ดึงดัน
เสียงหวูดรถไฟดังขึ้น เป็นสัญญาณของการเริ่มต้นชีวิตใหม่ หญิงสาวกอดลูกน้อยที่กำลังหลับปุ๋ยแนบอกแล้วน้ำตาไหลอย่างสุดจะกลั้น ทอป่านเพิ่งอายุได้หนึ่งขวบ...แต่กลับต้องมาเป็นกำพร้า ต้องระหกระเหเร่ร่อนพลัดถิ่นไกล จิตใจคนเป็นแม่นั้นตรอมตรมด้วยความสงสาร สงสารทั้งตัวเองและลูก...
“ไม่เป็นไรนะคะคนดีของแม่...แม่จะเป็นทุกอย่างให้ลูกเอง” เธอก้มลงจูบหน้าผากลูกรักด้วยความอ่อนโยน น้ำตายังคงไหลอาบแก้มเป็นทางแม้จะพยายามฝืนกลั้นแค่ไหน แต่จิตใจอันบอบช้ำของเธอก็กลัดหนองหลั่งรินออกมาระบายความเจ็บปวดอย่างไม่จบไม่สิ้น
ลาแล้วความรักที่เคยหอมหวาน ลาก่อน...คนที่เคยรักกันปานจะกลืน ที่ผ่านมาเธออดทนมากพอแล้ว เพียงเพื่อจะรักษาครอบครัวและคำว่าพ่อของลูกเอาไว้ แต่กลับไม่มีใครเห็นแก่หัวใจอันร้าวรานดวงนี้แม้แต่น้อย ทางเลือกสุดท้ายก็คือขอให้ทุกอย่างจบสิ้นลงเสียที
อย่าได้พบได้เจอกันอีกเลยกับความรักที่แสนจะทุกข์ทรมาน...
รถไฟขบวนพิเศษวิ่งลงใต้ ดินแดนอันไกลโพ้นที่ฉัตรอรุณไม่เคยรู้จัก และไม่รู้ด้วยว่าจะต้องเริ่มต้นอย่างไรเมื่อไปถึงที่นั่น ได้แต่หวังว่าอย่างน้อยๆ ก็ขอให้มีที่ปลอดภัยสำหรับเธอและลูก ไม่ต้องอยู่อย่างหวาดระแวงและทกุข์ใจเหมือนที่ผ่านมา “แม่ขอโทษนะทอป่าน...ที่ทำให้หนูเกิดมาเป็นกำพร้า แม่ไม่รู้...แม่ไม่รู้จริงๆ ว่ามันจะกลายเป็นแบบนี้”
ฝากติดตามเพจได้ตรงด้านล่างเลยนะคะเพื่อนๆ
https://www.facebook.com/LadiiSIREN/
สารบัญ
CONTENT
|
|
|
นิยายแนะนำ |
ดูทั้งหมด |
รายการรีวิว
REVIEW
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
0.00
0.00

นิยายแนะนำสำหรับคุณ
ดูทั้งหมด
นิยายแนะนำสำหรับคุณ