เรื่อง ปรมาจารย์บานฉ่ำ 18+

อาา...อูยส์…

มันเป็นเสี่ยงหอบครางอันอบอุ่นของคนสวนหนุ่มหล่อเข้ม

ที่ยังคงเสียบ-วยคารูหีของประมุขสาวคนสวยอย่างเต็มๆ

"อูยส์… เจ้าจะมาเป็นสะใภ้แม่ข้าได้รึยัง?"

ชายหนุ่มถามหม้อจื่อด้วยนัยตาอันหวานฉ่ำจ้องเขม็ง

"อือ...อ๊าซ์..อึ๊?"

ส่วนนางเงยหน้ามองตาคมๆคิ้วเข้มๆของเขา

ที่พูดอย่างจริงใจเจือไออุ่นแบบนั้นก็ให้แอบเคลิ้ม

และที่เพิ่มเติมคือลำ-วยใหญ่ของเขา

ยังคงกระดกหงึกหงักครูดคราดภายในรูสาว

ให้นางเสียวกระสันต์ง่ามขาอยู่ไม่ใช่เล่น...

.

"อา… มะ...ไม่เอาด้วยหรอก…เจ้ารีบลุกออกจากร่างข้าได้แล้ว...

ข้ายังต้องกลับวังไปแจ้งเรื่องงานของเจ้ากับเรื่องยาของแม่เจ้าอีก...นะ"

"อู้ยส์...ฮึ… ใจแข็งจริงน้าา..."

ฮิฮิ… หึหึ….

ทั้งสองหัวเราะยิ้มให้แก่กันและคนสวนหนุ่ม

ก็หาได้มากความจะเซ้าซี้คาดคั้นอันใดให้ยากเข็น

พร๊ววบส์! อ๊าววส์!!

แล้วเขาก็ลุกขึ้นถอดลำ-วยออกจากหี ทำเอาสตรีระดับเจ้าสำนักสาว

ต้องผวายกเนินหีตามเพราะเสียดายลำยาวของโคตรดี

ที่มีหัวบานดึงกลีบหีให้นางต้องเสียวซ่านน้ำกระเซ็น

.

"ฮึ… ดูซิ...เจ้าขาดควยข้าไม่ได้แล้วแท้ๆ..."

ชายหนุ่มเยาะเมื่อเห็นท่าทีของหญิงสาวที่แอ่นเด้ง

"นี่…อย่าได้ใจมากไปหน่อยเล้ย!"

เพี๊ยะ!

โอ้ยย!

"จะ! เจ้าดีดควยข้าทำไมเนี่ย!"

คิกคิก…

หญิงสาวหัวเราะคิกที่ได้แอบดีด-วยของชายหนุ่มเล่น

นางหมั่นใส้และอยากสั่งสอนเขาในเรื่องความหลงตัวเอง

"โถๆ...เจ็บเหรอจ๊าา..."

หมับ...อุ๊? อู้ยส์?

ก่อนที่นางจะลุกขึ้นมาจับลำ-วยของเขาด้วยมือนุ่ม

เอาอีกมือลูบไล้ตามลำที่เปียกเลื่อมไปด้วยน้ำเงี่ยนของทั้งสองจนฉ่ำชุ่ม

ความละมุนของสัมผัส ทำเอาหมดท่าไปเลยคนสวนหนุ่ม

เขาต้องยืนตูดเกร็งอย่างสิ้นฤทธิ์ เพราะนางสยบเจ้าหนอนน้อยเอาไว้ในมือนุ่ม

.

"นี่...รู้มั้ยเจ้าของเจ้าเนี่ยเป็นคนปากหมา หลงตัวเอง

แถมยังชอบเอาเปรียบผู้หญิงจริงๆเลยน้า..."

"หา...ขะ...ข้า?"

จุ๊บ! อุ้ย?

พอชายหนุ่มจะเถียงนาง นางก็เอียง-วยของเขา

แล้วจุ๊บเบาที่เงี่ยงหัวควยเสียด้วยริมฝีปาก!

"ไว้วันหลังเจอกันใหม่นะจะเจ้าหนู...ฮิ..."

"อูว…?"

