เรื่อง เมื่อฉันกลายเป็นเมียทหาร
เาลา่าที่าเ็เดินไปยัง้าเา เธอาข้าวที่เืใน้ามาุอย่างาำา ผักแะเื้ที่ีู่น้อยิในครัวำใ้ิเาไ่ีทางเลือกานัก เธอำแค่ัผักใส่เื้ง่าย ๆ ใหุ้เท่านั้น ไ่ถูกำาเจียวเีสองฟตามที่เีจูำเอาไว้ในอาารแต่ละื้ของ้า ิเาไ่ไ้าัว่าัเจะไ้กินข้าวในื้ี้แต่แรก ้่ากายที่ำัเจ็บปวดของิเา เธอใ้เวลานานเกือบึ่ชั่วโมงในาำอาาร่าจะเสร็จ ะี่ำัยกอาารไปให้้าฟู่ที่ห้องรับแขก ิเาเกือบล้มก็าั้ ถ้าเธอไ่กลัวว่าจะถูกุีอีก ิเาประคอง่าไ่ไหวตั้งแต่แรกแล้ว ฟู่อ้ายโกว ฟู่างเิแะฟู่โหรวมองดูิเา้สายตาิ่เรียบ เาเคยชินัาที่เีจูำร้าย่ากายิเามานานแ “วางเสร็จก็ไสหัวไปไ้แล้ว คืนี้ไ่ต้องกินข้าว ใครใ้ให้แกัช้า” เีจูตวาดว่าเีัอย่างหมั่นไส้ไ่าย เธอเกลียด่าาน่าสงสารของิเาิ ๆ
เาำไ้เีพยักหน้าแะลา่าบางเดินจากไปเงียบ ๆ เธอัเข้าไปในห้องเก็บฟืนเพื่อพักผ่อนหลังจากำงานหนักมาทั้งวัน ตอนี้ิเาไ่ีเรี่ยวแรงแม้แต่จะลืมตาขึ้นมาแล้ว เธอยังอดนับถือัเในใจไ่ไ้ว่า่ากายเล็ก ๆ ของเธอัสามารถทนำงานให้้าฟู่ไ้นานขนาด างดึกคืนนั้น ไข้ของิเาสูงขึ้นจนเธออดเพ้อถึงพ่อแม่ไ่ไ้ ในฝันอันยาวนานนั้นเต็มไป้ความสุขัครอบครัวของเธอ ิเาไ่อยากตื่นจากฝันดีเช่นี้เลยแม้แต่น้อย เธออยากพ้นทุกข์แะายไปจากตระกูลฟู่เสีย งจากฝันอันยาวนานผ่านพ้นไป ่ากายของิเาก็เยียบเย็นแะเริ่มแข็งทื่อขึ้นตามสภาพอากาศอันหนาวเย็นในยามค่ำคืน ในที่สุดลมายใจสุดท้ายของิเาก็หมดไปอย่างสงบแะสิ้นสุดเวรกรรมในชาติี้ไ้เสีย สายวันต่อมา เสียงเีจูด่าทอต่อว่าิเาดังขึ้นอีกครั้งเหมือนัทุกวัน เธอไ่คิดว่าิเาจะกล้าอู้งานแะไ่ยอมลุกมาำอาารให้พวกเธอ
“! รีบลุกออกมาำัข้าวไ้แล้ว จะนอนกิน้ากินเมืองไปถึงไหนฮะ “! ให้ผมเข้าไปดูดีไหม” ฟู่างเิถูไม้ถูมืออย่างหมายมาด เขาอยากลวนลามน้องสะใภ้สวยมานานแล้ว เีแต่ยังไ่ีโอกาส เมื่อเห็นว่าวันี้ิเาถึงัไ่ลุกขึ้นมาตามเวลาำงานปกติ ฟู่างเิจึงอยากแทะโลมสวยสักหน่อย แม่เขาไ่ยอมขอเมียให้สักทีจนเขาแทบจะทนไ่ไหว ฟู่างเิจึงต้องาาอะไรมาชื่นใจสักหน่ “ อย่าให้ฉันรู้ว่าแกคิดจะำอะไรนะ” เีจูคาดโทษลูกชาย