เรื่อง ครอบครัวของข้า นอกจากข้า ล้วนข้ามมิติมาทั้งครอบครัว
พริกถูกเก็บเรียบร้อยแ้ ทั้งเรือนที่าก้เป็พริกเม็ดแดงๆ สวี่ตี้เองก็ไม่ได้จ้างคนด้านนอกา แต่พาจ้าวจวงโถวแ้ก็ลุงๆ ทาที่เกษียณาช่วยกันเอาพริกไปากแดดให้แห้ง จากั้เอาเมล็ดด้านใออกา พริกที่ากแห้งแ้จะถูกเก็บเอาไว้ใถุง กว่าร้านหม้อไฟจะเปิดยังต้องใช้เวลาอีก่หนึ่ง นี้วัตถุดิบยังทำไม่เสร็จ สวี่ตี้จึงวางเรื่องั้ไว้ด้านข้าง่ เรื่องที่สำคัญที่สุดของเขาในี้ก็คือการเก็บเกี่ยวข้าวฮ่านต่าว
เพราะว่าอยู่ใกล้กับแม่้ำ บวกกับปีนี้ฝนตกาใปริาณที่พอดี ข้าวจึงเติบโตได้ดีาก ไม่เพียงแค่สวี่ตี้ที่ดีใจ แม้แต่เ่าบุรุษของหมู่บ้านสกุลจางก็ดีใจากเช่นกัน ถ้าหากคุณาปลูกข้าวได้ดีแ้ เช่นั้ก็หายความว่าตนเองก็สาารถที่จะปลูกข้าวสาลีและข้าวขาวด้วยกันกับคุณาได้ คิดไม่ึว่าสถานที่ทางเหนือที่ไกลขนาดนี้ก็สาารถมีของที่ราคาแพงเช่นนี้ได้
ข้าวธัญพืชโอ๊ตยังเหลือเวลาอีก่ึจะสาารถเก็บเกี่ยวได้ คนใไร่ก็าช่วยสวี่ตี้เกี่ยวข้าวดังเดิม
สวี่ตี้จ้างอาจารย์จากทางใต้าสอนุคนเก็บข้าว อุปกรณ์ง่ายๆ พวกั้ก็ทำออกานานแ้ เ่าบุรุษหนุ่มใไร่ต่างคว้าข้าวกันคนละกำาอาจารย์ แ้เอาไปตีใกล่องไม้ใบใหญ่ จากั้ก็เอาข้าวเปลือกาวางากแดดบนพื้นเรียบๆ
ข้าวเปลือกค่อนข้างจะเก็บได้ง่าย ที่จะทานก็ค่อยเอาเปลือกออก ท่านอาจารย์ได้ทำอุปกรณ์แยกเปลือกข้าวออกาแ้ ที่โม่แป้งที่ทำจากหินหนึ่งั แ้ก็ไม้ขนาดหนาๆ วางเอาไว้ใเรือนฝั่งตะวันออก
ัจากากข้าวไว้าวันจนแห้งสนิทก็เก็บึ้า สวี่ตี้ใช้ที่โม่แป้งาโม่ข้าวาิบจิน แ้ส่งไปให้กับหัว้าหมู่บ้าน ให้เขาเอาไปแบ่งกับคนใหมู่บ้าน
เทศกาลไหว้พระั์ ใหมู่บ้านก็ครึกครื้นกันาก สวี่เหรากับจางจ้าวฉือพาลูกคนไปฉลองเทศกาลกันใสวน เพราะว่าเป็เทศกาลเก็บเกี่ยวฤูใบไม้ร่วง ใืของุคนมีเิมีอาา ดังั้จึงฉลองเทศกาลนี้กันอย่างชื่นมื่น
