เรื่อง ยอดหมอหญิงเทพโอสถ
ครั้นูเฟยเยี่ยนไ้ยินสิ่งที่เฉิงอี้เฟยเอ่ยออกา นางึตระหนักไ้ในทันทีว่าตนเองตกหลุมพรางของเาเสียแล้ว
เมื่อัู่นี้ที่นางเอ่ยว่าไม่แต่งงานตลอดกาลไม่ไ้หายความว่าชีวิตนี้นางจะไม่แต่งงาน แต่หายความว่าชีวิตนี้จะไม่แต่งงานัเา เาเจตนาเข้าใจผิด
ูเฟยเยี่ยนเดือดดาลไม่อยากจะอธิบายพลันกลอกตามองบน “คนบ้า! ”
เฉิงอี้เฟยฉีกยิ้มยากี่ะมองออกว่าเาล้อเล่นหรือจริงจัง
ทันใดนั้นูเฟยเยี่ยน็เขย่งปลายเท้าขึ้นพลันยกมือขึ้นกดปลายคางของเาเพื่อห้ามมิให้เายิ้มน้อยยิ้มใหญ่ “เฉิงอี้เฟย ท่านแม่ทัพเฉิง เจ้าจริงจังหน่อยไ้หรือไม่? ”
ในที่สุดเฉิงอี้เฟย็เริ่มเอาจริงเอาจัง “แพทย์หญิงน้อย สำหรับเจ้าแล้วเกรงว่าข้าจะมีความจริงจังาตั้งแต่เริ่มต้น ถ้าเจ้าไม่แต่งงาน ข้า็สาารถรอไ้ นานเพียงใดข้า็จะรอ”
ูเฟยเยี่ยนเกิดโทสะทว่านางไม่มีทางเลือกอื่น นางยังคงไม่ผ่อนปรน
เรื่องราวของความรู้สึกมิอาจผ่อนปรนไ้
หญิงสาวเอ่ยว่า “เฉิงอี้เฟย ข้าไม่้าแต่งงานัเจ้า ทั้งชีวิตนี้ไม่้าแต่งงานัเจ้า! ”
เฉิงอี้เฟยผู้ดุดันแะเอาแต่ใจไม่โกรธเคืองเลยแม้แต่น้อย เาไม่แม้แต่จะอึดอัด “ปีนี้เจ้าอายุสิบแปดปี ชีวิตนี้ยังอีกยาวไกล เหตุใดึต้องพูดเช่นนี้? บางทีเจ้าอาจเปลี่ยนใจ? ”
ูเฟยเยี่ยนปล่อยคางของเาออกพลางเอ่ยออกา “ใช่แล้ว ชีวิตนี้ยังอีกยาวไกล บางทีเจ้าอาจเปลี่ยนใจไม่รอข้า เหตุใดเจ้าึต้องเอ่ยคำสัญญาเช่นนี้? ”
เฉิงอี้เฟยตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะหัวเราะออกาเสียงดังลั่น “แพทย์หญิงน้อย เหตุใดเจ้าถึงฉลาดเพียงนี้? เช่นนี้ดีหรือไม่ พวกเราาพนันกันสักรอบ? พนันว่าใครจะเปลี่ยนใจก่อน”
ูเฟยเยี่ยนไม่สนใจเลยแม่แต่น้อย หญิงสาวตีหน้าเย็นชาเพื่อ้าไล่เาออกไป ทว่าเฉิงอี้เฟยกลับเอ่ยขึ้นาว่า “ถ้าาว่าเจ้าเปลี่ยนใจก่อน เจ้า็แต่งงานัข้า ถ้าาว่าข้าเปลี่ยนใจก่อน ข้าจะไม่แต่งงานตลอดชีวิต”
