เรื่อง ลวงรักแม่สาวจอมเฉิ่ม
“ฉันไปดูประวัติของครอบครัวสามีพี่ฟ้ามาแล้วนะ...ประวัติครอบครัวของเค้าก็รักกันดีนะ”
พระพายได้เช็กประวัติจากข่าวในอินเตอร์เน็ตของครอบครัวสามีเพียงฟ้าเธอก็เห็นคนในครอบครัวรักกันดีเฮจึงค่อนข้างแปลกใจว่าทำไมเพียงฟ้าจึงสั่งเสียกับเพื่อนของเธอว่าห้ามส่งจันทร์เจ้ากลับครอบครัว
“เรื่องแบบนี้มันไว้ใจใครไม่ได้หรอก”
พาขวัญเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าปัญหาในบ้านนั้นคืออะไรแต่เธอเองคิดว่ายิ่งบ้านไหนที่มีสมบัติเยอะปัญหามันก็น่าจะเยอะตามไปด้วย
“อืมม..ก็จริง..สงสารก็แต่จันทร์เจ้านี่แหละไม่รู้อีโหน่อีเหน่อะไรด้วย”
พระพายก็ไม่เข้าใจความคิดของพวกคนรวยๆแบบนั้นเหมือนกันเธอเห็นสงสารก็แต่เด็กน้อยตาดำๆที่พึ่งลืมตาดูโลกได้ไม่นานพ่อกับแม่ก็ต้องมาเสียอีก
“เค้าคือลูกฉั..ฉันจะดูแลให้ดีที่สุด”
พาขวัญคิดว่าไม่ว่าจะยังไงเธอก็จะดูแลจันทร์เจ้าให้ดีที่สุดเท่าที่จะทำได้
“อืมม...แกอยากดูครอบครัวพ่อของจันทร์เจ้ามั้ย”
“มีรูปด้วยหรอ”
“ใช่..นี่คนนี้คุณไนล์พ่อของจันทร์เจ้าเป็นสามีพี่ฟ้าส่วนคนนี้คุณเหนือน้องชายคุณไนล์ยังไม่มีครอบครัวบ้านนี้เค้ามีลูกชายสองคนส่วนผู้หญิงสองคนนี้เห็นว่าเป็นภรรยาใหม่กับลูกติดของปู่จันทร์เจ้า”
พาขวัญป้อนนมจันทร์เจ้าไปด้วยตาก็เหลือบดูมือถือที่พระพายส่งให้ดูแต่เธอเองก็มองไม่ชัดเท่าไร
“ฉันอยากจะรู้จังว่าใครเป็นคนใจร้ายที่ต้องการทำลายพี่ฟ้ากับสามีและก็ลูกของเธอ”
ถ้าเป็นไปตามข่าวตามที่เพื่อนเธอเล่ามาว่าบ้านนี้เขารักกันดีทำไมสิ่งที่เธอดูออกมันช่างสวนทางกันเหลือเกินก็อย่างว่าคนเรามันไว้ใจใครง่ายๆไม่ได้
“ถ้าคิดตามในละครก็คงจะเป็นคนที่ต้องได้รับผลประโยชน์มากที่สุดเมื่อคุณอรรณพเสียชีวิต”
พระพายเองก็คิดในแบบละครที่เธอเคยดูจากข้อสันนิษฐานตามแบบละครมันก็น่าจะเป็นแบบที่เธอพูด
“น้องชายเค้าหรอ”
พาขวัญคิดตามที่เพื่อนเธอพูดหากพี่ชายตายไปแล้วคนที่รับประโยชน์ก็น่าจะเป็นน้องชายเท่าที่เธอคิดได้
“ก็ไม่แน่ใจนะ..แต่ฉันเห็นในข่าวที่อ่านมาเยอะๆสองพี่น้องคู่นี้เค้ารักกันมากนะแก”
