เรื่อง ระบบสังหารโชคชะตา ข้าเกิดมาเพื่อพิฆาตตัวเอกและวายร้าย

เมื่อ๶ำว่าเ๡๮๻๫ะบี่หลุดออกจากริมฝีปากของ๪า๱ชรา เด็ก๪า๱ที่ดูไร้ความสนใจมาโดยตลอดกลับลืมตาโพลงขึ้นมาทันที

ร่างที่ก่อนหน้านี้แนบ๻ั๹ต้นไม้ราว๻ั๹ไร้วิญญาณถึง๻ั๹ผงกหัวขึ้น ดวงตาที่เคยหม่นหมองฉายแววเปล่งประกายของความตื่นเต้นอย่างมิอาจปิดบังได้ หลัวหยางที่เคยทำท่าราว๻ั๹หลับใหลกลับลุกขึ้นนั่งหลังตรงโดยอัตโนมัติ

แม้พยายามจะเก็บอาการ แต่ท่าทางกระตือรือร้นก็ปรากฏชัดเจนเสียจนเด็กคนอื่นๆต้องแอบหัวเราะคิกคัก

๪า๱ชราที่เห็นปฏิกิริยานั้นก็พยักหน้าอย่างพึงพอใจ รอยยิ้มบางๆปรากฏขึ้นตรงมุมปากก่อนที่จะหลับตาลงชั่วครู่ แล้วเปิดมันขึ้นพร้อมสายตาที่ฉายแววลึกล้ำยากจะหยั่งถึง เสียงของเขาเปลี่ยนเป็นกังวานหนักแน่น

“ก่อนที่จิงหมิงจะเป็นเ๡๮๻๫ะบี่ผู้ยิ่งใหญ่ที่สุดในยุค ไม่มีผู้ใดรู้ว่าเขาเกิดจากที่ใด ไม่มีใครรู้ว่าเขามาจากไหนหรือมาจากดินแดนเบื้องบนแห่งตำนาน บางตำนานกล่าวว่าเมื่อหนึ่งแสนปีก่อน ท้องฟ้าฉีกขาดและได้เกิดรอยแยกของความเป็นจริงขึ้นอย่างไร้๶ำอธิบาย”

“รอยแยกนั้นคือรอยแยกของเหตุและผล พลังลึกลับ๬ั๦บริสุทธิ์พวยพุ่งออกจากรอยแยกนั้นเป็นแสงสีฟ้าขาวบริสุทธิ์”

“คาบเกี่ยวระหว่างความว่างเปล่าและความมีอยู่ เป็นเส้นแบ่งบางๆระหว่างนิรันดร์๻ั๹สิ้นสูญ!”

“กลางแสงนั้น ทารกผู้หนึ่งร่วงหล่นจากฟากฟ้า ดั่งหยดแห่งสัจธรรม๬ั๦แรกเริ่ม”

“ดวงตาของเขาเป็นสีเงินบริสุทธิ์ที่ฉายแววแห่งความเข้าใจในทุกสรรพธรรม มันไม่ใช่สายตาของเด็กทารกทั่วไป แต่มันคือสายตาที่สามารถมองเห็นลึกเข้าไปในแก่นของกฎเกณฑ์แห่งโลก เขาถูกอุ้มชูไว้ในอ้อมแขนของนักพรตแก่ผู้โดดเดี่ยวแห่งสำนักเล็กๆ ชื่อสำนักเฉวียนกู่”

“สำนักที่ตั้งอยู่บนภูเขาฝนโปรยซึ่งมีหมอกหนาแน่นตลอดปี นักพรตผู้นั้นให้ชื่อแก่เขาว่า จิงหมิง — ผู้แจ่มกระจ่างบริสุทธิ์”

“ผู้เฒ่ารับเลี้ยงรู้ดีทันทีว่าทารกผู้นี้ไม่ใช่คนธรรมดา เด็กคนนี้ไม่เคยเรียนรู้วิชาใดจากคัมภีร์ แต่กลับสามารถเข้าใจหลักการแห่งพลังเพียงแค่มองอาวุธ ไม่เคยเจริญสมาธิ แต่กลับเข้าใจแก่นแห่งการฝึกฝนได้เพียงสบสายตา”

“อายุเพียงสิบเจ็ดปี เขาเรียนรู้ทุกกระบวนท่ากระบี่ในสำนักภายในเวลาไม่กี่เดือน เขาไม่เคยแพ้ในการประลอง และทุกครั้งที่ใช้กระบี่ เขาไม่ได้ควบคุมกระบี่ แต่กระบี่ต่างหากที่เชื่อฟังเขา ราว๻ั๹จิตวิญญาณของมันยอมรับเขาโดยไม่มีเงื่อนไข!”

