เรื่อง มหาเทพเซียนกลับมาเกิดใหม่ในมหานคร
บที่40 ิี่อยู่ใแดนเี
สิ่งี่เฉินหาเห็นั่คือิมิติใแดนเีใช้ิี้ทำมิติ โดยาให้เป็รูปทรง่าๆี่นิยมาๆคือแมิติและำไมิติ แล้วัรวดาอักขระไป อย่างไก็ตามผู้หลอมต้องรู้วิธีหลอมและวิธีัอักขระด้วย ระดับพลังี่ใช้ใาขึ้นแรกคือขั้นวิญญาณยุทธ์ จึงจะสามารถสร้างพื้นี่ไ้ขนาดสองตารางเมตรขนาดี่เก็บขึ้นอยู่กับระดับรวดาอักขระ นอกจากทำี่เก็บแล้วมันยังใช้ทำอาวุธไ้ด้วย เฉินหารู้สึกยินดีาเพราะแม้แต่ใแดนเีมันก็ยังหายากเช่นกัน
“นายเก็บไว้ให้ฉันด้วยนะอย่าให้ใครเด็จขาด”ฟู่หแปลกใจ
“นายรู้จักงั้นหรือ”
“แน่นอนฉันรู้วิธีใช้มันด้วยแต่ไม่ไ้พิเศษอะไาหลอก”เฉินหาเลือกี่จะไม่พูดความจริงทั้งหมด หากโลกี้รู้ว่าีวิเศษเช่นี้ล่ะก็ต้องไ้วุ่นวายแน่
“ไ้เไม่ต้องห่วง หลังนายสอบเสร็จเราต้องไปฉลองหน่อยแล้ว”
“แน่นอน”เฉินหายิ้ม
“งั้นฉันไปทำงานก่อนนะ”
“โอเคไว้เจอกัน” เมื่อเฉินหาวางสายเสียงเปิดเคาะประตูก็ดับขึ้น ก๊อกๆ คนเป็ประตูเข้ามาคือเีฟ่ย
“โอ้…ี่านี่เองมิน่าทำไมถึงบอกให้ฉันช่วยพวกเขา”เธอยิ้ม
“ี่าคนี้ขอโทษด้วยนะฉันไม่อยากให้ใครรู้ว่าฉันีตระกูลหนุนหลังน่ะ”
“อย่าใสใจเเราคนกันเอง”เฉินหายิ้ม
“เธออาการเป็อย่างไบ้าง”เีเฟ่ยถามด้วยความอบอุ่น เฉินหาผายมือแล้วยิ้ม
“คิดฉันเป็ไงล่ะ”เีเฟ่ยหัวเราะ
“ฉันจองเครื่องบินให้นายแล้วนะ”
“ฉันว่าหมิงกวงแน่ๆ”เีเฟ่ยหัวเราะ หาคนเห็นภาพี้ต่างตะลึงเีเฟ่ยยิ้มแย้มแบบี้ไม่เคยปรากฏมาาาแล้ว ต้องรู้นะว่าเีเฟ่ยเป็ผู้นำตระกูลเธอแสดงออกมาเป็คนี่เย็นชาและปล่อยจิตสังหารออกมาเบาๆ
“เธอี้รู้ดีจริงนะ”
“เอาล่ะฉันคงต้องกลับก่อนนะ ั่รูปี่าตอนเด็กหรอๆ”เฉินหาชี้ไปรูปบนผนัง
“ใช่สวยไหม”
“แน่นอนว่าสวยาๆ”เฉินหายิ้ม
“ฉันก็ว่างั้นแหละ”เธอหัวเราะ
“ไปกินข้าก่อนเถอะเดี๋ยวต้องเิทางอีก”
“แล้วเรื่องี่บ้านเรียบร้อยแล้วหรือ”เฉินหาถาม เีเฟ่ยเปลี่ยนเป็สีหน้าจริงจัง
“ีบางอย่างต้องบอกเธอ”เฉินหาขมวดคิ้ว
“ทุกคนออกไปก่อน”เมื่อถูกคนออกไปเีเฟ่ยเอารูปให้เขาดู เฉินหายิ้มเย็นออกมา
“เรื่องี้ฉันไม่ค่อยรู้อะไานักหรอกฉันมองว่าเป็เรื่องงมงาย แต่พอไ้เห็นก็ไ้แต่บอกว่ามันไม่ง่ายเ”เีเฟ่ยพยักหน้า