ัจากเก็บเกี่ยวฤูใบไม้ผลิกันเสร็จแ้ ที่ดินยามนี้จึง่าเปล่า สวี่ตี้พาคนาจัดการ้าดิน เตรียมัที่จะปลูกข้าวสาลี คนของหมู่บ้านสกุลจางัจากเก็บเกี่ยวข้าวสาลีกันแ้ ก็พากันาจัดการ้าดิน สวี่ตี้จึงพาคนา่ด้วย ัจากปล่อย้ำเ้าาแ้ ก็วางแผนใหม่ จากั้ก็เอาปุ๋ยใโรงงานปุ๋ยของตนเองออกาใช้
ปุ๋ยที่ผลิตใโรงงานปุ๋ย้ให้สวี่ตี้ใช้เอง แต่ว่าัจากที่คนของกระทรวงพลเรือนาเยี่ยมชมโรงงานปุ๋ยก็ให้ความสนใจาก ไม่พูดึอย่างอื่น พูดแค่ว่าใสวนของราชวงศ์าร้อยไร่ั้ ถ้าหากใช้ปุ๋ยเช่นนี้ เช่นั้ก็ประหยัดปัญหาไปเะาก ทั้งยังเพิ่มประิทธิภาพึ้ไปอีก
ที่คนของกระทรวงพลเรือนัไปรายงาน ็ไ้พูดึเรื่องนี้ ฝ่าบาทก็เป็ฮ่องเต้ที่ทรงรักประชาชน ทั้งยังใส่ใจเรื่องเกษตรกรรมเป็อย่างยิ่ง จึงได้ส่งผูู้แลของสวนหลวงไปเีรู้วิธีการทำปุ๋ย สวี่ตี้กับสวี่เหราแน่นอนว่าเมื่อมีการขอาก็ต้องตอบรับ อีกอย่างก็ไม่มีความจำเป็อะไรที่จะต้องปกปิดวิธีการ ไม่เพียงจะมอบใหุ้อย่างแ้ ยังให้ผูู้แลใโรงงานปุ๋ยาไปเืงหลวงเพื่อชี้แนะการสร้างโรงงานอีกด้วย
าวันต่อา ผูู้แลโรงงานปุ๋ยัาที่เหอซีแ้ นี้เรื่องที่ชอบากที่สุดก็คือสหายใโรงงานจะาล้อมรอบตนเองเวลาพัก เพื่อฟังเขาเล่าเรื่องที่ได้ไปเยือนเืงหลวง
ที่ดินใแปลง สวี่ตี้ใช้ปุ๋ยเช่นนี้าตลอด ั้ะา ถูกุาั ประเด็นคือใช้สะดวกาก คนใหมู่บ้านจางเคยเห็นแ้ แรู้สึกว่าปุ๋ยเช่นนี้ใช้แ้คงจะสู้ปุ๋ยของชาวนาไม่ได้ แต่ว่าธัญพืชใที่ดินเติบโตได้ดีจริงๆ ก็รู้แ้ว่าปุ๋ยของเขาั้ดี พอไปสอบถามาอีก ปุ๋ยราคาก็ไม่ได้แพงาก บางคนไปซื้อาใช้กับดินของตนเอง จะปลูกข้าวสาลีแ้ หากธัญพืชใครั้งนี้ปลูกได้ดีแ้ ไม่ใช่แค่อาาใครอบครัวจะากึ้ ข้าวสาลีเอาไปบดเป็แป้งราคาก็ู หากขายออกไปใเรือนก็มีเิไปซื้อเกลือแ้ ทั้งยังสาารถซื้อผ้าาทำชุดัใหม่ให้กับบุตรธิดาได้
ฟ้าูเมฆบางๆ าลมก็พัดพาาาเย็นๆ า คนที่ทำงานใแปลงัยุ่งจนเหงื่อโซมา บางคนึั้ถอดเสื้อับนของตนเองออก แ้เปลือยท่อนบนทำงานต่อไป
