เรื่อง เด็กเกรียนเซียนจอมยุทธ NC+

“พ่อหนุ่มน้อยเจ้าก็ดูแข็งแรง ร่างกายก็ออกจะกำยำ ดีนิ ?

“แต่ทำไมเจ้าถึงเดินช้าเป็นเต่าคลานแบบนั้นละ....

“ดีนะที่ประมุ....เออ ที่ยายแก่อย่างข้าพอจะเดินเหินรวดเร็วอยู่บ้าง...

“ไม่นั้นเจ้าอาจจะพลาด ตำแหน่งทำเลทองแบบนี้ไปแล้ว...

“เห้อ เห้อ...

*แมร่ง !!! บ่นอย่างกับแม่อั๊วเลย นี้ตรูมาช่วยท่านขายซาลาเปานะ มิได้มาเป็นทาสในเรือนเบี้ย ให้ท่าน

*เฮ้ออออออออ........

*ทำไมวะ ? ทำไมมันไม่เหมือนที่เราอ่านในนิยายหรือดูเมะเลย ที่เวลานี้ตัวเอกมันจะมีระบบเทพๆ มีแต่สาวๆเข้าหา ร่ำรวย โกงๆแบบนั้น..

*แล้วดูของเรา ไหน .... ไหนล่ะ สาวๆ แล้วยังจะมีระบบจอมกวนประสาทอีก เท่านั้นยังไม่พอนะแม่ง จัดโปรโมชั่นลดแลกแจกแถมหรือยังไง ถึงให้ยายเจ๊ขี้เซาแถมกวนตี....

*......ติ๊ด........

*เออ....กวน..ใจให้รัก เพราะ น่าฮักขนาดหนัก...

=w= (ทำหน้าตาให้น่ารัก แต่กวนตีน)

*.....หึ.......

=_=++ (วิ้ง ๆ ส่งสายตาอาฆาต)

“ออกไปจากที่ตรงนี้สะ ถ้าเจ้าไม่อยากเจ็บตัว.....

“เจ้าขอทานสกปรก กับ ยายแกหนังเหนียว.......

กันจิที่กำลังคิดอะไรเพลินๆนั้นถูกเสียงและพลังลมปราณกระตุ้นให้หลุดจากภวังค์ของความคิด ซึ่งพอกันจิเงยหน้าขึ้นมองดูก็พบกับคนที่มันนั้นคุ้นเคยเป็นอย่างดี เจ้าแก่อ้วน หรือ ก็คือ ไอ้เหี้ยเปา เอ่ย ไอ้เฮียเปา นั้นเองที่เข็นรถมาจอดตรงด้านหน้า รถเข็นซาลาเปาของท่านยายซุน ซึ่งอันที่จริงที่ไม่มีพ่อค้า แม่ค้าคนไหนมาตั้งรถขายบริเวณตำแหน่งนี้นั้น เพราะ มันเป็นของเจ้าแก่อ้วนหน้าเลือดที่มาขายซาลาเปาและหมั่นโถวเป็นประจำ และตรงตำแหน่งที่กันจิมันตั้งรถเข็นอยู่ในตอนนี้นั้นแหละ คือที่ประจำของมัน

“เฮียเปา จะว่าข้านั้นข้ามิได้โกรธ แล้ว ยายซุนไปทำอะไรให้เจ้างั้นรึ

“ยายแกไปขี้บนหัวเฮียหรือไง ?

“อีกอย่างที่ตรงนี้มันมีชื่อเจ้าเขียนเอาไว้หรือไม่ ?

“หรือถ้ามันเป็นที่ของเฮียจริงลองกล่าวเรียกขานมันดู

“ถ้าหากมันตอบรับเฮียข้าจะย้ายออกจากที่นี้และไม่กลับมาขายบริเวณนี้อีกเลย...

“เอาสิ ลองกล่าวเรียกมันดู

“ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ...

