เรื่อง ทวงรักคนใจร้าย
หลังเ็เรื่องัตัวเ้าาไม่นานัตอนนีุ้ก็ู่ัที่้าของแไทเื่ฟังะสวดใ้บ่าวสาวไ้ตักบาตรำุญใน่เช้า
“ตาพอลัไม่ตื่นอีกหรอเราไปดูน้องใ้พ่อหน่อยสิ..ทำตัวไม่มีมารยาทเอาซะเลย”
ภูริชเห็นทีต้องหันมาบอกใ้โนแอลไปตามภคพลขณะที่ะำัสวดคราแรกคิด่ากลับมาจะเจอลูกชายคนเล็กรอต้อนัแต่ป่านนี้ก็ไม่ยักจะเห็นหัวเสียทีจึงไม่ค่อยสบอารมณ์กับลูกชายที่ทำตัวไม่รู้กาลเทศะั
“คัคุณพ่อ”
โนแอลรีบุปลีกตัวเข้าไปชั้นบนเขาเองก็มีส่วนผิดที่เมื่อคืนนอนไม่หลับจนต้องไปชวนภคพลนั่งดื่มนั่งคุยัจนเกือบเช้า
ก๊อกๆๆ
หลังาโนแอลเคาะประตูไม่นานภคพลก็เดินมาเปิดประตูเมื่อคนเป็นพี่เห็นน้องชายแต่งตัวเรียบร้อยแล้วจึงมองหน้าด้วยาตาฉงนเพราะไม่รู้่าภคพลนั้นทำไมัไม่ลงไปที่งานแต่งด้านล่างเสียที
“แต่งตัวเ็แล้วทำไมัไม่ลงไปล่ะ”
“ผมรอใ้ะสวดเ็ขี้เกียจไปนั่งนิ่งๆฟังน่าเบื่อ”
ร่างสูงในชุดสูทสีเทาเซ็ททรงผมเนี้ยบยืนส่ายหน้าด้วยท่าทีขยาดเพราะจะใ้เขาไปนั่งนิ่งๆฟังะสวดคงสร้างความอึดอัดใ้เขาไม่น้อย
“คุณพ่อหงุดหงิดกับนายใหญ่แล้วรีบลงไปตอนนี้เลย”
“รอใ้ะสวดเ็ก่อนไม่ไ้หรอคั”
“ไม่ไ้”
โนแอลรีบดันตัวน้องชายมาาห้องด้วยไม่อยากต้องมารู้เห็นขณะที่พ่อต้องมานั่งบ่นน้องชายหลังาจบงานแล้วเขาก็ต้องเป็นตัวกลางทำใ้เรื่องบาดหมางนี้จบไปอีก
“ก่าจะลงมาไ้..ทำอะไรเห็นแก่หน้าฉันบ้าง”
ภูริชเห็นลูกชายคนเล็กเข้ามานั่งเ้าี้ข้างๆไ้ก็รีบหันมาบ่นเสียงแข็งทันที
“ผมก็ลงมาแล้วไงคัคุณพ่อ”
ภคพลมองกรอกตาเล็กน้อยเมื่อถูกคนเป็นพ่อตำหนิแต่เขาก็มิวายจะเถียงใ้ไ้
“อย่าเถียงัเลยคั”
โนแอลต้องรีบปรามไม่เช่นนั้นบทสนทนาของพ่อเขาและน้องชายที่ไม่ค่อยจะดีัคงจะยาวก่านี้
“ยัยหนูไปไหนแล้วล่ะคั”
คีิเห็น่าเ้าี้ข้างๆของพราวิ้งค์ำั่างจึงถือโอกาสนี้เข้าไปนั่งข้างๆหญิงสาว
“ู่กับฟองจันทร์ค่ะน่าจะพาัไปเดินเล่นหลัง้า”
ใบหน้าหวานหันมองซ้ายมองขวาไม่เจอฟองจันทร์จึงคิด่าน่าจะพาลูกสาวเไปเดินเล่นที่หลัง้า
“คุณิ้งค์ไม่ไ้ัชุดที่ผมฝากคุณปลายไปใ้หรอคั”
