เรื่อง มหาเทพเซียนกลับมาเกิดใหม่ในมหานคร
บทที่14 เต้องการะไ
เฉินานู้สึกอับจนหนทางผู้หญิงนี้น่าลำคานเกินไปยังไงเสียเขาคงไม่ได้เจอเแล้วจากนี้เอยู่ถึงจงซานอีกไม่กี่เดือนเขา็ต้องไปที่เซี่ยงไฮ้แล้วนี่ทำให้เขาใจชื้นขึ้นมาหน่อย เฉินานจับไปที่มือของเและไปที่ฟลอร์เ้รําทั้งสองมองตากันอยู่สักครู่เฉินานต้องยอมรับว่าเสวยมากจริงๆไม่ว่าจะเป็นรูปร่างหรือหน้าตามันราวกับว่าสวรรค์สรรสร้างเมาผิวขาวราวกับหยกสะโพกหน้าอกมันเข้ารูปและงดงามมากรวมไปถึงชุดสีแดงแรงสามเท่าจองเมันร้อนแรงมากทว่าเฉินาน็เปิดปากถาม่างหยาบคาย
“เต้องการะไ”เหลียนชิงยิ้มออกมา่างสนุกสนาน
“นายเป็นแรกที่ไม่สนใจฉัน”เฉินานหน้ากระตุก นี่มันเหตุผลบ้าบอะไวะเนี่ย
“ถ้างั้นเ็ต้องู้สิว่าฉันไม่เแล้วจะตามติดฉันทำไม”
“นั่นล่ะที่น่าสนใจ”เหัวเราะเาทั้งสองเ้รำกันเป็นภาพงดงามที่เกิดขึ้นจากทั้งสอง
“เบ้าหรือเปล่าไอ้หนุ่มหน้ามนหล่อ็จีบเแถมฉันได้ข่าวว่ามันรวยมากๆทำไมเไม่สนใจมันล่ะ”เฉินานใช้สายตาชี้ไปที่จางเซาหลงที่จ้องมองมาด้วยความแค้น เไม่ตอบแต่ยิ้ม่างสนุกสนานเได้เอาคืนเขาแล้ว
“แล้วนายทำไมถึงไม่ฉันล่ะ”เแกล้งถาม
“เ่ามาูไ้ฉันู้ว่าเ็ไม่ได้ฉันหลอกเีแ่ไม่ายอมัไ้ว่าฉันไม่สนใจที่เพียบพร้อม่างเ”เหัวเราะ
“นายที่มันน่าสนใจจริงๆ”เฉินานู้สึกพ่ายแพ้เขาทั้งหยาบคายบ่นด่าให้เไปไกลๆเขาแต่นี่มันกลับทำให้เบ้าขึ้นไปอีก
“เอาล่ะฉันจะพูดช้าชัดๆนะห้ามเข้าใกล้ฉันสามเมตรตกลงไหม”เหลียนชิงตาโตแล้วยิ้มออกมา
“ทำไมล่ะนายกลัวหลงเสน่ห์ฉันหรือไง”แค่กๆเฉินานถึงกับไอ
“เบ้าหรือเปล่าเนี่ยฉันลำคานเต่างหากนี่เไมู่้ตัวเลยหรือไงว่าโดนที่ไม่ตามมันเป็นยังไง”เกลอกตาแล้วเอาลิ้นดุนแก้มน้อยๆของเ
“ู้สิฉันเจอประจำไม่คิดเลยว่ามันจะสนุก”เฉินานหมดคำพูดเขา่างเปิดสมองของผู้หญิงตรงหน้าเขาดูว่ามีะไอยู่กันแน่
“ชั่งเถอะพรุ่งนี้เรา็ไม่ได้เจอกันแล้ว”เหลียนชิงยิ้มแต่ไม่พูดะไ จากนั้นเพลง็จบลงเฉินานู้สึกไร้เรี่ยวแรงเขาไปนั่งหลบมุมจากสาวๆแล้วพัก จากนั้นงาน็จบลงเขาได้เ้กับอีกหลายรวมถึงฉางเย่ด้วยส่วนหวังซีนั้นแน่นอนว่าจินเปาและฉางเย่กันเออกไป่างสมบูรณ์ เฉินานกลับไปที่คอนโดแล้วทิ้งตัวลงบนเตียง จากนั้นเสียงโทรศัพท์็ดังขึ้นเขาเห็นหมายเลขที่ไม่คุ้นเคยเดิมทีจะกดวางแต่คิดว่าาเป็นหยานชิงเยว่โทรมาจึงกดรับ
