ยอดดวงใจเทพบุตรน้ำแข็ง (ซีรีย์ยอดดวงใจเทพบุตรอัลเล็นโซ่ ลำดับที่ 1)

ซาฟแปลกใจ เมื่อหญิงบริการไม่เป็นเช่นทุกวัน ปกติต้องออดอ้อนออเซาะ แถมยังจัดการทุกอย่างให้แขกพอใจ แต่กลับเธอคนนี้ ทั้งร้อง ทั้งดิ้น มันคืออะไรกันแน่

“จะดิ้นทำไมกัน!”เ ขาดุมือหนาเริ่มปลดเปลื้องเสื้อผ้าบนตัวเธอ

“อย่า... อย่านะได้โปรด” เธอสะอื้นออกมา ขอร้องเขาริมฝีปากสั่นระริกไปหมด

ซาฟหยุดมือ เสียงของเธอช่างคุ้นหู กลิ่นหอม รวมถึงความนุ่มหยุ่นของร่างกาย หรือว่า... เพียงแค่คิด ทำเอาชายหนุ่มลุกพรวดขบกรามแน่น หวังว่าคงไม่ใช่ ไฟในห้องสว่างวาบ

“กรี๊ด!” เธอกรีดร้องทันทีเมื่อเธอเห็นเขายืนเปลือยต่อหน้า

ซาฟคว้าผ้าขนหนูพันรอบกาย นี่มันเรื่องบ้าอะไร ทำไมโมนาถึงมาอยู่ที่นี่ มันหมายความว่ายังไงกันแน่

คนตัวเล็กสะอื้น ร่างกายสั่นเทา ตั้งสติได้เลยช้อนสายตามองเขา ทำไมถึงเป็นซาฟไปได้ เธอสับสน ไม่เข้าใจว่ามันเกิดอะไรขึ้น 

“คุณขายตัวหรือไง!” เขาถามเธอเสียงห้วน

“เปล่านะคะ”

“แล้วเธอเข้ามาห้องนี้ได้ยังไงกัน!”

“ฉะ... ฉัน” หญิงสาวพูดไม่ออก หากพูดจะเชื่อไหม แล้วพี่สาวคงถูกตำหนิแน่ หรือเธอเข้าใจผิดไปเองมาผิดห้อง 

“ฉันทำไม!” ซาฟตวาด รู้สึกหัวเสียกับเรื่องที่เกิด

ริมฝีปากบางเม้มสนิท ไม่กล้าบอกว่าออกมาหาพี่สาว แล้วควรทำอย่างไรให้เขาเชื่อว่าเธอไม่ได้ขายตัว

“ฉันบอกคุณได้แค่... ฉันไม่ใช่ผู้หญิงขายตัวค่ะ”

“ผมควรเชื่อคุณดีไหม คุณขออนุญาตผมบอกว่ามีนัดแล้วนี่หรือนัดของคุณ” ซาฟถามสีหน้าเรียบนิ่ง แล้วจ้องมองใบหน้าอีกฝ่าย

“ไม่ใช่นะคะ ฉันมีนัดเรื่องอื่น”

“นัดอะไรบอกผมแล้วผมจะยอมเชื่อคุณ!”

อธิบายอย่างไรให้เขาเข้าใจ พี่เทียร่าอยู่ไหนในเวลานี้ พี่อาจช่วยบอกได้ เธอสับสนกับสถานการณ์เช่นนี้ เรื่องที่เกิดขึ้นเป็นเพราะอะไร พี่จงใจส่งเธอมาห้องนี้ หรือพี่บอกห้องผิด ถ้าหากพี่เทียร่าไม่ได้ทำอะไรผิด แต่เธอมาที่นี่เองก็เท่ากับเป็นการใส่ร้าย ควรสอบถามให้แน่ใจเสียก่อน เวลานี้หาทางเอาตัวรอดจากซาฟให้ได้ดีกว่า