นี้สวี่ตี้คิดึเครื่องจักรที่ใช้ใการเกษตรพวกั้าก ที่นาาร้อยไร่ ใช้เครื่องโปรยเมล็ดหนึ่งคันวันก็ทำเสร็จแ้ มีหรือจะเหืนนี้ ัจากโปรยปุ๋ยแ้ก็ใช้คราดาไถดินให้ดินพลิกึ้ารอบหนึ่ง แ้ค่อยทำให้้าดินัาเรียบ เมื่อเตรียมดินเสร็จแ้ จากั้ก็ค่อยๆ เอาเมล็ดข้าวสาลีลงไปใดินทีละเม็ดๆ คนทั้งหมู่บ้านลงืช่วยกันอย่างแ็ขัน งานยุ่งอยู่าวันึจะทำเสร็จ
ัจากปลูกข้าวสาลีเสร็จแ้ สวี่ตี้ก็ัไปที่เรือนัำังานเขตที่เหอซี แ้จัดการกับเรือนเพาะชำอีกครั้ง เตรียมัปลูกผักรอบใหม่
คนใจวนจิ้งเป่ยโหวมีจำนวนาก จิ้งเป่ยโหวเย่เว่ยเฉิงเป็บุตราคนโตจากภรรยาหลวงภายใเรือน ต่อายังมีน้องาที่เกิดจากภรรยาหลวงและจากอนุอีกาคน เพราะว่าารดาของจิ้งเป่ยโหวเย่ยังแ็แรง ดังั้จึงไม่ได้แบ่งเรือน เมื่อคนใตระกูลเะ เรื่องก็เะา โดยเฉพาะเรื่องแต่งงานของเ่าหลานา ซึ่ง้จะต้องเอาเิจ่ายค่าินสอดหรือทำเป็ินเดิมของหลานา
จิ้งเป่ยโหวก่อ่าสร้างัาจากการเป็ทา เมื่อ่็ไ้หาเิาสะสมเอาไว้ แต่ว่าคนใครอบครัวไม่มีคนที่มีพรสวรรค์ด้านการค้าขาย จึงจ้างคนูแลร้านาคนาช่วยูร้านให้เท่าั้ าปีานี้ ึแม้จิ้งเป่ยโหวเย่จะยังมีซื่อจื่อสร้างผลงานทางทาเอาไว้ แต่พูดโดยสรุปแ้สมบัติใครอบครัวก็ึก้นหีบแ้
ที่สวี่เหราไปหาเว่ยหลางเพื่อปรึกษาเรื่องเปิดร้านหม้อไฟ ก็เพราะรู้ว่านี้สถานการณ์ของสกุลเว่ยใกล้จะึวิกฤติ ความจริงแ้ไม่ใช่แค่สกุลเว่ย สกุลสวี่ก็เช่นกัน เบื้อง้าูดี แ้ก็จวนกงโหวทั้งาใเืงหลวง ต่างกินเิเก่าเก็บกันอยู่ แน่นอนว่าเว่ยหลางรู้ว่าเปิดร้านหม้อไฟั้เป็เิที่ได้าจากการค้าขาย ดังั้ัจากปรึกษากับคนใครอบครัวแ้ ก็ตัดินใจว่าไม่สาารถส่งคนอื่นๆ ใเรือนออกาทำได้ จึงส่งี่ใหญ่เว่ยเจวียนที่แต่งงานออกไปแ้าเป็ัแทนของสกุลเว่ย
าปี่ที่จิ้งเป่ยโหวเย่คุ้มกันที่นี่ ฮูหยินของตนเองก็อยู่ที่นี่ด้วยตลอด จวนแม่ทัพที่เว่ยหลางอาศัยอยู่ในี้ก็คือสถานที่ที่จิ้งเป่ยโหวเย่และฮูหยินเคยพักอยู่ ี่น้องของเว่ยหลางกี่คนๆ ก็ต่างเติบโตที่นี่ ต่อาเพราะว่าจิ้งเป่ยโหวเย่ได้รับบาดเจ็บจึงแขวนเกราะแ้ัเืงหลวงไป จากั้จึงให้บุตราของตนเองาคุ้มกันที่นี่แทน
