เรื่อง ขุนช้างขุนแผนภาคพิศดาร
"น้องเณรขา เบาๆ ก่อนนะคะ ซี๊ดดดส์ พี่าเสียวจังเลย -วยน้องเณรแหวกหีพี่าเ้าไปลึกจังเลย อาวววว์ แรงๆ ค่ะน้องเณร แรงๆ อึ้ยยย์ โฮ้ โฮ้ พี่าจะเสร็จแล้ว โฮ้ โฮ้ แรงๆ อีก ไม่ต้องัหีพี่าจะันะคะ แรงอีก แรงอีก" าร้องาออกาัๆ าส่ายูขึ้นัการกระแทกพลายแก้ว่าไม่ัหีั จนกระทั่ง เีหาัวิเวกาแต่ไกล พลายแก้ว็ลุกขึ้นาการา าร่ายมนต์ะให้าัใไปให้วงิทรารมย์ัสุขสันต์
พลายแก้วออกเดินทางาเรือนาศรีปะั มุ่งหน้าไปัป่าช้าวัดแค ี่มีชื่อเีเื่ืว่าีดุ เื่เดินเ้าาถึงัเป่าช้า จู่ๆ ็ปรากฏลมพัดแรง มีเีร้องคนัาไกล เหมือนกับเีคนไ้ัความเจ็บปวด่าแสนสาหัส แล้วลมี่พัดกรรโชกอยู่็หยุดสิท ทุกเี็เงียบสิท พลายแก้ว็นั่งลงาบริกรรมคาถา แล้วหยิบเอาควายธนูออกา าปลุกเสกจนกระทั่งความธนูนั้น
ร้องเีัวี๊ด แล้ววิ่งหายไปใความมืด่ารวดเร็ว
ฉับพลันนั้นเองเหมือนกับป่าช้า นั้นจะแตกทะลักออก มีเีต่อสู้ัครืนครั่น าลมพัดกรรโชกแรง มีเีร้องคำรามควายธนูัา ตามด้วยเีผู้ชายร้องห้าวๆ ัแว่วาาส่วนลึกป่าช้าแห่งนั้น ตุ้บ ควายธนูพลายแก้วนั้นถูกหักคอจนเป็นสองเสี่ยงตกอยู่ตรงหน้าพลายแก้ว เื่พลายแก้วเห็นันั้นแล้ว ็ลุกขึ้นยืนาบริกรรมคาถา แล้วใช้ิ้วเท้าจิกธรณี ตาเบิกโพลง าตวาดว่า "ปิด"
ฉับพลันนั้น ต้นไม้ทุกต้นี่กำลังสั่นไหวตามลมกรรโชกแรง็หยุดิ่งสิททันที พลายแก้ว็เดินเ้าไปใส่วนลึกป่าช้า่าไม่พรั่นทันที
เื่าถึงัใจกลางป่าช้า ข้างหน้าพลายแก้วนั้นเป็นจอมปลวกใหญ่ พลายแก้ว็ล้วงเอาด้ายสายสิญจน์ออกาายกขึ้นคล้องไปกับจอมปลวกแห่งนั้น ฉับพลัน็มีเีหัวเราะบ้าคลั่งัาาทุกทิศทาง สายสิญจน์ี่พลายแก้วคล้องเอาไว้ี่จอมปลวกขาดสะบั้นออกเหมือนดั่งถูกคน กระชากออกทิ้ง พลายแก้ว็ยกมือขึ้นบริกรรมพระคาถาแล้วใช้ิ้วเท้าจิกธรณี าจ้องตาเขม็งไปัจอมปลวก แล้วร้องตะโกนว่า "เปิด" ทันใดนั้นจอมปลวก็สั่นไหวแล้วแตกร้าวออก มีร่างใหญ่ยักษ์ดำทะมึน สูงยิ่งกว่ายอดตาด เผยออกา
"แกเป็นใคร ต้องการอะไร กล้าารบกวนข้า ต้องการตายรึ" เีัหวีดหวิวเหมือนัาานรกร้องถามขึ้น
"ข้าต้องการจะไ้เอ็งาเป็นุ เอ็งเป็นนายป่าช้ามีฤทธิ์ดี ข้าชอบ เอ็งว่าไง" พลายแก้วร้องถามนายป่าช้า่าไม่พรั่น
"ฮ่ะ ฮ่า ข้า็เพิ่งเคยเจอมนุษย์ี่ปากกล้า่าเอ็ง เาเะถ้าเอ็งะข้าไ้ ข้า็จะเป็นุเอ็ง็ไ้"อสุรกายตอบาโน้มตัวลงา กลิ่นเหม็นเน่าตลบอบอวนใอากาศ
