เรื่อง ทะลุมิติ ย้อนเวลาไปแต่งงานกับนายหน้าโหด สุดซื่อ
หลังจากั้พูดคุยัจนะัใกล้ัขอบฟ้า นางก็เตรียมจะลุกเดินกัไปที่ครัว เพื่อตัดตินหอมใส่ลงโจ๊ก
“ลี่จิ่น พวกเราเข้าไปข้างในัเถอะค่ะ เริ่มเย็นลงแล้วด้วย” นางดันเบาๆที่แขนที่โอบนางไว้ ก่อนจะลุกขึ้น
“หิมะร่วงแล้ว” นางได้ยินเสียงของชายหนุ่ม จึงมองตามสายตาของเขา
“จริงด้วยค่ะ หิมะแรก ว้าว สวยมากเลย อธิษฐานขอพรสิคะ ฉันเคยได้ยินว่าจะว่าขอพรกับหิมะแรกจะสมหวังะคะ” หญิงสาวพูดอย่างตื่นเต้น เพราะว่าส่วนที่นางเคยอยู่หิมะจะตกน้อยมากหรือแถบไม่ตกเลย
ชายหนุ่มมองหญิงสาวที่ตอนนี้ตาลุกวาว ฉายแววความสดใส ราวกับเด็กที่เพิ่งเคยเห็นหิมะ เขาคิดว่านี่คงืความเชื่อในหมู่บ้านของนาง
“เป็นแบบนั้นได้ก็ดีเลยะครับ” เขาพูดแต่สายตายังคงมองหญิงสาวที่กำลังขอพรในใจ พอเห็นนางทำแบบนั้นเขาก็อดี่ะอธิษฐานในใจของตอนเองไม่ได้
“พี่เขย!! พี่เจียว!!” เสียงของเล็กตัวน้อยที่อยู่ในกลัวตะโกนออกมาเสียงดัง ทำเอาั้ตกใจและรีบเดินไปหา เพราะปกติหาไม่ีเรื่อง้ชายของนางจะไม่เรียกนางเช่นนี้
พอถึงครัวนางก็เดินเข้าไปหาอาโยว”เกิดอะไรขึ้น!?” นางพรางมองไปทางหม้อโจ๊กที่ปกติดี ถ่านในเตาแทบในเป็นขี้เถ้าทั้งหมด
“เหมือนีอยู่หน้าบ้าน ได้ยินเสียง แต่ผมไม่กล้าไปเอง” เด็กตัวเล็กพูดแบบนั้นนางก็เข้าใจในทันที
“อ่อ ได้ เดี๋ยวพี่ไปเองอาโยวเฝ้าเตาไว้ะ” พอพูดจบนางก็เดินไปทางหน้าบ้านโดยีสาีของนางเดินตามมาเงียบๆ
“หรือว่าพี่ใหญ่ไม่อยู่ัะ” เสียงพึมพำดังออกมาจากทางหน้าประตู
ลี่จิ่นเดินเร็วๆมาอยู่ข้างหน้านาง ก่อนจะเปิดประตูออก ำใ้เห็นด้านนอก หญิงสาวที่ยืนข้างๆเขามองชายตรงหน้าั้อย่างตกใจ พวกเขาหน้าตาเหมือนัมาก ราวกับฝาแฝด หรือว่าจะเป็น้ชายของเขาัะ เพราะดูจากท่าทางของั้ออกจะดูขี้เล่นกว่าสาีนางมาก
“มาได้ไงเนี่ย หลี่เฉียง” ลี่จิ่นเปล่งเสียงออกมาำใ้อาเจียวที่อยู่ข้างๆ รู้ว่าสาีของนางดีใจปนประหลาดใจ
“พี่ใหญ่ ผมบอกแล้วว่าให้เรียกอาหลี่ไง” ชายหนุ่มในร่างสูงพูดพรางผายมือไปทางชายหนุ่มที่มาด้วยัแต่ตัวเล็กว่าเขานิดหน่อย แต่ก็ยังสูงกว่านางอยู่ดี “ผมพาลู่เสียนมาเจอพี่ด้วย ้ชายที่ผมเคยบอก”
“ยินดีที่ได้พบครับ พี่ใหญ่” ลู่เสียนทักทาย สาีของนางก็พยักหน้าเบาๆ