ใช่ว่าเธอไ่เห็นสายตาของลูกชายโต เีแต่เธอเชื่อว่าเขาจะไ่กล้าำอะไรให้้าเธอถูกไล่ออกจากหมู่้าก็เท่านั้น าที่เีจูยังไ่าเมียให้ลูกก็เพราะเธออยากไ้ผู้หญิงรวย ๆ ให้เขาก็เท่านั้น ซึ่งในหมู่้าี้ไ่ีผู้หญิงไหนเหมาะัลูกชายสุดที่รักของเธอเลยสัก เีจูจึงยังไ่ไ้จัดาเรื่องแต่งงานให้ลูกเสีย “รู้น่าแม่ เดี๋ยวผมมา” ฟู่างเิพังประตูห้องเก็บฟืนเข้าไปทันที เพราะเมื่อครู่ี้เขาลองเปิดดูแล้วแต่มันัถูกล็อกเอาไว้จากด้าน “เหม็นอับเสียิ” เีจูอดยกมือขึ้นมาปิดจมูกไ่ไ้ เธอไ้กลิ่นเหม็นอับออกมาจากห้องเก็บฟืนเก่าจนแทบจะทนไ่ไหว เมื่อก่อนห้องี้ก็เป็นห้องนอนของฟู่จิงถิง พอเขาแต่งงานัิเา เีจูจึงให้เธอมาพักอยู่ในห้องี้แทน
“เา ตื่นไ้แล้ว” ฟู่างเิเขย่า่าของิเาเบา ๆ พร้อมทั้งไล้มือไปตามลาดไหล่บางของเธออย่างอดไ่ เาที่่ากายาเ็แะถูกพิษไข้รุมเร้าไ่รู้สึกถึงสัมผัสของฟู่างเิเลยแม้แต่น้อยิ เธอยังนอนหลับอย่างอ่อนเพ “! ำไมตัวร้อนขนาดี้เนี่ย” ฟู่างเิอดเอามือไปอังที่หน้าผากของิเาอีกครั้งไ่ไ้หลังจากเขารับรู้ถึงความร้อนจากมือที่ลูบไล้่าของิเาก่อนหน้าี้
“! ! เข้ามาดูหน่อยสิครับ” ฟู่างเิเมื่อมั่นใจว่าิเาป่วยแน่แล้วก็รีบตะโกนเรียกแม่ของเขาที่ยังยืนอยู่หน้าประตูให้เข้ามาดูแทน
“อะไรของแกเนี่ย เีัอย่างัมันตายไปแล้วอย่างนั้นแหละ” เีจูอดบ่นเีัขึ้นมาไ่ไ้ ตั้งแต่ิเามาอยู่้าฟู่ เีจูก็ไ่เคยเห็นิเาป่วยา่อน
“นี้ยังไ่ตาย แต่ไ่แน่ว่าใกล้จะตายแล้วนะแม่” ฟู่างเิบอกเีัอย่างหวาดกลัว ถ้าชาว้ารู้ว่าแม่เขาำร้ายิเาจนตายล่ะก็ ครอบครัวเขาต้องถูกไล่ออกจากหมู่้าอย่างแน่นอน เพราะที่ผ่านมาผู้ใหญ่้าเคยตักเตือนเาแล้วว่าไ่ให้ำร้ายิเา แต่แม่ของเขาก็ไ่เคยสนใจคำพูดพวกนั้นเ “! ฉันว่ามันก็แค่สำออยนั่นแหละ แกถอยไปสิ” เีจูเตะขาลูกชายที่ยังนั่งอยู่ข้าง่าของิเาซึ่งขวางทางเธอเข้าไปดูใกล้ ๆ
“รู้แล้ว ๆ แม่รีบดูเลยว่าจะำยังไงกันดี ผมไ่อยากให้เธอมาตายใน้าหรอกนะ”
“แกนี่มันขี้ขลาดเหมือนพ่อแกิ ๆ” เีจูอดด่าว่าลูกชายของเธอไ่ไ้
“อะไรของแม่เนี่ย ผมขี้ขลาดที่ไหนกัน” ฟู่างเิไ่อยากยอมรับความิ
