อุบัติรักกลางไพร 2 (ตอน...ในเมือง)

แต่ทำไมเขาถึงทำเหมือนจำเธอไม่ได้ เป็นไปได้ยังไงกัน ก็เธอกับเขาไม่ใช่แค่เจอกันธรรมดานะ แต่ยังมีความสัมพันธ์อันลึกซึ้งต่อกันอีกด้วย หรือว่าเธอคิดไปเองคนเดียวว่านั้นคือเรื่องสำคัญที่น่าจดจำ ในขณะที่สำหรับเขามันอาจจะเป็นเรื่องที่ธรรมดาสามัญเอามากๆก็เป็นได้ จึงไม่จำเป็นต้องจดจำไว้ให้รกสมอง

.........................................................

“ที่บ้านไม่มีนาฬิกาเหรอ”

แค่คำถามแรกก็ทำเอาเลขาคนใหม่ถึงกับสะอึกเลยทีเดียว

“เอ่อ...คือ...”

“ไม่ต้องมาแก้ตัวอะไรทั้งนั้น ที่นี่ต้องการคนที่มีความรับผิดชอบสูงๆไม่ใช่คนที่มีแต่คำแก้ตัว”

“ดิฉันไม่ได้จะแก้ตัวนะคะ แค่จะอธิบายว่าเช้านี้รถติดมากเพราะเป็นเช้าวันจันทร์ แล้วก็ต้องมาขับรถวนหาที่จอดรถอีก”

“บ้านของผมอยู่ห่างจากบริษัทมากกว่าคุณ แต่ผมมาถึงที่นี่ก่อนสองโมงเช้า”

ริมฝีปากจิ้มลิ้มน่ารักที่อ้าขึ้นจะอธิบายสาเหตุถึงกับอ้าค้างไปอีก พอตั้งหลักได้ ว่าจะพูดอีกเขาก็รีบชี้นิ้ว

“ไป ออกไปทำงานได้แล้ว”

...................................................

ด้วยรักและขอบคุณจาก...ลภัสรินทร์

งานเขียนเรื่องนี้สงวนสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติกฎหมายลิขสิทธิ์ทุกประการ ห้ามมิให้ผู้ใดทำการคัดลอกหรือดัดแปลงส่วนใดส่วนหนึ่งของงานเขียนเล่มนี้เพื่อนำออกเผยแพร่ไม่ว่างช่องทางใดก็ตามโดยไม่ได้รับอนุญาต มิฉะนั้นจะถือว่าละเมิดลิขสิทธิ์และถูกดำเนินคดีการตามกฎหมาย

หมายเหตุ :ที่ลงสถานะของนิยายว่า จบแล้ว นั้นคือหมายถึงว่านักเขียนได้เขียนนิยายเรื่องนี้จนจบแล้วและได้นำไปวางขายในรูปแบบของอีบุคเป็นที่เรียบร้อยแล้ว แต่ตรงนี้คือการนำมาลงให้ทดลองอ่านกันแค่บางส่วนเท่านั้น ซึ่งถ้าใครสนใจจะอ่านต่อจนจบก็ตามลิ้งค์ที่ได้นำมาลงไว้ให้ไปได้เลย หรือจะติดตามรายละเอียดเพิ่มเติมได้ที่ เพจ กานติณัฎฐ,กันตินันท์ หรือเฟสบุค กันตินันท์,กานติณัฎฐ ก็ได้ค่ะ ขอบคุณสำหรับทุกๆกำลังใจนะคะ