ยูมิ คุณหนูกลับตัว (ตอนที่1)

       บทที่ 1 เรื่องโง่ๆของเศรษฐี

ยูมิ นักศึกษาปี 2 ม.เอกชนชื่อดัง ลูกสาวคนเดียวของเสี่ยรวยระดับพันล้าน อายุ ย่างเข้า 20 ปี ยูมิมีชีวิตแสนสบายเนื่องจากฐานะครอบครัวที่รวย แต่พ่อแม่ ไม่มีเวลาให้ ยูมิ ซึ่งแม้เธอจะไม่เคยผเสียความบริสุทธิให้ชายคนไหนเลย เพราะคุณพ่อเธอหวงลูกสาวมาก มีรถรับส่งตลอดเวลา ทำให้เธอไม่เคยแม้กระทั่งมีแฟน แต่ลึกๆแล้ว เธอมีความต้องการทางเพศที่ไม่เหมือนคนทั่วไป เธออยากโดนโจรลักพาตัวไปข่มขืน ซึ่งรื่องรสนิยมแปลกๆ เหล่านี้ มักเกิดขึ้นกับคนมีเงินเยอะๆ ไม่ชอบสพเรื่องปกติทั่วไป

 วันนึง ยูมิ เห็นประกาศทางอินเตอร์เน็ต “รับจ้างลักพาตัว” เธออ่านทวนเบาๆ แล้วคลิกเข้าไปดูแล้วติดต่อคุยผ่านโปรแกรมแชท โดยผู้รับจ้างใช้ชื่อว่า มาสเตอร์ มาสเตอร์ได้ตกลงรับงานจากยูมิ เป็นจำนวนเงิน 6 หลัก โดยไม่บอกว่าวันไหนและทำอะไร เมื่อยูมิโอนเงินส่งสลิปและแจ้งรายละเอียดของตัวเองให้มาสเตอร์ ก็ถูกบล็อกไปโดย ไม่มีการติดต่อใดๆกลับมาอีก ทำให้เธอคิดว่า เธอคงโดนหลอกจากมิจฉาชีพ แต่คนรวยอย่างเธอ เงินแสนกว่าบาท ก็ไม่ได้ทำให้เดือดร้อนอะไร เธอเยลืมเรื่องนี้ไปสนิทใจ

 เพี๊ย!! เสียงตบหน้าพร้อมความรู้สึกเจ็บหน้าตัวเองของยูมิ เธอค่อยๆ สะลึมสะลือขึ้น ความรู้สึกในตอนแรกเหมือนกึ่งหลับกึ่งตื่น เพี๊ย!!! เสียงตบดังขึ้นอีกครั้ง แล้วเธอก็รู้สึกเจ็บอีกข้างหนึ่งของแก้มสวยๆของเธอ เธอมองรอบที่เธออยู่ เธอรู้สึกว่า ตอนนี้ข้อมือทั้งสองข้างของเธอถูกคล้องด้วยห่วงเหล็กแยกแขนสองข้างของเธอออกจากกัน เธอกำลังอยู่ในท่ายืน เอค่อยๆ เยิบยันขาให้ตัวเองยืนขึ้น เพี๊ย!!! แรงตบครั้งนี้ทำให้หน้าเธอหันสะบัดไปตามแรก เธอส่งเสียออกมาเบาๆจากปากว่า “พอแล้ว เจ็บ” “เจ็บก็ตื่นสิ ถ้าไม่อยากโดนอีก” เสียงของผู้หญิงวัยกลางคนพูดกับยูมิ ซึ่งตอนนี้ อยู่ในท่ากางแนออกจากกัน โดนล๊อคด้วยกุญแจมือ คอ มีห่วงใหญ่ๆ ดึงไว้อยู่ ไม่ให้ล้มลงไปนั่ง ซึ่งพอยูมิตั้งตัวขึ้นได้ ก็อยู่ในท่ายืนดีๆนี่เอง เธอสวมชุดนักศึกษา กระโปรงยาวใต้เข่า กำลังยืนงงๆ จากฤทธิ์ยาที่เพิ่งได้รับมาไม่นาน

 บทที่ 2 สายไปแล้ว

 “เธอต้องการอะไร” ยูมิถาม อีกฝั่งจึงตอบว่า “เธอลืมมาสเตอร์แล้วเหรอนังร่าน” ยูมิร้อง อ๋อ ในใจ นึกได้แล้วว่า ได้ว่าจ้างอะไรไว้ เลยนึกได้ แล้วยิ้มให้กับมาสเตอร์ หายสงสัยว่าทำไมถึงโดนจับมาวันนี้ ยูมิบอกว่า “เบาๆหน่อยนะ ชั้นเจ็บ ชั้นไม่ได้ให้ทำชั้นเจ็บแบบนี้นะ ถรุย” ยูมิถุยน้ำลาย “เป็นผู้หญิงเรหอ นึกว่าผู้ชาย แบบนี้มันจะดียังไงเสียดายเงินจริงๆ” ยูมิกล่าว ดูถูก 