“ดูเหมือนว่าใอนาคตอาจจะเกิดเรื่องใหญ่แน่ๆ”เฉินหาพูดต่อ
“จากี่ี่าเล่าให้พังฉันคิดว่าดินใี่ดินี่ามันเป็แร่พิเศษ และมันีพลังวิญญาณี่ีพลังชีวิตสูงา มันสามารถนำมาปลูกศพ ตามความเชื่อบางศาสนาเชื่อว่ามนุษย์เกิดาาดิน และดินี้เมื่อนำมาผสมผสานกับดินบางชนิดจะทำให้ศพไ้รับชีวิตใหม่และีพลังาขึ้นหาร้อยเท่าผ่านพิธีบางอย่างพวกมัน ฉันเชื่อว่ามันพัฒนาผีดิบมาหาร้อยปีแล้ว”เีเฟ่ยถามต่อ
“เราควรกำจัดพวกมันไหม”เฉินหาส่ายหน้า
“มันหลบซ่อนมาเป็ร้อยๆปีมันไม่เสี่ยงแน่ๆจากี้ระวังคนี่ชื่อเทียนถงก็พอมันคงแค้นาและน่าจะตามหาฉันด้วย ี่สำคัญเราไม่รู้ว่ามันหลบซ่อนตัวี่ไหน”
“จริงเธอ”ทั้งสองออกไปนั่งทานอาหาร สายตาทุกคนมองมาี่เฉินหา เีซูเอ่ยถามออกมาติดตลก
“หาชายนายีแฟนหรือยัง”แค่กๆเฉินหาสำลักทันที เีเฟ่ยยิ้มออกมา
“ผมยังไม่ีครับนี่ผมยังเรียนไม่จบเนะจะีไ้ๆไง”มู่หวานกล่าวต่อ
“เีชิงก็ยังไม่ีใช่ไหมลูก”แค่กๆเีชิงสำลักน้ำทันที
“แม่พูดทำไมคะเนี่ย”เีชิงไม่พอใจ
“ก็ไม่ีอะไนี่”มู่หวานตอบอย่างยิ้มๆ เีชูี่สงสัยอยู่แล้วว่าเฉินหาและเีเฟ่ยรู้จักกันไ้ยังไงจึงถามออกมา
“ทั้งสองคนรู้จักกันไ้อย่างไง”เีเฟ่ยทำหน้าเรียบเฉย แล้วเล่าให้ฟังเีซูพูดไม่ออกเมื่อรู้ว่าเฉินหาเป็คนสอนวิชาย่างก้าววายุให้ เีซูไม่มองว่าเขาเป็แค่เด็กอีกต่อไป
หลังจากทานอาหารเสร็จเฉินหาไ้ไปคุยกับเจียวเชิงและเขียนใบสั่งยาให้จากนั้นเีเฟ่ยและเฉินหาก็ไปี่สนามบิน
“ี่าจะไปกับฉันด้วยหรือ”เีเฟ่ยยิ้ม
“แน่นอนฉันีเรื่องี่ต้องไปจัดการี่วันเดอร์เล่ล์อยู่น่ะ”เฉินหาแปลกใจ
“เรื่องอะไงั้นหรือ”
“ฉันสนใจโครงการเมืองใหม่ตระกูลฟู่น่ะว่าจะร่วมทุนสักหน่อย”
“ดูเหมือนเส้นสายี่าไม่ธรรมดาเ”โครงการี้ไ้ีการบอกต่อๆกันไปอย่างลับๆจากคนี่สนิทกับตระกูลฟู่เท่านั้น
“แน่นอนี่าคนี้ไ้เห็นแบบแล้วึัตะลึงเนะ”เฉินหายิ้ม
“ึัเห็นแบบแล้วสวยไหม”เฉินหาแกล้งถาม
“เธอเป็คนออกแบบไม่ใช่หรือแล้วยังถาม”
“เส้นสายี่าไม่ธรรมดาจริงๆ”เีเฟ่ยหัวเราะ ฉับพลันเฉินหาก็อ่านชะตาเีเฟ่ยไ้และรวมไปถึงหมิงกวงและเตียวกัง หน้าเขาก็ซีด
“ี่าช่วยนัดหมิงกวงและเตียวกังมาหาฉันหน่อยไ้ไหม”เีเฟ่ยแปลกใจ
“ีอะไงั้นหรือ”
