รอยรักเพลย์บอยร้าย

                          เปิดจองหนังสือแบบรูปเล่มอยู่นะคะ   

          ****   อีบุ๊กมีวางขายที่เว็ป MEBMARKET.COM (พิมพ์ชื่อเรื่องเพื่อค้นหานิยายนะคะ) ****

                            ..................................................

โปรย...รอยรักเพลย์บอยร้าย

“ทำไมครับ ผัวเก่าตามง้อขอคืนดีอยู่นานทำไม่สนใจ อยากคั่วผัวชาวบ้านเขามากกว่าอย่างนั้นหรือครับ”

“.............”

“นรกนะครับที่รัก ไม่กลัวเหรอ?” เสียงนุ่มหากกังวานเชือดเฉือนดังพร้อมเท้าใหญ่ที่ก้าวตามมาด้วยความคุกคาม ร่างบางผงะก้าวถอยหลังหนีแทบไม่ทัน ก็ไม่ให้ตกใจได้ยังไง วันนี้เขามามาดใหม่ไม่นุ่มนวลเหมือนวันก่อนๆ ไม่มีแววขี้เล่นในดวงตาคู่คมใหญ่ของเขา แถมเขาก้าวเข้ามาเสียชิดจนเธอได้กลิ่นหอมอ่อนๆ ของโคโลญจน์ผู้ชาย มากไปกว่านั้นคือรับรู้ได้ถึงแรงจากลมหายใจของเขาที่เป่ารดลงมา‘เขาทำอย่างนี้เธอใจสั่นนะ เขาจะรู้ตัวบ้างหรือเปล่า’ อุมาพรมองเขาตาเป๋งอย่างไม่คิดหลบตา

“ถอยไปนะคะ”

“ทำไมจะรีบตามผัวชาวบ้านเขาไปหรือไงคนสวย นี่…” คนพูดชี้ตัวเอง“ผัวน้องยืนอยู่ตรงนี้นะครับ”

 “คนบ้า! ถอยไปนะ พูดจาบ้าบออะไรน่าเกลียดที่สุด”

“พี่พูดว่าพี่เป็นผัวน้อง น่าเกลียดตรงไหนครับ ในเมื่อมันคือเรื่องจริง อุ๊...เป็นเมียพี่นะ และพี่จะไม่ยอมให้เมียพี่ปันใจให้ไอ้ผู้ชายหน้าไหนทั้งนั้น” อุมาพรเหยียดยิ้มไปกับคำว่าเมียของเขา เขาอาจบ้าไปแล้วหรือไม่ก็ความจำเสื่อม เขาเองไม่ใช่หรือไงที่เป็นคนบอกเลิกเธอ แล้ววันนี้เขาจะมาเรียกร้องอะไรล่ะ เขามีสิทธิ์อะไรมาเรียกเธอว่าเมีย และบอกว่าเขาเป็นผัว

ผัวกับผีทะเลน่ะสิ!!!

“คุณอาจความจำเลอะเลือนนะคะ ฉันยังโสดค่ะ ยังไม่มีผัว!! กรุณาหลีกทางให้ฉัน ฉันจะเข้าไปข้างใน”

“ใครกันแน่ครับที่เลอะเลือน อุ๊...หรือว่าพี่... ถ้าจำไม่ได้จริงๆ พี่คงต้องช่วยทบทวนความจำให้แล้วล่ะนะเมียจ๋า” เขายังเดินเข้าหาไม่หยุดสุดท้ายจึงกลายเป็นกักร่างเธอเอาไว้กับลูกกรงระเบียงด้วยร่างสูงของเขาเอง

“นี่คุณ!...” อุมาพรร้องแหว

“อย่าเข้ามาอีกนะ”

“ทำไมล่ะที่รักหรือกลัวห้ามใจตัวเองไม่อยู่ จำได้ ใช่ไหมว่าเราใกล้กันอย่างนี้ทีไรบทสรุปสุดท้ายคือจบที่เตียงทุกครั้ง”

....................................

ฝากพี่ทัศด้วยนะคะ