เรื่อง ข้าเสแสร้งจนกลายเป็นเซียน
เห็นานี้แ้ลู่ าชิงหน้ามืดมุมปากกระตุกด้วยความโกรธ แะออกคำสั่งอย่างรวดเร็ว
“เรียกุออกมา”
เวลาผ่านไปราว1เค่อ สองฝ่ายจ้องหน้ากันคละคลุ้งด้วยกลิ่นดินปืน
หวังเสิ่นรู้สึกถึงอันตรายอย่างรุนแรงจากฝ่ายตรงข้าม จากรูปลักษณ์อีกฝ่ายแ้ แน่นอน 4มีกลิ่นอายอสูรบริสุทธิ์มาก
แค่คิดด้วยเท้าเขาก็สามารถบอกได้เลยว่านั่นคือ 4ราชาปีศาจ
ส่วนบุคคลี่เืนั้นคาดว่าคือมนุษย์ตบะการบ่มเพาะค่อนข้างต่ำ แต่น่าพิศวงู่ไ่น้อยี่จะมีฐานการบ่มเพาะต่ำมาู่ี่นี่
ส่วนชุดดำนั้น ใช่ มันคือมนุษย์ี่มีอารมณ์ไ่ธรรมดาแะหน้าตาหล่อเหลาเกินไป
ผู้พิทักษ์เทียนเีุปรากฎตัวออกมาเพื่อเตรียมปกป้องรุ่นเยาว์ในี่สุด ตบะสูงสุดเาคือขั้นราชา
จะให้ต่อกรั4ราชา ก็กล่าวได้ว่าเป็นเรื่องไร้สาระสิ้นดี
ขณะนั้นเพื่อยุติความเงียบนี้ มู่ ชิงืก้าวออกไปด้านหน้าแ้กล่าว
“กล้าถามท่านผู้อาวุโสเป็นใ”
ด้วยความมั่นใจเธอเตรียมพร้อมทุกอย่างมาเรียบร้อยแ้ ทั้งยันต์หลบหนี แะผู้พิทักษ์ระดับราชา เกรงว่าจะไ่มีใหยุดเธอให้หนีไปได้
“กุนซือข้าถาม พวกนี้มีระดับเท่าไร ข้าสามารถเขาชนะได้หรือไ่”
ลู่ าชิงซุบซิบักุนซือเขาสักเล็กน้อย ไ่ใช่กว่าเขากลัว แต่หากเขาสู้ได้ เกมก็อาจจะเปลี่ยนเล็กน้อย
“กลับไปี่ท่านเจ้าิา หากเทียบัท่านแ้ก็ืว่าเป็นมดปลวก ส่วนพวกชายชราก็ืว่าเป็นมดตัวใหญ่เล็กน้อย เาเทียบได้ัระดับฝึกฉี”
นักพรตเสวี่ย ชิงไท่กล่าวอย่างเปรียบเทียบ นั่นคือกรณีี่เปรียบเทียบัลู่ าเชิง แต่ในความเป็นจริงเนื่องจากเขาอ่อนแอกว่า เลยไ่สามารถมองเห็นการบ่มเพาะเทียนเีพวกนี้
ลู่ าเชิงได้ยินดังนั้นก็ยกยิ้มขึ้นัี
‘ตบะต่ำต้อยกล้ามาวิ่งเล่นหน้าบ้านข้าหรือ จะขโมยทรัพยากรข้า เป็นไปไ่ได้!’
