เรื่อง ยอดหมอหญิงเทพโอสถ
หลังจากี่ได้ยินคำว่า “คนใน” ! จากจวินจิ่วเฉิน ั้าอาวุโสก็เกิดความลังเลแ้ เพราะเรื่องนี้เกี่ยวเนื่องไปึชื่อเสียงของหุบเขาเสินหนง อีกทั้งเรื่องนี้ยังไ่ได้รับการยืนยัน เขาไ่อยากจะให้คำตอบในี้
เมื่อเห็นว่าเขาลังเลจวินจิ่วเฉินึพูดอีกว่า “แม้แต่สมุนไพรี่เจอได้ทั่วไปก็มาจากหุบเขาเสินหนง ผู้น้อยสงสัยว่าคนร้ายมีี่เก็บซ่อนยาในเมืองจิ้นหยาง ก่อนี่ผู้น้อยจะมา ได้สั่งคนไปสืบอย่างลับๆ แ้ หากมีความต้องการผู้น้อยสามารถให้ความร่วมมือกับท่านั้าได้”
ครั้นั้าอาวุโสได้ยินึสิ่งนี้เขาก็ตกตะลึงตาค้างทันทีจากนั้นเอ่ยด้วยความเร่งรีบ “พวกท่านตรวจสอบผงยาเหล่านี้หมดแ้? ”
ผงยาเหล่านี้แม้ว่าจะเป็นการรวมตัวของสมุนไพรทั่วไป ่าสมุนไพรี่ได้ัำเป็นผงแ้ มันไ่ง่าย่การาแหล่งี่มาเ ยิ่งไปกว่านั้นคือในนี้มีสมุนไพรหลายชนิดี่มีลักษณะเฉพาะของแหล่งี่มาไ่ชัดเจน หากไ่ใช่ผู้เชี่ยวชาญเกรงว่าคงไ่มีวิธีการตรวจสอบออกมาได้?
จวินจิ่วเฉินพยักหน้าแต่ไ่พูดอะไร
ในขณะนี้เองั้าอาวุโสก็ได้เข้าใจแ้ว่าจวินจิ่วเฉินสงสัยหุบเขาเสินหนงมาตั้งนานแ้ เขามีการเตรียมพร้อมก่อนมาและเจตนามาเพื่อหยั่งเชิง
ั้าอาวุโสูเคราไปาแ้เผยึแววตาื่ จากนั้นึเอ่ยึ้มาอย่างหยอกล้อ “ในเมื่อสงสัยหุบเขาเสินหนงแ้ยังกล้าเข้ามาสืบึี่นี่? สมกับเป็นจิ้งหวางจริงๆ ! ”
จวินจิ่วเฉินฉีกยิ้มบางเบา “ผู้น้อยจะกล้าเข้ามาสืบึี่ได้อย่างไร ก็แค่ต้องการมาปรึกษาเท่านั้น”
ั้าอาวุโสพยักหน้าแ้คาดเดา “คนร้ายคนนี้…่ให้ไ่ใช่คนในหุบเขาก็ต้องมีคนคอยประสานงานภายในหุบเขา เรื่องนี้หุบเขาเสินหนงจะมอบคำอธิบายแก่เตี้เซี่ยอย่างแน่นอน หวังว่าเตี้เซี่ยจะไ่แพร่กระจายข่าวออกไป จิ้งหวางเตี้เซี่ยโปรดกลับไปก่อน หากภายในหุบเขามีความคืบหน้าจะแจ้งให้ท่านทราบทันที”
จวินจิ่วเฉินเอ่ยด้วยความรวดเร็ว “ท่านวางใจได้ ผู้น้อยเข้าใจดี หากเมืองจิ้นหยางได้รับข่าวคราวอันใด ผู้น้อยก็จะแจ้งให้ท่านทราบในทันทีเช่นกัน” หลังจากี่จวินจิ่วเฉินพูดจบก็ได้ลุกึ้กล่าวลา กูเฟยเยี่ึเกิดความร้อนใจทันที นางคิดว่าเรื่องใหญ่เช่นนี้พวกเขาไ่พูดคุยตรงเกินไปหน่อยหรือ? นางยังไ่ได้พูดแทรกสักประโยคเ! นางยังมีความสงสัยอีกหลายจุดนะ!