ชายหนุ่มเหมือนต้องมนต์รอยยิ้มของประมุขสาวสวยแสนกลอันรับมือได้ยาก

นางที่คุยกับควยเขาเพียงแป๊ปเดียว ก็หันมาขยิบตาให้เขาเมารสเกี้ยว

พรึ่บบ!!

ก่อนที่นางจะแต่งตัวเหินกายหายตัวจากเขาไป เพียงเผลอแค่ประเดี๋ยว

ปล่อยให้เขายืนไข่ย้อยอยู่ตรงโต๊ะห้องครัวที่เพิ่งร่วมกันทำศึกเสียวเพียงผู้เดียว

ตึก…

"อ้าวว... อางัด...แม่หนูไปแล้วเหรอ....หืม?"

โทงเทง!

"ว้ายย!!! อางัด!! เจ้ามายืนแกว่งกระโปกอะไรอยู่ตรงนี้!"

"เฮ้ยยย! ท่านแม่!"

คิกคิก…

ขนาดจะไปแล้วนางยังได้หัวเราะขำ

กับความเปิ่นเป๋อของคนสวนหนุ่มผู้นอกจากกระทุ้งหีนางได้ถึงใจ

แล้วยังทำให้ชีวิตชีวากว่าร้อยปีของนางหายเบื่อไปได้ทุกๆครั้ง

เฮ่อ...ไม่เอาๆ…

แต่หม้อจื่อก็ยังคงไม่ปักใจ

ว่าจะลงหลักปักฐานกับ-วยใหญ่อันแรกในชีวิตของนางอย่างง่ายๆ

ก็เกือบสองวันมานี้แคมหีของนางนั้นเพิ่งจะได้เริ่มผจญภัย

มันเร็วไปที่จะล้างหีในอ่างทองใช่มั้ยล่ะ?

.

ตึก…

อา…

และเพียงพักเดียวนางก็เหาะเลี้ยวกลับมาถึงวังของนางผ่านชายคา

"อ้าวว! อาจารย์คะ!!"

ใช่แล้วพอมาถึงนางก็โดดลงตรงชานระเบียง ที่ฟงเหมี่ยงศิษเอกหญิง

รับบทเป็นเจ้าสำนักแทนนางกำลังตรวจตราหนังสือสำคัญอย่างอ่านเขียน

.

"ไง... งานที่สำนักเป็นไงบ้าง?"

"ฮึก...โฮ.....!!"

อุ๊?

เมื่ออาจารย์เอ่ยถาม

ศิษเอกคนงามก็ถึงกับปล่อยโฮปานนั้นเชียว?

"ฮิฮิ... งานมันเยอะมากเลยนี่นะ..."

นางหัวร่อพลางมองกองเอกสารอันท่วมหัวกองอยู่เพียบ

"อะ...อาจารย์หัวเราะ?"

อุ๊?

หม้อจื่อเพิ่งรู้สึกตัวตอนลูกศิษของนางทัก

ว่านางหัวเราะอย่างอารมณ์ดีถึงกับยกมือขึ้นมาป้องริมฝีปาก

ซึ่งนั่นนับว่าเป็นสิ่งหาได้ยาก สำหรับนางที่วางมาด

เป็นอาจารย์สาวจอมเฮี้ยบมาตลอดทุกขณะ

"ขะ...ข้าจะหัวเราะไม่ได้รึไง?"

"มะ...ไม่ค่ะ! ขะ...ข้าว่าเวลาอาจารย์หัวเราะเหมาะดีออก

ดะ...ดูน่ารักมากเลยล่ะค่ะ!"

"นะ...น่ารัก...?"

ฉ่าา...

คำชมของศิษเอกทำให้หญิงสาวเกิดหน้าแดงขึ้นมา

ก็นอกจากชิงเอ๋อแล้วมันไม่มีใครที่เข้าถึงตัวตนที่แท้จริงของนางได้นี่นา

"จะ...เจ้าเลิกพูดเหลวไหลได้แล้ว

เอ้อ...ข้ามีอะไรให้เจ้าช่วยหน่อย"

"อะ...อะไรเหรอคะอาจารย์?"