“ชิงเฟิง ก่อตัวค่ายกลกักขังล้อมรอบุเดี๋ยวนี้ แม้แต่ิญญาก็ต้องกักขังไว้ี่นี่”
ชิงเฟิงได้ยินดังนั้นจึงยกแก้วตรัสรู้เขาขึ้นมา ไ่สิ นี่อาจเรียกได้ว่าเลียนแ ไ้ตรัสรู้ี่าชิงแกะขึ้นมา
ขณะนี้ค่ายกลโบราณปรากฎขึ้นราวตัดขาดจากมิติภายนอกล้อมรอบทั้งสองฝ่าย
ฝั่งเทียนเีมุมปากกระตุก
‘หยาบคาย ุ่้าหยาบคายเกินไป’
เนื่องจากเาเป็นสำคัญู่บ้างภายนอก ไ่เคยรับการปฏิบัติเช่นนี้มาก่อน ก็รู้สึกโกรธเป็นธรรมดา
“ผู้อาวุโสต้องต่อสู้จร…”
ลู่ าชิงไ่ปล่อยโาให้ใกล่าวะไทั้งนั้น ี่สำคัญี่แ่นี้คือี่มั่นสุดท้ายเขา
เื่จนตรอกแุ้ล้วนไร้ความปราณีอย่างแท้จริง
“ฉุบ!”
หวังเสิ่นไ่ทันกล่าวจบลู่ าชิงปลดปล่อยกระบี่ตัดหัวหวังเสิ่นทิ้งในทันใด
เืกระฉูดนองทั่วพื้นดิน ุมองไ่เห็นการเคลื่อนไหวเขาด้วยซ้ำ ฝั่งเทียนเีหน้าซีดเผือด ผู้พิทักษ์ปลดปล่อยออร่าโจมตีัี
“สี่ผู้พิทักษ์ฆ่าแก่พวกนั้นเสีย ข้าจะสอนการฆ่าให้ัพวกเจ้า”
หลังจากลู่ าชิงกล่าวจบ เทียนเีฝั่งตรงข้ามน่าซีดเผือด เต็มไปด้วยความโกรธ
เทียนเีปลดปล่อยอาวุธหลากหลายออกมาแะพร้อมต่อสู้อย่างิ้ั
“ใช้พวกข้าเป็นเครื่องมือสอนงั้นหรือ โอหัง!”
“ตาย!”
เทียนเีุกระโจนเ้าโจมตีลู่าชิงัี
ในขณะนี้าชิงืนิ่งู่ตรงนั้น ืกระบี่ไ้ไว้ี่ืา หนึ่งหนึ่งกระบี่ จนเืเพียงสุดท้าย
เืกระเซ็นู่ทั่วไป ปากระบี่ย้อมไปด้วยีแฉานด้วยเหลวเหนียวไิ
ภาพ้าทำให้ิ้ัจริงๆแะเดียวี่เืในุ่ก็คือญิาี่ใบหน้าเปื้ไปด้วยเืสหายหลาย
ใช่มันคือ มู่ ชิงื าทรุดเข่าลงบนพื้นน้ำตานองหน้า ิ้ั ัความแข็งแกร่งเช่นนี้ ไ่สามารถต่อต้าน
ขณะนี้ทางด้านผู้พิทักษ์ก็ตกตายกันไปหมด แม้แต่ผู้พิทักษ์ระดับราชา
1ราชา จะสู้4ราชาได้อย่างไร ยิ่งระดับสูงเท่าไร ความห่างชั้นนั้นยิ่งเพิ่มมากขึ้นเท่านั้น
“อนิจจา ชีวิตเกิดยาก แต่เวลาตายช่างง่ายดาย”
ลู่ าชิงมองมู่ ชิงืด้วยสายตาเ็า เขาก้าวเ้าไปหา้าๆ พร้อมี่จะตวัดกระบี่แง่ายๆ้าไล่แั
“ได้โปรดละเว้น ผู้น้อยคือนักบุญจากิาดาบ์อันศักดิ์สิทธิ์ ผู้ปกครองชิงโจว ข้าจะให้ทุกอย่างี่ท่านต้องการ”
มู่ ชิงืกล่าวด้วยน้ำตาอาบหน้า ภาพศพแะเืไหลนองราวู่ในปรภพ สามารถคาดเดาได้เลยว่าุี่เ้ามาในสถานี่แ่นี้ ล้มลงหมดุแ้
“ิาดาบ์หรือ ัข้าไ่รู้จัก ให้เาหล่อรูปลักษณ์ข้า าไ้แทนุุเาได้หรือไ่?”