บิดาารดาของเว่ยหลางก็มีเขาคนเดียวที่เป็บุตรา ่้านี้ยังมีี่าอีกสามคน เว่ยหลางเป็ลูกหลงของบิดาารดา ี่าทั้งสามคนต่างแก่กว่าเว่ยหลางาก ั้แต่เด็กเว่ยหลางก็ถูกี่าทั้งสามคนเลี้ยงาจนเติบใหญ่ ่ืเปิดร้านหม้อไฟใครั้งนี้ เว่ยหลางจึงคิดที่จะมอบเิส่วนแบ่งจากการทำร้านหม้อไฟครึ่งหนึ่งให้กับี่าทั้งสามคน เป็เิค่าเครื่องประทินผิวทั้งาของี่าทั้งสาม
เพราะทั้งหมดนี้้เป็ลูกของตน จิ้งเป่ยโหวกับฮูหยินของตนจึงไม่มีความคิดเห็นอะไร ที่ปรึกษากันคนอื่นๆ ใจวน ุคนก็ต่างรู้สึกว่าก็แค่เปิดร้านอาาร้านหนึ่งเท่าั้ หนึ่งปีจะหาเิาได้เท่าไหร่กันเชียว จึงไม่ได้เก็บาใส่ใจากนัก เว่ยหลางจึงให้คนใครอบครัวประทับลายนิ้วื ยืนยันหนักแน่นว่าจะต้องมีลายลักษณ์อักษรเป็การยืนยันว่าจะไม่เ้า่
ุคนใครอบครัวรู้สึกว่าเว่ยหลางทำเรื่องเล็กให้เป็เรื่องใหญ่ ไม่มีเรื่องอะไรก็ทำให้เป็เรื่องึ้า แต่ว่ารอจนกระทั่งร้านอาาเล็กๆ อย่างร้านหม้อไฟเปิดไปทั่วทั้งแคว้นต้าเหลียง จนไปึแคว้นเพื่อนบ้านที่อยู่ทางใต้ เิทองไหลาเทา คนใสกุลเว่ยก็รู้สึกเีใจภายั แต่ว่าเพราะัหนังสือที่เขียนเอาไว้ใกระดาษแผ่นั้ อิจฉาาร้อนแ้จะทำัใดได้?!
จดหายส่งาจากเืงหลวง การต่อเติมร้านหม้อไฟได้ดำเนินการาจนึั้สุด้าแ้ ต่อไปจะต้องทำเครื่องแกงและฝึกอบรมพนักงาน
การทำเครื่องแกงหม้อไฟ สวี่ตี้อยากจะฝึกอบรมพนักงานที่พึ่งพาได้และมีความซื่อสัตย์เอาไว้สักคนคน ัจากปรึกษากับเว่ยหลางแ้ เว่ยหลางก็หาทาเก่าที่ออกจากกองทัพเพราะว่าได้รับบาดเจ็บาาคน ัจากสวี่ตี้ทำสัญญากับคนพวกนี้เรื่องเก็บความลับเรียบร้อยแ้ จากั้ก็เริ่มการฝึกอบรม
ผู้ใดก็ต่างรู้ว่ากระดาษแผ่นบางๆ ั้ยากที่จะผูกมัดผู้อื่น ดังั้สวี่ตี้จึงอยากจะควบคุมใด้านวัตถุดิบ การปลูกพริกเขาก็ไม่อยากจะเผยแพร่ออกไป อยากจะรับประทานพริกั้ได้ ไปซื้อของสำเร็จรูปาก็พอ สวี่ตี้สาารถเอาพริกของเรือนตนเองาทำเป็เครื่องแกงหม้อไฟ าทำเป็พริกแกง แต่หากอยากจะซื้อพริกที่มีเมล็ดติดไปด้วยั้ไม่ได้
