พรมลิขิต รักข้ามภพ

ตอนที่1 ลอบสังหาร

ก่อนงานอภิเษก สมรส องค์หญิง 

ซิงเล่อ ธิดา องค์เดียวของราชวงศ์ซิง

  ท่านอ๋อง ได้กลับจาก ชายแดน เพื่อมาร่วมงานอภิเษกสมรสของ องค์หญิง แต่ระหว่างทางนั้นได้บอกองค์รักษ์ และปลีกตัวออกจาก องค์รักษ์และทหาร เพื่อซื้อสิ่งของเพื่อมอบในงานอภิเษก ของ องค์หญิง ซึ่งเป็น พี่น้อง ที่สนิทกันที่สุด ในบรรดา พี่น้องทั้งหลาย ซึ่งในขณะนั้นเอง ทหารและกลุ่มนักฆ่าได้ปลอมตัว ตามฆ่าท่านอ๋องได้ซ่อนตัวอยู่ระหว่างทางกลับพอท่านอ๋อง ปลีกตัวออกมานักฆ่าไม่รอช้า รีบออกมาตามสังหารท่านอ๋อง และขณะนั้นท่านอ๋องก็มีการต่อสู้กัน ท่านอ๋องถูกนักฆ่ายิงธนูใส่และโดนดาบฟันหลายแผล จนได้รับบาดเจ็บเลือดออกหมดแรง ในขณะนั้นก็หนีนักฆ่ามายันเหว แต่นักฆ่าก็ตามมาทัน จึงทำให้ผลัดตกลงเหว

กลุ่มนักฆ่า คิดว่าน่าจะไม่รอดแล้ว ถ้ารอด สัตว์ป่าคงกินหมด เหวสูงชัน ราว 10 เมตร ถ้าตกลงไปคงมีตายกับตาย แต่หารู้ไหมว่า ข้างล่าง มีแม่น้ำ ซึ่งตกลงไปก็แค่จมน้ำ แต่ไม่ถึงกับตาย แต่อาการบาดเจ็บสาหัสท่านอ๋อง ถ้าจมน้ำคงไม่รอด จากนั้นนักฆ่าเหล่านั้นก็กลับไป

และในขณะนั้นเอง

 ซีเฉิงหนุ่มสุดฮอตในมหาลัยแห่งหนึ่ง ในจีน มีหน้าตาหล่อเหลา ผิวขาว หุ่นดี ผู้ที่ทำให้สาวๆ คนไหนเห็นก็ตกหลุมรัก แต่มีนิสัยขี้เกียจ การเรียนก็ไม่เอาไหน กีฬาก็ไม่ได้ วันๆเล่นแต่เกมส์ ติดเกมส์หนักมาก ซึ่งใช้เวลาว่าง ทั้งหมดไปกับเกมส์ซะส่วนใหญ่

 ในวันแรกของ ฤดูหิมะตก ซีเฉิง ไปเรียนด้วยความเร่งรีบ ลืมปิดจอคอมพิวเตอร์ที่เปิดไว้สำหรับเล่นเกมส์ 

หลังจากเลิกเรียนมาซีเฉิงก็กลับมาโดยไม่ทำอะไรก็เล่นเกมส์ตามเช่นเคย 

เหมือนทุกๆวัน

แต่วันนี้ หน้าจอคอมเกมส์เปลี่ยนไป มี คนพูดในเกมส์ ทันที่ที่เห็นซีเฉิง ซีเฉิงเองก็ตกใจ เลยนั่งเล่นและพูดคุยในเกมส์ ในเกมส์วันนี้เปลี่ยนไป มีให้ เลือกตัวละครและเลือกยุคสมัยที่ตนเองสนใจ ซีเฉิงไม่รอช้า ก็ทำตาม ที่เกมส์บอก ซีเฉิง เลือกเป็น ท่านอ๋อง 

