เรื่อง ศึกสองนางพญา

เหวียน๺ั่๷เฟยตัดบทว่า

"นางให้ท่านร้อง ท่านก็ร้องอย่างเต็มที่"

พลางกล่าวกับแนเสี่ยวเชียนทั้งสองอย่างยิ้มแย้ม

"พวกท่านทั้งสองคอยฟังให้ดี"

ทั้งสองนางกำนัลถูกเหล่าคณิกาลูบคลำวิพากษ์วิจารณ์โคกหีก็ทั้งโกรธทั้งอับอายจนหน้าแดงฉานอยู่แล้ว พอฟังเหวียน๺ั่๷เฟยพูดยิ่งแค้นใจจนน้ำตาหลั่งไหล ได้ยินเสียงนักดนตรีตาบอดร้องว่า

"น้องเอยน้องรัก เราคิดลูบไล้ท่านสักครา ลูบคลำแก้มเปล่งปลั่งของท่าน ลูบคลำ..."

แนเสี่ยวเชี่ยนทั้งสองพอได้รับการปลดปล่อยเป็นอิสระ ล้วนพกพาความคับแค้นแน่นอก กลับเข้าสู่อุทยานอบเชยของเจาเหยินกงจู้

เจาเหยินกงจู้นั่งอยู่หน้ากระจกทองเหลืองของโต๊ะเครื่องแป้ง พอพบเห็นพวกนางจึงถามว่า

"เหวียน๺ั่๷เฟยเล่า"

เฟยจินเอ๋อขยี้เท้ากล่าวอย่างขุ่นเคือง

"มันผู้นี้ช่างน่าชิงชังนัก"

แนเสี่ยวเชี่ยนกล่าวเสริมขึ้น

"มันให้พวกนางคณิการุมถอดกางเกงเราสองคน ซ้ำ๾ั๹บังคับให้ฟังเพลงสิบแปดลูบคลำ"

เจาเหยินกงจู้บันดาลโทสะ แต่นางอยู่ในหอห้องลึกล้ำ มีความรู้จำกัด อดกล่าวด้วยความสงสัยใจมิได้

"สิบแปดลูบคลำอันใด?"

เฟยจินเอ๋อกล่าวว่า

"ทั้งลูบคลำแก้ม ทั้งลูบคลำศีรษะ ๾ั๹ลูบ..."

แนเสี่ยวเชี่ยนรีบกระตุกแขนเสื้อนาง มิให้กล่าวต่อ ใบหน้าแดงฉานด้วยความอายและโกรธ กล่าวว่า

"องค์หญิง มัน๾ั๹ยึดกางเกงพวกเราไว้บังคับให้พวกเราวิ่งเปลือยกายกลับมาช่างต่ำทรามนัก"

เฟยจินเอ๋อกล่าวต่อ

"มัน๾ั๹นำท่านไปเปรียบเปรยกับนางคณิกาผู้หนึ่ง"

เจาเหยินกงจู้ตบโต๊ะอย่างขุ่นเคือง ร้องว่า

"เหวียน๺ั่๷เฟย ท่านบังอาจนัก เราเรียกตัวท่านเข้าวัง นับเป็นการให้เกียรติท่าน ท่านไม่ยอมมา ทั้ง๾ั๹หยามล่วงเกินคนของเรา เราต้องคิดบัญชีท่าน"

พลางหมุนตัวหมายจากไป แนเสี่ยวเชี่ยนทั้งสองรีบทัดทานไว้ เฟยจินเอ๋อกล่าวว่า

"องค์หญิง ด้วยศักดิ์ศรีของท่าน ไหนเลยเหยียบย่างไป๾ั๹สถานที่เ๨่๤๤ั้๤ได้"

เจาเหยินกงจู้กล่าวว่า

"หาไม่จะทำอย่างไร"

แนเสี่ยวเชี่ยนขบคิดแล้วนึกได้วิธีหนึ่ง กล่าวว่า

"เหวียน๺ั่๷เฟยดีต่อนางคณิกาเอี๋ยนอู๋ซวง พวกเราหากจับตัวเอี๋ยนอู๋ซวงมา เหวียน๺ั่๷เฟยย่อมติดตามมาเอง"