 ปั๊กกก!! “โอ้ยยยย” ยังไม่ทันพูดจบดี เหมือนมีอะไรฟาดเข้าหลางหน้ายูมิ เข้าระหว่างโหนกแก้มกับจมูกของเธอ เลือดแดงๆ ไหลออกจากจมุกอย่างรวดเร็ว ปั๊กกกกกก!!! เสียงดังเหมือนเดิมอีกครั้ง ซึ่งยูมิพอมีสติพอที่จะเห็นว่า เสียงนี้เกิดจากคนกำมือ แล้วเหวี่ยงมือที่กำใส่หน้าของเธอ เธอรีบบอก “เจ็บๆ พอแล้วๆ” เสียงผู้หญิงคนที่ใช้กำปั้นฟาดใส่หน้ายูมิ บอกว่า “ต่อไปนี้ ให้เรียกชั้นว่า มาสเตอร์” “ต่อไปนีเธอคือทาสที่ต้องทำตามคำสั่งมาสเตอร์เป็นเวลา 7 วัน ถ้าเธอขัดคำสั่ง เธอจะถูกลงโทษ ซึ่งเธออาจจะขอร้องให้ชั้นลงโทษเธอก็ได้เมื่อเธอได้เจอมัน” ยูมิเงียบ ไม่ตอบ มาสเตอร์ง้างหมัดเตรียมจะฟาดลงที่เดิม ยูมิรีบส่งเสียง “พอแล้วค่ะ หนูรู้แล้ว พอแล้ว หนูเจ็บ” มาสเตอร์จึงค่อยๆเอาผ้าเช็ดเลือดให้ยูมิ อย่างเบามือ โดยไม่ได้สังเกตว่า มีน้ำตาของยูมิ ไหลผสมมากับเลือดที่ออกจากจมูกด้วย เธอรู้สึกว่า เธอไม่น่าติดต่อล่นอะไรแบบนี้เลย เธอพลาดไปแล้ว แล้วพ่อเธอจะว่าอย่างไร ที่เธอหายไปจากบ้านแบบนี้”

 บาทที่ 3 ทำให้ทาสเชื่อง

 มาสเตอร์ปลดล๊อคที่ข้อมือของยูมิออก ตอนนี้ คงเหลือแตเหล็กที่คล้องคอเธอไว้ ทำให้เธอขยับไม่ได้เหมือนก่อน เมื่อใดที่มาสเตอร์ดึงโซ่ที่ติดกับเหล็กคล้องคอเข้าให้ตึง ยูมิจะถูกดึงเข้าไปติดผนังทันที “แก้ผ้า” คำสั่งเชิงตะโกนของมาสเตอร์ ยูมิ หัวเราะ พร้อมบอกว่า “ปล่อยชั้นเดี๋ยวนี้ ชั้นไม่เล่นแล้วนะ เดี๋ยวชั้นจะบอกพ่อ เธอจะโดน” 

 “โอ้ยย “ ความรู้สึกเหมือนโดนไฟฟ้าช๊อตเข้าจากเหล็กที่คล้องอยู่ที่คอ แม้จะเป็นแค่ช่วงสั้นๆ ทำให้ยูมิเจ็บปวดมาก “ฮ่าๆๆ นังร่าน แม้ไฟฟ้า 60 โวล์ต จะไม่ทำให้เธอเจ็บหรือเป็นรอย แต่รับรองว่า เธอจะทรมานกับมันอย่างไม่อยากโดนอีกแน่ๆ” สิ้นเสียงก็กดปล่อยกระแสอีก คราวนี้ นานกว่าเดิม แล้วแคม้ว่า แค่ 5 วินาที ทำให้กล้ามเนื้อหูรูดของที่อั้นปัสสาวะของยูมิผ่อนคลายลงชั่วคราว น้ำสีเหลืองอุ่นๆ ของเธอ ไหนลงหว่างขาเธอ มาเสอร์เห็นแล้บอกว่า “ลูกคุณหนูนี่มันอ่อนแอจริงๆ โดนแค่นี้ก็อั้นไม่อยู่แล้” “แล้วจะถอดเสื้อผ้าตามชั้นสั่งหรือยัง ถอดไม่ให้เหลือสักชิ้นเยนะไม่งั้น คราวหน้า อาจจะไม่ใช่แค่ฉี่แ” ยูมิค่อยๆ เสื้อนักศึกษา กระโปรงที่มีฉี่เรอะ เสื้อชั้นใน และกางเกงในออก จนเหลือร่างกายเหลือยเปล่า “พอใจหรือยัง” ยูมิถามมาสเตอร์ ทั้งน้ำตา

 “ครืดดดดด เสียงโซ่ที่หย่อนลง ทำให้ยูมินั่งลงได้ นั่งทับกองฉี่ของตัวเองอยู่ตรงนั้น กลิ่นคลุ้งไปหมด แล้วเธอก็ค่อยๆ หลับไป ด้วยฤทธิ์ยาที่คงอยู่ ร่างกายของเธอช่างบอบบาง จะทนไหวเหรอเนี่ยในสิ่งที่ต้องเจอ ม่าสเตอร์บ่นพึมพรำ กับผู้ช่วยที่ยืนอยู่ในมุมมืด