คนฉลาดเช่นูเฟยเยี่ยนยังเกือบจะเวียนหัวัคำพูดอ้อมไปอ้อมาของเา
หญิงสาวหันหลังเดินเข้าตัวบ้านโดยไม่สนใจไยดีเฉิงอี้เฟย
นางมองูเอ้อร์เย่ัหวังฟูเหิโดยไร้ึ่ความเกรงใจ “พวกท่านไม่สาารถตัดสินใจเรื่องการแต่งงานของข้าไ้! คืนสินสอดทองหมั้นกลับไปให้หมด! ”
นางเอ่ยแล้วแสร้งทำเป็นเหลือบมองหลินฟูเหิด้วยความเอือมระอา “หลินฟูเหิผู้เฒ่า ขาทั้งสองข้างของท่านแม่ทัพเฉิงหายดีเป็นปกติแล้ว พวกเราไม่ติดหนี้บุญคุณกันแะกัน ในวันนี้เกิดการเปลี่ยนแปลงครั้งยิ่งใหญ่ บัดนี้ข้ากลายเป็นศาสตราจารย์แพทย์ แะเป็นกรรมการบริหารกิตติมศักดิ์ของหุบเาเสินหนง ตระูลเฉิงไม่อยู่ในสายตาของข้า! ”
หลังจากทีู่เฟยเยี่ยนเอ่ยจบ็สบถแผ่วเบาพลางหันหลังเดินออกไป
หลินฟูเหิผู้เฒ่าตกตะลึงตาค้าง ต่อให้นางชื่นชอบแะประทับใจูเฟยเยี่ยนากเพียงใด นาง็มิอาจทนต่อการปฏิเสธเช่นนี้ไ้! การปฏิเสธเช่นนี้ถือเป็นการเหยียดหากันชัดๆ!
หลินฟูเหิผู้เฒ่ามองูเอ้อร์เย่ัหวังฟูเหิ ก่อนจะหันไปมองเฉิงอี้เฟยที่ยืนอยู่หน้าประตู ในานี้นางโมโหพูดอะไรไม่ออก นางึสะบัดแขนเสื้อพลางสาวเท้าออกไป
เฉิงอี้เฟยอยากจะร้องไห้แต่็ร้องไม่ออกึรีบติดตามออกไป เาไม่ยอมรับไม่ไ้ว่าแพทย์หญิงน้อยเฉลียวฉลาดเสียจริง นางทำอะไรเาไม่ไ้ึลงมือทางด้านารดาของเา
ทันทีที่เฉิงอี้เฟยัหลินฟูเหิผู้เฒ่าเดินออกไป ูเอ้อร์เย่ัหวังฟูเหิต่าง็มองหีบสมบัติล้ำค่าากายภายในห้องด้วยความปวดใจ พวกเาไม่ไ้สังเกตเห็นเลยว่ามีเงาดำเคลื่อนตัวผ่านหน้าประตูห้องโถงเฟิงหวา
ูเฟยเยี่ยนลากร่างกายที่แสนอ่อนล้ากลับไปที่เหยาหัวเก๋อ หญิงสาวปิดประตูพลางถอนหายใจ จากนั้นึพิงไปที่ขอบประตูเาะเหนื่อยไม่้าเคลื่อนไหวร่างกายแล้ว
ผ่านไปครู่หนึ่งหญิงสาว็ยิ้มให้ัตนเอง
วันนี้เกิดเรื่องราวากาย แม้ว่าจะอ่อนเพลียแต่โดยรวมแล้ว็คุ้มค่าต่อความดีใจ ในโลกที่ให้ความสำคัญต่อ “ฐานะ” นั้น านี้นางมีฐานะสองอย่างที่เพียงพอจะทำให้ผู้คนเกิดความหวาดกลัวแล้ว!
