Color Rush
ด้วยความที่เขาเคยชินกับโลกสีเทาใบนี้มาตั้งแต่เกิด
การเป็นโมโน (ผู้ป่วยโรคประสาทไม่รับรู้สี) จึงไม่ได้ทำให้ชีวิตชเวยอนอูลำบากมากนัก
แต่การที่ต้องมารู้จักกับคู่ชะตาที่เรียกกันว่าโพรบแบบโคยูฮันนี่สิที่น่าหนักใจ
เพราะพอเจอกันได้ไม่นาน อีกฝ่ายก็เอาแต่พูดว่า ‘นายสวยจัง’ ไม่ก็ ‘ทำหน้าเหวอก็ยังสวย’
หรือแม้กระทั่ง ‘หน้าตอนไม่พอใจก็ยังสวย’
แถมยื่นข้อเสนอพิลึกๆ มาให้อีกว่า
‘เดี๋ยวฉันจะทำให้นายรู้จักสีเอง นายแค่ให้ฉันดูหน้านายก็พอ’
ทั้งที่ปกติโพรบส่วนใหญ่มักจะต้องพยายามออกห่างโมโน
เพราะกลัวผลพวงที่ตามมาจากการยึดติดมากเกินไปของอีกฝ่าย
แต่ทำไมคนคนนี้ถึงได้ขยันเข้าหาเขามากเสียจริงนะ
ลำพังการตามหาแม่ที่หายออกจากบ้านไปตั้งหลายปี ชีวิตก็ยุ่งยากมากพอแล้ว
ยังต้องมารับมือกับโพรบนิสัยแปลกๆ แบบนี้อีก
ช่างน่าสงสารจริงๆ เลยชเวยอนอู
อีบุ๊ค (E-Book) เรื่องเดียวกัน
สารบัญ
CONTENT
รายการรีวิว
REVIEW
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??