สำนักนี้เพี้ยนรัก ข้าคนเดียวที่ฝึกฝน (นิยายแปล)

ณ สำนักเซียนซูซาน —สำนักอันลือชื่อที่ควรเป็นสถานที่แห่งธรรมะและการฝึกฝนสู่ความเป็นเซียน
แต่ใครเลยจะคาดว่า…เบื้องหลังความยิ่งใหญ่ กลับเต็มไปด้วยเหล่าคน “คลั่งรัก” จนไม่สนเต๋า!

 
• ศิษย์พี่ใหญ่หลงรักข้างเดียวจนคิดฆ่าตัวตายวันเว้นวัน
 
• ศิษย์พี่รองอาฆาตเต็มอก     แค้นรักฝังใจเหมือนกินพริกพันเม็ด
 
• ศิษย์พี่หญิงสามรักจอมมารสามชาติสามภพ     เอะอะก็ชวนเขามาดื่มชาในสำนัก
 
• ศิษย์พี่หญิงสี่โฉมสะคราญล่มเมือง     มือหนึ่งถือกระบี่ มือหนึ่งจูงชาย—ใครมองผิดจังหวะอาจสิ้นชีพในพริบตา
 
• อาจารย์ใหญ่ทิ้งตำหนักไปติดหญิง
 
• อาจารย์อาวุโสหลงหญิงจนเข้าสู่มรรคามาร
 
• ศิษย์น้องหญิงเอะอะก็จะลากเขาไปชมจันทร์ยามราตรี
 
• จักรพรรดินีประกาศกร้าวว่า     “เจ้าคือบุรุษในฝันของข้า!”

ในท่ามกลางความวุ่นวายรักป่วนเซียนเหล่านี้
มีเพียง"หลี่เสวียนเซียว" ศิษย์น้องปีศาจผู้เดียวที่ยังยึดมั่นในหนทางเต๋า ฝึกฝนไม่รู้วันหยุด
แบกทั้งหน้าสำนัก แบกทั้งเต๋า และบางครั้ง...แบกศิษย์พี่คลั่งรักกลับมาจากเหวด้วย

“หลี่เสวียนเซียว ขอ...ให้เจ้าสำนักตายเสียทีเถิด!”
“……”

จักรพรรดินี: “มองข้าสิ ข้าไม่เชื่อว่านัยน์ตาเจ้าจะไร้ซึ่งอารมณ์ถึงเพียงนั้น”
หลี่เสวียนเซียว: (เบิกตากว้างแบบปลาทอง)
จักรพรรดินี: “หากเพื่อเจ้า ข้ายอมฝังทั้งโลกไว้ใต้ฝ่าเท้า!”
หลี่เสวียนเซียว:เพี๊ยะ! “แล้วชาวบ้านเขาผิดอันใด?!”

บรรพชนมารโลหิต: “เจ้าว่าความชั่วสมควรตายจริงหรือ?”
หลี่เสวียนเซียว: “หากเจ้ามิยอมตาย เช่นนั้นจะให้ข้าตายแทนหรือไร?!รีบตายไปเถิด!!”

ครั้งหนึ่ง เขาพบมารสาวบาดเจ็บ รูปโฉมสะเทือนใต้หล้า
หลี่เสวียนเซียว: “เอาพิษข้าลองดู หากไม่ตาย...ลองดาบข้าดูอีกเล่ม!”
“รับไปพันคม เจาะทะลุทั่วร่าง!”

แม้จะไร้โชคชะตาผู้ถูกเลือกไร้ระบบอภินิหาร ไร้พระเจ้าผลักดัน 

มีเพียง…ความอุตสาหะอันแน่วแน่ของเด็กหนุ่มคนหนึ่ง ที่พยายามฝ่าดงคนคลั่งรัก เพื่อก้าวสู่เซียนแท้แห่งยุทธจักร