เรื่อง คนขับรถเหมาหมด 18+

แคล้ง...แคล้ง...

เสียงโซ่กุญแจมือที่ผูกอยู่ตรงข้อมือมันดังก้องกระทบกัน

"ฮ่าฮ่า... ไอ้หนู... จัดคู่ทั้งแม่ทั้งลูกเลยเหรอวะ?"

"ไอ้เหี้ย... กูอิจฉาว่ะ! แต่ว่านะ...คดีข่มขืนแบบนี้

พอไปอยู่ในคุกมึงอ่วมตีนแน่! ฮ่าฮ่าฮ่า!"

ผมที่นั่งอยู่ท้ายรถ

ต้องฟังเสียงสองตำรวจพูดใส่อย่างเย้ยหยัน

"ก็นั่นไง... พวกเหี้ยพอเข้าไปรวมกัน

มันก็หาทางจัดลำดับว่าใครเหี้ยกว่า!"

"พวกมันจะได้รุมรังแกได้ไง! ฮ่าฮ่า!"

"..."

ผมไม่ได้ตอบโต้เพียงแค่เงียบ

ไม่ใช่เพราะจนด้วยถ้อยคำจะเถียงเพียงแต่...

.

ฟุ่บ....

"ไม่ทันแล้วล่ะกร...." "ไม่ทันแล้วล่ะกร...."

"พี่เรียกตำรวจแล้ว..." "พี่เรียกตำรวจแล้ว..."

อั้ก....

เสียงพูดอย่างผิดหวังของหญิงสาวที่ตนรักมันยังก้องดัง

ในสมองของผมมันเจ็บปวด

ความเครียดมันบีบรัดเส้นเลือดในสมองของผมอย่างยิ่งยวด!

"แกข่มขืนฉัน! ฮือออ!"

อึก?

ภาพใบหน้าของแม่ยายที่โดนผมเย็ดท่ากวางเหลียวหลัง

หันมาด่าทอไปร้องไห้ไปมันยิ่งย้ำความรู้สึกผิดให้คิดใคร่ครวญ

อู้ยส์...หึหึ...?

แต่แล้วความคิดอีกส่วนหนึ่งก็แล่นเข้าสู่ส่วนลึกในหัวสมอง!

ความมันส์ควยที่ได้สอดเย็ดหีแม่ยาย

กระแทกเย็ดจนง่ามตูดกระเพื่อมเป็นลอนส่าย

ทำให้ผมอดไม่ได้ที่จะกระตุกมุมปากข้างหนึ่งยิ้มขึ้น

เมื่อนึกถึงการได้ลิ้มลอง!

.

"เห้ยย.... ไอ้เหี้ยนี่...

เมื่อกี้กุมหัวทำหน้าเป็นตูดเหมือนจะร้องไห้

แล้วตอนนี้มึงยิ้มอะไรวะ? บ้ารึเปล่า?"

"บรื๋อ... ไม่... ดูดีๆสิจ่า!

หน้ามันยิ้มแค่ข้างเดียว! บรื๋อ ขนลุกชิบหาย!"

"เหวออ! จริงด้วย!"

.

อึก...หึหึ...

อึก...อู้ยส์...หึหึ...ฮ่าฮ่า...!

ผมนั่งยิ้มครึ่งหน้าเบ้อีกครึ่ง

สองมือกุมศีรษะคงสีหน้าไว้อย่างนั้นไปจนถึงโรงพัก

จนทั้งสองจ่าต่างเงียบไปแบบขนลุกขนพอง!

.

แกร๊ก...

เฮือกก!?x5

"อะ.... ไอ้หนุ่มหน้าสยองนี่มันไปทำอะไรมา?"

ขนาดพวกตำรวจในโรงพักก็ยังต้องเอ่ยทักเมื่อได้มอง

"คดีข่มขืนน่ะพี่... ข่มขืนสองรายจับได้คาหนังคาเขา"

"หรือว่าไอ้หนูนี่มันคิดจะแกล้งเป็นบ้าวะ?"

"ผะ...ผมว่าไม่ใช่พี่... แม่งทำหน้าแบบนี้มาตลอดทางเลย"

"ใช่พี่... ปกติคนแกล้งบ้าแม่งต้องมีเหนื่อย

แต่ไอ้-่านี่แม่งแบ่งสีหน้าเป็นเศร้ากับหัวเราะ

เหมือนเส้นแม่งกระตุกไม่เท่ากันอะผู้หมวด!"