แท้จริงเอี๋ยนอู๋ซวงเป็นนักดนตรีแต่เนื่องจากกลัวเฉาฮั่วฉุนแก้แค้นที่โดนหลอก จึงไปหลบภัยในตึกหอมหวน บิดาของนางเป็นคนของแม่ทัพเหวียนซึ่งเป็นบิดาของเหวียน๺ั่๷เฟย แนเสี่ยวเชี่ยนไม่รู้ความกลับเข้าใจว่าเอี๋ยนอู๋ซวงเป็นคณิกาผู้หนึ่ง

เจาเหยินกงจู้กล่าวว่า

"อุบายที่ดี แต่เราเมื่อไม่สะดวกกับการรุดไป จะให้ผู้ใดลงมือ"

"ให้อู๋ซันกุ้ยลงมือ มันมิใช่บอกว่าจะหาโอกาสตอบแทนบุญคุณองค์หญิงหรอกหรือ"

"ตกลง ไปเสาะหาอู๋ซันกุ้ย"

ครั้นแล้ว เจาเหยินกงจู้ทั้งสามรุดไปเสาะหาอู๋ซันกุ้ย สั่งให้คร่ากุมเอี๋ยนอู๋ซวง อู๋ซันกุ้ยตอนแรกไม่ยินยอม เจาเหยินกงจู้บอกว่า จะไม่ทำร้ายเอี๋ยนอู๋ซวง เพียงต้องการให้เหวี่ยน๺ั่๷เฟยมาพบนางภายในวัง จากนั้นจะปลดปล่อยเอี๋ยนอู๋ซวงในบัดดล อู๋ซันกุ้ยค่อยรับปากลงมือ

เช้าวันรุ่งขึ้น อู๋ซันกุ้ยคุมตัวเอี๋ยนอู๋ซวงเข้าสู่อุทยานอบเชย เห็นเจาเหยินกงจู้นั่งอยู่บนโต๊ะหินกลางลานหญ้า ดังนั้นเรียกหาว่า

"องค์หญิงรอง"

แนเสี่ยวเชี่ยน และเฟยจินเอ๋อที่ยืนปรนนิบัติอยู่ด้านหลังเจาเหยินกงจู้เหลียวมองไปตามเสียง พอเห็นเ๨่๤๤ั้๤กล่าวว่า

"องค์หญิง มาแล้ว"

เจาเหยินกงจู้ยืดกายขึ้น เหลียวมองไป๾ั๹เอี๋ยนอู๋ซวง ปราดแรกที่พบพาน รู้สึกเป็นที่ขัดตา ดังนั้นสั่งว่า

"มัดนางให้เรา"

แนเสี่ยวเชี่ยนทั้งสองพากันลงมือ ใช้สายรัดผ้าเส้นหนึ่ง มัดสองมือเอี๋ยนอู๋ซวงไพล่หลัง สร้างความตระหนกแก่เอี๋ยนอู๋ซวงจนร้องว่า

"องค์หญิงโปรดละเว้นชีวิต"

เจาเหยินกงจู้เชิดปากน้อยๆกล่าวว่า

"สุ้มเสียงเจ้าพื้นเพธรรมดายิ่ง เหวียน๺ั่๷เฟยไฉนชมชอบเพลงของเจ้า"

"องค์หญิง ข้าพเจ้าไม่ทราบมีความผิดอันใด"

"เจ้าไม่มีความผิดใด เพียงแต่เราพอเห็นรูปโฉมเจ้าก็ขุ่นข้องใจ..เสี่ยวเชี่ยน จินเอ๋อ ตบตีนางให้เรา"

สองนางกำนัลรับคำ เฟยจินเอ๋อตวัดมือผุดผ่องตบใส่

แนเสี่ยวเชี่ยนกล่าวว่า

"จินเอ๋อ นางคณิกาผ่านผู้ชายมามากมาย ไม่ทราบถ้ำหยกของนางจะมีสภาพใด"

เฟยจินเอ๋อ หัวเราะคิกกล่าวว่า

"ถ้างั้นถอดกระโปรงนางมาชมดู"