เสียงหัวเราะที่ชั่วร้ายจากกลุ่มพ่อค้าแม่ค้า และ ชาวบ้านชาวยุทธที่เดินผ่านไปผ่านมานั้น ขำกันแทบจะทุกผู้คนจาก สเตปปากของบักกันจิ โดยเฉพาะพวกแม่ค้า หรือชาวบ้านผู้หญิงนั้น ยิ่งขำกันหนักมาก บางคนถึงกับนั่งลงเพราะกั้นขำในตอนแรกและกั้นไว้ไม่อยู่จึงขำดังกว่าคนอื่นๆ และมันคงมิได้สังเกตว่าคนที่ขำดังที่สุดนั้นเป็นคนที่ยืนอยู่ข้างๆมันนั้นแหละ จะใครอีกละ ก็ท่านยายซุนที่ตอนนี้แกลงไปนอนขำแบบกลิ้งไปกลิ้งมาเลยพูดแบบนี้ยังรู้สึกไม่เกินจริงเลยด้วยซ้ำไป

เรื่องด่าคนและกวนทีนคนอื่นนั้น ถ้ากันจิบอกว่ามันเป็นที่ 2 คงมิมีคนบนโลกใบนี้ที่เป็นที่ 1 แน่นอน เพราะมันนั้นยิ่งกว่าเจ้าพ่อนักเลงขี้บอร์ดสะอีก และ ในโลกมหาปราณเบื้องล่างนี้มันจะไปมีคำพูดคำจาที่กล่าวออกมาได้เกรียนเท่าที่มันพึ่งกล่าวได้ยังไง ? จะยกเว้นคงมีแต่ซีโร่ละมั้งที่ สามารถกำราบมันลงได้ด้วยคำพูด ไม่ก็ฝ่ามือลมปราณฟาดที่กระบานมัน

ซึ่งพอเจ้าอ้วนมันได้ยินที่กันจิพูดออกมา มีหรือที่คนหน้าเลือดขี้โมโหอย่างมันจะอดกั้นโทสะความโกรธแค้น ที่โดนกันจิดูหมิ่นได้

“เจ้าอยากเจ็บตัวมากสินะ เจ้าขอทานน้อยสกปรกโสโครก

“เห็นข้าใจดีด้วยเลยคิดว่าข้าไม่กล้าฆ่าเจ้าสินะ 

“ที่เจ้ายังอยู่รอดมาถึงทุกวันนี้ได้เป็นเพราะข้ากลัวตระกูลของเจ้า

“แต่จากที่ตามเฝ้าดูมาตลอด 3 ปี ตระกูลของเจ้าไม่ได้ใยดีกับเจ้าเลยสักนิดเดียว

“งั้นก็ดีละวันนี้ข้าจะสั่งสอนขอทานสกปรกอย่างเจ้าเอง และทำให้เจ้าได้รู้จักกับคำว่า ที่ต่ำที่สูง

       เจ้าแก่อ้วนมันไม่พูดเปล่ามันถึงขั้นโคจรพลังปราณระดับ เริ่มต้นขั้นที่ 1 ออกมาซึ่งสูงกว่าพลังของกันจิ 1 ขั้นใหญ่

“ตูม...ฮึบ....อักกกกก

*เวร !!! ไอ้แก่นี้มันยังไม่ให้ข้าได้ตั้งตัว หรือตั้งกระบวนท่าเลย

       กันจิมันคิดอยู่ในใจเนื่องจากเจ้าแก่อ้วนนี้มันเล่นทีเผลอ เหมือนพวกหมาลอบกัด

“หึหึ เป็นยังไงละ ?

“เจอฝ่ามือของข้าเฮียเปาผู้นี้เข้าไป ถึงกับกะอักเลือดชั่วๆออกมาเลยเหรอ ?

“นี้น่ะเหรอ อดีตอัจฉริยะจอมซื่อบื้อแห่งตระกูลแกจุน

“ถรุย เจ้ามันก็แค่เศษขยะมากกว่า....

“ฮ่าฮ่าฮ่า......

“ฟึม ฟึม ฟึม....ฟรึบ

“หนุ่มน้อยจะมาห้ามยายไว้ทำไม ยายจะสั่งสอนมันให้เจ้าเอง

เสียงของรังสีพลังที่แผ่ออกมาจากคุณยายซุน ซึ่งกำลังจะระเบิดพลังแต่ต้องถูกดับรัศมีลงจากการที่กันจิมันยกมือกั้นด้านหน้าของนางเอาไว้มิให้ออกไปแลกหมัดกับเจ้าแก่อ้วน

“ไม่เป็นไรขอรับท่านยาย ท่านนั่งพักอยู่เฉยๆเถอะนะขอรับ

“เดี๋ยวข้าจัดการเองไ..อักกก

              มันยังมิทันจะพูดได้จบคำก็กระอักเลือดออกมาอีก 1 คำรบ

“ฮ่าฮ่าฮ่า นี้เจ้าคิดว่าเจ้ายังเป็นนายน้อยตระกูลแกจุน ผู้มีชื่อเสียงเลื่องลือไปทั่วอยู่เหรอ เจ้าขอทานโสโครก....

