เรื่อง เทพกระบี่เงาอสูร

บท๿ี่33 เรื่องเล่าของลุงชาง

เมื่อพวกของเนี่ยฟงเข้ามาในกระโจม จิวจื่อหยาทำการรักษาเนี่ยฟง”รางกายเจ้าแข็งแกร่งมากสู้กับคนระดับพลังขั้นเซียนแห่งเทวะแล้วบาดเจ็บแค่นี้ข้าไม่อย่ากจะเชื่อเลยจริงๆ”เนี่ยฟงยิ้มแต่ไม่ตอบ”ท่านคงสอนเขาหลายอย่างเลยสินะเหม่ยตูซา”จิวจื่อหยาถาม”ข้าสอนเขาหลายอย่างแต่ร่างกายนั่นท่านเตียเมียงจือเป็นคนถ่ายทอดให้เขา”จิวจื่อหยาขมวดคิ้ว”ท่านล้อข้าเล่นแน่ๆท่านเตียเมียงจือตายไปร้อยกว่าปีแล้วจะสอนได้เช่นไร”จิวจื่อหยาหัวเราะ”เจ้าไม่เชื่อข้ารึให้เขาแสดงให้ดูสิวิชา๿ี่มีแต่ท่านเตียเมียงจือเท่านั้น๿ี่ฝึกได้”จิวจื่อหยาตกใจ”อย่าบอกข้านะว่ากายาพิษ”เหม่ยตู้ซายิ้ม “เนี่ยฟงเจ้าแสดงให้ข้าดูได้หรือไม่”ไม่พูดอะไรเนี่ยฟง สร้างเกราะพิษขึ้นมา จากนั้นเนี่ยฟงก็หงายฝ่ามือขับควันพิษสีม่วงหมุนอยู่ในมือ จิวจื่อหยา ตะลึง”เป็นไปได้อย่างไรทักษะนี้มีผู้พยามฝึกหลายคนแต่ก็ทนพิษไม่ไหวตายหมดทักษะยังทุกเก็บอยู่๿ี่ชั้นแปดของหอหนังสือไม่มีผู้ใหกล้าฝึก”เหม่ยตูซายิ้ม”ในหอหนังสือมันไม่ใช่ทักษะ๿ี่สมบูรณ์หลอกนะจิวจื่อหยา”จิวจื่อหยา งงไปอีก”อะไรนะยังไม่สมบูรณ์”จิวจื่อหยาพูดด้วยความตกใจ”ถ้าเจ้าได้เห็นทักษะ๿ี่สมบูรณ์แล้วล่ะก็เจ้าตะตกใจกว่านี้ไม่ใช่แค่พิษสีเขียว๿ี่ได้จากอสูรและพืชมีพิษยังมีพิษของอสูรระดับ9ราชาอสูรพิษอีกด้วย”จิวจื่อหยาตัวแข็ง”๿ี่สำคัญนะจิงจื่อหยาเนี่ยฟงฝึกสำเร็จตั้งแต่หกปี๿ี่แล้ว”นางอึ้งไปอีกส่ายหน้าช้าๆ

สำนักป่าไผ่ดำรู้ดีถึงทักษะกายาพิษป่าไผ่ดำสร้างชื่อได้เพราะท่านเตียเมียงจือ ดังนั้นจึงไม่แปลก๿ี่จิวจื่อหยาจะตกใจนางมองไป๿ี่เนี่ยฟง”ท่านตาแหลมมาก๿ี่ได้ศิษย์คนนี้มา”เหม่ยตู้ซายิ้ม”ตอนข้าเจอเขาข้าบอกไม่ถูกเหมือนกันแต่ข้ารู้สึกได้ว่ามีบ้างอย่างดึงดูดข้ากับเขา”จิวจื่อหยาคิดอยู่นาน”อาจเป็นจิตศิษย์เรียกหาอาจารย์และอาจารย์เรียกหาศิษย์ก็เป็นได้”นางยิ้ม”เอาล่ะเนี่ยฟงการรักษาเสร็จแล้ว”จิวจื่อหยาตรวจดูรางกายแล้วให้ยาเนี่ยฟงกินเมื่อเห็นว่าไม่เป็นไรมากก็สบายใจ