"บรื๋ออ... เออ... เอามันไปขังไว้ก่อนไป...!"

สีหน้าของพวกตำรวจทุกคนต่างมองหน้าของผมอย่างสยอง

.

ตึก...ตึก...

ทว่านอกจากนั้นผมก็ไม่ได้ทำอะไร

แค่เพียงเดินตามพวกเขาเข้าไปยังด้านในที่มีคุกเอาไว้ฝากขังนักโทษชาย

"อ้าวจ่า... ไอ้หน้าหล่อนี่มันไปทำอะไรมาอะ?"

"ข่มขืน...."

"เฮ้ยย! จริงดิข่มขืน?"

"หน้าหล่อๆแบบมึงทำไมเสือกขี้เงี่ยนวะ?"

"ไอ้เหี้ย! ถ้ากูหล่อแบบมึงนะ

กูหิ้วสาวแดกฟรีได้ทุกคืน มึงแม่งไม่โปรเลย! ฮ่าฮ่า!"

.

พวกขี้ยาในคุกมันว่างและชอบเสือกเรื่องของคนอื่น

แต่ละคนรอยสักเต็มตัว บ้างหัวโล้น บ้างอ้วนท้วม บ้างขี้ก้าง

ต่างกรรมต่างวาระที่ความชั่วถูกนำมารวบรวม

.

หึหึหึ....

"เห้ยย! ไอ้เหี้ย! มึงหัวเราะอะไร?"

อึก...

"อ้าว... ไม่ใช่มันร้องไห้อยู่เหรอวะ?"

"หาา?"

ทว่าทั้งสองฝั่งของคุกต่างเห็นหน้าผมคนละซีก

และต้องพบกับความพิศวง!

.

"เออ...มันเป็นอย่างงี้มาตั้งแต่บนรถแล้ว

สงสัยกลัวตำรวจจับจนเพี้ยนไปแล้วมั้ง

พวกมึงก็อยู่กันดีๆล่ะ"

"เฮ้ยย! จ่า! ไม่เอา! อย่าเอามันเข้ามาในคุกผม!"

"พวกมึงไม่มีสิทธิ์เลือกโว้ยยย!!"

แกร๊กก! แอ๊ดดดด.... กึงงง!!

เสียงประตูห้องขังถูกปิด

และผมก็ค่อยๆเดินเข้าไปนั่งตรงมุมห้องอย่างสำนึกผิด?

หึหึ...อึก... ฮึฮึ...!?

.

"นี่...ไอ้หนุ่ม... ถ้าจะแกล้งบ้ามึงก็ไปทำที่ศาล"

"ใช่! ไอ้สัด! ทำแบบนี้พวกกูสยองนะโว้ยยย!"

"ขะ...ขอโทษครับ... ผม...ไม่ได้ตั้งใจ... หึหึ....ฮึฮึ....อึก..."

"อ้าว....ไอ้เหี้ยนี่ก็พูดได้นี่หว่า?"

"ยัง... ยังจะหัวเราะอีก! นี่กวนตีนพวกกูเหรอ?"

ครึ่กๆ...

"ดะ...ได้โปรดอย่าถือเลยครับ...

ผะ...ผมหยุดมันไม่ได้...ฮึฮึฮึ...อึก...ฮึ..."

คำพูดที่ดูนอบน้อมของผมไม่ช่วยอะไร เมื่อใบหน้าของผม

ยังหัวเราะและหดหู่เหมือนร้องไห้อยู่อย่างแบ่งครึ่ง!

ตัวผมนั้นรีบลุกขึ้นมาเพราะพวกมันกว่าห้าคน

เริ่มเข้ามารุมผมเพียงคนหนึ่ง!

.

"ไอ้เหี้ย! มึงวอนซะแล้ว

มึงรู้ใช่มั้ยว่าพวกข่มขืนผู้หญิงแบบมึง

พวกในคุกเขาไม่ชอบ!"

ฟุ่บบ!! พลั่กก! โอ้ยย!!

แขนข้างที่ตั้งการ์ดเจ็บแปลบไปหมดเมื่อต้องรับด้วยหมัดลุ่นๆ!

