เรื่อง เมียไร้ค่าที่(พวก)ผมคู่ควร (3P)

Episode

| 3 |

อาจารย์คนใหม่

ลูกน้องของมังกรแสดงท่าทีกระอักกระอ่วนออกมา พวกเขาก็เอ่ยปากบอกกับเมษในเรื่องนั้นไม่ได้ด้วย เรื่องที่มังกรสั่งให้จับตัวขนมผิงเข้ามาที่นี่

“เธอเป็นผู้หญิงของผมเองแหละพ่อ ของไอ้ควายตัวนี้แหละ”

แต่ทันใดนั้นเองเสียงทุ้มของเจ้าตัวก็ดังขึ้นมาท่ามกลางความเงียบงัน มังกรในชุดลำลองสบายตาเดินเอาผ้าขนหนูเช็ดหัวที่เปียกหมาดๆมาหาพ่อ เขาถอนหายใจแล้วมองไปทางชั้นล่างของคฤหาสน์กว้าง แค่ได้ยินเสียงหวานนั้นดังจ้อยแล้วหายลับไป เท่านั้นก็พอเดาได้แล้วว่าเธอคงหนีกลับบ้านไปแล้ว

“ฮั่นแน่ ไอ้ควายตัวนี้นี่เอง! อะไรของมึงเนี่ย ไหนบอกจะไม่เอาสาวมานอนบ้านแล้วไง”

“โหพ่อ.. ผมก็ผู้ชายนะครับ มันก็ต้องมีกันบ้างดิ”

มังกรเล่นตามน้ำไปเพื่อปกปิดเรื่องที่จะเอาขนมผิงมาเป็นแม่อุ้มบุญ หากพ่อเขารู้ก็คงจะเห็นใจแล้วห้ามปรามอย่างแน่นอน แม้เมษจะปล่อยลูกชายให้ทำอะไรตามอำเภอใจ แต่เรื่องความรู้สึกของผู้หญิงเขาค่อนข้างที่จะใจอ่อนกับพวกเธอมาก

อีกอย่าง.. เขาไม่ได้อยากได้แค่ทายาท แต่เขาต้องการให้เมษมีภรรยาที่แต่งงานเป็นตัวเป็นตน

“เออ ดีละ มึงรีบปล้ำกันแล้วผลิตทายาทมาให้กูด้วย กูอยากอุ้มหลานใจจะขาดอยู่แล้ว”

“ห๊ะ นี่พ่อจะไม่เลือกลูกสะใภ้หน่อยเหรอ นัดมากินข้าวสักครั้งสองครั้งก็ยังดี”

“เลือกทำ-่าอะไรล่ะเสียเวลา มึงก็น่าจะรู้จักนิสัยกูดีนะไอ้มังกร กูน่ะยังไงก็ได้ ไม่เรื่องมากหรอก แค่มึงโอเคกูก็โอเคละ”

พ่อรุ่นใหญ่ยักไหล่เป็นเชิงไม่ได้คิดอะไรมาก เมษค่อนข้างที่จะสนิทกับลูกชายเป็นพิเศษ ก็จะทำอะไรได้ล่ะ เขามีลูกหัวรั้นอยู่เพียงแค่คนเดียว หากไม่พยายามเข้าใจมันแล้วจะให้ไปเข้าใจใคร

“งั้นถ้าผมพร้อมเมื่อไหร่จะเอามาเปิดตัวแล้วกัน”

มังกรตอบส่งๆ เขาแทบไม่หันแววตามองไปทางพ่อตัวเองเลย

“ไม่ต้องรอพร้อมเว้ย มึงน่ะรีบปั่มปั๊มเลย!!”

“เฮ้อออออ”

“กระบวนท่านักรบน่ะ กูเคยสอนไปแล้วไม่ใช่เหรอ”

“พ่อหยุดพูดดิ๊!”

“มึงได้ใช้ลิ้นให้เขายัง”

“โอ๊ยยยยยยยยย”

วันต่อมา..

สถาบันอาชีพ (PSH)

(มหาวิทยาลัยธุรกิจทักษะเฉพาะทาง กรุงเทพฯ)

ภายในมหาวิทยาลัยอันกว้างใหญ่ที่แสนคึกคัก จำนวนประชากรในนี้จะมีผู้ชายเกินครึ่ง ประมาณแปดสิบเปอร์เซ็นต์ ส่วนที่เหลือก็จะมีผู้หญิงกับสาวห้าวประปราย เนื่องจากสถาบันอาชีพแห่งนี้มุ่งเน้นไปในงานแบบผู้ชาย พวกเครื่องกล วิศวะ สายพละศึกษา

ที่นี่จึงเป็นแหล่งรวมชายฉกรรจ์ชั้นดี.. คงไม่แปลกหากจะมีการยกพวกตีกันเป็นเด็กมอปลายอยู่บ่อยครั้ง

ครืนนนนนนน..