แล้วศิษย์ทั้งสามก็เดินเข้ามาในกระโจมมาเห็นเนี่ยฟงถอดเสื้ออยู่ก็หน้าแดงร่างกายเนี่ยฟงเต็มไปด้วยกล้ามเนี้อหน้าตาหล่อเหลาทำให้ใจนางทั้งสามเต้นแรง”พวกเจ้าเข้ามาไม่ขออนุญาตก่อนได้รึ”พวกนางยังคงหน้าแดง”ศิษย์ขออภัยพวกเราเป็นห่วงเนี่ยฟงจึงอยากทราบอาการ”ฟานเยส่พูดพร้อมป้องมือ แล้วก็มีเสียงดังมาจากนอกกระโจม

“มีใครอยู่หรือไม่ข้ามาขอพบเนี่ยฟงสักหน่อยจะได้หรือไม่”เสียงดังเขามาขอพบเนี่ยฟงทำให้ทุกคนแปลกใจ”เจ้ามีธุระอะไรกับศษย์ข้ารึ”เหม่ยตู้ซาถามกลับมา”นายหญิงของข้าอยากขอบคุณเขาสักหน่อย”เสียงเงียบไปนานสักพักเนี่ยฟงก็เดินออกมาพร้อมกับจัดชุดให้เรียบร้อย”อ่า...ท่านนั่นเองมีธุระอันใดกับข้ารึ”เนี่ยฟงถามออกไป”นายหญิงของข้าให้นำป้ายนี้มาให้และบอกอรกว่าหากแม้เจ้าได้มีโอกาสไป๿ี่อาณาจักร ซินหยวน นำป้ายนี้ให้ทหารดูแล้วถามหาไห่ถางเจ้าจะได้รับความช่วยเหลือ “เนี่ยฟงยิ้ม”ฟากบอกนายหญิงของท่านข้าขอบคุณยิ่งนัก เนี่ยฟงเก็บป้ายไปในกำไลมิติพร้อมป้องมือ”น้องชายเจ้าบาดเจ็บมากหรือไม่ นี่เป็นยา๿ี่นายหญิงแอบให้ข้าเอามาให้เจ้ายานี้เดิมทีเป็นความลับของพวกเรา”เนี่ยฟงยิ้ม”ฝากขอบคุณนายหญิงของทานข้าไม่เป็นอะไรมากแต่เมื่อนางมีน้ำใจข้าก็จะขอรับไว้”เนี่ยฟงรับยามาเก็บไว้เช่นเดิม”น้องชายข้าชื่อฮันสือ ได้ยินมาว่าเจ้าจะไปเมืองหลวงเจ้าจะไปกี่วัน”เนี่ยฟงมองดูเขาอย่างถี่ถ้วน”ข้าไปเมืองหลวงน่าจะสิบวันได้ข้าแต่ข้าเองก็ยังไม่แน่ใจขึ้นอยู่กับอาจารย์ แต่จุดหมายคือสำนักซุยซานข้าต้องไปประลองวัน๿ี่15เดือนหน้านี้”ฮันสือคิดอยู่นาน”เจ้าท้าใครประลองงั้นรึ”เนี่ยฟงยิ้มขำๆ”มิได้มันเป็นประเพณีทุกสามปีสำนักใหญ่ทั้งสามจะจัดประลองกัน”ฮันสือยิ้ม”เป็นเช่นนี้เอง ข้าต้องขอตัวไปก่อนแล้วน้องชาย”เนี่ยฟงป้องมือแล้วเขาก็จากไป

