เรื่อง ยาใจหยางอ๋อง
"เฮ้อ!!!" เสียงถอยหายใจในความืด ในตอนนี้เรือนเฮัว มีเพียงความืดและเงียบสงบ รอดพ้นเงื้อมืออ๋องบ้ากามได้อีกครั้ง ทำไมพวกยุคสมัยโบราณถึงมีเมียเยอะแยะ หว่านรักมากมาย ไม่รู้จักคำว่าผัวเดียวเมียเดียวกันบ้างหรือไง นางจะรอดพ้นไปได้อีกกี่คราวกันเชียว
ที่หอซื่อเซิ่น วันนี้มีการร่ายรำของ คณิกา อันดับ 1 นามว่า จูเยว่ฉี นางงดงามปานนางฟ้าลงมาจุติ ทั้งฝีือการรำ ดนตรีบทกลอน ไร้ที่ติ เหล่าขุนนางมากมายต่างเอาเงินมากองเพื่อจะได้นางไปเป็ุ แต่นางก็ปฏิเสธไปทุกราย มีข่าวลือว่าท่านอ๋องสามก็เป็นหนึ่งในบุคคลที่หลงไหล จูเยว่ฉี วันนี้นางแต่งกายด้วยสีแดงขับให้ผิวกายขาวนวล ตัดด้วยแกะอกสีขาว ปากแดงสีชาด ยามเยื้องย่างก้าวเิ แค่มองแว่บเดียวชายใดพบเห็นก็หลงไหลแทบเป็นแทบตาย
"ท่านอ๋อง ขอรับ คุณชายอวี้หยงกวง เชิญห้องรับรองด้านใน"
หยางชงอวี้เิตามเข้าไปพร้อมกับมู่หลง องครักษ์คู่ใจ "ไม่ต้องมากพิธี รีบรายงานข่าวมาเถอะวันนี้เปิ่นหวางเหนื่อย" หยางชงอวี้ หลังจากกลับมาจากชายแดน กลับมาพักจวนในเืองหลวง ก็ใช้หอซื่อเซิน ในการประชุมสรุปข่าวคราวด้านนอกชายแดน เนื่องจากจวนอ๋องเข้าออก ลำบากเป็นที่เพ่งเล็ง
"ด้านนอกชายแดนตอนนี้ มีกลุ่มคนเริ่มสะสมกำลัง แต่ยังไม่ทราบที่มาที่ไป และไม่แน่ชัดว่าเป็นของผู้ใด" คุณชายอวี้หยงกวง รีบรายงาน คุณชายท่านนี้เป็นสหายร่วมรบกับแม่ทัพหยางชงอวี้มานาน ตั้งแต่ยังเป็นแค่ทรงเป็นองค์ชายน้อยซะด้วยซ้ำ "ส่วนจวนราชครูยังเงียบกริบ ข่าวคราวในวังตอนนี้ยังไม่น่าเป็นห่วง ข้าน้อยให้สายจับตาดูอยู่"
หยางชงอวี้ไม่ได้สนใจการร่ายรำด้าน้าเวทีเลย ด้วยซ้ำ ราชครูหลิว ยังเงียบ? ในวังก็เงียบ? มีแต่ข่าวด้านนอกชายแดน ถึงฮ่องเต้จะให้เค้าพักงาน 3 เดือน เพื่อพักผ่อนหลังแต่งงานแต่อีกนัยหนึ่งก็รับสั่ง ให้ติดตาม พวกกบฏเื่อสามปี่ด้วย พวกมันเริ่มเคลื่อนไหวอีกครั้ง ราชครูหลิวกับลูกสาวจะเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้หรือไม่ ตอนได้รับราชองศ์การให้แต่งงาน แน่เขาไม่อยากแต่ง แต่นางทำเขาสนใจท่าทีแปลกๆ ไม่เหือนคุณหนูผู้เรียบร้อยตระกูลใหญ่แววตาดื้อรั้น จมูกเล็กเชิดเล็กน้อย จูบหอมหวาน แก้มนวลเนียนไร้เครื่องสำอาง คิดถึงเหตุการณ์เื่อช่วงหัวค่ำก็ิ้ออกมา "มีข่าวแค่นี้ใช่หรือไม่ งั้นเปิ่นหวางกลับ่ วันนี้เพลียต้องการพักผ่อน"
คุณชายอวี้หยงกวงกับมู่หลง มอง้ากันไปมา ปกติถึงรายงานเสร็จแล้ว ท่านอ๋องก็จะดื่มกิน ชมการแสดงถึงดึกค่อยกลับจวน วันนี้ทำไมรีบกลับ
"เจ้าว่าไงนะ!! ท่านอ๋องไปทานข้าวเที่ยงและ ข้าวเย็นกันพระชายา้าจืดั้?" เหลันหลัน เอาือจิกขาตัวเองแน่นผ้าไหมที่นางสวมใส่ยับยู่ยี่ หลิวอี้เฟย เจ้ามีอะไรดี ข้าเหลันหลัน แต่งเป็ุเข้ามาพร้อมมี่ฮวา ท่านอ๋องมาหาข้าแค่เดือนล่ะครั้ง ทรงโปรดมี่ฮวามากกว่าแต่ให้สิทธิ์และอำนาจข้ากับมี่ฮวาเท่าเทียมกันนางทั้งสวย อ่อนหวานพูดจาไพเราะ แต่งตัวงดงาม เล่นดนตรีเก่ง ท่านอ๋องจะโปรดนางก็ไม่แปลกอันนี้ข้าพอยอมรับได้ แต่หลิวอี้เฟย พระชายา้าจืดั้มีอะไรดี ทำไม ทำไม ข้าจะไม่ยอมเป็นรองเจ้าหลิวอี้เฟย ข้าเหลันหลันขอสาบาน
หยางชงอวี้หลังจากกลับมาถึงจวน เิตรงไปที่สวน มุ่งไปยังศาลาริมสระบัว สอดส่องสายตาหวังจะเจอเงาคนบางคนแต่ก็ไม่เจอ จึงยืนอยู่ที่ริมสระซักครู่ แล้วเิชมสวนไปเรื่อย มาถึง้าเรือนเฮัว เื่อมองเข้าไปภายในเีั คนในเรือนั้คงัแล้ว ิ้กรุ้มกริ่ม ่จะเิกลับเรือนของ
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
0.00
0.00









userA???
???? ??? ? ???? ?? ??