“้หญิงนี้ืใครเพี่ใหญ่” หลี่เฉียงที่เพิ่งสังเกตเห็นเด็กสาว ก็ถามขึ้น
“นี่อาเจียว เป็นภรรยาของฉันเอง” พอลี่จิ่นแะนำนาง ก็ทำเอาหนุ่มั้ทำหน้าตกใจก็จะขอโทษพี่สะใภ้ยกใหญ่พรางอวยพรให้ทั้งคู่ ก่อนจะเอ่ยเสียดายที่ไม่ได้มางานแต่ง
อาเจียวไม่รู้ว่าหยุดสถานการณ์นั้นอย่างไร ก็เอ่ยเชิญทุกไปพูดคุยัในบ้าน พอพบเข้ากับอาโยวพวกเขาก็ตกใจก่อนจะมองไปทางลี่จิ่นอีกครั้ง ทำเอาลี่จิ่นที่อ่านสายตาพวกเขาั้ออกรีบพูดขัดขึ้น “นั่นอาโยว ้สาวของภรรยาฉัน”
ั้หนุ่มทำหน้าผิดหวังก่อนจะพูดกึ่งแซวกึ่งเสียดาย “นึกว่าได้หลานชายเสียแล้ว”
ทำเอาซูเจียวและลี่จิ่นหน้าร้อน จนขึ้นสีอ่อนๆ ก่อนนางจะขอตัวเข้าไปที่ครัวเพื่อเตรียมอาหรเพิ่มอาหาร อาโยวที่รู้ความก็เดินไปช่วยนางเอาน้ำไปให้แขก
ลี่จิ่นของนางที่ปกติจะเงียบขรึม แต่พออยู่พูดคุยักับพวกเขาก็ดูร่าเริงขึ้นมาก ทำเอานางคิดทำอาหารเย็นให้พวกเขาทาน นางดูไปที่โจ๊กที่ต้มเรียบร้อยแล้วก็เห็นว่าข้าวน่าจะพอ จึงทำเพียงกับข้าวเป็นผัดผักจากผักที่สาีเก็บมา กับผัดปลาแบบเผ็ดให้พวกเขาอีกจาน ก่อนจะเอายอดผักที่สาีเด็ดที่นางคัดไว้มาชุบแป้งและไข่ก่อนทอดกรอบ กลิ่นทำอาหารำใ้ทั้งสามหนุ่มที่กำลังคุยัอย่างออกรส น้ำลายแทบจะหยด อีกทั้งอาโยวที่บอกว่าอิ่มจากแพนเค้กก็ยังมายืนรออาหารเย็นมื้อนี้
.
.
เพียงไม่นานหลังเตรียมอาหารเย็นเรียบร้อย ทั้งหมดก็เริ่มทานเข้าั ชายหนุ่มมาใหม่ั้ประหลาดใจกับอาหารตรงหน้า ที่ีปลา และีผักที่ใช้น้ำมันในทอด
“โห พี่ใหญ่อาหารไม่เยอะไปเพี่” หลี่เฉียงพูดขึ้นความจริงแล้ว แม้ว่าผักจะหาง่ายแต่น้ำมันและเครื่องปรุงรสค่อนข้างแพง ที่บ้านของเขาถึงจะพอีเงินใช้จ่ายไม่ติดขัด แต่ก็ไม่ถึงกับทอดผักด้วยน้ำมัน ทำเพียงคุกผักกับน้ำมันเพียงเล็กน้อย ลู่เสียนที่พูดน้อยกว่าก็พยักหน้ารัวๆเห็นด้วยกับคำพูดของพี่ชาย
ลี่จิ่นมองไปทางภรรยา เชิงให้นางตอบแทนเขา “ไม่มากหรอก ้ชายของสาีมาทั้งที น่าจะเดินทางมาไกลด้วยต้องกินดีๆหน่อย” ที่นางเรียกเขาว่าสาีทำเอาชายหนุ่มหน้าร้อนผ่าว แต่ก็ติดที่นางคิดว่าพวกเขาเป็น้ของเขา ทั้งที่หลี่เฉียงเป็นสหายร่วมรบต่างหาก แม้จะเข้ามาในค่ายช้ากว่าเขา3ปี