“นี่ฉันเฉินานนั้นใคร”
“ฉันเองเหลียนชิง”
“เยัยปีศาจู้เบอร์ฉันได้ไง”
“เพื่อนนายไงจินเปาน่ะฉันแนะนำเพื่อนๆฉันให้เขาแรกกับเบอร์นาย”
“ไอ้อ้วนจอมหักหลัง”
“อ่อถ้านายบล็อกเบอร์ฉันล่ะ็ฉันจะไปเยี่ยมนายที่ร้านคุณป้านะ”
“เ”เฉินานหมดคำจะกล่าวเจ้าอ้วนบอกแม้กระทั่งว่าบ้านเขาอยู่ที่ไหน
“็ได้ๆห้ามโทรมาเรื่องไร้สาระแล้วกัน”เฉินานได้ยินเสียงหัวเราะของเออกมา
“แค่นี่นะฉันจะนอนแล้ว”เหลียนชิงวางสายจากเขาเหัวเราะ่างสนุกสนานจนเพื่อนเถามด้วยความแปลกใจ
“เโอเคไหมเหลียนชิง”
“ฉันสบายดี”
ตอนเช้าเฉินานไปหาแม่เขาและชิงถานเขาใช้เวลาส่วนมากอยู่กับน้องสาวเขาเนื่องจากเยังเด็กและพ่อ็นานๆจะกลับมาสักครั้งการมีพี่ชายอยู่ใกล้ๆคงจะทดแทนได้บ้าง
“ลูกแม่วันนี้จะออกไปไหนหรือเปล่า”อันอันถามด้วยความคาดหวัง
“มีออกไปช่วงเย็นครับแม่”
“งั้นพาน้องไปซื้อของใช้หน่อยได้ไหมลูกเต้องทัศนศึกษาสองวัน”
“ได้ครับแม่”
“พี่ชายเราไปร้านของพี่รินกัน”เฉินานคิดสักพักจากนั้น็พยักหน้า เมื่อมาถึงห้างฟูมูลทั้งสองเดินเข้าไปห้างยามหน้าประตูมีสีหน้าแปลกๆ เขากับน้องสาวเดินหาของที่จำเป็นให้นองสาวรวมถึงขนมทว่าของที่นี่ราคาแพงมาเฉินานปวดใจมากจริงๆเมื่อเดินซื้อของจนเสร็จจึงนั่งที่ร้านอาหารเพื่อพักจากการเดินเที่ยว
“พี่ชายทำไมไม่ชวนพี่รินมากินข้าวด้วยกันล่ะคะ”
“พี่รินเขาทำงานทุกวันพี่ไม่กล้าลบกวนเบ่อยๆน่ะสิ”
“หรือพี่ชายไม่พี่รินคะ”
“จะเป็นแบบนั้นได้ยังไงล่ะเสวยขนาดนั้นผู้ชายเทุกนั่นแหละ”
“งั้นพี่็ชวนเดูก่อนสิคะ”เฉินานคิดสักพักเขาลบกวนเบ่อยๆจนเไม่ค่อยได้ทำงานของเเลยเฉินานจึงเกรงใจมากยัง็ตามถ้าเอยู่นี้แค่มากินข้าวคงไม่เป็นไรเขากดโทรศัพท์ไปหาริน
“นายคิดถึงฉันหรือไงถึงโทรมา”
“ฉันมาเที่ยวห้างเน่ะเกินข้าวหรือยัง”
“ฉันหิวมากๆ”เพูดขณะที่มีเลขาของเกำลังจัดโต๊ะอาหารให้เ
“งั้นทำไมเราไม่กินด้วยกันล่ะชิงถาน็มานะ”
“งั้นเดี๋ยวฉันลงไป”ฟู่รินู้อยู่แล้วว่าเฉินานมาห้างยามหน้าประตูรายงานเแล้วแต่เ็ไม่อยากรบกวนการมาเที่ยวกับน้องสาวของเขาและงานของเที่ค้างไว้็เยอะมากๆจนไม่มีเวลาไปเจอเฉินานเลยเมื่อแต่เมื่อเฉินานชวนเมันทำให้เดีใจมากๆ เมื่อฟู่รินมาถึง็กอดชิงถานแน่นแล้วถ่ายรูปกันจนเพลิน
