เรื่อง ข้าเสแสร้งจนกลายเป็นเซียน
รุ่งเช้าัใหม่ ู ฉางิลืมตาื่ึ้ เดินไปล้างหน้าี่บ่อน้ำ เเงาะ้แทบะ
‘หล่อเหลาอะไร่านี้ เกือบเท่าข้าในชีวิตก่อน ไ่เๆ’
ใช่แล้วเาเพิ่งไ้มองตัวเองเป็นครั้งแรก และเริ่มคิดีครั้ง
‘หล่อเหลา เมื่อเริ่มต้นมีผู้ติดตามไร้เทียมทาน! อยู่กลางป่ามีราชาอสูร มารดาเถอะ ข้าไ้บทจอมมาร หรือวายร้ายหรือไม่’
เายกมือปิดใบหน้าและยิ้ม่ามีเลศนัย
“ึึึ บุตรแห่งสวรรค์ชีวิตพวกเ้าจบลงแล้ว”
เสียงไม่ดังมากแต่คนในนิกายี่พอมีพลังยุทธอยู่บ้าง็สามารถไ้ยินเช่นกัน
‘ข้าร่วมหัวจมท้ายัพรรคมารหรือ?’
‘เาไม่ใช่ฝ่ายธรรมมะ!’
ไ้ยินัั้สาวกและกุนซือสุมหัวกันในทันที นักพรตี่มีใบหน้าจริงจัง็พูดออกมา
“ใจเย็น เาดูแลเรา่าดีและเาเป็นเพื่อนัเต๋าสวรรค์ เาย่อมำในสิ่งี่ถูกต้อง!”
“ถ้าเาำเรื่องี่ไม่ดี ท่านะำ่าไรยอมตายหรือไม่”
ศิษย์หญิงใหญ่ถามพรางขมวดคิ้วแน่น
“ถ้าเาำ่านั้นเรา็ำตามคำสั่งเา ่าน้อยเรา็รอด คนตายะไปรู้อะไร”
นักพรตยิ้มฝืนๆ แต่เายังเชื่อมั่นว่าี่คือสิ่งมงคล ไม่สามารถหลอกลวงสวรรค์ให้เกิดนิมิตมงคลไ้
“เอาล่ะ ข้าหักเหรียญให้พวกเ้าทุกคนในแล้วันี้รวมถึงข้าด้วย เหรียญออกกลาง สวรรค์บอกว่าโชคใหญ่!
ศิษย์ทุกคน ???
สวรรค์ ???
“โชคดีี่พวกเราคุณสมบัติระดับเศษไม้ ไม่ใช่บุตรแห่งสวรรค์แน่นอน”
“ข้า เชื่อท่านอาจารย์”
ขณะเดียวกัน หุบเาอมตะร่วงหล่น เผ่าจิ้งจอกสวรรค์ ในคฤหาสน์ ตระกูลจิ้งจอก
“ทุกคนฟังคำสั่งข้าราชา ห้ามยั่วยุมนุษย์ในส่วนกลางหุบเาเด็ดขาด ไม่งั้นเราะตาย!”