ในยุคสมัยราชวงศ์ชิงก็เข้าเล่นตามเกมส์ อย่างไม่รอช้า พอเล่นไปสักพัก

 ก็วูบและหลับไป

 พอซีเฉิงตื่นขึ้นมาก็ พบว่าตัวเองอยู่บ้านหลังหนึ่ง ในยุค ราชวงศ์ชิง ที่ซีเฉิงได้เลือกไว้ในเกมส์แต่ซีเฉิง กลายเป็นท่านอ๋องซีเฉิง ที่มากด้วยความสามารถ ทั้งบู๋และบู๊ แต่ตอนนี้เต็มไปด้วยเลือด

มี บาดแผล เจ็บปวดไปทั้งตัว

ซีเฉิง ทั้ง งง และเจ็บปวดแล้วมองไปรอบตัว เห็น สภาพแวดล้อมรอบตัว ไม่เหมือน ห้องนอนตัวเองเลยตะโกน เรียก ที่นี่ที่ไหน มีใครอยู่บ้าง มีใครได้ยินไหม

 ซึ่ง บ้านหลังนี้อาศัยอยู่ ในหุบเขาที่เต็มไปด้วยดอกไม้และยาสมุนไพร ซึ่งห่างจาก คนในหมู่บ้านไป 5 ลี้

มีแม่นางคนหนึ่ง เดินเข้ามา 

แม่นางคนนี้ชื่อว่า หลี่ฉาง

คุณชาย ท่านได้รับบาดเจ็บหนักนอนมา 7 วัน 7 คืน ท่านฟื้นซะที คิดว่าท่านจะไม่ฟื้นซะแล้ว แผลของท่านยังไม่หายดี อย่ารีบลุกขึ้นเลยเจ้าค่ะ ซีเฉิงถาม 

หลี่ฉาง ที่นี่ที่ไหน ทำไม ผมถึงมาอยู่ที่นี่ได้ เกิดอะไรขึ้น

แม่นางหลี่ฉาง ตอบกลับไปว่า ที่นี่ เมืองไคซิง ท่านเป็นใครมาจากไหน เกิดอะไรขึ้นกับคุณชาย

หรือว่าท่านจำอะไรไม่ได้ว่าท่านเป็นใคร มาจากไหน

ซีเฉิง นิ่งคิดสักครู่ แล้วคิดได้ เพราะเกมส์ นั่นแน่ๆเลย พอกดคลิกเล่นตามเกมส์ ก็มาอยู่ในยุค ราชวงศ์ชิงเฉยเลย ซีเฉิงเลยถาม ชื่อแม่นาง และ ยุคปัจจุบัน

แม่นางหลี่ฉางเลยตอบ ตอนนี้ ราชวงศ์ ชิง ข้าชื่อ หลี่ฉาง

ซีเฉิง เลยยิ่งตกใจไปอีก แต่ก็ต้องหาวิธีออกจากเกมส์ให้ได้ ตอนนี้ ทั้งปวด ทั้งเครียด จะหาวิธีออกจากเกมส์ คงยากแล้ว ยุคสมัยเก่า ไม่มีไฟฟ้า ไม่มีอิเล็กทรอนิกส์ แม้แต่ โรงพยาบาล

โทรศัพท์ รถ ยังไม่มีเลย ยิ่งคิดยิ่งเครียด

  แม่นางหลี่ฉางหญิงสาวชาวบ้าน ที่อาศัยอยู่กับย่าและบิดาของนาง

ซึ่งพ่อของแม่นางหลี่ฉางเป็นหมอยาสมุนไพร ธรรมาดาคนหนึ่ง อยู่บ้านห่างไกลผู้คน ใครเจ็บป่วย ก็เข้ามาในป่าไผ่ มาขอยาและมารักษา บ้างก็พามารักษา ในบ้าน

แต่พ่อของหลี่ฉางไม่ให้หลี่ฉางเกี่ยวข้องกับยาสมุนไพรและการรักษากลัวนางจะทำให้ผู้อื่นเดือดร้อน จึงห้ามไม่ให้หลี่ฉางลูกของตนเรียนรู้และเกี่ยวข้องกับยาสมุนไพรและการรักษาหมอพื้นบ้าน แต่แม่นางหลี่ฉางชื่นชอบตามพ่อเลยแอบหาสมุนไพรและแอบเรียน ลองผิดลองถูกอยู่บ่อยๆซึ่งมีเพียงท่านย่าของแม่นางหลี่ฉางที่รู้ ซึ่งทั้งสองก็ได้ปิดบัง ท่านพ่อเอาไว้