เรื่องนี้สวี่ตี้ยืนยันหนักแน่น พริกจะปลูกอยู่ใสวนของตนเท่าั้ เขาได้พิจารณาึเรื่องที่จะเจอใอนาคต สวี่ตี้รู้สึกว่าสาารถยืนหยัดได้นานเท่าไหร่ก็เท่าั้ ที่ยังหาเิได้ไม่ากพอ ก็แคู่ว่าตนเองจะสาารถผูกขาดเมล็ดพริกได้นานเท่าไหร่
าาที่เหอซีั้หนาวไว แต่ละครอบครัวต่างจุดไฟอุ่นตั่งกันไว้แ้ ครอบครัวสวี่เองก็ไม่ยกเว้น
สวี่เหรางานยุ่งจนเท้าไม่ติดพื้น าคืนัามีบางครั้งสวี่ตี้ก็นอนหลับไปแ้ จางจ้าวฉือก็รอให้สวี่เหราัา จากั้ก็ใช้เาเล็กๆ ให้องาต้ม้ำแกงให้สวี่เหรา ัจากกินของร้อนๆ และใช้้ำร้อนาแช่เท้า าาหนาวเกินไป เรือนของำังานเขตก็ไม่สาารถเปลี่ยนแปลงได้าใจ ไม่สาารถอาบ้ำไดุ้วัน
ัจากสวี่ตี้ทำเรื่องใไร่จนเรียบร้อยแ้ ก็นำพริกแห้งัาาิบกระสอบ าคืนก็ใช้กรรไกรตัดพริกแ้เอาเมล็ดออกา
สวี่ตี้จัดการกับพริก ทั้งืก็รู้สึกแสบร้อนไปหมด สูดปากไปก็ใช้กรรไกรตัดไป
สวี่เหราเอ่ย “เ้าให้คนอื่นช่วยเ้าไม่เป็หรือไร? ะไๆ เ้าก็ทำเองไปเีหมด ไ่่าะเรื่องเล็กเรื่องใหญ่ เ้าทำไหวหรืออย่างไร?”
สวี่ตี้ตอบ “ทำได้นานเท่าไหร่ก็เท่าั้ขอรับ ข้าจะบอกกับพวกท่านให้นะ นี้พริกคืออาวุธใหญ่ของพวกเรา สาารถทำให้มันอยู่ใืของเรานานเท่าไหร่ก็ให้มันอยู่นานเท่าั้ อย่าง้ี่สุด วิธีปลูกข้าก็เ้าใจอย่างถ่องแท้แ้ ัเ้านี่อยู่หมัดแ้ก็จะัเิใืได้ ข้าคิดเอาไว้แ้ นอกจากทำเครื่องแกงหม้อไฟแ้ ข้าจะทำ้ำพริกเนื้อสัก่ อย่าง้ำพริกเนื้อวัว ้ำพริกเนื้อหมู อย่างน้อยพวกเรากินเองก็ยังสะดวก”
จางจ้าวฉือเอ่ย “แต่่ทำไมข้าึได้ไม่รู้สึกเ้ารักเิขนาดนี้? เ้าูเ้าในี้ิ ยังอายุเท่าเมล็ดถั่ว ก็เอาแต่คิดว่าจะหาเิอย่างไรทั้งวัน”
สวี่ตี้ยกืึ้าโบกให้กับจางจ้าวฉือ “ผิดแ้ท่านแม่ ั้แต่ไหนแต่ไรข้าก็รักเิขนาดนี้แหละขอรับ แต่่ไม่ได้ชัดเจน นั่นก็เพราะว่าข้ายังไม่ได้เีจบจากมหาลัย พวกท่านไม่เห็นข้าทุ่มเทกับการเีหรือ? ข้าทุ่มเทกับการเีเพื่ออะไร? เพื่อจะได้เีรู้ความสาารถออกา ัจากเีจบแ้ก็หางานที่ได้เิเดือนเะ เพียงแต่น่าเีดาย เพิ่งจะคุยงานตำแหน่งหนึ่งก็าที่นี่เีแ้ พวกท่านว่าข้าขาดทุนหรือไม่ าปีั้ข้าลำบากแสนเข็ญกับการเีอย่างไรพวกท่านก็เห็นอยู่แ้”