พระพายก็ยังมีข้อแย้งกับความคิดครั้งนี้ของเพื่อนเธอเพราะว่าเธออ่านมาเยอะกับข่าวครอบครัวนี้เธอคิดว่าสองพี่น้องคู่นี้น่าจะรักกันเกินกว่าจะทำร้ายกันลงเพราะเรื่องสมบัติได้
“อืมม..ยิ่งคิดก็ยิ่งปวดหัว”
พาขวัญถึงกับส่ายหัวไม่อยากคิดเรื่องนี้ต่อตอนนี้เธอเอาเวลามาดูแลจันทร์เจ้าและคิดเรื่องงานเรื่องเงินในการใช้ชีวิตของเธอแต่ละวันจะดีกว่า
กรุงเทพมหานคร
“ไงล่ะแล้วมานั่งหน้ามุ่ย..ฉันช่วยแกสุดฤทธิ์แล้วนะ”
แขไขไม่เข้าใจลูกสาวเธอเลยจริงๆในเมื่อผู้ชายเค้าทำท่ารังเกียจขนาดนั้นยังจะมั่นใจอยู่ได้ว่าจะเอาอีกฝ่ายอยู่
“ไว้เอมจะทำให้คุณเหนือหลงหัวปักหัวปำเลยคอยดู”!
เอมิกาช้ำใจเรื่องที่เหนือเมฆปฏิเสธก็พอทนแล้วยังจะมาเจอแม่ของเธอซ้ำเติมอีกเธอจึงหงุดหงิดเข้าไปใหญ่
“แกจำไว้นะฉันให้เวลาแกแค่หกเดือนเท่านั้นถ้าไม่สำเร็จว่าที่ผัวแกเป็นศพแน่”
แขไขอยากจะกำจัดเหนือเมฆไปให้สิ้นซากเพราะเกลียดในความหยิ่งจองหองของอีกฝ่ายแต่เป็นเพราะว่าลูกสาวเธออยากจะได้ผู้ชายคนนี้จนตัวสั่นเธอจึงต้องพักเรื่องนี้เอาไว้ก่อน
ผับในตัวเมือง
18.00 .
“เข้าไปเถอะแกเดี๋ยวต้องไปคุยกับผู้จัดการก่อน”
“อืมม..”
สองสาวพระพายและพาขวัญมาถึงหน้าผับในตัวเมืองก็รีบเข้าไปในร้านเพื่อที่จะไปคุยกับผู้จัดการร้านก่อนจะทำงานทันที
“สวัสดีค่ะพี่หนูนกนี่เพื่อนที่พายบอกว่าจะเอามาทำงานด้วย”
พระพายเดินเข้าห้องของหนูนกผู้จัดการร้านพร้อมนะนำเพื่อนสาวของเธอให้อีกฝ่ายรู้จัก
“หน้าตาดีนี่นา..แน่ใจว่าจะทำงานแค่เสริฟนะ”
หนูนกเห็นพาขวัญก็รู้สึกว่าผู้หญิงตรงหน้าสวยเกินไปกว่าที่จะทำแค่เด็กเสริฟหากมาทำงานในร้านนี้เธอคิดว่าหากหญิงสาวรับงานอย่างอื่นผับของเธอคงเรียกลูกค้าได้ไม่น้อย
“ค่ะเพื่อนหนูไม่รับแขกค่าพี่หนูนกแค่จะมาหาเงินค่านมลูกเท่านั้นค่ะ”
พระพายถึงกับอยากจะมองบนเธอเข้ามาที่นี่ครั้งแรกก็ต้องเจอคำถามแบบนี้เหมือนกันแต่เธอเองก็ยังยืนยันว่าจะทำงานแค่เป็นเด็กเสริฟจริงๆหนูนกจึงเลิกคะยั้นคะยอเธอพร้อมพูดให้หนูนกได้ยินชัดว่าที่เพื่อนเธอมาทำงานที่นี่เพราะอยากมาหาค่านมให้ลูกหนูนกจะได้ไม่คะยั้นคะยอเอาคนที่มีลูกแล้วไปเสริฟให้แขกบ้าตัณหาพวกนั้นเพราะพวกนั้นชอบสดๆซิงๆ
