เรื่อง เรื่องสั้นบ้างยาวบ้าง ตัวเอกหญิง 18+

"ผู้กองหนาครับ สารวัตรเรียก"

"จ้า"

ฉันชื่อกฤษนา แต่ผู้คนส่วนใหญ่เรียกสั้นๆ แค่หนา

ดึ๋งๆ

"แหมวันนี้ก็หนาเหมือนเคยเลยนะครับผู้กอง"

"น้อยๆ หน่อยหมวดโด่ง เดี๋ยวจะโดนฉันเตะโด่งซะนะยะ"

.

ฉันหันไปต่อปากต่อคำกับหมวดหนุ่มรูปหล่อรุ่นน้องอย่างเอ็นดูและยิ้มๆ

เพราะเขาแซวพร้อมกับมองนมต้มของฉันที่ใหญ่ล้นระดับคัพอีของดีจริง

หุ่นของฉันเองสูงโปร่งและเอวบาง พอรวมกับนมขนาดเท่าหัวเด็กอย่างนั้น

มันจึงทำให้ยิ่งโดดเด่น พร้อมกับใบหน้าที่สวยเรียบร้อยมีเสน่ห์แบบนิ่งๆ

ฉันอาจไม่ได้เป็นผู้หญิงสวยโดดเด้งแบบดาวรุ่นอะไรแบบนั้น

แต่ก็สวยในระดับที่เดินไปทางไหนผู้ชายก็มีมองพอเหลียวหลัง

.

"อุ้ย กลัวแล้วครับกลัวแล้ววววว! "

"ชิส์! ทะลึ่งงจริงๆ!! ฉันน่ะรุ่นแม่เธอแล้วนะยะ! "

"โธ่! ถึงรุ่นแม่แต่ก็รักนะครับ! อย่างผู้กองหนาเนี่ย

ถ้าแต่งตัวแต่งหน้าจัดเต็ม ขี้คร้านเด็กๆรุ่นผมสู้ไม่ได้หรอกครับ!"

"พอเลย! พอเลยย่ะ! ฉันจะรีบไปหาสารวัตร!"

"ไปหาสารวัตรแล้วหมวดอย่างผมที่คอยรักล่ะครับ?"

"โห๊ยยย! ปากเธอเนี่ยน้าาา!"

ฉันพยายามหุบอมยิ้มที่หน้าเจื่อนแก้มแดง

อายุฉันเลย 40 ไปไม่น้อย

เรียกว่าเทียบกับหมวดหนุ่มแล้วฉันก็เกือบๆเป็นเพื่อนแม่

หน้าตาของฉัน ฉันแทบไม่ได้แต่งหน้าทาปาก

แค่ทาแป้งรองพื้นพอเป็นพิธี

ด้วยมีผัวมีลูกแล้วเริ่มขี้เกียจทำสวยเลยไม่ได้เน้นอะไรน่ะสิ

มัดผมยาวเก็บเกล้าไปข้างหลัง สวมแว่นตาหนาเตอะ

ด้วยตำแหน่งตำรวจหญิงส่วนใหญ่ต้องทำเอกสาร

และสายตาฉันก็เริ่มมีปัญหากับตัวหนังสือละเอียดยิบพวกนั้น

.

ดิ๊บ...ดิ๊บ...

"แม่งเอ๊ย...ตูดผู้กองหนาน่าเสยชิบหาย!"

ฮึ...

เหล่าตำรวจชายในสน.ที่ซุบซิบ

เรื่องบั้นท้ายใหญ่ๆของฉันที่เดินส่ายกันอย่างหื่นกระหาย

พวกผู้ชายนั้นไม่ค่อยจะรู้ตัวเลยว่าผู้หญิงเราได้ยินคำพูดหื่นๆของพวกเขามั้ย

แต่ฉันในวัยนี้เองก็เริ่มจะชินชาซะแล้ว จึงไม่ได้ถือโทษโกรธอะไร

มุ่งหน้าเดินไปยังโต๊ะของสารวัตรใหญ่ ห้องของเขาอยู่ลึกสุดด้านใน

และพอฉันเปิดแง้มประตูห้องเตรียมจะเข้าไป

.

ปึ้งงง!!

เฮือกก!

ฉันก็ต้องสะดุ้งกับลีลาต่อปากต่อคำอันดุเดือด

ของตำรวจสาวรุ่นน้องที่ตบโต๊ะ

ของสารวัตรหนุ่มหล่อที่แก่พอจะเป็นพ่อของเธอได้

.