 บ้านสมุนไพรในหุบเขาแม่นางหลี่ฉางจะไปแค่เดือนละ 2 ครั้ง

แต่เมื่อ มีผู้ได้รับบาดเจ็บหนัก มาอาศัยอยู่ด้วย นางจึงมาทุกวัน

และหาข้ออ้าง ออกจากบ้านทุกวัน

จนวันหนึ่ง ท่านย่าของแม่นางหลี่ฉางถาม ว่านางไปไหน ทำอะไร หลายวันมานี้ ทำกับข้าว ไว้เยอะ และยัง เร่งรีบแต่เช้า แม่นางก็ไม่ได้บอก ท่านย่า และรีบเดิน ออกจากบ้านไป ท่านย่าเลยเกิดความสงสัย เลยไปบอก ลูกชายตน ว่า หลายวันมานี้ หลี่ฉาง ทำลับๆล่อๆ เร่งรีบ ถามด้วยก็ไม่ตอบ พอพ่อหลี่ฉางได้ยินดังนั้น ก็ไม่อดใจรอ รีบตาม หลี่ฉางไปจนไปเจอ บ้านหลังหนึ่ง ซึ่งมีดอกไม้นานาชนิดและสมุนไพรเต็มไปหมด ทิวทัศน์งดงาม เสียงลมโชยไปมา ใบไผ่พลิ้วไสว กลิ่นไอหมอกหอมหวาน น้ำลำธารใสสะอาด พอมองไปรอบๆ บ้านแอบมองเข้าไป เห็นชายคนหนึ่ง นอนอยู่บนเตียง มีผ้าพันแผลเต็มไปหมด และก็มีหลี่ฉาง คอยทำแผลอยู่ข้างๆ พร้อมอาหารและยา พอท่านพ่อของหลี่ฉางเห็นดังนั้น จึงเข้าไป

แอ้มๆ เสียงกระแอม ของพ่อหลี่ฉาง

หลี่ฉางและซีเฉิงต่างหันมาตามเสียงกระแอมของพ่อนาง

 หลี่ฉาง อุทานขึ้น ท่านพ่อ ท่านมาได้อย่างไร ท่านพ่อเข้าไปดูแผลซิงเฉิง แต่กม่ตอบคำถามหลี่ฉาง พ่อหนุ่ม บาดเจ็บไม่น้อยเลยนะ มีแต่แผลรอย ดาบและธนู

เจ้าคงไปยุ่งเรื่องคนอื่นมาละสิ

ซึ่งหลี่ฉางได้แต่เงียบไป สักพัก

ซิเฉิง ได้แต่พึมพำ เสียงเบาๆ

หลังจาก ทำแผลแล้ว พ่อหลี่ฉางก็ให้หลี่ฉาง ออกไปรอข้างนอกห้อง

พูดคุยกับซิงเฉิงลำพังสองคน หลี่ฉาง มีความผิด จึง ยืนอยู่หน้าบ้านนิ่งๆ

พอท่านพ่อหลี่ฉางออกมา ทั้งคู่ได้เดินทางกลับระหว่างทางกลับ

ก็บ่นหลี่ฉาง พ่อบอกแล้วใช่มั้ย ว่าอย่ายุ่ง อย่าเกี่ยวข้องกับยาและการรักษาคนหากเกิดผิดพลาดขึ้นมาละ จะทำยังไง หลี่ฉาง ทัดท้วง

พ่อ ก็ หลี่ฉาง ไม่ได้ทำอะไรผิดอีกอย่าง เขาก็ฟื้นขึ้นมา แผลก็หายเกือบดี สามารถกลับบ้านได้แล้ว