 แสงไฟเปิดสว่างขึ้นอีกครั้ง ยูมิตื่นขึ้นเธอสังเกตได้ว่า ตอนนี้ ปลอกคอที่ช๊อร์ตไฟฟ้าเธอหายไปแล้ว แต่เธอกลับเห็นว่า นอกจากมาสเตอร์ซึ่งเป็นผู้หญิงแล้ว ยังมีผู้ชายร่างใหญ่อีก 3 คนที่ยืนอยู่ด้วย ทั้ง 5 คนหุ่น ใหญ่โต คล้ายนักกล้าม ยืนทะมึน โดยที่ทั้ง 5 คนไม่ได้ใส่เสื้อผ้าเลย เผยให้เห็นถึงแก่นกายอันใหญ่ของทั้ง 5 ยูมิคิดว่า วันนี้ เธอน่าจะเสียความบริสุทธิ์ให้ทั้ง 5 คนนี้เป็นแน่ ใจนึงเธอกลัว แต่อีกใจ เธอก็ตื่นเต้น เธออยากได้ความรู้สึกแบบนี้มานานแล้ว เธอเห็นเพื่อนคุยกัน เธอไม่เคยเลยแม้แต่ครั้งเดียว 

 “ยูมิ นังร่าน” เสียงมาสเตอร์ดังขึ้น “ผู้ชายของชั้นเค้าอดอยากมานาน ไม่ได้มีอะไรกับผู้หญิงเลย ชั้นจะให้เธอใช้ปากเธอทำให้ผู้ชายของชั้นมีความสุขหน่อยนะ ถ้าเธอทำเค้าเจ็บ หรือถ้าน้ำเค้าแตก ก็ให้แตกใส่ปากเธอ ให้เธอกินให้หมดห้ามเหลือแม้แต่หยดเดียว จำไว้นะ” ยูมิแอบรู้สึกตื่นเต้นและดีใจ ชีวิตนี้ของเธอ จะเจอผู้ชายหล่อๆ เธอจึงพยักหน้า เป็นอันรับคำสั่ง “หึ หึ” นายหญิงหัวเราะ แล้วหันไปบอก “ลุงประมวล เชิญเลยค่ะ” ลุงแก่ๆ สกปรก เหมือนคนไร้บ้าน หน้าตาหื่นกาม เดินออกมาจากมุมมืด ท่าทางลุงเหมือนคนไม่ได้อาบน้ำมานาน ใส่เสื้อเหมือนอู่ซ่อมรถ เรอะๆ เดินมายืนหน้ายูมิ แล้วเปิดซิบกางเกงและกางเกงในเน่าๆ ของตัวเองลง เผยให้เห็นแก่นกายเหี่ยวๆ ของลุง ซึ่งแข็งแต่ดูสกปรก กลิ่นฉี่คลุ้งไปหมด ขนาดยังไม่ได้เข้ามาใกล้ ยูมิยังได้กลิ่น ยูมิตกใจ และร้อง “ไม่เอาๆ ไม่ไหว หนูไม่ไหว อย่านะคะ ไม่เอา” ผู้ชายร่างกำยำ เดินมาจับแขนยูมิไว้ ยูมิ ใสท่านั่งพับเพียบ แขนถูกรั้งไว้ ด้านหน้ามีลุงแก่ๆ ที่เอาดุ้นมายัดที่ปาก แต่ยูมิ ก็ไม่ยอมอ้าปาก ผู้ชายอีกคน บีบจมูก แล้วง้างปากยูมิออก หมดสภาพของลูกคุณหนู ตอนนี้ ดุ้นสกปรกของลุงประมวล อยู่ในปากของยูมิ หัวยูมิถูกโยกเข้าออก น้ำตา น้ำลาย ยูมิ ไหลเต็มไปหมด หูของยูมิ ได้ยินเสียงมาสเตอร์ “ถ้าน้ำลุงหยดลงพื้นแม้แต่หยดเดียว ยูมิจะต้องกินของเสียจากลุงประมวลแทน” ยูมิพยายามเร่งจังหวะ เพื่อให้ลุงเสร็จเร็วไ จะได้เอาดุ้นออกจากปากเธอเสียที ไม่นาน ลุงประมวลก็เกร็งตัว น้ำรักของลุงทะลักเข้าปากยูมิ ยูมิ พยายามกลั้นใจกลืน ยูมิ ยื่นหน้าไปติดของลุง เพราะกลัวน้ำลุงจะหยด ภาพตอนนั้นเหมือนว่ายูมิกำลังเลียกินน้ำลุงอย่างหื่นกระหาย ซึ่งจริงๆแล้วไม่มีใครรู้ว่าน้ำลุงช่างเหม็น ขม เค็ม จะทำให้อวกให้ได้ แต่ยูมิ กลัวบทลงโทษ จึงพยายามกินให้หมดไม่ให้หยดแม้แต่หยดเดียว