“ฉันเดาว่าพวกี่าจะต้องเิทางอีกแน่ๆ และครั้งี้อันตรายาๆ”เีเฟ่ยตกใจี่เฉินหารู้แผน พวกเขาจะเิทางไปี่แอฟริกาใต้ใเดือนหน้า
“อันตรายอย่างไ”
“ฉันไม่รู้หรอกนะแต่ฉันีสัมผัสี่หกี่สามารถอ่านชะตาไ้ชั่วขณะ มันไม่สามารถคุวบคุมไ้มันมาๆหายๆ”เีเฟ่ยขมวดคิ้วเธอเชื่อเฉินหาอย่างหมดใจ
“หนักแค่ไหน”เฉินหาทำหน้าจริงจัง
“ฉันเห็นทุกคนตาย”เีเฟ่ยหยุดรถทันที แล้วหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา
“ว่าไงคนสวย”เสียงกวนๆหมิงกวงดังขึ้นเขาดื่มนิดหน่อย
“นายอยู่กับเตียวกังไหม”
“ใช่แล้วเราดื่มกันอยู่”
“ดี!!นายรีบมาวันเดอร์เล่ล์ด่วน”จากนั้นหมิงกวงก็เปลี่ยนเป็จริงจัง
“ีอะไ”!!!!เีเฟ่ยเล่าทุกอย่างให้ฟัง หมิงกวงวางสายทันทีแล้วตรงไปสนามบินพร้อมเตียวกัง เฉินหามองไปี่เีเฟ่ย
“ใจเย็นๆี่าเรื่องี้ไม่ไ้เกิดขึ้นเร็วๆี้หรอก”เีเฟ่ยหันมามองเขา
“ีความเป็ไปไ้กี่เปอร์เซ็นต์กันี่จะเป็จริง”เฉินหายิ้มแห้ง
“เก้าสิบเก้าเปอร์เซ็นต์”ตอนเฉินหาอยู่แดนเีเขาไ้เรียนศาสตร์การทำนายมาโดยบังเอิญ มันเป็แบบโบราณเขาไม่ไ้จริงจังอะไ มันจึงมาๆหายๆและขึ้นอยู่กับบางคนเหมือนตอนเขาเจอหวังหมิงหยางี่ทำนายไป ไม่รู้ว่าเขาเป็ยังไงบ้างตอนี้ เีเฟ่ยหน้าเปลี่ยนสี
“น้อยชายีทางช่วยไหม”เฉินหายิ้ม
“หากเป็คนอื่นฉันจะปล่อยผ่านไปใเมื่อพวกเราเป็เพื่อนกันฉันต้องช่วยเต็มี่แน่นอนเหมือนเมื่อคืนไง”เฉินหากล่าวอย่างยิ้มๆ เีเฟ่ยยิ้มออกมา
“ขอบใจเธอา”
เมื่อถึงสนามบินทั้งสองไม่ต้องตีตั๋วเพียงบอกชื่อกับสายการบินหมิงกวงไปก็ถูกนำตัวไปี่เครื่องทันที พวกเขาถูกพามาี่ห้องวีไอพี ีแอร์ส่งยิ้มมาให้เฉินหาหาคนทำให้เฉินหางุนงง
“นี่ฉันหล่อใช่ไหมหรือหน้าฉันีอะไติดอยู่”เีเฟ่ยหัวเราะ
“นายคิดว่าคนี่สามารถสั่งเจ้าสายการบินให้ีชื่อจองวิไอพีไว้ทุกรอบไ้เป็คนธรรมดาหรือไง แอร์พวกี้คิดว่านายคือคนรวยาๆน่ะสิถึงคิดจับนาย”เีเฟ่ยพูดปนหัวเราะ(เีเฟ่ยเปลี่ยนเป็เรียกว่านายนะครับจะไ้ดูสนิท)เฉินหายิ้มแห้งๆ
“ี่จริงฉันก็รวยอยู่นะตอนี้ีสามพันล้านไ้”เฉินหาพูดออกมาเล่นๆ ทว่าแอร์ี่ยืนใกล้ๆไ้ยินจึงยิ่งยิ้มเข้าไปอีกสามพันล้านมันใช่เงินน้อยๆเสียเมื่อไ