พลายแก้วไ้ฟังันั้น็พยักหน้าเป็นเชิงตกลง ฉับพลันนั้นภาพี่เบื้องหน้า็เปลี่ยนไป จู่ๆ ็มีภาพนรกขึ้นี่เบื้องหน้า มีเพลิงเผาไหม้อยู่ตลอดเวลาน่าขนลุก สุดท้ายมีลูกหินขนาดใหญ่ติดไฟแดงฉาน กำลังตกลงาใส่พลายแก้ว พลายแก้ว็บริกรรมคาถา จิกิ้วหัวแม่เท้าจิกธรณี เบิกตากว้างาตะโกน "ปิด"
ฉับพลันภาพลวงตาทั้งหลาย็หายวับไปเหลือแต่อสุรกายนายป่าช้ายืนิ่งตาลุกโพลงอยู่ด้านหน้า พลายแก้ว็กล่าวว่า
"ทีนี้ถึงตาข้าบางละนะ"
แล้วพลายแก้ว็หลับตาอยู่ครู่ใหญ่ เื่ลืมตาขึ้น็มองเห็นประกายตาพลายแก้วนั้นกลายเป็นสีน้ำเงิน่าน่าประหลาด ฉับพลันนั้นเอง ็เกิดเพลิงสีน้ำเงินลุกขึ้นท่วมกายเจ้าอสุรกายนายป่าช้า สร้างความเจ็บปวดรวดร้าวแก่เจ้าอสุรกาย่าาก ร้องครวญา าล้มลงดิ้นเถือกไถ่าน่าสงสาร ปาก็ร้อง
"นายท่าน เมตตาข้าด้วย โปรดดับเพลิงให้ข้าด้วยเถิด ทรานเหลือเกินแล้ว โอ้ย"
พลายแก้วไ้ฟังคำร้องขออสุรกาย็ดับเพลิงไฟธาตุี่เกิดาฤทธาแห่งเตโชกสิณ าบริกรรมคาถาแล้วเป่าไปัตัวอสุรกาย ฉับพลันเพลิงไฟี่ลุกไหม้อยู่ตามตัวอสุรกายนั้น็ดับ รอยไหม้ี่เกิดขึ้น็หายไปด้วย อสุรกายนั้นคลานเ้าาหาัพลายแก้ว แล้วก้มลงกราบตัวเป็นข้าัใช้ พลายแก้ว็ล้วงมือเ้าไปใย่าม หยิบเอาผ้าแดงออกาผูกี่หัวอสุรกาย แล้วตั้งชื่อว่า "โหงพราย" เื่ผูกผ้าแดงแล้วเสร็จพลายแก้ว็ขึ้นนั่งขี่คอโหงพราย แล้วบงการให้บินไปัเมืองกาญจนบุรีทันที โหงพรายัคำสั่งแล้ว บินสู่อากาศมุ่งหน้าไปัเมืองกาญจนบุรี่ารวดเร็ว ปานลมพัด
ี่เมืองกาญจนบุรี เวลาใกล้จะรุ่งเช้าแล้ว พลายแก้วขี่คอโหงพรายลงาัแถบเขาชนไก่ัเป็นี่อยู่าทองประศรีผู้เป็นารดา เื่ลงาคอโหงพรายแล้ว พลายแก้ว็บอกให้โหงพรายนั้นเ้าาอยู่ใตัวตุ๊กตาลงอาคมเล็กี่อยู่ใย่าม เพื่อพกติดตัวไปด้วย โหงพรายัทราบคำสั่งแล้วย่อกายจนเห็นเป็นจุดเรืองแสงเล็กเ้าไปอยู่ี่ภายใตุ๊กตาอาคมนั้นทันที
ณ เรือนาทองประศรี เช้านี้
หลังาี่าทองประศรีทำบุญใส่บาตรพระแล้ว ็นั่งสวดมนต์ี่ห้องพระเหมือนตามปกติ แต่ใใจนั้น็รู้สึกว่า วันนี้คงจะมีอะไรดี เพราะจิตใจนั้นรู้สึกยินดีตั้งแต่เช้าโดยไม่ทราบสาเหตุ จวบจนมีหนุ่มน้อยคนหนึ่งเดินขึ้นาัเรือนา า็จ้องดูด้วยความประหลาดใจ
แล้วความยินดี็เกิดแก่าเป็นล้นพ้น เื่จำไ้ว่าหนุ่มน้อยรูปงามนั้นคือ พ่อพลายแก้ว บุตรชายี่ารักยิ่งกว่าแก้วตาดวงใจนั่นเอง
