BDSM กลายเป็นกระxรี่ของมหาลัย

“จะ…..จะเอาอย่างงี้จริงๆ เหรอ พี่แบงค์...” เสียงร้องถามของหญิงสาว ที่แสดงถึงความไม่แน่ใจ ถึงสิ่งที่อีกฝ่ายได้เอ่ยบอกเธอเมื่อกี้นี้ ถ้อยคำของเธอที่ทำให้อีกฝ่ายแสยะยิ้ม ตอบถ้อยคำนั้นทันที...

“อื้อออ เอาอย่างงี้แหละ รับรองเลยว่า ตอนเอาไปเปิด ตอนเข้าข่ายรับน้อง พวกน้องปี 1 มันต้องชอบกันแน่ๆ ..” คำกล่าวตอบของชายคนดั่งกล่าว ก็ทำให้ หญิงสาวคนเดิมเอ่ยแทบตอบกลับอย่างทันทีเช่นกัน ...

“ไม่เอา ยังไงก็ ไม่เอาเด็ดขาด...” คำกล่าวตอบของเธอก็ทำให้ชายหนุ่มคนเดิมต้องถามกลับด้วยความสงสัย...

“มีเหตุผลอะไร ถึงมึงไม่อยากจะทำแบบนั้นละ? ..” ถ้อยคำถามของชายคนนั้นที่ทำให้หญิงสาวมอง อย่างครุ่นคิดลังเลเล็กน้อย ก่อนที่เธอจะเอ่ยตอบ..

“ก็มันน่าอายนี่..” คำตอบสั้นๆ ที่เธอค่อยๆ เอ่ยออกมานั้นก็ทำให้ชายหนุ่มที่อยู่ที่นั้นมากกว่า 1 คนนั้นก็ถึงกับอึ้ง ก่อนจะพากันหัวเราะอย่างดังลั่น...

“อาย? ...มึงพูดเล่นใช่มัย อีดอx ที่วันๆ ไม่ใส่ยกทรง..กางเกงใน เดินว่อนไปมา ในสถาบัน แบบมึงนี่นะอาย? ...” เสียงของชายหนุ่มอีกคนที่เอ่ยขึ้น ซึ่งนั้นก็ทำให้หญิงสาวหันไปมองยังชายคนนั้น ก่อนที่ชายคนเดิมที่เป็นผู้เอ่ยถามนั้นก็เอ่ยอย่างเห็นด้วยกับชายอีกคนนั้น...

“นั้นสิ พี่เองก็ไม่อยากเชื่อเหมือนกันนะว่า ว่าน้องยูมิจะอายกับเรื่องแค่นี้ ที่เรื่องอื่นที่น่าอายยิ่งกว่านี้ยังไม่เห็นโอดเลย..”

"ก็ มันไม่เหมือนกันนี่…อีกอย่าง ยูมิยังไม่อยากให้พวกรุ่นน้องรู้นี่ ว่ายูมิ นะเป็น….” หญิงสาวที่หันกลับมาตอบยังชายคนเดิมอย่างอธิบาย หวังให้เค้าเข้าใจ แต่สิ่งที่ตอบกลับมานั้น มันกลับเป็นสิ่งที่ตรงกันข้าม....

“โธ่ นึกว่าอะไร จะบอกอะไรให้นะ ต่อให้มึงไม่ทำแบบนี้ จะเร็ว จะช้า พวกรุ่นน้อง มันก็ต้องรู้อยู่ดีแหละ ว่า รุ่นพี่ยูมิ ที่แสนสวยน่ารัก เหมือน นางฟ้า นั้น แท้จริงแล้วเป็น อะไร? ” ชายหนุ่มอีกคน เอ่ย ซึ่งทำให้เธอหันไปมอง ด้วยท่าทีที่ไม่ชอบพอหน่อยๆ ก่อนจะหันไปมอง ยัง ‘นายแบงค์’ ชายหนุ่มที่เป็นคนต้นคิดให้เค้าเป็นคนตัดสินใจ….

“ก็อย่างที่ไอ้เจ๋ง มันว่าแหละ จะช้าเร็วพวกรุ่นน้องก็ต้องรู้ และที่พี่ให้ทำมันไม่ใช่เรื่องที่น่าอายเลยนะ แต่ถ้า น้องยูมิ จะไม่ทำ พี่ก็ไม่ว่าอะไรนะ เพียงแต่ ถ้ามันมีอะไรเกิดขึ้น ในช่วงเข้าค่ายรับน้อง พี่ก็ไม่รับรู้ด้วยนะ…” ถ้อยคำของนายแบงค์ที่ฟังดูเหมือนจะไม่บังคับฟืนใจเธอ แต่แท้จริงแล้ว แอบบังคับเธอกลายๆ ซึ่งแน่นอนว่าตัวของหญิงสาวก็เข้าใจในความหมายที่แอบแฝงอยู่เช่นกัน ซึ่งมันทำให้เธอถึงกับพูดไม่ออก ถึงมันจะไม่ใช่ครั้งแรกที่เธอถูกพวกเขาบังคับเอาเปรียบแบบนี้..

ใช่ ไม่ใช่ครั้งแรก แต่หลายครั้งแถมบางครั้งก็เอาเปรียบเธอมากๆ ด้วย…

“เฮ้อ... ก็ได้ค่ะ ทำก็ได้ค่ะ แต่พวกพี่ก็อย่ามาบ่น หรือ โวยวาย ทีหลังละกันนะ ถ้าหลังจากเข้าค่าย แล้ว ยูมิ ไม่ว่าง หรือ ไม่มีเวลาให้กับพวกพี่ๆ นะ…” ยูมิ หญิงสาว ที่ถอนหายใจและเอ่ยตอบด้วยน้ำเสียงที่ง้องอนนิดๆ แต่ถึงอย่างงั้น ถ้อยคำของเธอ ก็มีแต่สร้างเสียงหัวเราะให้กับอีกฝ่ายเสียมากกว่า ที่จะหวั่นกลัวในถ้อยคำและท่าทีของเธอนั้น...