รถยนต์คันหรูได้ถูกขับเข้ามาจอดเทียบท่ากับโรงจอดรถของตึกใหญ่ โดยหญิงสาวที่นั่งตัวเกร็งอยู่ในรถก็พยายามทำสมาธิสงบจิตใจของตัวเอง ใบหน้าหวานแน่นิ่งไปราวกับลืมการหายใจ

“ฮู่ววว! เมื่อไหร่ภาพไอ้มังกรบ้าอะไรนั่นจะหายออกไปจากสมองฉันสักทีนะ คนบ้าอะไรโรคจิตชะมัด”

ขนมผิงเม้มริมฝีปากตัวเองพลางยกมือขึ้นมากุมตรงส่วนขมับแน่น เธอพยายามจะสลัดภาพอันทุเรศลูกกะตาออกจากสมอง แต่ยิ่งพยายามลืมเท่าไหร่ภาพนั้นก็ยิ่งชัดเจนมากขึ้น เธอจำขนาดมโหฬารนั่นได้อย่างดีเชียวแหละ

“หวังว่าจะไม่ได้พบไม่ได้เจอกันอีกนะไอ้มาเฟียหื่นกาม เอ๊ะ หรือว่าฉันต้องไปแจ้งตำรวจไว้ดี เฮ้อ.. ถ้านายนั่นอยากแก้แค้นฉัน ฉันต้องตายแน่เลย”

ว่าที่อาจารย์สาวยังคงบ่นพึมพำกับตัวเองไปมา ก่อนเธอจะรวบรวมสติที่มีอยู่แล้วเก็บสัมภาระใส่กระเป๋า เพียงไม่นานนักร่างบางในชุดสุภาพเรียบร้อยก็ลงมาจากรถ

ปึก!

ประตูถูกปิดลงพร้อมกับสาวสวยที่เป็นอาจารย์คนใหม่ ขนมผิงสูดลมหายใจเข้าเต็มปอดเพื่อสร้างความมั่นใจ ชุดเดรสยาวลายลูกไม้สวยงาม ด้านบนมีเสื้อสูทสีดำคลุมทับ ก่อนเธอจะส่งยิ้มให้กับนักศึกษาที่เดินผ่านไปมา ไม่รอช้าเธอก็ก้าวขาเรียวที่ใส่รองเท้าส้นสูงเดินขึ้นตึกที่อยู่ไม่ไกล

“นี่คืออาจารย์คนใหม่ที่จะมาสอนในวิชาเรียนพื้นฐานของเรา วิชาสังคมศึกษา เธอชื่อว่าอาจารย์ขนมผิงนะ ยังไงก็ฝากดูแลอาจารย์กันด้วย ห้ามดื้อเด็ดขาด ถ้ามีคนขัดคำสั่งล่ะน่าดู”

“ค้าบบบบบบบบ!!”

“เข้าใจค่าาาาาา”

เหล่านักศึกษาที่นั่งอยู่ภายในห้องตอบรับด้วยรอยยิ้มเป็นมิตร ซึ่งทุกสายตาก็จ้องมองไปยังอาจารย์สาวคนใหม่ เธอช่างสวยและมีเสน่ห์ตั้งแต่หัวจรดเท้า ใบหน้าเล็กจิ้มลิ้มนั้นพยายามหันมองไปโดยรอบเพื่อสำรวจนักศึกษาทุกคน

มีผู้หญิงนั่งอยู่ไม่ถึงสิบคนด้วยซ้ำ นอกนั้นก็จะเป็นเหล่าผู้ชายในเสื้อกาวน์สีน้ำเงินเข้ม ใบหน้าที่สนใจอาจารย์ขนมผิงจ้องมองเธออย่างไม่วางตา ยกเว้นแต่เพียงหญิงสาวหน้าขาวปากแดงที่ดูไม่ค่อยพอใจเท่าไหร่ เธอเบ้ปากแล้วจ้องอาจารย์สาวเขม็ง