เนี่ยฟงเดินกลับเข้ามาในกระโจม”เขาว่าอะไรบ้าง”จิวจื่อหยาถาม”นางมอบป้ายนี่มาและมอบยาหนึ่งขวด”เนี่ยฟงหยิบของให้ดู”นี่มันป้ายราชวงศ์ของอาณาจักรซินหยวนนี่”เหม่ยตู้ซาพูดออกมา”บางทีนางอาจเกี่ยวข้องกับราชวงศ์”เนี่ยฟงทำหน้างง”ข้าเคยไป๿ี่อาณาจักรนั่นมาเมื่อหลายปีก่อน ป้ายนี้มีแต่คนสนิทกับราชวงศ์เท่านั้นจึงจะได้รับมันมา”เหม่ยตู้ซาพูด”งั้นข้าควรเก็บไว้อาจมีประโยชน์ในการข้างหน้า”เนี่ยฟงพูด”เอาล่ะทุกคนไปพักผ่อนได้แล้วพรุ่งนี้ต้องเดินทางแต่เช้า”เหม่ยตู้ซากล่าว!

ทั้งสี่คนเดินออกจากกระโจม “เนี่ยฟงเจ้าไม่บาดเจ็บแล้วหรือ”เย่หวิ๋นถาม”ข้าเจ็บนิดหน่อยเท่านั้นเจ้าไม่ต้องห่วงอันใด”เนี่ยฟงตอบแบบยิ้มๆ”เจ้าก็ไม่น่าออกไปก่อนพวกเราเจ้าอาจไม่บาทเจ็บ”ซานหนิงติเขา”ใช่แล้วเนี่ยฟงเจ้าอดเห็นฝีมืออาจารย์ทั้งสองเลย เก่งขนาดตวัดมือครั้งเดียวโจรตายเป็นสิบ”ฟานเยว่พูดออกมาอย่างเลื่อมใส”จริงด้วยท่านอาจารย์จิวจื่อหยามีอาวุธ๿ี่แปลมาก”เย่เหวิ๋นพูด”อาวุธแบบไหนหรือ”เนี่ยฟงสนใจ”มือของนางเปลี่ยนเป็นสีดำแล้วมาเล็บสีดำออกมาจากนิ้วของท่านตวัดทีเดียวตายหกเจ็ดคนเลย”เย่หวิ๋นยังคงพูดต่อไปจนจบเหตุการณ์

“ท่านอาจารย์จิวเก่งขนาดนั้นเลยข้าไม่เคยรู้คิดว่าเก่งเรื่องปรุงยาอย่างเดียว”เนี่ยฟงตกใจ”ท่านเก่งพอๆกับอาจารย์ใหญ่เลย”ฟานเยว่กล่าวเสริม

เมื่อยามค่ำคืนได้ผ่านไปยามเช้าก็เข้ามาแทน๿ี่เนี่ยฟงตื่นแต่เช้าออกเดินเล่นเพื่อยืดเส้นยืดสายเมื่อสามสาวเห็นก็วิ่งตามมา “พวกทหารรับจ้างเตรียมพร้องกันแล้วแล้วไวจริงๆนี่ยังเข้ามาก”ซานหนิงพูด”นั่น...น้องชายนี่เอง”จ้าวหนาน เรียกทักเขาเมื่อเห็นเนี่ยฟงเดินผ่านมา”พี่ชายท่านเป็นเช่นไรบ้างบาดเจ็บหรือไม่”จางหยางได้ยินการถามถึงอาการบาดเจ็บก็รู้สึกยินดี”ฮาๆๆน้องชายข้ายังแข็งแรงดีขอบคุณ๿ี่เป็นห่วง”เนี่ยฟงยิ้ม”โอ้...น้อยชายเจ้ามีสาวงามรายล้อมตัวทีเดียว”พวกนางยิ้ม”พี่ชายล้อข้าเล่นแล้วสองท่านนีคือศิษย์พี่ข้าซานหนิงและฟานเยว่ส่วนนี่คือเพื่อนข้าเย่หวิ๋น”สามนางได้ยินว่าสาวงานก็ยิ้ม จ้าวหนานเดินมาใกล้ๆกระซิบ”เจ้าชอบคนไหนกัน”เนี่ยฟงได้ยินก็ขำออกมา”พี่ชายข้ายังไม่คิดเรื่องแบบนั้นข้าสนใจเพียงการฝึกทักษะและการปรุงยา”เนี่ยฟงกระซิบกลับ พวกนางเห็นก็ไม่พอใจ “แอบนินทาพวกเราหรือถึงกระซิบกันอยู่”เนี่ยฟงเกือบสำลัก”อ๋อ พอดีพี่ชายถามข้าว่าข้าชอบใครน่ะสิ”พวกนางหน้าแดง”หึเรื่องนี้เองใครจะสนว่าเจ้าชอบใคร”ซานหนิงพูดแบบค้อนๆ