“อืมๆ..เรื่องงานก็ให้พายมันสอนก็แล้วกันนะ”
พอหนูนกได้ยินว่าหญิงสาวมีลูกเธอก็ไม่อยากจะคะยั้นคะยออะไรมากเพราะแขกที่ร้านก็ไม่ค่อยชอบผู้หญิงที่ผ่านการมีลูกมาแล้วเท่าไร
“ค่ะพี่หนูนก”
พระพายรีบพาเพื่อนสาวของเธอไปหลังร้านเพื่อเปลี่ยนชุดแล้วเริ่มรอทำงานทันที
2 ั่โต่อมา
“เดินหลายรอบเลยวันนี้ลูกค้าเยอะหน่อยไหวมั้ยแก”
พระพายเห็นเพื่อนของเธอปาดเหงื่อแล้วปาดเหงื่ออีกเดินเสริฟอาหารกับพวกแอลกอฮอลล์ขาเป็นระวิงจึงเข้าไปถามเพื่อนเธอตอนนี้ว่าเป็นยังไงบ้าง
“โอเคฉันไหว”
พาขวัญมีรู้สึกเหนื่อยบ้างแต่ทิปที่ได้จากพวกลูกค้าก็ไม่น้อยเธอเลยมีกำลังใจที่จะทำงานต่ออย่างไม่ลดละ
“เดย์..ฉันต้องการคนนั้นนายไปติดต่อให้ฉันที”
เหนือเมฆนั่งดื่มที่ผับนี้อยู่นานสองนานแล้วที่โซนวีไอพีด้านบนสายตาเขาดันไปต้องกับเด็กเสริฟที่กำลังเดินเสริฟอาการอยู่ด้านล่างเขามองเธอคนนั้นไม่ละสายตาผิวของเธอขาวจนเด่นสะดุดตาหน้าตาที่ดูจิ้มลิ้มนั่นอีกที่มันทำให้เขามองเธอแล้วละสายตาไปไหนไม่ได้
เขาพอจะรู้มาว่าที่นี่ก็มีบริการเรื่องที่เขาต้องการอยู่เหมือนกันเลยสั่งให้นภัสจัดการเรื่องที่เคยๆให้เขาด่วนเพราะตอนนี้เขาก็เริ่มดื่มจนได้ที่แล้วเหมือนกัน
“ครับคุณเหนือ”
นภัสรู้อยู่แล้วว่าเจ้านายของเขาจะต้องมีเรื่องแบบนี้ให้เขาจัดการอยู่แล้วเป็นประจำเขาจึงรีบไปจัดการทำตามความต้องการของคนเป็นนายทันที
10 นาทีต่อมา
“ว่าไงให้ฉันไปรอที่รถเลยมั้ย”พ
เหนือเมฆเห็นนภัสเดินมาก็คิดว่าลูกน้องของเขาจัดการเรื่องเรียบร้อยแล้วเขาจึงนั่งจิบเครื่องดื่มอย่างสบายใจ
“เอ่อ..ทางผู้จัดการร้านบอกว่าคนที่คุณเหนือต้องการเธอไม่ได้บริการด้านนี้ครับอีกอย่างเธอมาทำงานหาค่านมลูกอย่างเดียวครับ”
นภัสหน้าเสียอย่างเห็นได้ชัดก่อนจะบอกสิ่งที่ผู้จัดการร้านนั้นบอกกับเขามาให้เจ้านายของเขาฟังอีกที
“แสนนึง..เสนอไป..มีลูกแล้วก็ดีคงจะช่ำชองเรื่องแบบนี้ไม่ต้องสอนอะไรมาก”
................................................................................................................
ซื้อเ่จ่ายเ่งงงงงงงงงงงงงง
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??