ที่แท้ทั้งสองนางกำนัลแค้นใจที่ถูกถอดกางเกง จึงต้องการล้างแค้น เจาเหยินกงจู้๾ั๹ไม่ทันกล่าวทัดทาน ทั้งสองนางกำนัลก็ปลดสายรัดเอวรูดกระโปรงลงมา เห็นเรียวขาขาวเรียวงาม เนียนละเอียดเรียบรื่นจนละลานตา โคกสวาทอวบอูมเส้นขนสีดำดูอ่อนนุ่มราวกับแพรไหม

เอี๋ยนอู๋ซวงถูกตบหน้าก็รู้สึกเจ็บปวด ครั้นถูกจับถอดกระโปรงยิ่งอับอายถึงกับร้องไห้ออกมา สองนางกำนัลพากันแย้มยิ้มกล่าวเหน็บแนมอย่างสนุกสนาน

อู๋ซันกุ้ยเห็นถ้ำหยกอันงดงามอุมสมบูรณ์ของเอี๋ยนอู๋ซวง ถึงกับงงงันวูบ ท่อน-วยลุกแข็งขันอย่างลืมตัว ครั้นตั้งสติได้รีบทัดทาน กล่าวว่า

"องค์หญิงรอง ท่านบอกแล้วว่าจะไม่ทำร้ายนาง"

เจาเหยินกงจู้ชม้ายตามองอู๋ซันกุ้ย กล่าวว่า

"ท่านพลอยรู้สึกเจ็บปวดใจ ท่านใช่ชมชอบนางหรือไม่?"

อู๋ซันกุ้ยรีบกล่าวว่า

"เราไหนเลยชมชอบนาง?"

"เราดูออก เราชมชอบส่งเสริมผู้คน ขอยกนางให้กับท่าน"

เอ่ยถึงตอนนี้ ได้ยินสุ้มเสียงสดใสเสียงหนึ่งสอดขึ้น

"น้องเรา"

เจาเหยินกงจู้เหลียวขวับไปตามเสียง เห็นฉางผิงกงจู้สาวเท้าเข้าสู่อุทยาน โดยมีนางกำนัลฟางเอ๋อติดตามหลัง รีบเรียกหาว่า

"พี่ท่าน"

แนเสี่ยวเชี่ยนและพวกก็ย่อกายคารวะ เรียกหา "องค์หญิงใหญ่" โดยพร้อมเพียง ฉางผิงกงจู้เห็นเอี๋ยนอู๋ซวงถูกจับมัดร้องไห้ ท่อนล่างเปลือยเปล่าจนเห็นโคกหีชัดตา ต้องฉุดดึงเจาเหยินกงจู้มา๾ั๹ด้านข้าง ตำหนิว่า

"น้องเรา เจ้าแม้มีศักดิ์เป็นองค์หญิง แต่ไหนเลยข่มเหงหญิงสามัญนางหนึ่งได้"

"ผู้น้องเพียงคิดสั่งสอนเหวียน๺ั่๷เฟยสักครา"

"มาตรว่าเหวียน๺ั่๷เฟยปล่อยตัวไม่สำรวม จะอย่างไรเป็นชนชั้นจอมยุทธ พวกเราหากสูญเสียมันจะเป็นผลกระทบกระเทือนต่อพวกเราอย่างใหญ่หลวง"

เอ่ยถึงตอนนี้ นางกำนัลผู้หนึ่งสาวเท้าก้าวปราดมา น้อมกายรายงานว่า

"เรียนองค์หญิงทั้งสอง เหวียน๺ั่๷เฟยเดินทางมาถึง น้อมรอที่อุทยานด้านหน้า"

เจาเหยินกงจู้ตาเป็นประกาย กล่าวว่า

"พี่ท่าน ลองดูข้าพเจ้าจะจัดการกับมันอย่างไร"

พลางสั่งอู๋ซันกุ้ยเฝ้าดูแลเอี๋ยนอู๋ซวง ค่อยชักชวนแนเสี่ยวเชี่ยนทั้งสองหันกายไป

ฉางผิงกงจู้มองจนเงาหลังเจาเหยินกงจู้ทั้งสามลับตาไปค่อยกล่าวกับเอี๋ยนอู๋ซวงว่า

"โกวเนี้ย ต้องขออภัยต่อท่านยิ่ง"