“! ให้ฉันดูก่อนว่ามันเป็นอะไรกันแน่ถึงไ่ลุกมาำัข้าว” เีจูยื่นมือไปอังหน้าผากร้อนของิเา พอพบว่าิเาน่าจะป่วยิ เธอก็ไ้แต่ขมวดคิ้วมุ่นอย่างยุ่งยากใจ ิอยู่ว่าเธอยังมีเงินที่แย่งมาจากิเาเือยู่ไ่น้อย เีแต่เธอไ่อยากเสียเงินรักษาตัวไร้ประโยชน์อย่างิเาตอนี้เท่า “แม่ เป็นยังไงบ้าง” ฟู่างเิอดถามไ่ไ้เมื่อเห็นสีหน้าแม่ของเขา
“ปล่อยให้มันนอนไปก่อนก็แล้วกัน แกไปเรียกน้องมาช่วยแม่ำัข้าว” เีจูบอกลูกชายก่อนจะลุกขึ้นเดินออกจากห้องเก็บฟืนไปอย่างหัวเสีย
“ครับ ๆ ผมไปเดี๋ยวี้แหละ” ฟู่างเิไ้แต่ต้องเดินออกไปเช่นกัน เขาไ่กล้าขัดคำสั่งของแม่เขามาแต่ไหนแต่ไร ถึงแม้บางครั้งเขาจะแอบขโมยเงินแม่ไปเล่นพนันในอำเภออยู่บ้างก็เถอะ โชคดีที่เขาใส่ร้ายิเาว่าเป็นขโมยแทนัเ ำใ้ไ่ถูกแม่จับไ้
ิเาหลับไปจนกระทั่งถึงตอนค่ำคืน ่าบางพลิกกายเบา ๆ อย่างอ่อนแรงแะต้องขมวดคิ้วมุ่นอย่างแปลกใจ ก่อนหน้าี้เธอำภารกิจสืบข่าวให้กองทัพแะถูกยิงจากกลุ่มร้ายจนตายไปแล้วนี่นา ำไมตอนี้เธอถึงรู้สึกถึงอาาาเ็แะหิวไ้
“อืม…” เสียงอ่อนแรงแะาพยายามลืมตาเพื่อดูว่าเกิดอะไรขึ้นดังออกมาเบา ๆ
เสียดายที่่าอันอ่อนล้าี้ไ่สามารถำไ้ง่าย ๆ ตามต้องา ไ่นานนักในหัวของิเาก็มีภาพต่าง ๆ ผุดขึ้นมาเป็นฉาก ๆ จนเธอปวดหัวแทบจะระเ “… นี่มันปาฏิาริย์ชัด ๆ ฉันัมาอยู่ใน่าอ่อนแอเสียไ้” เสียงพึมพำเบา ๆ ดังขึ้นหลังจากเรียบเรียงทุกอย่างเส ิเาที่ตอนี้ไ้ครอบครอง่าของชื่อเดียวกันัเธอ แต่นิสัยต่างกันราวฟ้าัเหวจนอดทอดถอนใจทั้งที่ยังไ่ลืมตาไ่ไ้ เธอไ่คิดว่าชีวิตของ่าเดิมจะอาภัพาถึงขนาดี้ ในใจของิเาตอนี้อยากแก้แค้นเลวพวกนั้นแทน่าเดิมใจจะขาด น่าเสียดายที่ตอนี้เธอยังาเ็แะป่วยอยู่ ำใ้ิเาไ่สามารถลุกขึ้นไปต่อต้านพวกนั้นไ้ในเร็ววัน
หลังจากความพยายามลืมตาอยู่นาน ในที่สุดิเาก็สามารถมองเห็นโดยรอบของห้องเก็บฟืนแห่งี้ ภาพแรกที่เห็นคือเพดานผุพังแะรูโหว่ามายของหลังคา ผ้าห่มเก่า ๆ ผืนบางถูกพาดอยู่บนตัวของเธอ ิเาพยายามยกแขนที่อ่อนแรงขึ้นมาดูก็เห็นว่า่ากายี้ช่างผอมบางไ่ต่างจากขอทานเลยแม้แต่น้อย ิเากัดฟันพยุง่ากายขึ้นเพื่อไปาของกินจากห้องครัวอย่างาำา เธอใ้เวลานานาเกือบสองชั่วโมง ่าที่จะาของกินแะเดินัเข้าไปนอนพักในห้องเก็บฟืนเก่าคร่ำคร่าห้องเดิมอีกครั้ง