“เอาสิ ข้าจะยืนอยู่ตรงนี้ให้เจ้าลงโจมตีข้าก่อนเลย 3 ฝ่ามือ ไม่สิขยะพลังระดับพื้นฐานขั้นที่ 1 อย่างเจ้าข้าจะต่อให้เลย 5 ฝ่ามือ

“ถ้าเจ้ามีปัญญาละก็นะ

“อ้าวไอ้แก่นี้ พูดแล้วนะ ทุกคนในที่นี้เป็นพยานให้ข้าน้อยด้วยนะขอรับ ว่าไอ้แก่อ้วนนี้มันพูดว่าจะให้ข้าโจมตีก่อน 5 ฝ่ามือ

“เอ๊ะ!!! ไหนเมื่อกี่เจ้ายังกะอักเลือดอยู่เลย...หรือว่า...เมื่อกี่เจ้า...เจ้า แกล้งบาดเจ็บเหรอ ?

              O_o? (ทำหน้าสะเหร่อ เอ๊ย ตั้งคำถามแบบหันซ้าย)

“ไอ้แก่อย่างเจ้าก็พอจะมีสมองเหมือนกันนิ ฮ่าฮ่าฮ่า

              =w= (ทำหน้าตาให้น่ารัก แต่กวนตีน)

*แอบ-่าอะไรละดีนะที่ข้าแอบโคจรพลัง ฟื้นกายา ขั้นที่ 1 เมื่อตะกี้....แต่ก็อย่างที่ฟางน้อยบอกจริงๆนั้นและมันฟื้นพลังได้ แค่ 25 % แต่ก็ยังดีที่ยังมีเหลือสำรองไว้อีก 1 ครั้ง

= ='' (เหงื่อตกแบบไม่มีปาก)

“ไอ้แก่อ้วนแกเคยได้ยินคำกล่าวนี้ไหม ?

“เมื่อคนเราใกล้นั้นยิ่งใกล้ความตายมากเท่าไร คนคนนั้นก็จะดึงพลังออกมาได้อีกมหาศาล....

*หึ...หึ...

“ถ้าเจ้าแน่จริงก็รอข้าปรับพลังลมปราณสัก 10 นาทีแล้วกัน

“ข้าให้เวลาเจ้า 30 นาทีเลยเจ้าขอทานสกปรก

“ข้าก็อยากจะรู้ว่าขอทานพลังระดับพื้นฐานขั้นที่ 1 อย่างเจ้าจะทำอะไรเฮียเปาอย่างข้าที่มีพลังระดับเริ่มต้นขั้นที่ 1 ได้ หึ!!!

O_o? (ทำหน้าสะเหร่อ เอ๊ย ตั้งคำถามแบบหันซ้าย)

“ได้ นั้นเจ้ารอข้าปรับลมปราณ 30 นาที แล้วข้าจะมาเตะก้นของเจ้า ไอ้แก่อ้วนตัณหากลับ

=_=++ (วิ้ง ๆ ส่งสายตาอาฆาต)

              กันจินั่งลงที่พื้นแล้วทำท่านั่งปรับลมปราณแต่จริงๆมันเข้าไปในระบบแห่งความว่างเปล่าแล้ว

*เจ๊ซีโร่ผู้งดงาม สวยล้ำในปฐพี

*ข้าขอยืมกว้างตรงนั้นฝึกวิชาหน่อยนะขอรับ…

*........เงียบบบบบบบบ........

*นั้นข้าถือว่าเจ๊อนุญาตแล้วนะ....

=w= (ทำหน้าตาให้น่ารัก แต่กวนตีน)

*ข้าได้รู้ความลับของพื้นที่ในระบบโดยบังเอิญ เกี่ยวกับอัตราส่วนเวลาที่แตกต่างกัน โดยที่ 1 นาทีภายในนี้จะเท่ากับ 1 วินาทีในโลกภายนอก

*ล้างตูดรอไว้ได้เลยไอ้แก่อ้วน ข้ามีเวลาตั้ง 30 นาทีในโลกภายนอก นั้นก็เท่ากับ 75 ชั่วโมงหรือเท่ากับ 3 วันกว่าๆภายในพื้นที่ระบบเลยสินะ หึหึ เองรอข้าก่อนเถอะ