กูเฟยเยี่กำลังลังเลว่าจะพูดดีหรือไ่ หากจะพูดต้องเริ่มอย่างไร ่าั้าอาวุโสได้เอ่ยว่า “จิ้งหวางเตี้เซี่ย เหล่าฟูไ่เข้าใจอยู่เรื่องหนึ่งและอยากจะขอคำปรึกษา”
จวินจิ่วเฉินหยุดชะงัก “เชิญพูด”
ั้าอาวุโสกล่าวว่า “ผงยาชุดนี้ได้รับการตรวจจากศาสตราจารย์แพทย์หนานกงแห่งห้องยาสำนักหมอหลวงเทีเหยีหรือ? ”
ั้าอาวุโสมีความสับสนมึนงง เพราะในความทรงจำของเขาความสามารถของใต้เท้าหนานกงแห่งห้องยาสำนักหมอหลวงเทีเหยีนั้นธรรมดามาก ภายในอาณาจักรเทีเหยีผู้ี่มีทักษะสมุนไพรยอดเยี่ยมี่สุดก็คือตัวเขาเอง หรือว่าเกิดการพัฒนาึ้กะทันหัน?
เมื่อได้ยินเช่นนี้กูเฟยเยี่ก็เกิดความลิงโลดทันที
แต่เมื่อจวินจิ่วเฉินหันหลังกลับมามองนางก็หยุดการเคลื่อนไหวทันที นางเผยแค่รอยยิ้มเล็กน้อยอย่างเจียมตัวและรอให้เขาเอ่ยแนะนำ
่าจวินจิ่วเฉินพยักหน้าแ้พูดว่า “เป็นหนานกงชิงอวิ๋น”
อะไรนะ?
กูเฟยเยี่ตกตะลึงมาก นางคิดไ่ึว่าจิ้งหวางเตี้เซี่ยจะตอบเช่นนี้
หญิงสาวเกิดความโกรธเคืองแ้
นี่เป็นครั้งแรกี่โกรธเคืองจิ้งหวางเตี้เซี่ย
นางไ่ได้ต้องการความโดดเด่น สิ่งี่นางต้องการคือใช้โอกาสนี้พูดคุยกับั้าอาวุโสและหยั่งเชิงเขาว่าลิ่วตันซางลู่เหล่านั้นมาจากไหน คราวนี้เป็นไง ไ่มีหวังแ้!
แต่่ให้นางโกรธเคืองมากเพียงใด ภายในใจของนางกลับมีความไ่สบายใจมากกว่า นางคิดว่าจิ้งหวางเตี้เซี่ยไ่มีเหตุผลี่จะเจตนากดนางลง และไ่มีเหตุผลี่จะเจตนายกความดีความชอบให้ใต้เท้าหนานกงนี่นา เป็นไปได้ไหมว่าจิ้งหวางเตี้เซี่ยมีความกังวลและความคิดอะไรบางอย่าง?
แม้ว่าจะตัดใจไ่ลงจากโอกาสนี้ แต่ท้ายี่สุดแ้กูเฟยเยี่ก็ได้แต่กัดฟันทนไว้!
นางปลอบใจตนเองว่ายังจับตัวจิ้งจอกเฒ่าไ่ได้ จิ้งหวางเตี้เซี่ยจะต้องมีการติด่กับั้าอาวุโสอยู่เรื่อยๆ นางยังมีโอกาสี่จะได้เขา นางสามารถรอได้!
