เรื่อง หนีร้ายอุ้มรัก
หมอัีพูดปนอมยิ้มเขารู้สึกทั้งถูกชะตาละเอ็นดูญิาตัวเล็กคนนี้เหลือเกินอุตส่าห์กล้าหาญถึงขนาดต่อสู้กับโจรแต่มาเป็นลมเพราะเห็นเลือดตัวเอง
“อย่างนั้นเองหรอ...งั้นให้เนอนพักก่อนก็แล้วกัน”
“งั้นเพลงว่าคงต้องเลื่อนการให้ปาคำที่โรงพักแล้วล่ะค่ะคุณแม่...งั้นเดี๋ยวเพลงจัดการให้นะคะ”
“ก็ดีเหมือนกัน”
“เพลงว่าคุณแม่กลับไปพักที่บ้านก่อนนะคะถ้าเฟื้นแล้วเดี๋ยวเพลงไปส่งเที่บ้านเองค่ะ”
“เอาอย่างนั้นก็ได้จ้ะ”
พิมพารู้สึกเป็นห่วงญิาจึงกะว่านั่งรอจนกว่าญิาจะฟื้นแต่เมื่อเพลงิเกรงว่าคนเป็นแม่จะนั่งรอนานจึงบอกให้กลับไปก่อนเดี๋ยวเจะเป็นคนจัดการทางนี้เองไม่ต้องเป็นห่วง
20นาทีต่อมา
“ตื่นแล้วหรอจ้ะ”
เมื่อเพลงิเห็นญิาที่นอนอยู่บนเตียงเริ่มขยับตัวลืมตาเจึงเขยิบเข้าไปทักทายใกล้ๆ
“เอ่อคุณ......”
แพรไหมลืมตาตื่นแบบสลึมสลือเจำได้ว่าญิาที่นั่งข้างเตียงเเป็นคนที่เจอเมื่อตอนที่มาถึงแต่ก็ไม่รู้ว่าเชื่ออะไร
“ชั้นชื่อเพลงิจ้ะเป็นลูกสาวของคนที่เช่วยไว้น่ะ”
เมือเพลงิเห็นแพรไหมทำ้างงเลยเอ่ยแนะนำตัวเองก่อนว่าเป็นลูกสาวของผู้หญิงที่ญิาช่วยไว้
!
“ค่ะ...ชั้นแพรไหมค่ะ”
“เรียกพี่ว่าพี่เพลงก็ได้พี่เห็นในแฟ้มเรซูเม่ของแพรแล้วแพรอายุน้อยกว่าพี่แล้วแพรกำลังหางานอยู่ใช่มั้ยจ้ะ”
เพลงิถือโอกาศตีสนิทกับแพรไหมัีเพราะเาที่จะได้สาวน้อยตรง้านี้มาทำงานด้วยเพราะกว่าที่จะเลือกคนมาทำงานได้มันไม่ใช่ง่ายๆแล้วการหาคนที่ดีมาทำงานด้วยยิ่งยากเข้าไปใหญ่
“ใช่ค่ะแพรกำลังหางานอยู่ค่ะ”
แพรไหมมอง้าญิาที่าเและตามความจริงด้วยแววตาที่เศร้าจนอีกคนดูออก
“ถ้างั้นสนใจมาเป็นประชาสัมพันธ์ให้คลินิคที่นี่มั้ยพี่กำลังหาคนอยู่พอดีพี่ให้เงินเดือนสองหมื่นห้าไม่รวมโอทีเราโอเคมั้ย”
เมื่อรู้ว่าแพรไหมยังไม่ได้งานเพลงิเลยีพูดข้อเสนอให้เทำงานที่นี่ัีรู้ว่ายังไงญิาก็ต้องรับงานที่นี่แน่ๆเพราะท่าทางเก็ไม่ใช่คนที่เลือกงานสักเท่าไรพร้อมเสนอเงินให้เมากกว่าค่าตำแหน่งที่เได้รับเสียอีก
“รับแพรเข้าทำงานจริงหรอคะ....ขอบคุณมากๆเลยนะคะพี่เพลงขอบคุณจริงๆ”
เมื่อแพรไหมได้ยินว่าญิารับเเข้าทางานเทั้งดีใจจนน้ำตาไหลไม่คิดม่ฝันว่าจู่ๆเจะได้งานเพราะเดินหางานแทบตายกลับไม่ได้บทจะได้ก็ได้มาง่ายๆอย่างนั้นแหละเีตกลงัีโดยไม่มีข้อแม้
“ไม่เป็นไรจ้าพี่พร้อมสนับสนุนคนดีเสมอ...แล้วบ้านแพรอยู่ไหนล่ะเดี๋ยวพี่ไปส่งพอดีคุณแม่พี่กลับไปแล้วน่ะส่วนเรื่องให้ปาคำพี่โทรเลื่อนนัดตำรวจเค้าไปก่อนแล้วล่ะ”
“ค่ะ”
เพลงิขับรถมาส่งแพรไหมที่บ้านของเทำให้ได้รู้ว่าบ้านของเอยู่ไม่ไกลจากคลินิคมากนักขับรถ15นาทีก็ถึงเมื่อเพลงิเห็นบ้านของญิาก็รู้สึกชอบขึ้นมาัีเพราะถึงจะเป็นบ้านจัดสรรค์ในหมู่บ้านหลังเล็กๆแต่ก็ตกแต่งปกคลุมไปด้วยต้นไม้ดอกไม้ประดับที่ดูร่มรื่นแตกต่างจากหลังอื่นมากๆ
“พี่เพลงเข้าไปดื่มน้ำด้านในก่อนสิคะ”
“จ้าพี่กำลังจะขอเข้าไปข้างในอยู่พอดีบ้านแพรนี่ร่มรื่นดีนะ”
เมื่อได้แพรไหมชวนเพลงิเข้าไปในบ้านญิาก็ตกลงัีเพราะก็าที่จะเข้าไปเดินดูสวนด้านในเหมือนกันคงจะสดชื่นน่าดู
“ยายของแพรชอบปลูกต้นไม้น่ะค่ะ”
“แล้วแพรอยู่กับยายแค่สองคนหรอพ่อกับแม่แพรอยู่ไหนหรอจ้ะ”
เมื่อเพลงิเห็นญิาพูดถึงแต่ยายเจึงารู้ว่าพ่อกับแม่ของญิาอยู่ที่ไหนจะได้ถือโอกาศสวัสดีด้วยเลย”
“เอ่อ..พ่อกับแม่แพรเสียไปแล้วล่ะค่ะ”พ
“ตายจริงพี่ขอโทษ...พี่เสียใจด้วยนะ”
เพลงิทำ้าตกใจัีนึกาตีปาตัวเองิ่ัที่าคำาที่ญิาน่าจะำาใที่จะจึงีขอโทษเยกใหญ่
...........................................
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??