แม้ผมจะหุ่นสูงใหญ่มีมัดกล้ามแบบคนเล่นกีฬา

แต่ผมเป็นคนที่ไม่ได้ห้าวเป้งเป็นนักเลงเคยต่อยตีกับใครสักคนมา

.

"ไอ้สัด! ตัวอย่างใหญ่

เสือกร้องเสียงแหลมเป็นผู้หญิงเลยโว้ย!"

ฮ่าฮ่าฮ่า!

ฮึ่มมม....!

แม้ว่าผมไม่เคยเป็นนักเลง

แต่ก็ไม่ได้คิดว่าจะยอมให้มีใครมาหยามหน้า!

ย้ากกก! ฟ้าววว!!

"โอ้อ?"

ทว่าการขว้างหมัดอย่างคนไร้ประสบการณ์

ฟุ่บบ!! พลั่กก! โอ้กกก!

มีแต่ทำให้มันหลบได้แล้วสวนหมัดเข้าชายโครง

ปวดหนึบไปถึงม้ามทำท่าจะอ้วกจนตัวโก่ง!

.

"ฮ่าฮ่าฮ่า! ดูการ์ตูนมากไปเหรอน้อง?"

"มันร้องย้ากกกด้วยว่ะเฮ้ยย! ฮ่าฮ่าฮ่า!"

อึก?

เสียงหัวเราะของพวกมันก้องดัง

ภายในห้องขังสี่เหลี่ยมที่ไม่มีทางหนี

และมีพวกมันยืนล้อมรอบตัวไปหมด!

.

"มาพวกพี่จะสอนให้นะ!

ว่าตีนน่ะเขาใช้กันยังไง! ไม่ใช่แบบในการ์ตูน!"

ฟุ่บบ!

เฮืออก!?

หน้าแข้งของมันยกพุ่งเข้ามา

แม้ว่าผมเห็นมันอย่างชัดด้วยสายตา!

ผัวะ อ้ากก!!

แต่แค่เห็นมันพุ่งมาแล้วคิดว่าจะขยับหลบ

ปฏิกริยาแค่นั้นมันก็ยังช้ากว่า!

.

ผัวะๆๆๆ ตุ้บตั้บๆ! อั้ก! โอ้ก! อ้ากก!

ฮ่าฮ่าฮ่า!!

หลังจากนั้นผมทำได้แค่ตั้งการ์ดรับหมัดรับตีนพวกมันที่มีกันถึงห้า

"เฮ้ยย! ไอ้เหี้ย! กูอยากกระทืบมั่ง!"

"ใช่! ไอ้หล่อขี้เงี่ยนนักข่มขืน! ฮ่าฮ่าฮ่า!"

พวกห้องอื่นๆก็ยืนเชียร์กัน ในขณะที่ในห้องขังนั้นมีกล้องวงจรปิด

"หึหึ... เริ่มแล้วสิจ่า"

"หมวดว่ามันจะทนได้กี่นาทีครับ?"

"กูว่า ครึ่งนาที พันนึง!"

"โหยหมวดดด! เล่นงี้พวกผมก็โดนแดกสิครับ!"

แต่ก็เหมือนว่า พวกตำรวจนั้นไม่ได้สนใจ

ว่าผู้ต้องหาคดีข่มขืนจะโดนสหบาทาสักเท่าไหร่?

.

พลั่กก! พลั่กก! อั้กก! โอ้กก!

รสของเลือดที่แตกในปากมันช่างคาว

แต่ความรวดร้าวมันหนักกว่ากันแบบชิบหาย!

โอยย...อือ...

ร่างกายมันเจ็บปวดไปหมด

เพราะถูกนวดด้วยกำปั้นกระดูกแข็งและฝ่าตีน

แค่ไม่ถึงครึ่งนาที ผมก็แทบจะยืนไม่ไหว!

แต่ที่ยังพยายามไม่ยอมล้มลง เพราะถ้าล้ม

คงยิ่งโดนกระทืบใส่อย่างเละเทะจึงทนไว้!

.

เฟี้ยวววว!! เฮืออก!?

แล้วหมัดหนึ่งของพวกมันก็เหวี่ยงหวือด้วยความเร็วสูง

มายังการ์ดข้างซ้ายที่ตกลงของผม!

ตูมมม!! อ้อออก!!!

เสียงปะทะของหมัดใส่ตรงกรามมันดังชัด

เสมือนว่าผมถูกชนด้วยรถสิบล้อเจ็บสัดๆ!

