พิศวาสนางไม้

ครูหนุ่มเดินไปตามทิศทางที่มีเสียงหัวเราะอย่างสดใสนั้น สองเท้าก้าวไปยังบริเวณหลังโรงเรียนที่มีสภาพคล้ายป่า ต้นไม้ใหญ่หลายสิบต้นขึ้นเรียงราย เสียงหัวเราะดังหลังต้นไม้ใหญ่ต้นหนึ่ง เขาเดินเข้าไปแล้วชะโงกหัวส่องดูหลังต้นไม้ต้นนั้น ภาพที่ปรากฏแก่สายตาทำให้ชายหนุ่มตกตะลึงจนหัวใจแทบหยุดเต้น หญิงสาวที่แทบจะเปลือยเปล่านางหนึ่งกำลังนั่งขดตัวอย่างเอียงอายอยู่ตรงโคนต้นไม้ มีเพียงใบไม้ไม่กี่ใบที่ปกปิดหน้าอกและอวัยวะเพศเอาไว้ ผิวของหล่อนขาวนวลสะท้อนกับแสงจันทร์ที่สาดต้องลงบนร่าง ใบหน้าสะสวยจนแทบบรรยายออกมาเป็นคำพูดไม่ได้

วินัยยืนตาค้างดั่งต้องมนตร์สะกด ตั้งแต่เกิดมาเขาไม่เคยเจอสตรีที่งดงามถึงเพียงนี้มาก่อน แม้แต่แฟนเก่าของเขาสมัยเรียนวิทยาลัยที่เป็นถึงดาวคณะยังเทียบไม่ได้กับสาวร่างเกือบเปล่าเปลือยเบื้องหน้าผู้นี้

“ท่านจะจ้องมองแบบนี้อีกนานไหม ฉันก็รู้สึกเขินอายเป็นนะ”

วินัยเหมือนได้สติกลับมา รีบผงกศีรษะ กล่าวว่า

“ขอโทษครับ...ผมไม่ได้ตั้งใจ ชื่อของผมคือวินัยครับ....แล้วคุณเป็นใคร....ชื่ออะไร...แล้วมาอยู่ที่นี่ได้ยังไงครับ...”

หญิงสาวส่งเสียงหัวเราะอย่างร่าเริงออกมา หล่อนชอบใจในอาการลนลานของชายหนุ่มตรงหน้า ผลจากการหัวเราะ เนินอกของหญิงสาวกระเพื่อมเป็นจังหวะ เผยให้เห็นร่องอกขาวผ่องเด้งขึ้นลง วินัยแอบภาวนาในใจให้ใบไม้ที่ปกปิดปทุมถันหลุดลิ่วออกไป แต่มันหาเป็นเช่นนั้นไม่ ใบไม้สี่ใบที่ปกปิดทรวงอกนั้นคล้ายถูกเย็บติดกับเนื้อหนังเอาไว้ มันไม่เคลื่อนย้ายตำแหน่งแม้แต่นิดเดียว ยังคงติดหนึบตรงที่เดิมไม่ไปไหน

หญิงสาวลุกขึ้นยืนช้า ๆ พร้อมกับเผยให้เห็นทรวดทรงส่วนเว้าส่วนโค้งบนเรือนร่าง ส่วนสูงของหล่อนไม่ได้น้อยกว่าชายหนุ่มเลย กล้ามเนื้อที่ปราศจากไขมันบนพื้นผิวที่ขาวนวลราบเรียบช่างน่าลูบไล้ยิ่งนักในสายตาของครูหนุ่ม

อีบุ๊คมีขายใน MEB ตามด้านล่างเลยครับ ช่วงนี้อยู่ในโปรลดราคาพอดี (แปะลิงค์ไม่ได้)

​

​