“ฉะ... ฉันแค่” ควรทำอย่างไรดี เธอสับสน ไม่แน่ใจอะไรสักอย่าง

ซาฟเริ่มหงุดหงิด แม้สีหน้าเขาไม่ได้เป็นเช่นนั้น

“โมนาคุณคิดว่าผมโกรธไม่เป็นเหรอ อย่าตัดสินผมจากสีหน้าของผม ผมอยากให้คุณรู้ ผมโกรธเป็น แค่ไม่แสดงออกมาให้เห็นเท่านั้น และตอนนี้ผมกำลังโกรธและไม่พอใจคุณมาก”

โมนาน้ำตารื้น เธอกำลังทำผิดครั้งใหญ่อีกแล้ว 

“แล้วฉันต้องทำยังไงคุณถึงจะหายโกรธฉันล่ะคะ”

“นอนกับผมยังไงละ ในเมื่อคุณมาที่นี่เพื่อมานอนกับผม คุณก็ต้องทำหน้าที่นั้นให้สำเร็จลุล่วง!”

เขาว่าจะปล่อยเธอไปแล้วเชียว เพราะเห็นน่าสงสาร อีกทั้งไม่อยากบังคับฝืนใจ จึงพยายามแยกห้องนอน ทำตัวเป็นสุภาพบุรุษ ถึงแม้เธอนั้นมีร่างกายดึงดูดเพศตรงข้าม ใบหน้าดึดดูดสายตาก็ตาม ทว่าเขาหนีเธอกลับมากระโจนขึ้นเตียงถึงที่ 

“ฉะ... ฉันนอนกับคุณไม่ได้!” เธอรีบปฏิเสธ

“ทำไมไม่ได้ ในเมื่อผมซื้อตัวคุณมานะโมนา”

“ก็ฉันบอกแล้วไงคะว่าฉันไม่ได้ขายตัว”

“ไม่ได้ขายตัวแล้วเข้ามาในห้องนี้ได้ยังไงกัน!”

“ฉันไม่รู้ ฉันมีนัดกับพี่เทียร่าที่นี่!” โมนาตะโกนออกมา น้ำตาไหลริน เผลอพูดออกไปแล้ว

คนฟังกระตุกริมฝีปาก “ไหนล่ะพี่สาวเธอโมนา”

ชายหนุ่มขบกรามแน่น กับคำตอบไม่ได้ขายตัว นัดกับพี่สาว เห็นหน้าซื่อไม่น่าโกหกกันเลย นัดกันในห้องที่เขาซื้อผู้หญิงเนี่ยนะ มันเป็นไปได้หรือไง แล้วเขาควรทำโง่ต่อไปดีหรือเปล่า ช่างเป็นคำตอบที่หาทางออกไม่เจอเสียจริง มันไม่ได้ช่วยแก้ต่างให้เธอรอด แต่มันยิ่งจุดเพลิงให้น้ำแข็งอย่างเขาละลายแทนต่างหาก

“เลิกพูดมากเถอะโมนา ผมพร้อมนานแล้วคุณก็ควรพร้อมด้วย” ซาฟบอก แล้วก้าวยาวเข้าประชิดร่างบอบบาง

“คะ... คุณจะทำอะไรคะ!” หญิงสาวร้องสีหน้าตื่นตระหนก

หญิงสาวเห็นท่าไม่ดี จึงรีบตะเกียกตะกายหนี แววตาและสีหน้าของเขาไม่ได้เปลี่ยนไป แต่ท่าทางกลับทำให้รู้สึกกลัวมากกว่า 

“ว้าย!” เธอร้องออกมาเมื่อเอวบางถูกรวบ ร่างบางถูกลากเข้าหาอย่างงายดาย แล้วเหวี่ยงลงบนเตียงวกดตรึงข้อมือทั้งสองข้างแนบกับฟูก

“อย่าทำอะไรฉันเลยนะคะ!”

“มันสายไปแล้วโมนา ผมไม่ชอบคนโกหก คุณทำให้ผมเสียความรู้สึกจริงๆ! ” คนตัวใหญ่โน้มกายเข้าหา กดประทับริมฝีปาก ฝืนให้อีกฝ่ายตอบสนองปรารถนา ทั้งโกรธ ทั้งต้องการ ทุกอย่างปะปนกันจนแทบแยกไม่ออก