พ่อหลี่ฉาง บ่นอีก เจ้านะเจ้า อยู่ไกลจากบ้าน ไม่กลัวโจร หรือคนชั่ว สัตว์ป่า ทำร้ายเจ้ารึยังไง

อีกอย่างเป็นใครมาจากไหนไม่รู้หากทำร้ายเจ้าขึ้นมาละ เจ้าจะทำอย่างไร ครั้งนี้ ท่านย่าเจ้า เห็นเจ้าทำลับๆล่อๆ ออกจากบ้านทุกวัน ถามเจ้า เจ้าก็ไม่ตอบ พ่อเลยตามเจ้ามาถึงที่นี่ หากเป็นคนอื่นตามเจ้ามาละ เขาทำร้ายเจ้า เจ้าจะทำอย่างไร จากนี้ไปเจ้าห้ามออกจากบ้าน พ่อเหลือเจ้าอยู่คนเดียว หากเจ้าไม่เชื่อฟังข้า เจ้าอย่าเรียกข้าว่า พ่อเลย

ท่านพ่อหลี่ฉางกล่าวไว้

 ท่านพ่อ ลูกผิดไปแล้ว หลี่ฉางกล่าว ลูกจะอยู่บ้านไม่ไปไหนแล้ว

แต่ลูกขอ ดูแลเขาให้หายดีก่อน

ได้ไหมท่านพ่อ

พอ พอ พอ เรื่องนี้พ่อจัดการเอง

ไม่ต้องให้เจ้ามาดูแลไปอยู่บ้านดูแลย่าเจ้า อยู่เป็นเพื่อนย่าเจ้า หลายวันมานี้ย่าเจ้าไม่สบาย เจ้าต้องอยู่ดูแลย่านะรู้มั้ย

 ท่านพ่อ ลูกทราบแล้ว แต่ลูกควรบอกเขาก่อน ว่าลูกไม่ได้มาแล้ว พ่อบอกแล้ว เดี๋ยวพ่อจัดการเอง ทั้งคู่พูดคุย กันจนถึงบ้าน แล้วก็ แยกย้าย กันไป

ซึ่งท่านย่า ของหลี่ฉางก็อยู่หน้าบ้านนั่งรอทั้งสองกลับมา หลี่ฉางจึงยอมเล่าให้ฟัง

 ย่าตีมือเบาๆ เจ้านะเจ้า เรื่องแบบนี้ ไปตัวคนเดียวไกลขนาดนี้ ทำไมเจ้าถึงไม่เชื่อฟังนะ

หลี่ฉาง ท่านย่าข้าผิดไปแล้ว ต่อไปจะไม่ทำอีกแล้ว

ท่านย่า ดีดีดี จากนั้น หลี่ฉางก็เข้าบ้านไป

 เช้าวันต่อมา หลี่ฉางก็ไม่ได้ไปดูแลทำแผลส่งข้าวให้ซีเฉิงอีก เพราะพ่อนางรู้และได้ห้ามไว้ส่งคนไปส่งยาและอาหารแทน เป็นเวลาหลายวัน และในขณะนั้น องครักษ์และทหารของวังหลวง ก็มาตามหา ท่านอ๋องที่หายตัวไป จากการเดินทาง เข้าวังหลวง ก่อนงานอภิเษก องค์หญิง ซิงเล่อ ราชวงศ์ นี้ มีโอรสอยู่ 5 คน องค์หญิง เป็นระดับ ที่ 4 ส่วน ซีเฉิง เป็นโอรสอันดับที่ 3 ซึ่งเป็นคนเรียบง่าย สนิทกับองค์หญิงมากที่สุด กลัวกลับมาจาก ชายแดน แล้ว ผู้ใหญ่ในราชสำนักจะยกย่อง สนับสนุน เป็น องค์ราชทายาท องค์ ถัดไป องค์ชาย โอรสองค์โต มีร่างกาย ไม่แข็งแรง ไม่สามารถ เป็น ฝ่าบาทในอนาคตได้