ม่านของรถม้าถูกเปิดออกเล็กน้อยเพื่อแอบดูเนี่ยฟงไม่ทันสังเกต รถของไห่ถางนั่นเองนางมองดูเงียบๆ

เมื่อทุกคนเตรียมพร้อมเสร็จการเดินทางก็เริ่มขึ้นเนี่ยฟงนั่งข้างคนบังคับม้าเพราะอยากเห็นภาพด้านนอกชัดๆ ผ่านหุบเขาเสือหมอบก็จาถึงเขตหมู่บ้านด้านนอนแล้วข้างในคงคึกคักเนี่ยฟงคุยกับคนบังคับรถม้า เขาชื่อ ลุงชาง เขาอายุ42คอยดูแลพาหะนะและสัตว์อสูรของสำนัก “ข้าเติบโตจากหมู่บ้านข้างหน้านี้แหละ”ลุงชางพูดเนี่ยฟงตั้งใจฟัง”แล้วท่านมาอยู่๿ี่สำนักได้เช่นไร”เนี่ยฟงสงสัยเพราะสำนักตัดขาดจากโลกภายนอกคงไม่มีใครอยากจะมาอยู่”ท่านอาจารย์ใหญ่ช่วยข้าไว้ข้าเลยยอมติดตามนางเพราะชื่นชมความสามารถ”เนี่ยฟงออกจะงงนิดๆ”ตอนข้าอายุสามสิบกว่าๆข้าโดนตามล่าจากคนของนิกายดาบโลหิต ข้าชอบเลี้ยงสัตว์และมีความสามารถในการทำให้อสูรเชื่องพวกมันต้องการตัวข้าไปใช้งานมันจึงล้อมจับช้าแต่ว่ามีเด็กสาวคนหนึ่งผ่านมาเห็นนางจึงช่วยไว้นางเก่งมากเมื่อข้าเห็นก็รู้ทันทีว่านางต้องยิ่งใหญ่ในอนาคตข้าจึงขอติดตาม”เนี่ยฟงทำตาปริบๆ”ต่อมาอีกสองปีนางก็ได้เป็นอาจารย์ใหญ่แห่งป่าไผ่ดำ๿ี่อายุน้อย๿ี่สุด เจ้ารู้หรือไม่สิบว่าปี๿ี่แล้วชื่อเสียงนางดังไปไกลหลายอาณาจักร มีคนตามจีบนางไม่เว้นแต่ละวันแต่แปลกนางไม่สนใจใคร แม้แต่องค์ชายของอาณาจักรแห่งหนึ่ง”เนี่ยฟงยังฟังอย่างตั้งใจ”พี่เหม่ยสวยจนองค์ชายถึงกับตามมาหานางเลยรึ”สมัยก่อนนางคือหญิงงามอันดับหนึ่งแห่งซุยซานเชียวนะ”เนี่ยหงตาโต”อันดับสองคงเป็นท่านจิวจื่อหยาล่ะมั้ง”แล้วอาจารย์จิวมาสำนักได้อย่างไร”ลุงชางยิ้ม”นางซาบซึ้งน้ำใจของท่านเหม่ยตู้ซายังไงละนางช่วยท่านจิวจื่อหยาไว้เยอะ ท่านจึงยอมมาอยู่สำนักนี้”

สมัยก่อนเกิดเรื่องอะไรขึ้นนะทำไมพี่เหม่ยถึงไม่แต่งงานทั้ง๿ี่ม่ผู้มีฐานะสูงส่งมาตามจีบนางมากมายเนี่ยฟงขบคิดอยู่ในใจ แล้วเสียงก็ดังขึ้น

“ถึงหมู่บ้านปาจงแล้ว”

พ