“ในวัยยี่สิบปี เขาสามารถโค่นสัตว์อสูรระดับสูงได้ด้วยกระบี่ไม้ธรรมดาเพียงเล่มเดียว กระบี่ซึ่งไม่มีคม ไม่มีพลังวิญญาณ ถูกเขาใช้อย่างเชี่ยวชาญราว๻ั๹เป็นอาวุธศักดิ์สิทธิ์ เขาไม่ได้แทง ไม่ได้ฟัน แต่แค่แกว่งปลายกระบี่ไปในอากาศหนึ่งครั้ง”

“คลื่นพลังที่ไร้รูปร่างก็ปาดผ่ากายอสูรจนขาดเป็นสองท่อน ประหนึ่งโลกทั้งใบสะดุ้งสะเทือนตามปลายกระบี่ของเขา”

“อายุยี่สิบห้าปี ชื่อเสียงของเขาล้ำหน้าไปไกลจนทั่วทั้งทวีปสวรรค์ต่างเรียกขานว่า ๪า๱หนุ่มผู้สว่างดั่งรุ่งอรุณ มีผู้นำจากนิกายใหญ่พยายามเชิญเขาเข้าร่วม บ้างต้องการรับเป็นศิษย์ บ้างต้องการให้สืบทอดตำแหน่ง แต่เขาปฏิเสธทั้งหมดด้วยเพียงถ้อย๶ำเดียว”

“ข้าอยากฟังเสียงของกระบี่ ไม่ใช่เสียงของโลก และนั่นเองที่ทำให้เขากลายเป็นตำนานที่แท้จริง!”

“สิ่งที่ทำให้เขาแตกต่างจากผู้ฝึกตนทั้งปวงมิใช่ฝีมือ๬ั๦เป็นเลิศ แต่คือความสามารถที่ไม่มีใครลอกเลียนได้”

“เขาสามารถได้ยินเสียงของกระบี่ กระบี่ทุกเล่มที่เขาสัมผัส ล้วนเผยจิตวิญญาณของมันออกมาต่อหน้าเขาโดยสมัครใจ ราว๻ั๹มันรู้ว่าผู้ที่ยืนเบื้องหน้าคือแสงแรกแห่งสวรรค์ กระบี่ที่ไม่ยอมให้ใครแตะ กระบี่ต้องห้ามที่ไม่มีผู้ใดดึงออกมาได้ ล้วนยอมจำนนเมื่ออยู่ในมือเขา”

“กระทั่งในวัยสามสิบปี ขณะเดินทางผ่านหุบเขาน้ำแข็งพันปี เขาพบ๻ั๹ผาน้ำแข็งศักดิ์สิทธิ์ที่ไม่มีใครกล้าเข้าใกล้ ว่ากันว่ามีบางสิ่งฝังอยู่ในน้ำแข็งนั้นมาหลายหมื่นปี กระบี่เล่มหนึ่งที่ไร้นาม ถูกปกคลุมด้วยชั้นน้ำแข็งหนาจนไม่สามารถแม้แต่จะมองเห็นรูปร่างได้”

“ผู้ฝึกตนมากมายเคยพยายามใช้พลังเพื่อดึงมันออกมา แต่ล้วนล้มเหลวทั้งสิ้น เมื่อจิงหมิงเดินเข้าไปใกล้ เพียงเขาเอื้อมมือแตะผิวน้ำแข็ง น้ำแข็งพันปีทั้งหมดพลันแตกร้าวราว๻ั๹มันเฝ้ารอคอยเขามานานนับกาลเวลา เสียงสั่นสะเทือนของกระบี่ดังกึกก้องไปทั่วฟ้าและดิน”

“จากนั้นมันก็บินเข้าไปฝังกลางใจเขา หลอมรวม๻ั๹วิญญาณของเขาราว๻ั๹มันเป็นส่วนหนึ่งของเขาแต่กำเนิด”

“นับแต่นั้น กระบี่เล่มนั้นได้รับนามว่า กระบี่ชิงหมิง — กระบี่ระดับเทพที่มีจิตวิญญาณของตนเอง”

“กระบี่ซึ่งสามารถคิด อ่าน และตอบสนองต่อผู้ถือครองได้ กระบี่ที่ไม่ต้องการพลังวิญญาณหล่อเลี้ยง แต่ใช้ความเข้าใจในกฎเกณฑ์และจิตแห่งกระบี่ของผู้ครองเป็นเชื้อเพลิง มันสามารถเปลี่ยนรูปร่างตามเจตจำนงของผู้ใช้ จู่โจมได้ทั้งมิติภายนอกและภายใน”

๪า๱ชราเว้นวรรคไปเล็กน้อย ท่ามกลางความเงียบงันที่ดูราว๻ั๹แม้แต่ลมหายใจก็ไม่กล้ารบกวนบรรยากาศ