สวี่ตี้พูดความรู้สึกใใจออกาก็ยิ่งน้อยใจ ท่าทางน้อยใจเหืนเด็กๆ ั้ทำเอาจางจ้าวฉือรู้สึกว่านี่หาได้ยากากๆ นางเ้าไปบีบแก้มของสวี่ตี้อย่างหมั่นเขี้ยว จากั้ก็หัวเราะแ้กล่าว “ฮ่าๆๆๆ ข้ามักจะคิดที่จะทำเรื่องหนึ่ง ข้าคิดอยู่นานากก็ไม่มีเรื่องไหนที่ทำสำเร็จเลย”
สวี่ตี้กุมแก้มของตนเอง บิดัไปจั๊กจี้จางจ้าวฉือ ซึ่งจางจ้าวฉือก็หัวเราะฮ่าๆ แ้ล้มลงไปบนตั่ง
สวี่เหรามองแม่ลูกเล่นกันอยู่ครู่หนึ่งก็หัวเราะแ้เอ่ย “เา่ะๆ ดึกแ้ พวกเ้าเล่นกันเช่นนี้อีกเดี๋ยวจะนอนไม่หลับเอา”
สวี่ตี้ถอนหายใจ นั่งอยู่ตรง้าโต๊ะ ใช้ืเท้าคางัเองไว้่จะเอ่ย “ข้าหวังว่าข้าจะสาารถมีชีวิตใค่ำคืนที่มีสีสัน แต่ท่านูนี้ิ าคืนพอึเวลาแ้ก็ไม่สาารถออกไปเดินบนถนนได้ คนบางคนก็เพื่อประหยัดค่า้ำมันตะเกียง ฟ้าื็นอนแ้ คิดึชีวิตเก่า่พวกั้จริงๆ”
จางจ้าวฉือตอบ “ข้ารู้สึกว่าเช่นนี้ดีจะาย บำรุง่าา นอนไวตื่นไว ่าาแ็แรง”
สวี่ตี้คิดแ้่จะเอ่ย “ท่านพ่อ สถานการณ์ของท่านใปีนี้เป็อย่างไรบ้างขอรับ?”
สวี่เหราถอนหายใจ ่จะตอบ “คนกลุ่เ็ๆ พวกั้ไม่ค่อยเท่าไหร่ ัเป็พวกเป่ยตี้นั่น พูดได้ไม่เต็มปากจริงๆ ว่าเป็อย่างไร ได้ยินาว่า่าาของฮ่องเต้เป่ยตี้ไม่ค่อยดี พวกองค์าาคนเพื่อแย่งชิงเอาตำแหน่ง แต่ละคนต่างแสดงความสาารถของตนเองออกา กลัวว่าจะมีคนแสดงความสาารถแ้าหาเรื่องพวกเรา เว่ยซื่อจื่อได้ปรึกษากับทาคุ้มกันที่ด่านาด่านทางั้แ้ จะเพิ่มการลาดตระเวนให้ากึ้ หากมีศัตรูาก็จุดไฟส่งสัญญาณ นี้ก็มีแค่เงื่อนไขนี้แ้ ไม่มีวิธีอื่นแ้"
สวี่ตี้เอ่ย “หวังจริงๆ ว่าครั้งนี้จะไม่มีคนาลอบทำร้ายพวกเรานะขอรับ แต่ว่าข้ารู้สึกว่าข้ายังต้องทำผงพริกออกาอีก หากจะต้องใช้จริงๆ ก็สาารถเป็อาวุธชีวภาพลับได้ใช่หรือไม่?”
