ตัวท๊อปตัวร้าย

ติดตาม
ตัวท๊อปตัวร้าย
นิยาย รัก
#ตัวท๊อปตัวร้าย(มีแต่ความจริงใจนะจ้ะ) 
"พ่อคร๊าฟฟ..หลบไปเดี๋ยวหนูจีบคุณแม่ให้เอง"คำปลอบโยนจากหนุ่มน้อยตัวร้าย "พี่สาวคนสวยเป็นคุณแม่ให้หนูได้ป่าวครับ...รักนะจุ๊บๆ..." นิยายโรแมนติก/คอเมดี้/ไม่มีNCมีแต่ความฮ่าและเลิฟซีน
selenalove selenalove : เจ้าของเรื่อง
276

อ่าน

2

ตอน

0

คอมเมนต์
นิยายโรแมนติก/ไม่มีNCมีแต่ความฮ่าและเลิฟซีน
ยิ้มก่อนอ่านตาหวานก่อนปิดนะขอให้อ่านสนุก
ยามพระอาทิตย์ใกล้ลับขอบฟ้าลำแสงก็สวยตัดกับน้ำทะเลยามเย็นคนหลับยังรู้สึกแปลกค่อยๆ ลืมตาขึ้นมองตามเพื่อนก็พบความสวยเงียบสงบเสียงคลื่นลมทะเลซัดเข้าฝั่งรู้สึกอยากเดินเล่น
“ไปไหนๆ ...” บ่อกี้ถามเมื่อเธอกำลังเดินอย่างคนไร้วิญญาณ
“เห้ออออ...อากาศแถวนี้ดีจังทะเลมีคลื่นแบบนี้ลมเย็นดี...รู้สึกสบาย....” แบมตอบแล้วยืนกอดอกมองทะเลอันกว้างไกลส่วนบ่อกี้กับแหนมก็หาผ้ามาปูรองนั่งส่วนแบมก็มองไปรอบๆ พบหนุ่มน้อยกำลังวิ่งเล่นคนเดียวเธอกำลังคิดว่าทำไมถึงกล้าให้เด็กเล็กๆ อายุประมาณสามขวบออกมาวิ่งเล่นคนเดียวไม่กลัวเลยหรือไง
“หนุ่มน้อย...คุณพ่อคุณแม่ไปไหนแล้วมากับใครครับ....” แบมตัดสินใจเดินเข้าไปถาม
“อื้อๆ ...คุณพ่อไปทำงานครับหนูๆ หนีออกมาวิ่งเล่นคนเดียวครับ...."เด็กชายตอบเต็มเสียง
“แล้วชื่ออะไรครับ...” แบมถาม
“ชื่อๆ ...ชื่อน้องโปสเตอร์ครับ...” โปสเตอร์ตอบ
“น้องโปสเตอร์ไม่กลัวน้ำทะเลหรือครับ....” แบมถาม
“ไม่กลัวๆ ....โปสเตอร์แอบหนีออกมาบ่อยๆ แล้วครับ....” โปสเตอร์ตอบแม้จะยังพูดไม่ชัดแต่ก็พอฟังรู้เพราะความน่ารักทำให้สองคนคุยกันอย่างสนุกจนลืมเวลาบ่อกี้ก็ดันหลับแหนมก็หาซื้อน้ำเตรียมไว้รอ
“โปสเตอร์ออกมานานแบบนี้คุณพ่อคุณแม่เป็นห่วงแล้วกลับบ้านดีกว่ามั๊ย....” แบมรู้สึกกังวลแทนพ่อแม่เด็ก
“โปสเตอร์ไม่มีคุณแม่หรอกครับ...พี่สาวคนสวยเป็นคุณแม่ให้น้องโปสเตอร์ได้หรือเปล่าครับ....” โปรเตอร์ถามอย่างไร้เดียงสาเด็กน้อยอายุแค่นี้แต่กลับมีความคิดที่โตกว่าอายุทำให้แบมเองยังยิ้มได้
“ได้สิ...แต่ทำไมสุดหล่อถึงรู้ว่าฉันเป็นผู้หญิงล่ะ...” แบมถาม
“ก็คุณแม่มีกลิ่นตัวที่หอมไม่เหมือนคุณแม่นี่ครับ....” โปสเตอร์ตอบ
“กลิ่นตัวเหรออออ...เด็กน้อยอายุยังไม่เท่าไรกลับแยกกลิ่นตัวได้แบบนี้แสนรู้จริง....” แบมเอ่ย
“คุณพ่อเป็นตำรวจน้องโปสเตอร์ก็ต้องเรียนรู้แบบตำรวจสิครับ....” โปสเตอร์เอ่ย
“แล้วทำไมอยากให้ฉันเป็นคุณแม่...ไม่กลัวว่าฉันใจร้ายเหมือนยักษ์เหรอออ....” แบมถาม
“คุณแม่จะใจร้ายไงครับ...โปสเตอร์เคยเห็นคุณแม่ออกทีวีบ่อยๆ ด้วยนะ...” โปรเตอร์เอ่ย
“นี่เธอ...หนุ่มน้อยฉลาดมีหลักการจริงๆ ....ก็ได้ๆ งั้นฉัน....” แบมยังพูดไม่จบ
“ต้องคุณแม่สิครับเราตกลงกันแล้วนะ....” โปสเตอร์เอ่ย
“ห่ะ! ....แล้วฉันไปรับปากเธอตั้งแต่เมื่อไรกัน...” แบมถาม
“ไม่รู้แหละโปสเตอร์รู้สึกอบอุ่นเวลาที่พี่คนสวยกอด...ดังนั้นต่อไปโปสเตอร์ก็จะเรียกพี่สวยคนสวยว่าคุณแม่ คุณแม่คร๊าฟฟฟฟฟ....” เด็กน้อยเอ่ยแล้วก็ลุกวิ่งกลับบ้านพอถึงหน้าบ้านก็หยุดแล้วหันกลับมาบ๊ายๆ ด้วยรอยยิ้ม
“เด็กคนนี้ฉลาดน่ารักจริงๆ ...คอยดูนะให้ฉันเห็นเธอเมื่อไรหนุ่มน้อยฉันจะอุ้มเธอกลับบ้านคอยดู....” แบมเอ่ยเมื่อหนูน้อยวิ่งหายไปท้องฟ้าก็มืดสนิทเดินกลับมายังรถก็พบบ่อกี้กำลังหลับเสียงกรนนี้ดังไปไกลเชียว
“เห้ออออ...แล้วจะกลับตอนไหนดี....ดูสินางดันหลับ...” แบมเอ่ยกับแหนมที่กลับมาเห็นพอดี
“ก็แบบนี้ไงครับ......” แหนมเอ่ยจบก็ร้องตะโกน
“ไฟไหม้ๆ ....ไฟไหม้แล้ววววว....หนีเร็วววววว....” 
“ห่ะ! ๆ .....ไฟไหม้ที่ไหน....ยัยแบมบี้หนีเร็ววววว....” บ่อกี้ลุกแล้วตะโกนหาเพื่อน
“หึๆ ...บ่อกี้....เธอฝันอะไรเนี่ย...ตื่นได้แล้วขึ้นรถกลับบ้าน....” แบมเอ่ยแล้วเธอก็เปิดประตูรถเข้าไปนั่งรอ
“อ้าววว...ไฟไม่ได้ไหม้เหรออออ...แต่เมื่อกี้ได้ยินเสียงใครตะโกนว่าไฟไหม้อ่ะ...เห้อออออ...” บ่อกี้บ่นไปเก็บของไปแล้วตามขึ้นรถที่แหนมขับพากลับบ้าน
สองวันต่อมา