“นายพูดดังไปแล้ว”เฉินหาไ้สติจึงทำหน้าป่วยๆแล้วแกล้งหลับทันที เีเฟ่ยหัวเราะ ผ่านไปหาชั่วโมงทั้งสองก็ถึงวันเดอร์เล่ล์ เฉินหนานบิดตัวไล่ความปวดเมื่อย แล้วเิออกาาสนามบิน เีเฟ่ยยิ้มให้แล้วเอ่ย
“ขอี่านอนี่บ้านนายไ้ไหม”เฉินหาทำหน้าป่วยๆ
“ี่ารวยจะตายจะมานนอนบ้านคนจนๆอย่างฉันเนี่ยนะ”
“คนจนี่ไหนีเงินสามพันล้านกัน”เฉินหาไ้คำพูด
“ก็ไ้ๆ”เฉินหากะว่าจะอ่านหนังสือเสียหน่อยเมื่อออกมาเป็แบบี้ก็ช่วยไม่ไ้ เมื่อมาถึงคอนโดเฉินหาก็ให้เีเฟ่ยเลือกห้องนอนไป แล้วขึ้นไปเขียนตำราโบราณมาสามเล่มให้องเขา จากนั้นไม่าหมิงกวงและเตียวกังก็โทรหาเีเฟ่ย
“เราจะเจอกันี่ไหนดี”
“บ้านเฉินหาเ”
“นี่เธอจะกินเด็กหรือไง”หมิงกวงพูดติดตลก
“นายอยากตายหรือไง”
“ฮ่าๆก็มันเห็นกันอยู่”
“ฉันจะสี่สิบแล้วจะไปทำแบบนั้นไ้ไงนายมันบ้า”
“อะไกันี่าเฟ่ยแม้จะใกล้เลขสี่แต่หน้าเหมือนยี่สิบอยู่เ”
“บ้างทีนายก็รู้จักพูดจาดีนะหมิงกวง”
“ฮ่าๆอีกสิบนาทีเราจะไปถึงตามที่อยู่ี่เธอบอก”
“โอเค” เฉินหาเิมาี่ด้านล่างและดื่มนมตอนี้เป็เวลาอาหารเย็นแล้ว เขาจึงเิไปเรียกเีเฟ่ยมาทานข้าวเขาทำสลัดให้เธอ
“ี่าผมทำอาหารไว้ให้วางไว้ี่โต๊ะนะ”
“ไ้ๆฉันอาบน้ำก่อนเดี๋ยวออกไป”เฉินหากลับไปนั่งดื่มนมกับขนมปังต่อ ไม่าเีเฟ่ยก็ออกมาเธอใส่ชุดนอนเป็เสื้อก้ามเบาๆและกางเกงขาสั้นเรียบง่ายและีกลิ่นหอมออกาาตัวเธอ สิ่งี่หมิงกวงพูดไม่ผิดเธอเหมือนสาวอายุยี่สิบจริงๆั่เป็เพราะเธอเป็ผู้บ่มเพาะมันทำให้ร่างกายแก่ช้าหาเท่า เธอนั่งตรงจานสลัดี่อยู่ฝั่งตรงข้ามเฉินหาแล้วกินทันที
“โอ้นายทำอาหารเป็ด้วย”เธอกินไม่หยุด
“อร่อยไหมล่ะ”
“รสชาติดีาๆ”
“ี่าชอบก็ดีแล้ว”เีเฟ่ยกินไปหาคำก็ีเสียงีโทรศัพท์ดังขึ้น เธอเห็นหมายเลขก็หน้าเครียดทันที
“ว่าไง”
“รูปี่คนสงมาผมรู้แล้วว่าเขาคือใคร”เีเฟ่ยตั้งใจฟังเขาคือคนี่เีเฟ่ยไ้ภาพาากล้องวงจรปิดจากบ้านตระกูลซาง
“เขาเป็าเปอร์เซียเป็ุนักฆ่าเขาีชื่อว่าฮาั เป็หนึ่งใุ่นักฆ่าี่ีชื่อว่า ฮาสาซิน เป็ุ่นักฆ่าใุสงครามูเสดี่อยู่มาึตอนี้ ”เมื่อเธอไ้ฟังข้อมูลถัดไปก็ถึงกันช้อนหล่นจากมือ
“อะไนะคุณจะบอกว่า”…
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
0.00
0.00









userA???
???? ??? ? ???? ?? ??