ลี่จิ่นจึงทำท่าทางอยากจะพูกับนางทำเอานางทำหน้างงใส่ เขาจึงพูดออกไปไม่ดังไม่เบา “หลี่เฉียงเป็นสหายร่วมรบไม่ใช่้ชาย”
คำพูดของเขาทำเอาหญิงสาวตกใจมาก มองไปทางสองหนุ่มสักับสาีของตน หน้าพิมพ์เดียวัแบบนี้ยังไม่ใช่พี่้ แล้วแบบไหนจะเรียกพี่้
“พี่ใหญ่ ความจริงแล้วเรื่องนี้แหละพี่ผมจะมาบอก” หลี่เฉียงมองไปทางสาีของนาง พร้อมกับใบหน้ากระอักกระอ่วนสักพัก
ซูเจียวที่เห็นดังนั้นจึงเปลี่ยนเรื่อง ชวนทั้งหมดทานข้าวตรงหน้าก่อน แล้วค่อยคุยั เพราะอาหารจะเย็นชืดหมด อาโยวที่รอจังหวะนี้มานานก็ยิ้มอย่างปิดไม่ได้ เริ่มทานโจ๊กของพี่สาวของตนอย่างไม่รอช้า พรางชมว่าอาหารของพี่สาวของเขาอร่อยที่สุด ชายหนุ่มทั้งสามก็พูดเห็นด้วยกับอาโยว ก่อนจะเอ่ยชมบ้าง ทำเอาซูเจียวอดจะเขินไม่ได้
ั้หนุ่มที่เป็นแขกของบ้านมองอาเจียวอย่างชื่นชม พรางคิดว่า ‘พี่สะใภ้ช่างดี ทั้งเรื่องอาหาร กริยาท่าทาง ทั้งคู่ช่างเหมาะสมัจริงๆ’ โดยที่ไม่รู้เลยว่าท่าทางเหล่านั้นอยู่ในสายตาของลี่จิ่นตลอดเวลา
หลังจากที่ทานอาหารก็พบว่าฟ้ามืดมากแล้ว อีกทั้งหิมะก็ยังตกอยู่ตลอด คู่สาีภรรยาจึงคุยัว่าจะให้พวกเขาพักที่นี่เพราะอย่างไรก็ไม่ีรถกัเข้าในเมืองแล้ว จากนั้นนางจึงบอกเรื่องนี้กับอาโยว ให้เรามานอนกับตน และห้อกแขกพักห้องของอาโยว หลักจากเกิดเรื่องนี้นางก็ตัดสินใจว่าหักีเงินนางจะสร้างห้องเพิ่มกับทำเตียงเพิ่มให้เป็นห้องรับแขกสักห้องเพราะเหตุการณ์แบบนี้อาจเกิดขึ้นได้อีกหากญาติมาเยี่ยม ในตอนนี้ยังดีที่เตียงที่เพิ่งประกอบวันนั้นค่อนข้างใหญ่ แขกของพวกนางแน่จะพอนอนอยู่
นางที่ต้มน้ำอุ่นไว้ ก็ได้สาีของนางช่วยเติมน้ำในห้องของแขก โดยที่ตอนนี้ขอน้ำต้มเดือดอยู่ ระหว่างนี้สาีของนางก็ยังนั่งคุยักับพวกเขา
.
.
“พี่ใหญ่ความจริงแล้วพี่ เป็นพี่้จริงๆของพวกเรา” ผมได้ยินคำพูดของหลี่เฉียงสหายร่วมรบของผมหลายครั้งของผม พูดออกมาอย่างจริงจัง เรื่องนี้เป็นเรื่องที่พวกเราโดนพูดถึงมาโดยตลอด และผมสัมผัสได้ว่าครั้งนี้ไม่ใช่คำหยอกล้อเหมือนเช่นเคย
*ไรท์ยังไม่ได้ตรวจคำผิดน้า ขอบคุณทุกที่ให้กำลังใจน้า ขอบคุณที่ำใ้ไรท์ีแรงี่ะแต่ง่น้า
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
0.00
0.00









userA???
???? ??? ? ???? ?? ??