“บ่อกี้...ฉัน...ทำไมฉันรู้สึกขี้เกียจแบบนี้นะ....ขอนอนต่ออีกหน่อยนะ...” แบมเอ่ย
“ไม่ได้ๆ ...เธอต้องไปเดินห้างกับฉันสิ...ดูสิวันนี้ฉันแต่งตัวสวยรวยเว้อแบบนี้ไปเดินเป็นเพื่อนกันเถอะนะ....” บ่อกี้เอ่ย
“โอ๊ยยย...แม่นางคนสวยแต่รวยนะฉันย่ะ....ไปก็ได้ขอแต่งตัวแป็บ...” แบมเอ่ยแล้วเดินตรงไปที่ตู้เสื้อผ้าแต่ก็กลับยืนหลับต่อ
“เห้...อย่าบอกนะว่าขณะยืนหล่อนก็หลับได้นะ....โอ้ววว...แม่คู๊ณณณณณณณณ...” บ่อกี้เดินตามไปดูเธอหลับจริง
“โอ๊ยยย...ก็ฉันอยากนอนต่ออีกไม่ได้เหรออออ....” แบมตอบ
“ไม่ได้ๆ ...วันนี้ฉันอยากซ๊อปเป็นเพื่อนที่ดีอย่าขัดใจเจ้สิคร๊าาาา....ไปๆ ...เดี๋ยวพาแวะหาของอร่อยให้กิน...” บ่อกี้ปะเลาะ
“อืมมม....ห่ะ! ...ของอร่อยเหรออออ...ว้าววว...พูดถึงก็หิวเลย...แป๊บหนึ่งจริงๆ ....” แบมเอ่ยแล้วรีบแต่งตัว
“เฮ้ออ .....โอ้โน๋วววว....ฉันว่าเธอควรจะอาบน้ำก่อนดีมั๊ย...” บ่อกี้เอ่ย
“ไม่ทันแล้วหิว...” แบมเอ่ย
“ไม่ได้ๆ ...อย่าทำตัวสกปรกดิ....ไปๆ เพื่อเจอผู้ดีจอมปลอมฉันขี้เกียจฟังเขานินทาเธออ่ะ...นะๆ อย่างไรก็ควรจะชำระล้างร่างกายเพราะสภาพจิตใจจะได้ดีขึ้น...” บ่อกี้เอ่ยเธอก็รีบเข้าหายตัวไปนานเกือบครึ่งชั่วโมงนั้นยังถือเป็นเรื่องปกติของเธอ

ห้างใหญ่แต่ก็ไม่ได้คิดอะไรเดินตามบ่อกี้ปิดท้ายด้วยแหนมบอดิ้การ์ดกล้ามใหญ่
“เฮ้! ....นั่นคุณแม่คนสวยนี่น๊าาาา...” โปสเตอร์เห็นแบมไกลๆ ก็จำได้วิ่งฝ่าผู้คนมากมายมาจนใกล้ถึงแบมแต่ก็ยังไม่สามารถเข้าใกล้ได้เพราะเธอกำลังพูดคุยกับคนที่บอกว่าตัวเองเป็นผู้ดี...
“คุณแม่คร๊าฟฟฟฟฟ...คุณแม่...ทางนี้ๆ ....” โปสเตอร์ตะโกนเรียก


ตามไปให้กำลังใจโปสเตอร์ด้วยนะคร๊าฟฟฟ


สารบัญ

CONTENT

รายการรีวิว

REVIEW

เข้าสู่ระบบเพื่อรีวิว
ปักหมุด