คีิเอ่ยถามพราวิ้งค์ด้วยท่าทีประหม่าเล็กน้อยเพราะเขาไม่รู้่าเไม่ไ้ัชุดที่เขาฝากปลายฝนไปใ้หรือ่าเไม่อยากใส่ชุดที่เขาซื้อไปใ้ัแน่
“เอ่อ..ชุดมันค่อนข้างไม่พอดีค่ะคุณคีิขอโทษด้วยนะคะพี่ิ้งค์ไม่ไ้ใส่”
พราวิ้งค์รูู้่แล้ว่าเจะต้องเจอคำถามนี้าคีิดีที่เคิดคำตอบแบบถนอมน้ำใจอีกฝ่ายมาแล้ว
“ไม่เป็นไรหรอกคัแค่รู้่าคุณิ้งค์ัเอาไว้ก็พอแล้ว”
คีิพอจะยิ้มด้วยคราแรกคิดกังวลไป่าหญิงสาวจะไม่ชอบใจชุดที่เขาซื้อใ้เสียอีก
“จ้องอะไรเค้าขนาดนั้น”
ตอนนี้าตาของภคพลั้พราวิ้งค์และชายหนุ่มที่นั่งคุยัู่ไกลๆไม่าจนโนแอลต้องหันมาสะกิดน้องชายเพราะดูจะทำเสียมารยาทกับแขกในงานพอสมควร
“เปล่าคั..แค่อยากรู้่าสองคนนั้นใคร”
“นั่น่เี้คีิทร์เจ้าของไร่ข้างๆไร่อาแส่วนผู้หญิงเห็นอาแบอกเป็นคนทำบัญชีในไร่เื่นสนิทคุณฝัน..อยากรู้อะไรอีกหรือเปล่า”
“เอ่อ..แล้วสองคนนั้นเป็นอะไรัหรอคัดูสนิทสนมัจังเลย”
“พี่ก็ไม่รู้..แต่ที่รู้คือนายสนใจพวกเค้าเป็นิเศษ”
โนแอลเริ่มรู้สึกไ้ถึงความผิดปกติของน้องชาย
“เปล่าคั..ก็..ไม่ไ้สนใจขนาดนั้น”
ภคพลรีบส่ายหัวทำเป็นไม่สนใจเรื่องของสองคนนั้นแต่ท่าทีที่พยายามทำเป็นไม่สนใจทำใ้โนแอลดูรู้ในปราดเดียว่าน้องของเขาต้องมีประเด็นอะไรกับหนึ่งในสองคนนี้แน่นอนครั้นจะถามก็คงไม่ไ้คำตอบจึงาเฉยเอาไว้ก่อน
ทางด้านพราวิ้งค์ตอนนี้นั่งเกร็งเนื้อตัวรวมถึงใบหน้าชาวาบเมื่อคนตรงที่ำันั่งไหว้ะู่ฝั่งตรงข้ามคือชายหนุ่มที่เภาวนา่าอย่าไ้เจอเขาตั้งแต่เมื่อเช้าแต่เห็นทีคำร้องของในใจของเคงจะไม่ไ้ผลเพราะภคพลัคงส่งาตาที่เดาอารมณ์ไม่มาัเเป็นระยะ
“คุณิ้งค์เป็นอะไรหรือเปล่าคัดูหน้าซีดไปหรือ่าจะเป็นลม”
หลังาที่ะสวดเ็แล้วคีิจึงเริ่มเอ่ยทักพราวิ้งค์เพราะเห็นเมีสีหน้าไม่สู้ดีัมาครู่ใหญ่แล้ว
“เอ่อ..ฉันนอนน้อยน่ะค่ะ..”
“เดี๋ยวผมไปน้ำหวานๆมาใ้ดื่มนะคั”
“ขอบคุณนะคะ”
คีิรีบุาเ้าี้ตามู้ที่ำัทะยอยุัไปืเส้นืาหลังาที่่เี้หนุ่มุไปไ้พราวิ้งค์ก็ัเห็น่าภคพลัคงนั่งั้มาัเไม่าหญิงสาวำ้รีบุหนีาตรงนี้ไป
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
0.00
0.00









userA???
???? ??? ? ???? ?? ??