ลู่ าชิงกล่าว เขากำลังจะประกาศตัวให้ทั่วโลกได้รู้จักชื่อเขา แะเขาเคยได้อ่านมาบ้างในนิยายว่า บุญสามารถใช้ในการฝึกตนได้ เลยอยากให้หลายบูชาเขา
‘ด้วยกำลังี่เบ็ดเสร็จจะมัวทำเรื่องไร้สาระเช่นด้วยชีวิต ผดุงคุณธรรมไปเพื่อะไ?’
‘ไร้สาระสิ้นดี นี่คือโลกฝึกตน พลังคือคำตอบ!’
“ผู้น้อยจะลองดู ผู้อาวุโสโปรดละเว้น”
มู่ ชิงืกล่าวอย่างิ้ั ารู้ดีว่าิาาไ่สามารถทำได้ หากากลับไปบอกให้เปลี่ยนุุนั่นไ่ใช่ปัญหาสมองหรือ แต่อย่างน้อย าสามารถมีชีวิตู่ต่อเพื่อคิดหาทางอื่นให้ตัวเอง
“ดี วันนี้ข้าจะเดินทางลงจากภูเขา เื่ถึงวันี่ข้าไปืู่หน้าสำนักเจ้าแ้ไ่เรียบร้อย ก็อย่ากล่าวว่าข้าโหดเหี้ยม”
ลู่าชิงพูดจบเขาก็ดำเนินการสอนในิาัการฆ่าต่อ
“หลงอ้าวเผาร่างุี่ตายไ่ให้เืซากใดๆทิ้งไว้ หดตัวค่ายกลกักขังให้แคบี่สุด”
กล่าวจบเขารอให้ศพหายไปเืแต่กองขี้เถ้า แะเขาก็ปลดปล่อยเจตจำนงกระบี่ออกมากวาดทั่วทั้งค่ายกลเื่ค่ายกลมีขนาดเล็กลงแ้ เจตจำนงกระบี่ยังคงถูกเพิ่มอย่างต่อเนื่อง ทำให้ค่ายกลระเบิด เจตจำนงกระบี่พร่างพรูออกมา
“บูม!”
ไ่เืแม้แต่ซากศพ ิญญาแหลกสลายไ่สามารถตายได้อีก บริเวณโดยรอบเต็มไปด้วยเจตจำนงกระบี่ หากเขาสามารถใช้พลังในการปลดปล่อยทักษะระเบิดได้ เขาจะระเบิดพื้นี่หน้าทางเ้าทิ้งด้วยซ้ำ
เยื่องจากอ่านนิยายมามากมาย เขาจึงคาดเดามากมาย บางครั้งอาจมีตัวเอกมาเกิดใหม่ในร่าง ิญญาบรรพกาลไปจุติใหม่ จะสร้างตัวเอกมาแก้แค้นเขาในไ่ช้า
ใช่ เขาคิดแะคาดเดาไปเอง
“นี่แหละคือการฆ่าี่แท้จริง จำเอาไว้หากใบุกรุกเ้ามาในพื้นี่เรา ฆ่ามันให้ได้แนี้”
“โอ้ อย่าลืมลบร่องรอยความผันผวนในอากาศเพื่อความแนบเนียน”
เงียบ
เงียบจนได้ยินเสียงเข็มตก
มู่ ชิงืิ้ัมากถึงมากี่สุด
‘ข้าไ่คิดว่าจะเจอี่แข็งแกร่งแะระวังตัวมากขนาดนี้ นี่มันบ้าะไกัน’
ลู่ าชิงััไปสบตาัุจากนั้นเขาใ้เหมย ชิงิเก็บิญญามู่ ชิงืไว้ เกรงว่าาอาจทรยศในภายหลัง
“ผู้น้อยกล้าถามผู้อาวุโสท่านมีนามเต๋าว่าะไ”
มู่ ชิงืกล่าวถามอีกครั้ง เนื่องจากุตกตายกันไปหมด ความเย่อหยิ่งี่เคยมีกลายเป็นขี้เถ้า ชีวิตคือวิถีผู้ชนะ
“เจ้าแ่หุบเขาอมตะร่วงหล่น ิาเหนือเต๋าอันศักดิ์สิทธิ์ ลู่ เทียนตี้”
สูดดดด
ฟ่ออออ
‘จักรพรรดิ์ลู่ ครอบงำแค่ไหน’
‘มีใพูดได้ขนาดนี้บ้าง ให้พื้นี่ข้าบ้างได้ไหม’
‘ท่านคิดว่าพวกเราไ่ใช่มนุษย์จริงๆใช่ไหม’
‘ท่านอย่ารุนแรง รังแกผู้เยาว์ โอเค?’
