แม่มดจอมซนกับคนโบราณของเธอ

แม่มดน้อยลิลลี่ที่กำพร้าในโลกเวทมนตร์ เธอมีอาจารย์ที่พบเธอในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าจึงรับมาสั่งสอนเวทมนตร์ให้สามารถอยู่ตัวคนเดียวในโลกอันแปลกประหลาดนี้ได้ ด้วยว่าตัวอาจารย์ของเธอเองก็เป็นแม่มดกำพร้ามาก่อนเช่นกัน อาจารย์เห็นว่าหน่วยก้านของลิลลี่ดูท่าทางจะสอนง่ายกว่าเด็กคนอื่น เธอที่ไม่มีครอบครัวจึงขอรับลิลลี่มาเลี้ยงตั้งแต่สองขวบ กระทั่ง 12 ปีต่อมา อาจารย์ของลิลลี่ถูกทำร้ายจนอาการสาหัส อาจารย์ไม่ยอมบอกว่าใครเป็นคนทำเพื่อที่เธอจะได้แก้แค้นให้ กระทั่งอาจารย์ทนพิษบาดแผลไม่ไหวจึงจากวันต่อมา ลิลลี่ได้แต่เศร้าเสียใจที่ไม่เก่งเรื่องเวทย์รักษา เธอจึงช่วยเหลืออาจารย์ไม่ได้ ตอนนี้ลิลลี่จึงกลายเป็นเด็กกำพร้าอีกครั้งตอนอายุ 14 ปีเท่านั้น เธอทำศพอาจารย์ตามมีตามเกิด เพราะเธอกับอาจารย์อาศัยอยู่บนภูเขาที่มีเวทย์ป้องกันซึ่งอาจารย์ร่ายเอาไว้ก่อนตายให้เธอ อาจารย์ยังสั่งเสียให้เธอเก็บข้าวของสำคัญใส่ในกำไลเวทย์แล้วออกไปลองเดินทางฝึกฝนดูบ้าง จะได้ไม่รู้สึกเหงาเมื่ออาจารย์จากไป ทรัพย์สินมีค่าของอาจารย์ เธอก็ได้รับมอบใส่ไว้ในกำไลเวทย์ของอาจารย์ด้วย ตอนนี้ที่ข้อมือทั้งซ้ายขวาเธอจึงมีกำไลข้างละอัน ส่วนไม้กายสิทธิ์สำหรับร่ายเวทย์ที่ทรงพลังนั้น อาจารย์ยังมอบให้เธอด้วย ซึ่งตอนนี้ลิลลี่ยังไม่เก่งเรื่องเวทย์ระดับสูง เธอจึงเก็บเอาไว้ในกำไลของอาจารย์เท่านั้น

แต่ขณะที่เธอกำลังเก็บของในลิ้นชักโต๊ะอาจารย์ที่เหลืออยู่นั้นเอง กระจกสังสารวัฏกลับเปล่งแสงและดึงเธอเข้าไปในกระจก ลิลลี่สลบไปจากอาการหมุนไปมาในห้วงเวลาที่กระจกสังสารวัฏทำปฏิกิริยาเมื่อเห็นลิลลี่ ซึ่งเมื่อก่อนลิลลี่ไม่เคยเห็นกระจกนี้มาก่อน จนทำให้เกิดอุบัติเหตุเช่นนี้ขึ้นมา

ลิลลี่ไม่รู้ว่าเธอล่องลอยไปถึงไหน เธอรู้ตัวอีกทีก็อยู่กลางป่าใหญ่เสียแล้ว ลิลลี่ซึ่งไม่เข้าใจว่าเธอมาที่นี่ได้อย่างไร ได้แต่มองเศษกระจกสังสารวัฏที่แตกใกล้ ๆ เธอตอนเธอฟื้นขึ้นมา ลิลลี่จึงได้แต่เก็บเศษกระจกทั้งหลายเข้าในกำไลของเธอไปก่อน เธอได้แต่มองภาพป่าใหญ่ตรงหน้าอย่างงุนงง ตอนนี้เธอไม่รู้ว่ามาโผล่ที่ไหน และที่นี่จะใช่โลกเวทมนตร์ของเธอหรือไม่ แล้วถ้าไม่ใช่โลกเดิมของเธอ เธอจะใช้ชีวิตที่นี่ได้อย่างไรกัน

ลิลลี่ได้แต่บ่นฟ้าบ่นดินไปตามเรื่องตามราว สักพักใหญ่เธอจึงตัดสินใจร่ายเวทย์สร้างบ้านไม้หลังเล็ก ๆ ขึ้นมาเพื่ออยู่อาศัย อย่างไรตอนนี้สิ่งที่สำคัญกว่าคือที่อยู่อาศัย เรื่องอาหารการกินเธอไม่ห่วงเลยสักนิด ในเมื่อเธอร่ายเวทย์เรียกของในป่ามากินได้อย่างสบาย ๆ

นี่จึงเป็นจุดเริ่มต้นการผจญภัยของแม่มดน้อยลิลลี่ในโลกใบใหม่ที่เธอไม่รู้ว่าเหตุใดกระจกจึงส่งเธอมาเช่นนี้ ไหน ๆ เธอก็มาแล้ว เธอจึงคิดจะใช้ชีวิตในโลกนี้ให้ได้เหมือนที่เคยอยู่โลกเวทยมนตร์ ถึงแม้ตอนนี้เธอจะไม่มีอาจารย์แล้ว แต่เธอยังคงสำนึกบุญคุณของอาจารย์เธออยู่เสมอ

***นิยายเรื่องนี้แต่งขึ้นเพื่อความบันเทิงเท่านั้น หากนักอ่านคนใดไม่ชอบแนวนี้ ขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยนะคะ***

***เรื่องนี้เน้นบรรยายเป็นหลัก หากไม่ถูกจริตของนักอ่านก็ขออภัยค่ะ***

***สถานที่และผู้คนในนิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องสมมุติ***

***ขอบคุณพี่สาวที่วาดปกให้ด้วยค่ะ***

***สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์พ.ศ. 2537 และ (ฉบับเพิ่มเติม) พ.ศ. 2558 ห้ามคัดลอกหรือดัดแปลงส่วนหนึ่งส่วนใดของนิยายเรื่องนี้ ไปคัดลอก ทำซ้ำ ดัดแปลง แก้ไข รวมเล่ม สแกน ถ่ายรูป แปลเป็นภาษาอื่น จัดพิมพ์ เพื่อนำออกเผยแพร่โดยมิได้รับการอนุญาตเป็นลายลักษณ์อักษรเด็ดขาด***