วิ้งงง!

สมองของผมที่ถูกกระทบกระเทือนอย่างรุนแรง

มันเหมือนกำลังจะดับวูบ ภาพที่เห็นมันซ้อนกัน

และร่างผมกำลังหงายหลัง

อย่างไม่สามารถควบคุมร่างกายของตัวเองได้ถูก!

.

"เฮ้ยย... ไอ้เวรเอ๊ย!!"

"หะ...หา?"

ทว่าท่ามกลางความมืดมิดและเสียงวิ้งอันเงียบงัน

กลับมีเสียงหนึ่งดังลั่นเข้ามาในหัวสมอง!

"กูทนไม่ไหวแล้วโว้ยย! ปล่อยให้กูนี่! เร็วเข้า!!"

"ปล่อย...? ปล่อยอะไร?"

ผมหันรีหันขวางก็ไม่เห็นใคร

ครืนนน....!!!

เฮืออก!?

แต่แล้วผมก็เห็นรูปร่างของใบหน้าขนาดยักษ์

ฝ่าออกมาจากความมืดและหมอกควันจนผมเห็นไม่ถนัดแต่โคตรใกล้!!

ครึ่กๆๆๆ! เหวอออ!?

ใบหน้าของมันไม่เหมือนกับคน

เหมือนกับว่าเป็นยักษ์หรือว่าเป็นปีศาจแสนดุร้าย!?

"ปล่อยให้กูออกไปสู้เซ่!!!!!!!!"

ฮ่าาาาา!! ว้ากกกก!!

เสียงคำรามของมันซัดเอาร่างของผมปลิวไปไกล!

"อั้กก.... โอยย....?"

ตอนนั้นผมแทบไม่มีแรงหรือสติเหลืออยู่แล้ว

แค่ความบอบช้ำเดิมๆก็โคตรเจ็บปวดรวดร้าวชิบหาย!

"ละ...แล้วแต่เถอะ...."

จึงตอบคำขอของปีศาจออกไปอย่างยอมรับในสภาพ?

"หึหึหึ!! ดี!!! ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า!!!"

เฮืออก!!!?

แล้วใบหน้านั้นก็ระเบิดเสียงหัวเราะอันก้องดังของปีศาจ!

มันทำให้ผมรู้สึกกดดันอย่างขนลุกขนพอง

จากกำลังจ้องจะหลับแต่ร่างผมกลับกำลังเนื้อเต้นจากในสมอง!

.

"เฮ้ยย! มันล้มแล้วเว้ยยย!!"

วิ้งงงง.......

กลับมาที่ร่างของผมซึ่งกำลังจะล้มลงอยู่ภายนอก

ภาพตรงหน้ายังคงเอียงล้มและสติที่กำลังวูบดับลงไปของผม!!

ฟุ่บบบ!!! เฮืออก!! เฮ้ยยย!?

แต่แล้วสองเท้าผมกลับตั้งมั่น!

ร่างกายผมแอ่นเด้งคืนกลับจากที่กำลังจะหงายหลัง!!

.

เฟี้ยวววว!!!!

"วะ!! เหวววอออออ!!!"

ตูมมมม!!!!

เฮ้ยยย!!!x4!!?

พร้อมด้วยหมัดลุ่นๆที่พุ่งสวนบวกด้วยแรงเหวี่ยง

กระแทกเข้าที่ดั้งของไอ้ขี้ยาตรงหน้า

จนหน้ามันยุบร่างกระตุกพุ่งกระเด็นไปกระแทกใส่ลูกกรงเข้าอย่างจัง!

.

หึหึหึ!! ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า!!!

ฟู่ววว!!

อะ...เอื๊ออกก?x10+

คนคุกขี้ยาอาชญากรนับสิบ ได้แต่หน้าซีดเผือดขนหัวลุก

ต่อร่างของชายหนุ่มผู้หยัดยืนระเบิดเสียงหัวเราะอันบ้าคลั่ง!

ร่างของเขาเหมือนกับมีออร่าประหลาด

มองเห็นเป็นเงาใบหน้าของปีศาจลอยขึ้นอยู่ด้านหลัง

บางอย่างที่เหนือกว่าสามัญสำนึกได้ส่งสารเตือนถึงพวกมัน

ว่าอย่าได้คิดมีปัญหากับชายหนุ่มผู้แสนคลั่งและโคตรอันตราย!