ั้าอาวุโสจดจ่ออยู่ี่ยาสมุนไพรจนไ่สนใจเรื่องราวภาอกมาโดยตลอด ดังนั้นเขาึไ่ทราบเรื่องราวโกลาหลของเมืองจิ้นหยาง นับตั้งแต่เมื่อสักครู่นี้จวบจนกระทั่งี้เขาก็ไ่ได้สนใจกูเฟยเยี่นัก เขาคิดว่านางเป็นเพียงหญิงรับใช้ทั่วไป
เขาูไปี่เคราด้วยความยิ้มแย้ม “หนานกงชิงอวิ๋นพัฒนาึ้แ้ พัฒนาึ้แ้…”
จวินจิ่วเฉินพยักหน้าหน้าโดยไ่อธิบายอะไรเพิ่มเติม เขาเพียงแค่กล่าวลา
ั้าอาวุโสได้มาส่งด้วยตนเอง โดยในระหว่างทางก็ได้สอบถามึสถานการณ์ของหนานกงชิงอวิ๋น อีกทั้งยังเป็นห่วงในการเปลี่แปลงระยะเวลาสองสามปีมานี้ของห้องยาสำนักหมอหลวงเทีเหยี
ภายในจิตใจของกูเฟยเยี่เรียกได้ว่ากล้ำกลืนฝืนทน นางก้มหน้าก้มตาไ่อยากจะฟังพวกเขาพูดคุยกันอีกแ้
หลังจากี่ออกจากสนามรางวัลพวกเขาก็ได้ลงเขาไป
ในี่สุดกูเฟยเยี่ก็ทนไ่ไหวเอ่ยึ้มา “เตี้เซี่ย…”
จวินจิ่วเฉินรู้ดีว่านางจะถามอะไรแต่กลับทำเป็นไ่รู้เรื่องราวแ้เอ่ยแค่ “อืม”
กูเฟยเยี่ถามด้วยความจริงจัง “เตี้เซี่ย ท่านผลักดันใต้เท้าหนานกงออกมาเพื่อเหตุใดกัน? ”
สวรรค์ทราบดีึเจตนารมณ์ของจวินจิ่วเฉิน เขาตอบกลับไปเบาๆ ว่า “ั้าอาวุโสอาจจะไ่เชื่อในตัวเจ้า การี่ผลักดันหนานกงชิงอวิ๋นออกมา…ก็เพื่อลดปัญหา”
นี่…
เหตุผลง่ายดายเพียงนี้?
กูเฟยเยี่ระทมทุกข์แ้จริงๆ !
เพียงเพราะรังเกียจปัญหา จิ้งหวางเตี้เซี่ยึกับทำให้นางพลาดโอกาสี่ยากจะได้! เขารู้ไหมว่านางได้ตั้งตารอคอยมาตลอดทาง!
น่ารังเกียจสิ้นดี!
กูเฟยเยี่โกรธเคืองมาก แต่เมื่อได้ปะทะแววตาตรวจสอบอย่างถี่ถ้วนของจวินจิ่วเฉินโดยไ่ได้ตั้งใจนางก็ได้กักเก็บอารมณ์ทั้งหมดทันที กูเฟยเยี่กลัวจิ้งหวางเตี้เซี่ยจะเข้าใจผิดคิดว่านางต้องการความโดดเด่นและต้องการแย่งความดีความชอบของคนอื่นมาเป็นของตนเอง
นางลอบคิดว่าจิ้งหวางเตี้เซี่ยไ่ทราบความลับของนาง เขาจะเจตนาได้อย่างไร ดูเหมือนว่านางจะไ่โทษเขามากนัก
หลังจากี่ลังเลอยู่ครู่หนึ่ง ในี่สุดอารมณ์ของกูเฟยเยี่ก็สงบลง หญิงสาวปลอบใจตนเองว่า “ช่างเถอะ จะมีโอกาสอีกแน่นอน! ” แ้พูดเบาๆว่า “จิ้งหวางเตี้เซี่ยกล่าวได้ถูกต้อง”
จวินจิ่วเฉินเหลือบตามองนางแวบเดียว แ้หันกลับมาเดินตรง่ไป
การเดินทางในครั้งนี้เดิมทีคาดหวังว่าจะมาหยั่งเชิง แต่ก็ได้รับในสิ่งี่คาดไ่ึกลับมา ในี้รอแค่ให้ั้าอวุโสจับตัวคนร้ายภายในออกมา”
ในี้เรียกได้ว่าจวินจิ่วเฉินอารมณ์ดีนัก ผ่านไปสักพักเขาก็ได้เริ่มเอ่ยถามึ้มา “แพทย์หญิงกู จะเดินทางกลับวันนี้หรือเจ้าจะอยู่่อีกวัน? เช้าวันพรุ่งนี้ค่อยกลับ? ”
หุบเขาเสินหนงเป็นสถานี่ของคนี่เรีรู้ทักษะยาต้องการมามากี่สุด เมื่อมาึี่แห่งนี้แ้ล้วนอยากจะเยี่ยมชม่เาสมุนไพรและเข้าชมสนามประมูล เรื่องแบบนี้เขาพอทราบอยู่
ครั้นได้ยินคำว่า “แพทย์หญิงกู” วินาทีนั้นกูเฟยเยี่ก็ได้สติกลับมา นางรู้สึกตกใจมาก เพราะเตี้เซี่ยเรียกนางว่า “เยี่เอ๋อร์” แค่สองครั้งเท่านั้นแต่นางกลับคุ้นเคยไปแ้?