ุบ่นอย่างบ้าคลั่งในใจ ใช่แ้ ไ่ใชุ่อยากรับใช้ลู่ าชิง แต่หากุไ่กล้าขัดใจเขา เดียวหนีได้แต่บ้านเาหนีไ่ได้ บางก็ไ่มีกำลังพอ
เาชื่นชมี่ลู่ าชิงี่แข็งแกร่งแะสามารถทำะไี่ยิ่งใหญ่ได้ สำหรับโลกฝึกตนแ้การฆ่าเป็นเรื่องปกติ
เื่แข็งแกร่งคุณมีสิทธิี่จะผายลมได้ทุกี่
“เดินทางออกพร้อมัข้าเถอะแ้แยกย้ายกันหลังจากออกจากหุบเขา”
าชิงััไปหาพวกี่เื แต่กล่าวอย่างจริงจัง
“อย่าให้ใมาเหยียบหน้าบ้านเราอีก ฆ่ามันตั้งแต่เนิ่นๆ แะดูแลตัวเองด้วย”
ุได้ยินดังนั้นก็เงียบสนิทแะคาราวะให้ัลู่ าชิง จนเขาหายไปสุดสายตา
“ช่างโหดเหี้ยมะไเช่นนี้ ข้าเกรงว่าชิงโจวจะลุกเป็นไฟหรือหนักกว่านั้นคงจะมีการเปลี่ยนผู้ปกครอง”
ขณะเดียวกันทางด้านลู่าชิง เขาเดินนำุตรงไปเรื่อยๆ ผู้ี่เดินตามหลังก็อดไ่ได้ี่จะตะลึง ลู่าชิงเดินชนค่ายกลราวหลีกทางให้เขาไปเรื่อยๆตลอดทาง
เขาสามารถเก็บสมบัติธรรมชาติได้มากมายแ้ฝากไว้ี่ชิงเฉิน ราวเดินในสวน
ใช่แ้ เวลาผ่านไปนานแต่ด้วยความเร็วผู้ฝึกตน บางครั้งก็เดิน บางครั้งลู่าชิงก็นั่งบนหัวมังกร
หนึ่งวันเต็ม ในการเดินทางในี่สุดเาก็มาปรากฎี่ตีนหุบเขา
“ิาดาบ์อันศักดิ์สิทธิ์ ข้าจะจำเอาไว้ ไปเถอะ อย่าให้ข้าผิดหวัง”
ลู่าชิงกล่าวั มู่ ชิงืด้วยเสียงี่เรียบง่ายแต่กลับเต็มไปด้วยอำนาจอันล้นเื กล่าวจบ บุรุษทั้งสี่ก็แยกตัวเดินทางเรื่อยๆ
มู่ ชิงืตอนนี้เธอเกือบจะแน่ใจแ้ ว่า หายนะ ีุุ่กล่าวคือสิ่งใด
“อาจจะเป็นเขา ผู้จุดไฟทั่วทั้งทวีป ผู้จะตกตายนับไ่ถ้วน ข้าจะเลือกลี้ภัยฝ่ายใดคงต้องคิดให้รอบคอบเสียแ้”
หลังจาก่าหัว าก็รีบุ่้าไปยังิา
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
0.00
0.00









userA???
???? ??? ? ???? ?? ??