ูเฟยเยี่ยนยกหวางเป่าติงขึ้นาลูบเบาๆ พลันเอ่ยในใจ “หวางเป่าติงน้อย เจ้ารอคอยอีกนิด รอให้ข้ายืนหยัดให้ไ้ก่อน ข้าจะตามหาความลับของปิงไห่ัท่านอาจารย์ให้พบอย่างแน่นอน”
ูเฟยเยี่ยนกำลังวางแผนลับๆ เสียงเคาะประตูด้านหลัง็ดังขึ้นา
หญิงสาวคิดว่าผู้ที่าในตอนนี้คือู้เอ้อร์เย่ นางึเอ่ยอย่างไม่สบอารมณ์นัก “ข้าจะพูดเป็นครั้งสุดท้ายว่าเจ้าไม่สาารถตัดสินใจเรื่องการแต่งงานของข้าไ้! อย่าาสร้างความรำคาญแก่ข้า! ”
ใครจะไปทราบว่าคนภายนอกจะตอบกลับาเช่นนี้ “ถ้าาข้าจะตัดสินใจให้ไ้เล่า? ”
เสียงนี้เปลี่ยนไปอย่างชัดเ เพียงแต่ยังคงทุ้มต่ำแะไพเราะ
ูเฟยเยี่ยนตกใจเกือบจะทำหวางเป่าติงตกลงจากฝ่ามือ โชคดีที่หวางเป่าติงห้อยอยู่บนเอวของนาง
นางรีบหันหลังไปเปิดประตู ผู้ีู่่ด้านนอกมีร่างกายสูงโปร่ง เาสวมใส่ชุดจิ้นจวงสีดำแะหน้ากากสีเงิน ท่ามกลางาืในาราตรี เายิ่งูโดดเดี่ยวแะลึกลับิ่ั
ูเฟยเยี่ยนพูดโพล่งออกา “นายก้อนน้ำแข็งเหม็น! ”
ใช่แล้ว ผู้ที่า็คือจวินจิ่วเฉินที่ปลอมกายา หลังจากที่เากลับเข้าาในเมือง เาไม่ไ้กลับไปที่จิ้งหวางฝู่แต่พุ่งตรงาที่ตระูลู
จวินจิ่วเฉินสาวเท้าเข้าไปในห้องพลันปิดประตูลง เาสำรวจข้าวของเครื่องใช้ภายในบ้านพักหลังนี้ึพบว่าถึงแม้บ้านพักหลังนี้จะเล็กแต่็ครบครัน ชั้นล่างถูกแบ่งออกเป็นสองห้องคือห้องน้ำชาัห้องหนังสือ ชั้นบนน่าจะเป็นห้องนอน
เาาที่นี่เป็นครั้งแรก ทว่า็ไร้ึ่ความเกรงใจูเหมือนว่าเาเป็นเจ้าของห้องแ่นี้ เาิน้ำใส่แก้วหนึ่งใบใหู้เฟยเยี่ยนบริเวณโต๊ะน้ำชาเพื่อส่งสัญญาณให้นางเดินไปหา
ูเฟยเยี่ยนเลิกคิ้วพิจารณาเา ภายในใจแสดงความยินดี เาะเมื่อัู่นี้ตนเอง้าอาบน้ำ โชคดีที่นางไม่ไ้ไปอาบน้ำทันทีที่กลับาถึง ไม่อย่างนั้นนางจะต้องถูกหมอนี่เอารัดเอาเปรียบอีกแน่นอน!
หญิงสาวเว้นระยะห่างเพื่อระวังตัว จากนั้นึเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงไม่สบอารมณ์ “เจ้าจำเป็นต้องากลางดึกตลอดเลยหรือ? ”
จวินจิ่วเฉินเอ่ยเตือนสติ “ข้าเคาะประตูแล้วนะ”
ในคราวีู่่ในหมิงเย่วจวีของจิ้งหวางฝู่ หญิงสาวสั่งให้เาเคาะประตู
ูเฟยเยี่ยนไม่รู้จะตอบเช่นไรึเปลี่ยนหัวข้อพูดคุย “เจ้าาหาข้าทำไมกัน? มีข่าวของปิงไห่แล้วหรือ? ”
จวินจิ่วเฉินึถามย้อนกลับไป “ผ่านาหนึ่งเดือนแล้ว เจ้าเข้าใจเนื้อหาในใบสั่งยาแผ่นนั้นหรือยัง? ”
ตลอดหนึ่งเดือนที่ผ่านาูเฟยเยี่ยนมีงานากายมีเวลาพักหายใจหายคอเมื่อครู่นี่เอง ใบสั่งยาแผ่นนั้นยังคงถูกซ่อนไว้ในแขนเสื้อของนาง
นางเริ่มต่อรองโดยไร้ึ่ความรู้สึกผิด “าเจ้าบอกข่าวของปิงไห่ให้ข้ารับรู้ล่วงหน้า บางทีข้าอาจจะสาารถครุ่นคิดออกาในตอนนี้ ไม่เช่นนั้นอาจต้องใช้เวลาอีกกว่าครึ่งเดือน”
จวินจิ่วเฉินโบกมือให้นางเข้าไปหาโดยไม่ไ้เอ่ยวาจาใดๆ
ูเฟยเยี่ยนดีอกดีใจเาะคิดว่าเานำข่าวของปิงไห่าจริงๆ นางรีบเดินเข้าไปใกล้ แต่ใครจะไปทราบว่าจวินจิ่วเฉินจะพิจารณาใบหน้าของนางพลางเอ่ยถาม “ต่อสู้าหรือ?”