จางจ้าวฉือครุ่นคิด่จะเอ่ย “ฤูหนาวลมพัดาจากทางเหนือ ึั้อย่าใช้ผงพริกแ้ถูกลมพัดาเ้าพวกเรานะ”
นี่เป็ฤูหนาวครั้งที่สามแ้ที่ครอบครัวสวี่าที่เหอซี ฤูหนาวแมีคนของเป่ยตี้กลุ่เ็ๆ าโจมตีเขตเืงที่อยู่ใกล้ๆ ัจากปล้นสะดมเสร็จก็หนีไป ฤูหนาวปีที่แ้ไม่มีการเคลื่อนไหว ยิ่งใสถานการณ์นี้ ใใจของุคนก็เริ่มระวังั
สวี่เหราพาคนใำังานเขตาฝึกซ้อมกันาต่อาครั้ง หากมีคนของเป่ยตี้าโจมตี ใครรับผิดชอบทำอะไร จะทำอย่างไร พวกเขาทำจนกระทั่งพาคนชาวบ้านไปฝึกซ้อมบนถนน
นี่เป็เรื่องใหม่ ุคนใเขตเืงต่างรู้สึกว่ามันแปลกใหม่จริงๆ แ้ก็รู้สึกว่าการฝึกซ้อมเช่นนี้ หากคนเป่ยตี้าจริงๆ ไม่แน่ว่าจะมีประโยชน์จริงๆ ็ไ้ จึงั้ใจทำาคำสั่งของผู้ปกครองสวี่
อาลักษณ์หลี่เคยอ่านแผนการฝึกซ้อมที่สวี่เหราเขียนา่ก็รู้สึกว่ามันใช้ได้ ในี้ไม่เพียงจะมีสมมุติฐานว่าัจากที่คนของเป่ยตี้าแ้ คนใำังานจะักลุ่มกันไปสนับสนุนทาคุ้มกันที่ด่านเยี่ยนเหมิน แ้ก็สมุติฐานว่า ถ้าหากด่านเยี่ยนเหมินถูกโจมตี คนใำังานจะต้องทำอย่างไร รวมึจะักลุ่มปกป้องเืงอย่างไร ใครรับผิดชอบส่งของปกป้องเืง ใครรับผิดชอบให้พาประชาชนอพยพออกไป หากจะอพยพจะต้องไปทางไหน จะักลุ่มอย่างไร เขียนเอาไว้อย่างละเอียดแ้
ัจากผู้ช่วยเฉียนเห็นหนังสือวางแผน ั้ก็ไม่ได้พูดอะไร แค่แอบไปพูดกับคนอื่นๆ ว่าผู้ปกครองสวี่ของพวกเราั้สมองมี้ำเ้าไปแ้จริงๆ คนจากเป่ยตี้าโจมตี ยังมีเวลาให้เ้าไปจัดการเรื่องพวกนี้หรือ อีกอย่าง เรื่องบนสนามรบเปลี่ยนไปได้าพันแบบใั่พริบา เ้าจะสาารถรับประกันว่าการเคลื่อนไหวของคนเป่ยตี้จะเป็ไปาแผนที่เขาเขียนเอาไว้หรือ?พ
ผู้ช่วยเฉียนไม่เพียงจะพูดกับคนข้างาตนเอง ยังเขียนจดหายเอาเรื่องนี้ไปบอกกับคนที่ตนเองเกาะใบบุญด้วย ดังั้ สวี่เหรา็ไ้รับการตำหนิว่าใช้งานประชาชนแ้ยังถลุงเิอย่างเปล่าประโยชน์โดยไม่ได้รู้ั
ที่พึ่งของผู้ช่วยเฉียนไม่เพียงแต่จะพูดความเห็นของตนเองกับลูกน้องเช่นนี้แ้ ยังให้คนาส่งเรื่องร้องเี รอจนกระทั่งคนของทางเ้าเืงก่านโจวไปแ้ สวี่เหราก็นั่งอยู่ใำังานอย่างเจ็บปวด คิดว่าทำเรื่องหนึ่งด้วยความจริงใจั้ยากจริงๆ ตนเองอดทนต่อไปไม่ไหวแ้จริงๆ
ัจากอาลักษณ์หลี่าส่งคนที่ศาลานอกเืงแ้ก็รีบัา เห็นสี้าสลดของสวี่เหราจึงเ้าไปนั่งอยู่ด้านข้าง “ใต้เท้าสวี่ ข้าคิดว่าเรื่องที่ท่านทำั้ถูกต้องแ้ พวกเราไม่ต้องไปฟังที่คนพวกั้พูด ควรทำเรื่องอะไรก็ทำไป พวกเราอยู่ใกล้กับด่านเยี่ยนเหมิน มีเรื่องอะไรเ้าาพวกเราก็จะโดน่ เวลาปกติฝึกอบรมเ้าไปเะๆ พอึเวลาจริงๆ ก็ยังช่วยชีวิตได้”
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??