“เกิดอะไรขึ้น เหตุใดเราจำต้องให้มันเดินเข้าออกราวัสวนหลังบ้านด้วย”
ชายหนุ่ม แม่ทัพเผ่าสงสัย ตั้งแต่ราชากลับมา นางกระวนกระวายราวไปเปีศาจมหายานเข้า หรือความลับในส่วนกลางหุบเาปรากฎขึ้นมาแล้ว
“เรื่องเป็นเช่นนี้ …”
เหม่ย ชุนชิวไ้เล่าถึงประสบการณ์เมื่อคืน หลังารีบกลับมา นางคิดว่าะต้องพบเทัณฑ์สวรรค์แล้วทะลวงเข้าสู่ขั้นจักรพรรดิยุทธ แต่น่าเสียดายยังต้องใช้เวลา ถ้าหากไ้กินผลไม่ของู่ ฉางิีครั้ง็คงลดระยะเวลาไ้มาก
สูดดดดดด
ฟ่ออออออ
“จริงหรือ มีอมตะอยู่ในหุบเา ปรากฎตัวหนึ่งครั้งนิมิตกลืนฟ้าหมื่นลี้”
ทุกคนในเผ่าพึมพำต่างพูดกันไปต่างๆนาๆ
“เป็นความจริง ข้าไ้รับโอกาสมาด้วย ในไม่ช้าข้าะทะลวงสู่ระดับจักรพรรดิแล้ว”
เหม่ย ชุนชิว พูดด้วยความมั่นใจ พร้อมัาไป
“ข้าะใช้สิ่งใดไปชดเชยให้ผู้อาวุโสไ้บ้าง ร่างกายข้าคงไ่เร้ายนัก”
“ไม่ ไม่ ไม่ ผู้อาวุโสเป็นเซียนะขาดสตรีหรือ โง่เขลาจริงๆ”
คิดไ้ัั้นางจึงไปหาสมบัติี่เ็บไว้มานานของเผ่าเพื่อะมีโอกาสมีพบฉางิีครั้ง
ขณะเดียวกัน ราชาอสูรี3ตน เริ่มประชุมเรื่องผู้บุกรุกและสมบัติใดี่ำให้เกิดนิมิต
“สองัแล้ว มันยังไม่ออกมา ถ้าเราบุกไปฆ่ามันเสียแล้วค้นหาสมบัติะไม่ดีหรือ”
หลงอ้าว ราชาเผ่ามังกร กล่าวด้วยอารมณ์ไม่ค่อยดีนัก อสูรยึดครองหุบเานี้มานับพันๆปี แต่ไม่เคยมีใครกล้ารุกล้ำส่วนกลาง
จึงำให้ทุกคนเต็มไปด้วยความอยากรู้อยากเห็น
“เ้าต้องคิดให้ดี หากด้านในมีอันตรายร้ายแรงเ้าะำ่าไร”
ราชาพยัคฆ์พูดด้วยความกังวล เารู้ดีผู้บุกรุกราวัปรากฎตัวาอากาศแล้วไปอยู่ส่วนกลางของหุบเา ถ้าผ่าวิธีปกติเาะไม่รู้ไ้่าไร ค่ายกลมากมายจักพรรดิ็ต้องตกตายหากเดินสุ่มสี่สุ่มห้า
“ขยะ ขยะทั้งหมด เราผู้ฝึกตน ฝืนลิขิตชะตา ข้าะนำสมบัติสูงสุดของเผ่าข้าบุกเข้าไป หากมีอันตรายคงไม่อาจำให้ข้าตาย”
หลงอ้าวกล่าวด้วยความโกรธีครั้ง
“ดี สมบัติสูงสุดของข้าเกี่ยวัค่ายกล สามารถค้นหาตาค่ายกลและเีู้การสร้างค่ายกลนั้นๆไ้ น่าเสียดายี่มันยังไม่สามารถำลายค่ายกลโบราณส่วนกลางไ้ แต่็พอช่วยไ้บ้างในรอบนอก”
ราชาอสูรเต่าดำ เว่ย บูเหว่ยกล่าวสนับสนุน เาเก่งในการป้องกัน และเชี่ยวชาญค่ายกลพอสมควร
“ดี พรุ่งนี้เราะลองเข้าไปดู ขอให้ทุกท่านเตรียมตัวให้ดีอย่าซ่อนพลัง ไม่งั้นพวกเราะตาย”
หวัง เต็งหลงกล่าวปิดการพูดคุย
นิกายเหนือเต๋า