“คุณป้าเป็นยังไงบ้าง”เฉินานถาม
“แม่ฉันบ่นถึงแต่นาย”
“งั้นฉันจะไปเยี่ยมแม่เที่บ้านบ้างแล้วกันนะ”
“นายพูดจริง”
“ฉันจะโกหกเทำไมล่ะ”เฉินานยิ้ม
“อ่อจริงสิอาทิตย์หน้าฉันจะไปที่ไร่เสนใจไปด้วยกันไหม”ดวงตาเเป็นประกาย
“ฉันไปแน่”
“แล้วงานเ”
“ฉันจัดการเกือบหมดแล้วที่เหลือ็แค่ร้านที่จะมาลงทุนที่ห้างสองสามร้านเท่านั้น”
“งั้น็ดีแล้วฉันกลัวเจะเสียงานถึงไม่ค่อยกล้าชวนเ”ฟู่รินขมวดคิ้ว
“ฉันเป็นอื่นหรือไง”
“จะเป็น่างงั้นได้ยังไงกันล่ะ”เฉินานรีบแก้ตัว
“เนื่องจากนายพูดไม่เข้าหูฉันนายต้องพาฉันไปเที่ยว”ฟู่รินเชิดหน้าขึ้นน้อยๆ
“็ได้ๆงั้นอาทิตย์หน้าเราไปเที่ยวกันหลังจากไปดูไร่แล้ว”รินยิ้ม่างพอใจ
“ดีงั้นเราจะไปที่ไหนกันล่ะ”
“เอยากไปไหนล่ะฉันตามใจเ”
“หายากนะที่นายตามใจเนี่ย”เฉินานอยากผ่อนคลายหลังต้องเจอกับเหลียนชิงที่จริงที่ไหน็ได้ทั้งนั้นที่ทำให้เขาผ่อนคราย
“งั้นเราไปมาเก๊ากันไหม”
“น่าสนใจดีแต่ฉันไม่เล่นการพนันนะ”รินหัวเราะ่างงดงาม
“มันมีที่เที่ยวตั้งเยอะ”เฉินานเคยเห็นแต่ข่าวคาซีโนในมาเก๊าเลยไม่คิดว่าจะมีที่เที่ยวอื่น
“งั้นตกลง”ชิงถานไม่ได้สนใจทั้งสองเกินขนมแสนอร่อยและถ่ายรูปมันส่งให้เพื่อนๆเ
ตกเย็นเฉินานกลับมาที่คอนโดเขาแต่งตัวให้ดูดีมากขึ้นเพราะงานนี้มีแต่ผู้ชื่นชมงานศิลป์งานนี้นับว่าเป็นงานใหญ่อีกหนึ่งงานค่าเข้างานประมูลนั้นสูงถึงหนึ่งหมื่นหยวนแน่นอนว่ามีแต่ผู้มั่งคั่งเท่านั้นถึงมางานนี้ได้ในงานประมูลประกอบไปด้วยภาพวาดของศิลปินชื่อดังทั้งในและนอกประเทศกว่ายี่สิบภาพเหยาหลันมาถึงหน้าคอนโดของเขาด้วยรถที่เซื้อมาใหม่เพื่องานนี้โดยเฉพาะเมื่อเฉินานเห็น็ถึงกับถอนใจรวยคงไมู่้เอาเงินไปทำะไสินะ รถพอร์ชรุ่นร่าสุดสีดำจอดรอเขาหน้าคอนโด เยืนรอเขาอยู่ด้านหน้าเสวมชุดสีดำสวยสง่ามีบางจุดมันรัดจนเห็นสัดส่วนของเตรงเนินหน้าอกเปิดกว้างออกมามันขาวอวดอิ่มเฉินานเกือบห้ามใจความจริงต้อนไม่แต่งตัวเหยาหลันเ็สวยสุดยอดอยู่แล้วยิ่งตอนนี้ยิ่งงดงามไปใหญ่
“ฉันคิดว่าฉันแต่งตัวดีแล้วนะพอเห็นเแล้วฉันู้สึกด้อยค่าไปเลยไปเลย”เหยาหลันหัวเราะ
“วันนี้นาย็หล่อเหมือนกัน”เฉินานยิ้มให้เ จากนั้นทั้งสอง็ไปที่งานประมูลในหอศิลป์ที่ใหญ่ที่สุดในเมือง”เมื่อทั้งสองมาถึงเฉินานมองไปรอบๆ็พบว่ามียามรักษาการจำนวนมาก