ฟงเหมี่ยงงงกับอารมณ์ลมพัดลมเพของนาง

แต่ก็ไม่ได้แสดงปฏิกริยาต่อต้าน

เพราะพื้นฐานนางนั้นเป็นคนที่หัวอ่อนและว่าง่ายไม่ได้จะประสีหรือประสา

.

"เห... เอาคนสวนคนนั้นกลับมาทำงานเหรอคะ? แต่ว่าอาจารย์?"

"ข้าเปลี่ยนใจแล้ว...จะ...เจ้าอย่าเซ้าซี้ได้มั้ย?"

หม้อจื่อรีบตัดบท เพราะไม่รู้จะอธิบายเรื่องราวความเป็นมา

จะบอกว่าตามไปดูบ้านเจอแม่เขา

หลังจากโดนเขากระเด้าเอาจนหีบานถึงใจก็คงจะไม่ได้ใช่มั้ยล่ะ?

.

"ฮืมม... ข้าว่าท่านอาจารย์ได้ออกไปพักก็ดีนะคะ

ท่านในตอนนี้ดูอ่อนโยนขึ้นและเปล่งปลั่งขึ้นมากเลยล่ะค่ะ"

"หะ...หา...? เจ้านี่ยังไม่เลิกพูดเหลวไหลอีก?"

ฉ่า...งึก!

ยิ่งนางพูดแบบนั้นหม้อจื่อก็ต้องยิ่งหันหน้าหนี

เม้มริมฝีปากขึ้นเกือบถึงจมูก เลือดฝาดเห่อขึ้นหน้า

ก็มันเขินที่ถูกลูกศิษชมว่าดูอ่อนโยนและเปล่งปลั่งขึ้น

ซึ่งนางรู้ว่าเกิดจากโดน-วยใหญ่กระแทกหีเปิดซิง

จนน้ำหีแตกแล้วแตกอีกกลีบบานอ้า?

.

ชิ้ง...อืม?

"เอ้อ...ว่าแต่ท่านอาจารย์ท่านได้ไปประมือกับใครมารึเปล่าคะ?"

"หะ...หา? จะ...เจ้าหมายความถึงเรื่องใด?"

หม้อจื่องงในคำถาม ส่วนสายตาลูกศิษสาวของนางนั้น

กลับเน้นจ้องไปทางซอกขาและบั้นท้ายกลมกลึงของนางที่หันหลัง?

.

"ก็...ปกติ... ข้าไม่เคยเห็นท่านอาจารย์ยืนขาถ่างแบบนี้?

หรือ...ว่า?"

"เอ๊??!!"

ว้ายย!?

หม้อจื่อร้อง "เอ๊" อย่างเสียงหลง

ทำเอาฟงเหมี่ยงต้องร้องตามอย่างตกใจ

นางเพิ่งรู้ตัวว่าท่ายืนอันแสนสง่าราวนางพญาหงส์ของนาง

ได้เปลี่ยนเป็นท่ายืนกางขาแบบถ่างๆ

เพราะหลังจากโดน-วยใหญ่ถึงสองอันเปิดซิงไปหกน้ำ

มันทำให้หว่างขาของนางรู้สึกเหมือนลำควยใหญ่ๆมันยังค้างคาอยู่ข้างในนั้น!

.

"นะ... นี่มัน... ใช่แล้ว...

ข้าใช้วิชาตัวเบาผิดพลาดจนไปโดนกิ่งไม้ใหญ่เข้า!!

ข้าไม่ได้ไปต่อสู้กับผู้ชายที่ไหนหรอก!!!"

"เอ๋? ต่อสู้กับผู้ชาย? กับกิ่งไม้อันใหญ่เหรอคะ?"

ยิ่งพูดมันก็ยิ่งแปลก ประมุขสาวที่หีเพิ่งเคยแหก

เลยเผลอแต่งเรื่องอย่างใกล้เคียงความจริงออกไปยามที่เล่า!

.

"โอ๊ะ? อ๊าายย! เอาเป็นว่าไม่มีอะไร!

ข้าไม่ได้เป็นอะไรฟงเหมี่ยง! เจ้าสนใจธุระของเจ้าเถอะ!!!"