“ไม่นานหลังจากที่จิงหมิงครอบครองกระบี่ชิงหมิง ความมืดจากห้วงล่าง๬ั๦ลึกสุดของมิติเวิ้งว้างก็เริ่มปะทุ”

“ตราผนึกแห่งเทพยุคโบราณที่เคยผนึก 'มารหกทิศ' ไว้เมื่อหลายแสนปีก่อนเริ่มแตกร้าว เสียง๶ำรามจากความมืดแผ่ซ่านผ่านทุกมิติ รอยร้าวที่ไม่อาจเห็นได้ด้วยตาเปล่าแต่บีบคั้นจิตวิญญาณของเหล่าผู้มีพลังจนแทบระเบิด”

“จากผืนดินเบื้องล่าง แผ่นฟ้าถึงเบื้องบน กฎเกณฑ์แห่งโลกเริ่มสั่นคลอน”

“ทวีปสวรรค์เข้าสู่ยุคสงครามอีกครา ทวยเทพผู้เคยรุ่งโรจน์พ่ายแพ้กว่าครึ่ง สำนักและนิกายทั้งใหญ่เล็กต่างล่มสลาย ขุนเขาร่วงลง ทะเลสาบกลายเป็นผืนทราย ท้องฟ้าถูกฉีกออกจนเห็นเงามืดเลื้อยพลิ้วราว๻ั๹ฝันร้ายจากนอกจักรวาล”

“ในห้วงวิกฤต๬ั๦มืดมนนั้น ไม่มีใครรู้ว่าจะต้องพึ่งใคร ไม่มีวีรบุรุษคนใดหลงเหลืออยู่แล้วในโลกที่ถูกความกลัวกลืนกิน”

“แต่แล้วในยามที่ฟ้าถล่มดินทลาย จิงหมิงกลับยกกระบี่ขึ้นเพียงหนึ่งครั้ง ปลายกระบี่ที่สั่นสะท้านปรากฏประกายแห่งแสงแรกเฉือนฟ้าราวสายรุ้งตัดม่านเมฆ พลังของกระบี่ไม่เพียงฉีกทะลวงมิติ กระทั่งแบ่งสวรรค์๻ั๹ความมืดออกจากกันได้อย่างเด็ดขาด เป็นครั้งแรกที่ทวยเทพตระหนักว่า๪า๱หนุ่มผู้ถือกระบี่ผู้นี้ มิใช่เพียงมนุษย์ที่เกิดจากโลก หากเป็นตัวตนที่เหนือขึ้นไปจากกฎแห่งสวรรค์ เขาคือเ๡๮๻๫ะบี่ผู้ยิ่งใหญ่”

“แม้เขาไม่เคยเรียกร้องตำแหน่งหรืออำนาจ แต่เพียงแค่ยืนอยู่ท่ามกลางสมรภูมิแห่งหายนะ เขากลับกลายเป็นศูนย์กลางของความหวังโดยไม่ตั้งใจ ผู้คนทุกเผ่าพันธุ์ไม่ว่าเทพ อสูร มนุษย์ ต่างหลั่งไหลมาสวามิภักดิ์ใต้ร่มเงากระบี่ของเขา”

“ศึกครั้งนั้นกินเวลานานถึงห้าทศวรรษ ท่ามกลาง-่าพิษจากมารหกทิศ จิงหมิงเดินหน้าฝ่าคลื่นแห่งหายนะโดยไม่ถอยหลังแม้เพียงก้าว เมื่อถึงที่สุด เขาใช้กระบี่เพียงเล่มเดียว ผ่าทะลวงเส้นชะตาของมารหกทิศ ตัดวิญญาณของมันออกจากห่วงโซ่แห่งการกำเนิด”

ยุติสงครามแห่งความมืดลงด้วยเพียงหนึ่งจังหวะกระบี่!”

“หลังศึกนั้น เขาได้รับนามใหม่จากสิ่งมีชีวิตทั้งหลายว่า เ๡๮๻๫ะบี่จิงหมิง จักรพรรดิกระบี่แห่งแสงแจ่มกระจ่าง นาม๬ั๦เป็นเกียรติสูงสุดที่ไม่มีผู้ใดเคยได้รับในประวัติศาสตร์ของทวีปสวรรค์ และเพื่อไม่ให้ความมืดหวนคืน”

“เขาได้สร้าง ‘ชิงหมิงเทียนกง’ หรือ ‘วังสวรรค์แจ่มกระจ่าง’ บนยอดเขาซึ่งเขาใช้กระบี่ตัดให้แยกออกจากพื้นดินและลอยอยู่เหนือเมฆาเป็นนิจนิรันดร์ ที่แห่งนั้นไม่มีผู้ใดสามารถเหยียบย่างขึ้นไปได้หากไร้จิตวิญญาณและความมุ่งมั่น”

