนที่ตื๊อเธอกลับไม่ใช่ไอ้ปื๊ดอย่างที่คิด

อืออ...?

แต่ลิซ่าในตอนนี้รู้สึกโคตรป่วยกายและป่วยจิต

ไม่รู้เหมือนกันว่าเธอยังอยากจะติดต่อหมอหนุ่มคนนี้อยู่อีกไหม?