กูเฟยเยี่รีบตอบกลับอย่างรวดเร็ว “ทุกอย่างล้วนฟังท่าน”
จวินจิ่วเฉินนิ่งเงียบอยู่ชั่วขณะก่อนจะเอ่ยว่า “กลับวันพรุ่งนี้แ้กัน”
เขาค่อนข้างสงสัยว่าหญิงสาวผู้นี้มีอุปนิสัยใจคออย่างไรกันแน่ เมื่อเผชิญหน้ากับเขาในร่างจิ้งหวางนางจะเป็นเด็กดีมาก แต่เมื่อเผชิญหน้ากับตัวตนอีกอย่างหนึ่งของเขานางก็จะดุร้ายราวกับลูกแมวป่า
แบบไหนึจะเป็นนางจริงๆ ?
ทั้งนายและบ่าวล้วนไ่ได้พูดคุยกันอีก พวกเขาลงจากเขาด้วยความเงียบ
เมื่อมาึเชิงเขากูเฟยเยี่ก็ว่า ่เาในี้ค่อนข้างึแ้ “นู๋ปี้อยากจะไปดูความคึกคักี่สนามประมูลก่อน แ้พรุ่งนี้ค่อยไปตลาดยาสมุนไพรเจ้าค่ะ”
จวินจิ่วเฉินยังไ่ได้ตอบ พวกเขาก็เห็นว่าหานอวี๋เอ๋อร์ได้มุ่งหน้าเข้ามา
หานอวี๋เอ๋อร์เหลือบมองกูเฟยเยี่แ้หันไปส่งยิ้มให้จวินจิ่วเฉินอย่างรวดเร็ว ต้องบอกไว้ว่าตอนี่นางยิ้มมีความสง่างามและดูดีเป็นอย่างมาก ไ่ขาดความออดอ้อนี่หญิงสาวควรจะมีเ งดงามมากๆ “ท่านชายเฉิน ในี่สุดท่านก็ลงเขา ข้าตั้งใจรอท่านี่เชิงเขา”
เดิมทีกูเฟยเยี่สงสัยว่าหานอวี๋เอ๋อร์ได้เจตนาคอยหรือไ่ เมื่อได้ยินคำพูดเหล่านี้นางก็เกิดความประหลาดใจแ้ “สตรีผู้นี้มีความซื่อตรงมาก”
ท่าทีของจวินจิ่วเฉินไ่ได้เปลี่ไปากนัก เขากล่าวด้ว้ำเสียงเย็นชาว่า “รอข้าทำไม? ”
ทันใดนั้นหานอวี๋เอ๋อร์ก็เผยรอยยิ้มี่แฝงไปด้วยความงามออกมา ดูเหมือนว่านางจะพูดเป็นนัยกับจวินจิ่วเฉินว่า “ความลับ”
และดูเหมือนว่าจวินจิ่วเฉินจะรับรู้ในความหมายของนาง เขายื่นบัตรสีดำให้กูเฟยเยี่ “เจ้าไปก่อนเ”
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
0.00
0.00









userA???
???? ??? ? ???? ?? ??