ูเฟยเยี่ยนนึกไม่ถึงว่าเาจะรับรู้เรื่องราวเร็วเพียงนี้ นาง้าหลีกเลี่ยงทว่าจวินจิ่วเฉินยกมือขึ้นากดปลายคางของนางเพื่อบีบบังคับให้แหงนศีรษะขึ้นา ในขณะทีู่เฟยเยี่ยนกำลังจะปัดมือเาออก เา็เอ่ยออกาอย่างเย็นชา “อย่าขยับ”
หญิงสาวไม่ไ้เชื่อฟังากนักเาะนางยังคงดิ้นไปา จวินจิ่วเฉินตรึงปลายคางของนางเอาไว้โดยที่ฝ่ามืออีกข้างหนึ่งปลดคอเสื้อของนางออก “อย่าขยับ ข้าจะูบาดแผล”
ูเฟยเยี่ยนตกตะลึงทันทีที่คอเสื้อของตนถูกปลดออก นางหยุดการเคลื่อนไหวเาะก่อนหน้านี้เคยไ้บทเรียนาแล้ว นางไม่สาารถเอาชนะชายคนนี้ไ้ ายังคงเคลื่อนไหวต่อ ั์ยากี่ะคาดเดาไ้
จวินจิ่วเฉินปลดกระดุมคอเสื้อของูเฟยเยี่ยนเพียงแค่หนึ่งเม็ด จากนั้นึตั้งใจมองรอยขีดข่วนบนลำคอโดยมิไ้มองลงไปด้านล่าง เพียงครู่เดียวเา็เลิกแขนเสื้อของนางขึ้นาเพื่อตรวจสอบ ึ่เป็นดั่งที่เาคาดเดาเอาไว้ไม่มีผิด แขนทั้งสองข้างของูเฟยเยี่ยนมีรอยแผลเช่นกัน ถึงแม้ว่าจะไม่ากทว่า็ขัดหูขัดตาเาเหลือเกิน
ชายหนุ่มเอ่ยขึ้นอย่างไม่พอใจ “ผ่านาหนึ่งวันแล้วยังไม่ทายาอีก? ”
ช่วงเวลาีู่่ในพระราชวัง ูเฟยเยี่ยนจัดการบาดแผลบนใบหน้าเรียบร้อยแล้ว ในขณะนี้ไม่มีร่องรอยใดๆ หลงเหลืออยู่ สำหรับบาดแผลบนลำคอัแขนนั้นมีไม่าก นางึไม่ไ้สังเกตเห็นมัน
ทันทีที่เห็นท่าทางไม่พอใจของจวินจิ่วเฉิน ความตึงเครียดของูเฟยเยี่ยน็สงบลงโดยที่ตัวนางเองยังไม่รู้ตัว ในใจของนางปรากฏถึงความคุ้นเคยเล็กน้อยที่ตนเอง็ไม่สาารถเอ่ยออกาไ้ว่าคืออะไร…
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
0.00
0.00









userA???
???? ??? ? ???? ?? ??