ลวงรักพระชายา

ลวงรักพระชายา

หลังจากที่ฝ่าบาทได้พระราชทานสมรสให้บุตรีของสกุลหลาน แต่งงานกับ ' เซี่ยหานตง' 

ซึ่งคนที่จะต้องถูกส่งไปนั้นคือพี่สาวของ 'หลานเหม่ยเหมย' 

ซึ่งพี่สาวของนางไม่ยินดีที่จะแต่งงานด้วย เพราะทุกคนต่างเล่าขานว่าเซี่ยหานตง 

เป็นคนที่มีนิสัยดุร้ายและเหี้ยมโหดมาก จนได้รับฉายาว่าเป็น เจ้าปีศาจแห่งสงคราม 

เขาเคยผ่านการแต่งงานมาแล้วครั้งหนึ่ง แต่หลังจากแต่งงานได้ไม่นาน 

หญิงสาวผู้นั้นก็ถูกสังหารลงอย่าง 'ปริศนา ' 

ผู้คนต่างเล่าขานกันว่าเป็นฝีมือของเซี่ยหานตง ที่ลงมือสังหารพระชายาของตนเอง

ไม่ได้! นางจะยอมปล่อยให้พี่สาวของนางแต่งงานกับเจ้าปีศาจร้ายนี้ไม่ได้ 

นางจะต้องหาทางช่วยพี่สาวของนางให้ได้ แต่ทำไม? 

จู่ ๆ เรื่องราวก็กลับตาลปัตร 

กลายเป็นว่านางต้องกลายเป็นผู้ที่ต้องแต่งงานกับเจ้าปีศาจนั่นแทนกันละ ม่ายจริงงงง!!!!

*****

' หออาบน้ำ '

O_O!

พรึ่บ!!!!

ตู้มมม!!!!

ร่างของสตรีที่กำลังแอบปีนป่ายกำแพงอยู่ ผลัดตกลงที่ภายในสระน้ำ

เหม่ยเหมย ในสภาพเปียกปอนรีบลุกยืนขึ้น และสำลักน้ำออกมา

“นี่เจ้าเป็นใครกัน แล้วเข้ามาในนี้ได้อย่างไร” น้ำเสียงเข้มเอ่ยถามขึ้น

เหม่ยเหมย เมื่อได้ยินเช่นนั้นก็รีบรวบรวมสติแล้วเงยหน้าขึ้นมองตรงออกไปยังบุรุษเบื้องหน้า

O_O!

กรี๊ดดดด!!!!

เหม่ยเหมยร้องขึ้น และรีบยกมือขึ้นปิดตา เมื่อพบว่าบุรุษเบื้องหน้าของนางนั้นอยู่ในสภาพอันเปลือยเปล่าไร้ซึ่งอาภรณ์ปกคลุม

หานตง เมื่อเห็นเช่นนั้นเขาจึงขยับเดินไปที่ริมขอบสระ และหยิบชุดคลุมมาสวมใส่ไว้

“หยุดร้องได้แล้ว หูข้าจะแตกอยู่แล้ว” เสียงเข้มเอ่ยสั่งขึ้น

“เจ้าเป็นใคร แล้วเข้ามาทำอะไรในนี้ นี่เจ้าไม่รู้เหรอว่าที่นี่คือพื้นที่ส่วนตัวของข้า”

หานตงเอ่ยถามขึ้นด้วยสีหน้าที่ไม่สบอารมณ์มากนักที่เวลาพักผ่อนของเขาได้ถูกนางรบกวนเข้า

“เอ่อ....คือ......”

“ดูจากการแต่งกายของเจ้าแล้ว เจ้าไม่น่าจะเป็นสาวรับใช้ในตำหนักของข้า เจ้าเป็นใครกันแน่”

“ข้า...ข้าคือ...หลานเหม่ยเหมย”

“หลาน เหม่ยเหมย? บุตรีคนรองของท่านหลานเฟยอย่างนั้นเหรอ”

“ท่านรู้จักข้าอย่างนั้นเหรอ?”