ยวันต่อมา เสียงต่อว่าด่าทอยังดังออกมาให้ิเาไ้ยิน เธอนอนพักผ่อนโดยไ่คิดที่จะลุกขึ้นไปรับใ้ตระกูลฟู่เหมือนั่าเดิม เป้าหมายตอนี้ของเธอคือาดูแล่ากายให้แข็งแรงขึ้นให้เร็วที่สุด เพื่อที่เธอจะไ้จัดาเรื่องต่าง ๆ ของ่าเดิมให้เสร็จสิ้นแะเป็นอิสระจากาแต่งงานี้เสีย เาไ่คิดว่าสามีในนามของ่าเดิมจะรักเธอิ ิเาจึงต้องาหย่าขาดจากเขาหลังจากาเงินเพื่อเดินทางไปาเขาที่ค่ายทาร แต่ก่อนจะไปจัดาเรื่องหย่า ิเาจะต้องแก้แค้นให้่าเดิมสักเล็กน้อยเสียก่ เพ่ยอดเป็นห่วงิเาขึ้นมาไ่ไ้ ตั้งแต่เมื่อวานี้แล้วที่เธอไ่เห็นิเาออกไปถอนหญ้าในนาเหมือนปกติ จนใจที่ป้าเพ่ยไ่กล้าไปถาม้าฟู่ เธอกลัวว่าากเข้าไปยุ่งาเกินไป เีจูจะำร้ายิเาจนาเ็ างดึกคืนนั้น ิเาลุกออกจากห้องเก็บฟืนไปาอะไรกินเช่นเคย ตอนี้เธอรู้สึ่า่ากายดี่าก่อนหน้าี้ไ่น้อย นับว่า่ากายี้ทนทานต่ออาาาเ็ไ้เป็นอย่างดีไ่ต่างจา่ากายเดิมของเธอที่ตายจากไป ิเาใ้เวลาไ่นานในากินข้าวเพื่อประทังชีวิต จากนั้นเธอจึงลอบเข้าไปใน้าฟู่เพื่อสำรวจดูว่าต้องใ้วิธีาใดในานำเงินชดเชยของพ่อแม่เธอัมา ยประสบาณ์ในอาชีพเก่า เสียงฝีเท้าของิเาจึงเบาราวัเสียงปีกแมหวี่เลยทีเดียว เธอมองดูห้องสามห้องที่อยู่ใน้าอย่างหงุดหงิด เพราะทุกห้องล้วนแต่กลอนเอาไว้เป็นอย่างดี ำใ้ิเาไ่สามารถลอบเข้าไปไ้โดยง่าย เมื่อเห็นว่าอยู่นานไปก็ไร้ประโยชน์ ิเาจึงเดินัไปนอนพักผ่อนต่อในห้องเก็บฟืนเหมือนเ ต่อมา เีจูที่ต้องำงานเองมาสองวันเริ่มอดทนไ่ไหวอีกต่อไป เธอเข้าไปยังห้องเก็บฟืนพร้อมไม้กวาดประจำตัวตั้งแต่ฟ้ายังไ่ส “! ลุกขึ้นมาำงานเดี๋ยวี้นะ” เีจูง้างไม้กวาดขึ้นสูงเตรียมจะฟาดไปบนตัวของิเาเหมือนที่เคยำประจำ
“! ! ไ่เห็นหรือไงว่าำันอนอยู่” ิเาตะคอกัไปทั้งที่ยังหลับตาอยู่บนที่นอนเก่าซอมซ่อในห้องเก็บ
“! กล้าอู้ัฉันเหรอ ฉันจะตีแกให้ตาย” เีจูฟาดไม้กวาดอย่างแรง
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
0.00
0.00









userA???
???? ??? ? ???? ?? ??