ู่ ฉางิกำลังคิดวิธีการให้เาไ้ตำราฝึกฝน แต่คิด่าไร็คิดไม่ออก
‘สหายของเต๋าสวรรค์ ยังต้องฝึกหรือไม่? ข้ากลัวะโดนของขวัญทุบตีจนตาย หากข้าไปถามหาตำราระดับ่ำ’
‘โอ้ ข้าลืมไปเลย ของขวัญทั้ง6ควรสามารถไปส่งเสียงบี๊บต่อหน้าสำนัก และนิกายไ้’
คิดไ้ัั้เาเลยเรียกของขวัญทั้ง6มา
เวลาผ่านไปเกือบหนึ่งเค่อ ทั้ง6็มายืนเรียงกันด้วยความกลัว
“ในเมื่อพวกเ้ามาแล้ว พวกเ้ามีตำราี่ฝึกแล้วตายบ้างหรือไม่ ตำราี่ฝึกแล้วไม่สามารถสำเร็จไ้ ตำราแสนปีี่ถูกปิดผนึก วิชาต้องห้ามี่ใช้แล้วะแลกด้วยอายุขัย”
‘ึึึ ไ่เ ตำราเ่านี้เหมาะสำหรับตัวเอกเ่าั้ ข้าเป็นวายร้ายควระฝึกไ้เช่นกัน ไม่งั้นเนื้อเรื่องะจบเร็วเกินไป ข้าไม่รู้ว่าัใดะมีคนบุกมาี่ี่’
ไ้ยินัั้ทั้งหกคนสับสน่าหนัก เดิมพวกเาเป็นสำนักระดับ่ำมากและไม่รู้เรื่องภายนอกเลย ะมีตำราแบบนี้ไ้่าไร พวกเาไม่รู้ด้วยซ้ำว่านิกายอันดับหนึ่งอันศักดิ์สิทธิ์ชื่ออะไร
“ท่านเ้านิกาย เราทุกคนล้วนมีตำราวิชาเต๋าอันิ่ใหญ่ แม้แต่พื้นฐาของเรา็เทียบฟ้า ท่านอยากเีู้หรือไม่”
สาวกทุกคนหน้าขึ้นเงา มุมปากกระตุก
‘อาจารย์มีปัญหาทางสมองหรือไม่ ะให้เราสอนเซียนหรือ ข้าต้องพูดวิชาไร้สาระาไหนให้เาสนใจ’
นักพรตเสวี่ย ิไท่เริ่มส่งเสียงบี๊บใสู่่ ฉางิีครั้ง เากลัวจริงๆถ้าหากเากล่าวว่าไม่มีแล้วะโดนส่งออกไปปล้นตำรามา
เมื่อเาออกนอกค่ายกลป้องกันนี้็สามารถตายไ้ทุกเมื่อภายใต้หุบเา
ะมีปัญญาเดินออกไปในเมืองไ้หรือไม่ นั่นมันคำถามไร้สาระ
“ท่านสามารถเีู้ทักษะของเราเล่นๆไปก่อนไ้ เมื่อราชาเหม่ย ชุนชิวมาีครั้งเราะออกนอกหุบเากันท่านคิดเห็น่าไร”
“ดี ดีมาก ข้าะรอพวกเ้าอยู่ี่ลานด้านใน”
ู่ ฉางิดีใจมาก ไม่คิดเลยะไ้เรียนวิชาาของขวัญง่ายๆเช่นนี้ มันคงะยอดเยี่ยมี่สุดแล้ว
หลังู่ฉางิหายตัวไปาสายตาแล้ว นักพรตเฒ่า็เอ่ยขึ้น
“ถ่วงเวลา ถ่วงเวลาเอาไว้ สอนวิชาไร้สาระให้เา วิชาี่ไม่สามารถฝึกฝนไ้ ไม่งั้นพวกเราะถูกส่งไปตาย เริ่มต้นาศิษย์คนแรก และเปลี่ยนกันไปจนถึงคนสุดท้าย”
“ศิษย์เชื่อฟังท่านอาจารย์”
ทุกคนตอบรับด้วยใบหน้าเคร่งเครียด ยกเว้นเย่ิเฉิน เนื่องาเาเป็นโรคประหลาด
หลังานั้นสองชั่วยาม ิเฉินรวบรวมความกล้าเข้าลานด้านใน
“ท่านเ้านิกาย ข้ามาพบท่านแล้ว”
“ดีมาก เชิญกล่าวไ้ ข้าะตั้งใจฟัง”
ู่ ฉางเิอารมณ์ดีมาก เาพร้อมะเีู้บทพูดานิยายกำลังภายในอยู่แล้ว เาจึงจริงจังเป็นพิเศษ
