ลิขิตรักมาเฟีย_End

“คุณต้องการอะไรจากฉัน?” วรกานต์ นั่งลงที่เก้าอี้ฝั่งตรงข้ามชายหนุ่ม พร้อมกับเอ่ยถามขึ้นทันที อย่างไม่อ้อมค้อม

 “ต้องขอโทษด้วยนะคะ ฉันคิดว่าเราคงไม่จำเป็นต้องรู้จักกันหรอกค่ะ หมดธุระแล้วใช่ไหมคะ ฉันขอตัวก่อนเพื่อนฉันรออยู่” กล่าวจบ วรกานต์ ก็ลุกขึ้นแล้วเดินออกไปจากโต๊ะนั้นทันที

“ฉันมาที่นี่เพื่อมาเที่ยวพักผ่อน ไม่ได้มาขายตัว และก็ไม่คิดจะขายด้วย โปรดจงเข้าใจเอาไว้ซะด้วย” วรกานต์ กล่าวด้วยอารมณ์ขุ่นมัว

“ผมไม่ได้ดูถูกคุณเลย ทูนหัว! ผมแค่อยากมาเสนอโอกาสให้กับคุณ แต่หากคุณไม่ต้องการ คุณก็ต้องยอมรับสภาพที่คุณกำลังจะได้รับมันต่อไปจากนี้”

๘๘๘๘๘๘๘๘๘๘๘๘๘๘๘๘๘๘๘๘๘๘๘๘๘๘๘๘๘๘๘๘๘๘๘๘๘๘๘๘๘๘๘๘๘๘๘๘๘๘