ส่วนที่ตามล่าและตามฆ่า ซีเฉิง คือ องค์ชาย โอรส คนที่ 2 และ 3 ซึ่งเป็นพี่ชายของตนเอง ส่วนโอรสคนที่ 5 อายุยังน้อย ซึ่งยังไม่มีความคิดแย่งชิงบังลังก์

 พอทหารมาถึง กระท่อมหลังหนึ่ง ก็เข้าไปทันที

เจอแล้ว เจอแล้ว ทหารต่างวิ่งมา

องค์รักษ์ประจำกาย ซิงเฉิง

ท่านอ๋อง กระหม่อมมีความผิดโทษถึงตาย ขอ ท่านอ๋อง พอพอพอ ข้าไม่เป็นรัย หายดีขึ้นแล้ว โชคดีที่มีชาวบ้าน เห็น เลยดูแล ข้าจนหายดี ท่านอ๋อง

ซิงเฉิง ได้ถาม เรื่องราวต่างๆมากมาย เกี่ยวกับอดิตของตน ระหว่างเดินทาง องค์รักษ์ ตกใจ ว่าทำไมท่านอ๋อง ลืมเรื่องราวหมดแล้ว จำอะไรไม่ได้เลยหรอท่านอ๋อง องค์รักษ์ถาม

ซีเฉิง ข้าจำอะไรไม่ได้เลย ข้าตื่นมา ก็เป็นแบบนี้แล้ว นางบอกข้านอน 7 วัน 7 คืน ยังไม่ฟื้น ข้าตื่นขึ้นมาขึ้นมา ข้ารู้สึก ปวดหัวและ งงไปหมด ตอนนี้ข้าไปข้ายังไม่ทันลานางเลย

ไม่เป็นรัยท่านอ๋อง ข้าสั่ง คนไปบอกชาวบ้านที่ช่วยท่านแล้ว

องค์รักษ์กล่าว

ระหว่าง เดินทางกลับ ท่านอ๋อง ซีเฉิง ก็ ครุ่นคิดและถามองค์รักษระหว่างเดินทางกลับ

จนองค์รักษ์ รู้สึกเป็นห่วงท่านอ๋องอย่างมาก พอเข้าเมืองหลวง ก็เรียกหมอหลวง เข้า ทำการรักษาทันที

 ฝ่าบาท ฮองเฮา และเหล่า ท่านอ๋อง และองค์หญิง ได้ยินดังนั้น ว่าท่านอ๋องกลับมาและจำอะไรไม่ได้เลย ได้รีบบาดเจ็บสาหัส

ฝ่าบาท ฮองเฮา ยิ่งกระวนพระทัย

ยิ่งเป็นห่วงส่วน ท่านอ๋อง 2และ ท่านอ๋อง3 ยิ่งรู้สึกโล่งอกไปอีก

ที่จำอะไรไม่ได้ และไม่รธ้ว่าเกิดอะไรขึ้น ครั้งนี้ เหมือน ท่านอ๋อง 2และ 3 จะรอดไป

 พอหมอมาดูอาการเสร็จ บอก ฝ่าบาท ฮองเฮา ว่าไม่เป็นอะไรมาก แผลหายดีแล้ว แต่การที่จำไม่ได้นั้น อาจเกิดจากหัวกระแทก จน ความจำเสื่อมไปชั่วคราว รักษาไปสักระยะ ก็ จะดีขึ้นเอง

ซีเฉิง เมื่อมาอยู่ในวัง ราวกับว่าตัวเองฝันไป ไม่เคยคิดว่าตัวเองจะได้มาอยู่ในยุคอดิตจริง มาสัมผัส ความเป็นอยู่และผู้คนที่นี่ เฮ้ย เพราะเกมส์ นั่นแน่ๆเลย ที่ทำให้ต้องมาติดอยู่ที่นี่ ไหนๆก็มาแล้ว เข้าเมืองตาเหลียว ก็ต้องเหลวตาตามแล้วกัน ส่วนที่ความจำเสื่อม ค่อยๆ

 ถามอดิตของตัวเองละกัน ซีเฉิง อุทาน