จำเลยเถื่อน_End

“เอ่อ! นายท่านจะให้ฉันทำอะไรคะ?”

ณัฐวลัญช์พูดด้วยน้ำเสียงเนืองๆ ตอนเขาอยากจะให้เธอก็ทำตามนั่นแหละ แต่จะทำได้ตามที่เขาบอกหรือเปล่าไม่รู้ เพราะร่างบางตอนนี้มันรู้สึกสะบัดร้อนสะบัดหนาว หนักอึ้งเจ็บปวดร้าวไปหมดทั้งตัว ทั้งยังศีรษะก็ปวดตุบๆ ด้วย

‘ก็แค่ตายมันตรงนั้นแหละ จะยากอะไร ตายๆ ไปก็ดีเหมือนกัน จะได้ไม่ต้องทุกข์ทรมานอยู่อย่างนี้’

ณัฐวลัญช์คิดน้อยเนื้อต่ำใจทั้งโชคชะตาที่ทำให้เป็นแบบนี้ ทั้งน้อยอกน้อยใจคนตัวโตตรงหน้า ที่ช่างใจร้ายป่าเถื่อนและเลือดเย็นกับเธอซะเหลือเกิน คิดไปขอบตาก็ร้อนผะผ่าว จึงต้องแสร้งก้มหน้า กะพริบตาถี่ๆ เพื่อขับไล่น้ำตาที่จะพาลไหลร่วงออกมา

“วันนี้ฉันจะให้เธอไปทำงานในฟาร์ม”

“ถ้างั้นฉันขอไปเอาเสื้อกันหนาวอีกตัวก่อนได้ไหมคะ?”

“เธอก็ใส่อยู่แล้วนี่จะมามัวโอ้เอ้เสียเวลาไปเอาอีกทำไม นี้ก็เสียเวลามามากพอแล้ว ฉันจะไม่มัวมาเสียเวลากับเธอ ตามฉันมา”

๑๘๑๘๑๘๑๘๑๘๑๘๑๘๑๘๑๘๑๘๑๘๑๘๑๘๑๘๑๘๑๘๑๘๑๘๑๘๑๘๑๘๑๘๑๘๑๘๑๘