“นี่เรามาถูกงานใช่ไหมเนี่ย”เหย่าหลันหัวเราะ
“คิดว่าฉันเมาหรือไงถึงพานายมาผิดที”เฉินานหัวเราะจากนั้นทั้งสองเดินเข้าไปพร้อมกันสายตาทุกมองไปที่เหยาหลันเเป็นเหมือนเทพธิดาในงานนี้านฮ่าวเอง็มากับแม่ของเขาหลังจากที่ฟู่เทียนได้โทรไปหาพ่อของเขาแน่นนอนว่าเขาโดนลงโทษ่างหนักแล้วห้ามไปยุ่งกันเฉินานอีกทว่าเขานั้น็ไม่อยากตัดใจกับเหยาหลันเขาพยายามติดต่อเแต่เ็ไม่สนเขาเลย
“เราไม่ได้เจอกันสักพักหนึ่งแล้วนะเสบายดีไหม”เหยาหลันแปลกใจที่านฮ่าวสุภาพขนาดนี้แต่เมื่อเมองไปยังเฉินานที่ทำหน้าไมู่้ไม่ชี้เจึงอนุมานว่าเขาต้องทำะไานฮ่าวแน่ๆ
“อ่อฉันยุ่งอยู่น่ะไม่ค่อยมีเวลาว่างหรอก”
“งั้นคืนนี้จบงานเราไปดินเนอร์กันไหม”
“ขอโทษด้วยนะฉันมีนัดแล้ว”านฮ่าวมองไปที่เฉินานแต่เฉินานทำสีหน้าเรียบเฉยทำให้มันโมโหมาก
“ฝากก่อนเถอะไอ้เด็กเวร”แน่นอนเขาไม่ได้พูดออกไป เฉินานพอเดาความคิดได้
“เห้อเป็นเพราะมันโง่หรือฉันหล่อเกินไปกันนะ”
“นายว่าะไนะ”
“อ่อป่าวฉันว่าเขาคงเจริงๆนะ”เฉินานยิ้ม เขมวดคิ้วเล็กน้อย
“แล้วคุณไม่บ้างหรือไง”เถามติดตลก
“โอ้แน่นอนว่าฉันสาวงามแต่ตอนนี้ฉันยังอยู่มัธยมเองนะฉันคงต้องทรมานใจสวยๆไปอีกสักพัก”เฉินานพูดติดตลกแล้วใช้สายตาของตาเฒ่าเจ้าเล่ห์มองเ
“นายมันหลงตัวเอง”เฉินานหัวเราะ
“เราเข้าไปกันเถอะ”ทว่าก่อนที่เขาจะเข้าไปเสียงโทรศัพท์็ดังขึ้นเฉินานจึงให้เหยาหลันเข้าไปข้างในก่อน
“บอสคะชั้นไดเช่าโรงงานผลิตเรียบร้อยแล้วอีกสองเดือนสินค้าเราพร้อมจำหน่ายค่ะ”
“เยี่ยมมากแล้วมีปัญหาะไอีกไหม”
“ตอนนี้เรายังขาดพนักงานหลายตำแหน่งค่ะ”หยานชิงเยว่อธิบาย
“อืมฉันู้มาว่าจะมีการที่เจ้าของธุรกิจไปเปิดรับสมัครงานหลายบริษัทที่ห้างพลฟูมูลเราลองไปดูหรือไม่”
“นั่น็ดีนะคะงั้นเดี๋ยวฉันจะติดต่อฝ่ายจัดงานดูแล้วคุณจะมาสัมภาษณ์เองไหมคะ”
“ฉันจะพยายามไปนะ”
“ได้ค่ะ”
“อีกเรื่องพรุ่งนี้ตอนเย็นฉันจะพาเไปดูะไ”เแปลกใจมากเอยากู้ว่าเด็กหนุ่มนี้อยากให้เดูะไ หลังจากเฉินานคุยกับชิงเยว่เรียบร้อย็กลับเข้าไปในงาน เขาพบว่าเหยาหลันกำลังยืนคุยกับที่เขาหน้าคุ้นๆ
“นั้นท่านเจ้าสำนักมังกรรุ่งโรจน์ไม่ใช่หรือ”…
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
0.00
0.00









userA???
???? ??? ? ???? ?? ??