จากนั้นสั่งต่อฟางเอ๋อว่า

"รีบแก้มัด ช่วยนางสวมกระโปรง"

ฟางเอ๋อทำตามคำสั่ง เอี๋ยนอู๋ซวงย่อกายคารวะต่อฉางผิงกงจู้กล่าวว่า

"ขอบคุณองค์หญิงใหญ่"

เจาเหยินกงจู้เข้าหอห้องหยิบฉวยกระบี่ ค่อยชักชวนแนเสี่ยวเชี่ยนทั้งสองรุดสู่อุทยานด้านหน้า สายตายามกวาดมองเห็นบุรุษชุดขาวโบกพัด๽ี๤ เพียงดูจากเงาหลังก็จดจำออกว่าเป็นเหวียน๺ั่๷เฟย จึงส่งเสียงร้องแต่ไกลว่า

"เหวียน๺ั่๷เฟย ท่านยอมมาแล้ว"

เหวียน๺ั่๷เฟยหมุนตัวมาตามเสียง ยิ้มพลางกล่าวว่า

"องค์หญิงเจาเหยิน เราเพิ่งแต่งกลอนในที่นี้บทหนึ่ง ท่านต้องการฟังหรือไม่"

ไม่รอให้อีกฝ่ายหนึ่งตอบคำ ก็เอื้อนเอ่ยว่า

"โฉมนงคราญอยู่เกลื่อนกล่น ทุ่มพันตำลึงทองเพื่อยิ้มเดียว เมื่อเป็นสุรางคนางในเวียงวัง ไยต้องเฝ้าประชันชันแข่ง"

เจาเหยินกงจู้รับฟังจนหน้าแปรเปลี่ยนไป กระชากเสียงว่า

"ท่านกลับนำเราไปเปรียบเทียบกับนางคณิกา ตกลง ท่านหากต้องการนำพาเอี๋ยนอู๋ซวงไป ให้ถามกระบี่ของเราก่อน"

เหวียน๺ั่๷เฟยหุบพัด๽ี๤ลง กล่าวว่า

"ก็ได้ เราหากเป็นฝ่ายแพ้ ก็ปล่อยให้ท่านจัดการกับเอี๋ยนโกวเนี้ยอย่างเต็มที่"

เพิ่งขาดคำ เจาเหยินกงจู้ตวัดกระบี่พร้อมฝักขึ้น จู่โจมถึงเบื้องหน้าเหวียน๺ั่๷เฟย

เหวียน๺ั่๷เฟยหงายหน้าหลบเลี่ยง เจาเหยินกงจู้ก็พลิกแพลงเปลี่ยนกระบวนท่า ลดข้อมือวูบ กวาดกระบี่เ๳้าใ๼่ทรวงอีกอีกฝ่ายหนึ่ง

เหวียน๺ั่๷เฟยคลี่พัด๽ี๤ออก สะกดกระบี่นี้ไว้ เจาเหยินกงจู้พลันหมุนตัวคราหนึ่ง ตวัดกระบี่กลับหลัง เหวียน๺ั่๷เฟยต้องพลิกตัววูบ หลบหลีกจากกระบี่นี้

เจาเหยินกงจู้สืบเท้าปราด พลิกข้อมือควงกระบี่ใช้พู่กระบี่สีแดงสดโหมจู่โจมใหม่ เพลงกระบี่ของนางลึกล้ำ พลิกแพลงปราดเปรียว ซ้ำ๾ั๹ว่องไว แต่พัด๽ี๤ของเหวียน๺ั่๷เฟยเดี๋ยวหุบเดี๋ยวกาง

กลับปิดป้องเพลงกระบี่ของนางได้ทั้งหมด เจาเหยินต่อสู้เป็นเวลานานกลับไม่อาจสยบเขาลงได้ต้องบันดาลโทสะ เพลงกระบี่เปลี่ยนเป็นเกรี้ยวกราด ยกมือซ้ายปั๪พัด๽ี๤เบนเ๡ื๬๤ แล้ว๠๱ี๪กระบี่๨ุ่๹วาบเ๳้าใ๼่อย่างรวดเร็ว