ฉ่าาา!

สุดท้ายหญิงสาวก็ต้องทำเป็นโวยวายอย่างหน้าแดง

รีบกลบเกลื่อนกับศิษเอกสาวแล้วเดินจากไป

ก่อนที่นางจะมีพิรุธอะไร ให้ถูกจับได้อีกแบบคาหนังคาเขา!

.

แอ๊ด...ตึก...ตึก...

พริ้งง...

เฮ้ออ...

จากที่ทำงานของลูกศิษ ก็มาถึงสถานที่ที่นางได้พักจิต

มันคือตำหนักในของนางที่งดงามราวกับสวนสวรรค์

นางจากไปแค่เพียงไม่ถึงจะสองวัน

แต่ตอนกลับมานั้นนางกลับโหยหามันเกินกว่าที่คิดฝัน

"อ้าว...กลับมาแล้วเหรอคะท่านประมุข?"

"จ้ะ...ข้ากลับมาแล้วชิงเอ๋อ...."

ฮิ...

บ่าวและเจ้านายสาวต่างยิ้มให้อีกฝ่ายด้วยดวงจิตอันผูกพัน

ชิ้ง..?

อื๋อ?

แต่แล้วสายตาของชิงเอ๋อก็มองต่ำ

"อุ๊ย? ท่านประมุขเสียซิงแล้วเหรอคะ?"

"วะ! ว้ายย! จะ...เจ้ารู้ได้ยังไง?"

"ก็ท่านประมุขไม่เคยเดินขาถ่างเกิน 1 ฝ่ามือมาก่อนเลยนี่คะ"

"วะ! ว้ายยย!!!" ฉ่าาา! งื๊ออ!

ขนาดว่าตอนโดนฟงเหมี่ยงทัก หม้อจื่อก็ระวังแล้วระวังอีก

แต่ไม่นึกเลยว่าที่เดินหุบขาขนาดนี้ มันยังไม่ปกติ?

จนสาวใช้คนสนิทของนางถึงได้รู้เรื่องที่นางโดนกระทำ!

.

"โอ... แล้วโดนไปกี่ยกกันคะเนี่ย?

ถึงขนาดคนเก่งอย่างท่านประมุขถึงกับเดินขาถ่าง?"

"อะ...เอ้อ...สะ...สอง..."

ฟึ่บบ...

ประมุขสาวหลบตาพลางชูนิ้วเรียวสวยโชว์ให้คนใช้ของนาง

"สะ...สองทีเป็นขนาดนี้เลยเหรอคะ?"

งึๆๆ...งื๊ออ...

พอนางถามย้ำ หม้อจื่อก็สั่นหัวหน้าแดงเป็นลูกตำลึง

ก่อนค่อยเผยอปากแล้วพูดพลาง...

"มะ..ไม่ใช่สองที... สะ...สองควย..."

"สะ! สองควยยยยยย!!!! ?"

"วะ! ว้ายยย!!!!" ฉ่าาา!

หม้อจื่อต้องเอามือปิดหน้าเมื่อคนใช้ของนางพูดย้ำซะเสียงลั่น

ตึกๆๆๆๆๆๆ...

อื๋อ?

"ชะ! ชิงเอ๋ออออ! เจ้าจะไปหนายยย!!"

นางตะโกนถามเพราะคนใช้ของนางถึงกับมูนวอล์คเดินถอยหลัง!!

"ขะ...ข้าไม่รู้จักท่าน... ท่านเป็นใครกันแน่เนี่ย?"

ตึกๆๆๆๆๆๆๆ!

ว้ายย!!

"ก็ข้าไงชิงเอ๋อออ! กลับมาก๊ออออนนนน!!!"

"ขะ! ข้าไม่รู้จักท่าน! ประมุขสาวซิงไร้เดียงสาของข้าหายไปหนายย!!!"

"กะ! ก็บอกว่าข้านี่แหละตัวจริงง!! ชิงเอ๋ออออ! อย่าทิ้งข้าปายยย!!!"

แล้วทั้งสองคนก็วิ่งไล่จับกันอยู่นานเลยเชียวล่ะ!