“ไม่! ข้าไม่รู้จักเจ้า แต่ก็เคยได้ยินเรื่องของเจ้ามาบ้าง”

หานตงเอ่ยตอบ ก่อนจะก้าวเดินขึ้นมาจากสระน้ำ และนั่งลงที่ด้านบนริมขอบสระ พลางจับรินน้ำชายกขึ้นจิบ และจ้องมองตรงไปยังหญิงสาวที่ยื่นอยู่กลางสระน้ำอย่างพิจารณา ถึงสภาพของนางในตอนนี้จะเปียกปอนไปหมด แต่มองเผิน ๆ ก็พบว่านางมีดวงตาที่กลมโต จมูกเชิดรั้น ริมฝีปากบาง และใบหน้าที่เรียบเนียนนั้น จัดได้ว่าเป็นหญิงงามคนหนึ่ง แต่จากวีรกรรมของนางตอนนี้ ดูท่าแล้วเรื่องที่ผิงอานเล่ามาเกี่ยวกับนางคงจะไม่เกินจริงมากนัก

“นี่! ท่านอ๋องสาม ท่านจะมองข้าอีกนานไหม”

“ตาข้า ข้าอยากจะมองนานแค่ไหน มันก็ตาของข้า”

“นี่ท่าน!....ท่านนี่มัน กวนประสาทข้าจริง ๆ”

เหม่ยเหมยเอ่ยตอบแล้วยกมือขึ้นชี้นิ้วตรงไปยังหน้าของหานตง

“ข้าขอเตือนว่า ถ้าเจ้ายังอยากกลับบ้านด้วยนิ้วที่ครบ ก็จงรีบเก็บมันเข้าไปซะ”

หานตงเอ่ยตอบ พลางจับยกชาในมือขึ้นจิบ

เหม่ยเหมย เมื่อได้ยินเช่นนั้น นางก็รีบเก็บนิ้วที่ชี้ตรงออกไปลง แล้วจ้องมองไปยังหานตงด้วยสายตาอันขุ่นเคือง ๆ

“แล้วสรุปว่าที่เจ้าบุกเข้ามาที่หออาบน้ำของข้านี้ ด้วยเรื่องอันใดกัน”

“ข้ามาด้วยเรื่องพระราชทานสมรส”

“อ๋อ! เรื่องนี้นี่เอง ทำไมกัน หรือว่าเจ้าคือคนที่ต้องแต่งงานกับข้าอย่างนั้นเหรอ?”

“ไม่ใช่ข้า”

“ไม่ใช่เจ้า? ถ้าเช่นนั้นก็นับว่าเป็นโชคดีของข้า” หานตงเอ่ยตอบ พร้อมกับรอยยิ้มมุมปากที่เหยียดยกขึ้น

OoO!!!

*****

เนื้อเรื่องที่เกิดขึ้นทุกอย่างเกิดจากจินตนาการของผู้เขียนล้วนๆ ทั้งตัวละคร สถานที่ ทุกอย่างไม่มีอยู่จริง โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน

Trigger Warning : มีฉากการต่อสู้ สงคราม

*****

@ขอสงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติ พ.ศ. 2537และฉบับเพิ่มเติม( พ.ศ.2558 ) 

ไม่อนุญาตให้คัดลอก ทำซ้ำ ดัดแปลงหรือนำส่วนใดส่วนหนึ่งในนิยายไปเผยแพร่ไม่ว่ากรณีใด ๆ ทั้งสิ้น 

โดยมิได้รับอนุญาตจากเจ้าของผลงาน การละเมิดลิขสิทธิ์ถือเป็นการกระทำที่มีความผิดทางกฎหมายตาม 

พรบ. ลิขสิทธิ์ พ.ศ.2537 และฉบับเพิ่มเติม ( พ.ศ.2558 ) 

ผู้กระทำความผิดต้องได้รับโทษตามพระราชบัญญัติที่กำหนดไว้