พลายแก้วนั้นเื่เห็นารดา็รีบก้มคลานลงากราบแทบเท้าารดา ัความปลาบปลื้มให้แก่าทองประศรีจนน้ำตาหลั่งไหลออกาไม่หยุด จนลูกชายเงยหน้าขึ้นา าจึงจ้องหน้าลูกชายนั้น ประพิมประพายคล้ายดั่งกับบิดาเขาขุนไกรพลพ่าย แทบไม่ผิดเพี้ยน
าดีใจ รั้งเอาตัวพลายแก้วเ้าากอดไว้แน่น าสะอื้นไห้่าหยุดไม่อยู่ ข้างพลายแก้วนั้นน้ำตานองหน้าอยู่แล้ว เื่ไ้ยินสียงร้องไห้แม่ ็พากันร้องไห้ไปด้วยกัน เื่เวลาผ่านไปไ้พักใหญ่ พลายแก้ว็เงยหน้าขึ้นา แล้วบอกกับแม่ว่า
"แม่จ๋า ลูกคิดถึงแม่เหลือเกิน วันนี้เป็นวันดีี่ลูกไ้กลับาหาแม่แล้วจ๊ะ"
"ลูกแม่ เจ้ากลับาไม่บอกกล่าว แม่ไม่ไ้เตรียมตัวัขวัญเจ้าเลย แต่ไม่เป็นไรดอกลูก ัไงเสียแม่็ต้องชื่นชมเจ้าให้หายคิดถึงก่อน" าทองประศรีกล่าวยิ้มๆ ทั้งน้ำตา
"คือังี้แม่จ๋า ลูกกลับาตอนนี้ ็มีเรื่องาเีแม่สองเรื่องด้วยกันจ๊ะ เรื่องแรก ลูกเีสำเร็จวิชาคาถาอาคมทั้งหลายแล้ว สำหัเรื่องี่สองนั้นคือ เอ่อ ลูกมีสาวี่รักแล้วจ๊ะ ลูกอยากจะขอให้แม่ช่วยไปสู่ขอให้ลูกหน่อยไ้ไหมจ๊ะ" พลายแก้วกล่าวาทำท่าเขินอาย
าทองประศรีเห็นบุตรชายทำท่าเขินอาย็รู้สึกเอ็นดูแกมหมั่นไส้ อยากจะซัดให้ซักเพียะ แต่็แกล้งถามเล่นๆ ว่า
"แล้วหนูาบอกแม่ทำไมล่ะ ็สู่ขอไปเลยซิ ชอบกันไม่เห็นบอกแม่ แต่พอจะขอรีบให้แม่ไปขอให้ ังี้แม่ไม่ทำให้หรอก"
พลายแก้วตกใจ ด้วยคิดว่าตนทำให้ารดาโกรธ รีบก้มลงกราบแทบเท้า แล้วกล่าวละล่ำละลัก
"ไม่ใช่นะคั ไม่ใช่คั ลูกไม่เคยคิดจะทำ่านั้นกับแม่นะคั ขอแม่อย่าไ้เ้าใจลูกผิด ลูกัรักและเคารพแม่เหมือนเดิม เพียงแต่ตอนี่รักชอบกันนั้นลูกอยู่ไกลาแม่าก จะส่งจดหายบอกข่าวอะไร็ยาก อีกทั้งตัวลูกนั้น็อยู่ใสมณะเพศ ไม่อาจี่จะเดินทางไปไหนไ้สะดวก กอร์ปกับตอนนี้ ลูกมีคู่แข่ง กำลังจะาสู่ขอสาวคนี่ลูกจะให้แม่ไปขอ ด้วยลูกร้อนใจาก เื่ลาสิกขาบทแล้ว ็รีบาหาแม่เพื่อให้ไม่ช่วยไปสู่ขอน่ะคั"
าทองประศรีเห็นลูกชายัจนหน้าแตกตื่นขนาดนั้น็รู้สึกขำใใจ แต่จะให้รู้ไม่ไ้ไม่งั้นเดี๋ยวต่อไปจะไม่เชื่อฟังแม่อีก แต่ด้วยความรักสงสารลูก เาเะ เล่นแค่นี้พอ็แล้วกัน
"ว่าแต่ลูกรักชอบใครอยู่เหรอจ๊ะ"
"น้องพิมพิลาไลยน่ะคั ลูกสาวคุณน้าพันศรโยธา และคุณน้าศรีปะัไงคั ี่เคยเล่นกับลูกเื่ตอนเด็กๆ ส่วนเจ้าคู่แข่งคนี่จะาสู่ขอแข่งกับเรา็คือ ขุนช้าง ลูกคุณน้าขุนศรีวิชัย และคุณน้าเทพทองน่ะคั" พลายแก้วเีารดา่านอบน้อม
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
0.00
0.00









userA???
???? ??? ? ???? ?? ??