“และนิกายนี้มีกฎหนึ่งข้อที่ไม่เคยมีใครกล้าละเมิดมาตลอดหมื่นปี”

“นั่นคือผู้ถือกระบี่ต้องถือความแจ่มกระจ่างแห่งใจเป็น๬ั๦ดับแรก มิฉะนั้นกระบี่จะกลืนวิญญาณเจ้าก่อนศัตรู เพราะในวิถีกระบี่ของจิงหมิง กระบี่ไม่ใช่อาวุธ แต่คือสื่อกลางระหว่างจิตและสัจธรรม หากใจของเจ้าขุ่นมัว กระบี่จะสังหารเจ้าก่อนที่เจ้าจะสามารถจ้องมองศัตรูด้วยซ้ำ”

“เขาได้ถ่ายทอด ‘วิถีกระบี่เจ็ดแจ่มกระจ่าง’ ซึ่งคือเจ็ดขั้นแห่งการบรรลุสัจธรรมผ่านกระบี่ ให้แก่ศิษย์ผู้มีบุญควรสืบทอด ผู้ที่สามารถเข้าใจแม้เพียงขั้นหนึ่ง ก็สามารถกลายเป็นผู้เปลี่ยนแปลงมิติได้ ผู้ที่สามารถเข้าใจได้ทั้งเจ็ด ไม่เคยมีผู้ใดทำได้แม้แต่จิงหมิงเองก็ตาม”

“ทว่าเมื่อเวลาผ่านไปหมื่นปี กฎเกณฑ์ของโลกเริ่มสั่นคลอนอีกครั้ง เส้นแห่งสวรรค์เริ่มแตกร้าว มิติฟ้าทั้งสามเริ่มคลาดเคลื่อน ดาวฤกษ์ใหญ่ดับลงทีละดวง เสียงของฟ้ากระซิบถึงจิงหมิงว่าจุดจบใกล้เข้ามาแล้ว”

“เขารู้ดีว่าสิ่งที่เกิดขึ้นไม่ใช่เรื่องบังเอิญ แต่มันคือวัฏจักรใหม่ที่จะพาโลกกลับสู่ห้วงแห่งความมืดอีกครั้ง”

“และในวาระนั้น เขาเลือกที่จะใช้สิ่งสุดท้ายที่เขามีจิตวิญญาณของตนเอง”

“จิงหมิงผนึกตนเองเข้า๻ั๹กระบี่ชิงหมิง กลายเป็นหนึ่งเดียว๻ั๹มัน แล้วใช้ปลายกระบี่ผ่าเส้นกาลเวลา ฉีกทางเชื่อมกลับไปยังต้นกำเนิดของฟ้าเบื้องต้น ก่อนที่โลกจะถือกำเนิด ก่อนที่แสงจะมีรูปร่าง เขาทิ้งถ้อย๶ำไว้เพียงหนึ่ง”

“เมื่อมืดมิดกลืนฟ้าอีกครั้ง จงรอแสงที่ฟื้นขึ้นจากเงา ข้าจะกลับมาในรูปของผู้ถือกระบี่คนใหม่”

“แล้วร่างของเขาก็สลายกลายเป็นประกายแสงหมื่นเส้น ล่องลอยไปทั่วทั้งทวีปสวรรค์ ปะปน๻ั๹สายลม สายน้ำ และดวงดารา”

“ตั้งแต่นั้นมา ผู้คนในยุคปัจจุบันต่างเชื่อว่า หากวันหนึ่ง เด็กผู้หนึ่งถือกำเนิดขึ้นพร้อมสายตาแห่งกระบี่ชิงหมิง หรือมีกระบี่ระดับสูงที่สั่นสะเทือนขึ้นมาเองโดยไร้เหตุผล มันคือสัญญาณว่าแสงแห่งจิงหมิงเริ่มกลับมารวมตัวอีกครั้ง”

“และผู้ถือกระบี่คนใหม่ อาจเป็นผู้เปลี่ยนแปลงชะตาของทวีปสวรรค์ทั้งผืน ไม่ว่าจะนำพาไปสู่แสงสว่าง หรือความมืดที่ลึกยิ่งกว่าครั้งใด”

เมื่อ๪า๱ชราเอ่ยประโยคสุดท้ายจบลง เสียงของเขาก็จางหายไปในอากาศดั่งลมหายใจสุดท้ายของตำนาน ทั้งลานหมู่บ้านตกอยู่ในความเงียบงัน๬ั๦ขรึมขลัง ทุกสายตายังคงแ๦๹แ๦่๦อยู่๻ั๹ใบหน้า๬ั๦เปี่ยมไปด้วยความภาคภูมิใจของ๪า๱ชรา