“ไม่เห็นจะสวยเลย หน้าตาก็งั้นๆ”

ป่าน สาวสวยตัวผอมบาง ผิวขาว ผมยาว เธอบ่นพึมพำโดยที่ตั้งใจจะให้แก๊งเพื่อนได้ยิน แน่นอนว่าสหายของเธอต่างก็ต้องเข้าข้างป่านอยู่แล้ว

“แกสวยกว่าตั้งเยอะเลยป่าน อาจารย์คนนี้ดูหน้าจืดๆยังไงก็ไม่รู้”

“ใช่ๆๆ แกน่ะทั้งสวยทั้งแซ่บกว่ายัยอาจารย์นี่อีก”

“อุ้ยยยย พวกแกก็อย่าเอาความจริงมาพูดสิ.. ฉันรู้ตัวหน่าว่าฉันสวย แหม..”

คนหลงตัวเองเอามือขึ้นมาปัดป้องรอยยิ้มภูมิใจ ก่อนเธอจะเอาปลายนิ้วไปทัดหูอย่างเก้อเขิน ในจังหวะนั้นเองสายตาก็หันไปมองแก๊งผู้ชายด้านหลัง ซึ่งมันก็เป็นแก๊งของธาร์ม เพื่อนชายที่เธอแอบชอบมาตลอด

ผ่าง!

และภาพที่ป่านเห็นอยู่ในตอนนี้ก็คือแก๊งชายฉกรรจ์นั้นหลับกันทั้งแก๊ง ทั้งหัวหน้าที่นั่งอยู่ตรงกลางและลูกน้องรอบๆโต๊ะ ธาร์มเอามือกอดอกแล้วหลับตาสนิท เขาไม่ได้รับรู้ด้วยซ้ำว่าวันนี้มีอาจารย์คนใหม่เข้ามาสอน

“ธาร์ม”

“คร่อกกกก Zzzz”

“ไอ้ธาร์ม!”

“Zzzz”

“นายธิณภพ วงเวียน!!”

“เฮือกกกกก!!”

จังหวะนั้นเองที่หัวหน้าแก๊งนักเลงจะสะดุ้งโหยงด้วยความตกใจ เพราะเสียงทุ้มที่เรียกเขาดังสนั่นไปทั่วทั้งห้องกว้าง ดวงตาคมจึงเปิดออกพร้อมกับจ้องมองไปยังหน้าห้อง

“ค..ครับอาจารย์!?”

หนุ่มหล่อเอ่ยตอบรับพลางยกมือขึ้นมาขยี้ตาตัวเองไปมา เขาตั้งสติอยู่ภายใต้อาการสะลึมสะลือสักพัก โดยเพื่อนทั้งห้องก็ดูจะชินชากับเหตุการณ์นี้ เพราะนี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เขานั่งหลับ

“นี่มันถึงคาบเรียนแล้ว ตั้งใจหน่อยดิวะไอ้ธาร์ม ถ้าจะหลับก็กลับไปหลับที่บ้านโน้น เฮ้อ.. กูล่ะปวดหัวจริงๆ หลับแม่งทั้งแก๊ง”

“ขอโทษครับ”

ธาร์มว่าแบบนั้นก่อนจะพยักหน้ารับคำสั่งอาจารย์หนุ่ม มือข้างหนึ่งของเขาจึงทำหน้าที่ตบกระบาลลูกน้องที่เหลือให้ฟื้นคืนชีพ

“นี่คืออาจารย์คนใหม่นะ เธอชื่อว่าขนมผิง ยังไงก็ฝากดูแลเธอด้วย”

ขนมผิง?

ก่อนที่ชื่อนั้นจะทำให้ธาร์มหยุดครุ่นคิดอะไรไปได้สักพัก หนุ่มหล่อหน้ามนจึงเลื่อนสายตาที่ไม่สนใจอะไรมองไปทางหน้ากระดาน และภาพที่ทำให้หัวใจของเขาหยุดเต้นก็คือ..

“ผู้หญิงคนนั้น..”

เขาอธิษฐานกับสิ่งศักดิ์สิทธิ์ว่าอยากเจอเธออีกครั้ง แม้ว่าจะมีเพียงโอกาสอันน้อยนิดก็ตาม เขาไม่มีแม้แต่เบอร์โทร ไม่มีเฟส ไลน์ ไอจี เขาจำได้เพียงแค่หน้าของเธอเท่านั้น

“อาจารย์ขนมผิงเหรอครับ!?”