เจ้าสาวพ่อมด

วันดีคืนดี ผู้อุปถัมภ์ปริศนาได้ส่งคนมารับ รัตติกาล จากสถานกำพร้าของโบสถ์หนึ่งที่เขาฝากฝังไว้ตั้งแต่เป็นทารกน้อย ผู้ปกครองที่ไม่เคยได้พบหน้า ได้ยินเพียงสุ้มเสียงดุจเพลงขับกล่อมชีวาผ่านโทรศัพท์ ในที่สุดเธอก็ได้พบเขาเสียที รัตติกาลรักและเคารพผู้ปกครองคนนี้มาก และเฝ้าฝันอยากย้ายไปอยู่ดูแลเขาเพื่อตอบแทนพระคุณ เมื่อถึงเวลาที่ลูเซียต้องมารับเธอ สาววัยกำลังสะพรั่งอายุครบ 18 ปีบริบูรณ์เด็กในปกครอง นอกจากเป็นวันที่ลูเซียรอคอยแล้ว ยังเป็นวันที่รัตติกาลเองก็ดีใจมากที่สุดในชีวิตเช่นกันหากแต่ไม่เคยคิดว่าเขาจะยังคงหนุ่ม ดูไม่ได้ห่างกับเธอมากนัก ไม่ต่ำกว่า 25 ปี ทว่าไม่เกิน 30 ปี ดวงตาสีเข้มมรกตชั่งคุ้นเคย ก่อนเธอจะพบว่าลูเซียไม่ใช่คนจากยุคปัจจุบันแต่อยู่มานานเกินกว่าเธอจะนึกไปถึงได้

"จำผมไม่ได้ ไม่เป็นไร ขอเพียงอย่าพูดว่าไม่รัก ขอเพียงใช้ความเมตตาและเวลามองผมด้วยหัวใจของคุณ... ชาตินี้ผมรอได้"