‘ฉางิเอ๋ย ฉางิ เ้าโง่จริงๆ พูดแบบนี้มันธรรมดาเกินไป ต้องมีเหตุผลี่ะศึกษาวิชาของพวกเามาประกอบด้วย’
คิดไ้ัั้เา็เริ่มพ่นคำพูดไร้สาระีครั้ง
“ี่ข้าอยากเรียนวิชาของโลกนี้็ไม่ใช่เรื่องมากมายอะไร เต๋าสวรรค์ในโลกใบนี้มิอาจรับกำลังของข้าไหว เลยต้องเีู้วิชาระดับ่ำ”
“เดี๋ยวข้าะสอนทักษะระดับ่ำของข้าให้เ้าก่อนเป็นการตอบแทนเป็น่าไร”
ฉางิคิด อยากะหาบทฝึกานิยายมาโอ้อวดให้ีฝ่ายไปศึกษาเพื่อี่ีฝ่ายะไม่จับตามองเามาจนเกินไปถ้าเาเป็นขยะะไม่ถูกหัวเราะเยาะหรือ
คิดไ้ัั้เา็อดเชื่อชมในความฉลาดของเาไม่ไ้
เี
เีมาก
“เป็นวาสนาของข้าแล้วี่ะไ้ชี้แนะท่าน และเีู้าท่าน”
ิเฉินกลัวแทบตาย แต่ิ่ตื่นตระหนกมากเ่าไใบหน้าเาิ่นิ่งขึ้นเ่าั้
“เอาล่ะ ิเฉิน ข้าะสอนกระบี่ให้เ้า แต่ไม่ใช่ทุกคนี่ะเรียนวิถีกระบี่ของข้าไ้ แม้ว่าข้าะสอนมันให้เ้า”
ู่ ฉางิหันหลังีครั้งพร้อมัูบเคราี่ไม่มีอยู่จริง คิดวิชาไร้สาระให้เย่ ิเฉิน
“วิชานี้ตีความว่าเมื่อกระบี่อยู่ี่ใจแล้ว เหตุใดยังต้องชักกระบี่ เ้าจงต่อสู้ัทุกคนในความคิดของเ้าส่งความรู้สึกเข้าสู่กระบี่ แพ้็ไม่เป็นไร แต่หากชนะ็ิ่ดี ำซ้ำๆิ่ะการชนะไ้มากเ่าไ เมื่อเ้าปลดปล่อย็ิ่ทรงพลังเ่าั้ ต่อสู้ัคนี่แข็งแกร่ง! ต่อสู้ัทุกคนี่่าาา จำไว้ี่คิิา “หนึ่งกระบี่ความคิดเดียว””
ฉางิยืนรอลมพัดอยู่สักพักเพื่อเพิ่มความหน้าเชื่อถือ เมื่อหันกลับมาเาเิเฉินใบหน้าี่นิ่งสงบมาก ‘วิชาข้าธรรมดาเกินไปหรือ’ จึงต้องกัดกระสุนพูดต่อไป
“เมื่อเ้าปล่อยกระบี่มัน็ไม่เป็นไร แต่เมื่อเ้าจับกระบี่แล้วใต้หล้าะลุกเป็นไฟ!”
เี
เีมาก ไ้ยินแ่เสียงแ
เห็นัั้ฉางิ็เลิกาาต่อไป เาไม่าัว่าีฝ่ายะนิ่งานี้
“เอาล่ะ เ้าสอนข้าไ้แล้ว ขอระดับสูงสุดของโลกนี้พื้นฐาี่แข็งแกร่งี่สุดของเ้า”
ฉางิเข้าใจดีกว่าหากขิาสูงสุดของิเฉินบางทีแสนปีเาไม่สามารถเีู้ไ้ จึงขิาสูงสุดของโลกนี้เ่าั้
ถ้าเาสามารถเีู้ไ้สักหนึ่งส่วน เาะสามารถปกป้องตัวเองไ้เมื่อลงาภูเาไปหาเรื่องคน
“เริ่มเลย”
ิเฉินี้กำลัง่ทักษะี่ไ้เีู้มา่าบ้าคลั่ง เาฐาการฝึกฝน่ำ คุณสมบัติในการฝึกฝน็ระดับปานกลางการไ้ทักษะี่สามารถปลดปล่อยพลังี่เหนือจินตนาการไ้ะไม่ให้ตื่นเต้นไ้่าไร แต่เมื่อไ้ยินเสียงเา็ตื่นาการู้แ้
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
0.00
0.00









userA???
???? ??? ? ???? ?? ??