"สารวัตรคะ! นี่มันคดีที่ 9 แล้วนะคะ!

ที่มีเด็กผู้หญิงหายตัวไป เกี่ยวข้องกับร้านนวดร้านนั้นน่ะ!

สารวัตรจะไม่ทำอะไรจริงๆเหรอคะ!"

"เฮ่อ... หมวดแพท! ผมบอกแล้วไงว่ามันไม่มีหลักฐาน

แค่มีคนเห็นว่าเด็กเคยไปแถวนั้น

มันไม่พอให้ตั้งข้อกล่าวหาเขาหรอกนะ!"

สารวัตรหนุ่มเอ่ยตอบอย่างเหนื่อยใจ

หมวดแพทเป็นตำรวจหญิงรุ่นน้องไฟแรงหน้าใหม่

.

"แล้วเรื่องที่ร้านนั้นขายบริการทางเพศล่ะค่ะ!

นี่ร้านก็อยู่ห่างจากสน.เราไปไม่กี่ซอยเอง

สารวัตรเคยคิดจะทำอะไรมั้ยคะ!"

"เอ๊...คุณแพทนี่..."

ชายหนุ่มยกมือขึ้นมาเกาแก้มอย่างเหนื่อยใจ

แน่นอนว่าพวกร้านนวดพวกนี้

ล้วนมีผู้มีอิทธิพลคุมเรียกง่ายๆว่าเส้นใหญ่

.

"แพท...พี่ว่าพอเถอะ...สารวัตรเขาก็ลำบากใจรู้มั้ย"

"เอ๊ะ! พี่หนา!"

ในที่สุดฉันก็เข้าไปห้ามทัพ ไม่ใช่ว่าเข้าข้างผู้บังคับบัญชา

แต่ตัวฉันรู้ดีว่าเรื่องนี้ถึงพยายามเท่าไหร่

มันก็คงไม่มีทางไปไกลได้สักแค่ไหน

เมื่อก่อนฉันก็เคยเป็นตำรวจหญิงรักความยุติธรรมและมีไฟ

.

"ใช่แล้ว... คุณหนามาพอดี...

ช่วยพาหมวดแพทไปสงบสติอารมณ์

แล้วก็ช่วยกันทำเอกสารนี่ให้ผมด้วยนะครับ"

"ค่ะ...สารวัตร"

แต่ในโลกของความเป็นจริง ตำรวจหญิงนั้นก็ได้แค่ทำงานเป็นเลขา

คอยทำเอกสาร เรื่องการออกไปปราบปรามผู้ร้ายนั้นไม่มีทางเลยล่ะ

.

"พี่หนาคะ! ทำไมพี่ยอมให้อีตาสารวัตรนั่นใช้งานง่ายๆคะ!"

เฮ่อ...

ฉันเหลือบมองพร้อมถอนหายใจกับรุ่นน้องด้วยหางตา

ระหว่างที่เรากลับมายังโต๊ะทำเอกสารข้างๆกันนั่นล่ะ

.

"แล้วแพทจะเขาทำอะไร? ร้านนั้นก็จ่ายส่วย

รวมถึงเบี้ยเลี้ยงพิเศษที่แพทได้อยู่ด้วยนะ"

"พี่หนาพูดอย่างงี้หมายความว่ายังไงคะ! แพทไม่อยากได้หรอกค่ะ!

เงินของพวกที่เอาผู้หญิงมาขายเป็นกะหรี่น่ะ!"

หมวดสาวผู้ยึดมั่นถือมั่นยังคงต่อปากต่อคำกับฉันไม่ลดละ

ความจริงแล้วฉันก็เคยมีความคิดเหมือนเธอนั่นล่ะ

.

"พี่เคยอยู่กองปราบมาก่อน... เคยเสนอสอบร้านพวกนี้นี่ล่ะ

ถึงได้โดนย้ายมาประจำที่นี่"

"เอ๊ะ!?"

ในที่สุดรุ่นน้องสาวก็หัวเย็นลงอย่างหน้าถอดสี

"ร้านพวกนี้มันมีมาเฟียตำแหน่งบนๆคอยคุมอยู่ พี่ว่าแพทก็น่าจะรู้"

"ก็... แพท..."

"ความยุติธรรมของคนๆเดียวน่ะ มันเสียงไม่ดังหรอกนะ"

ฉันถือโอกาสพูดต่อ เมื่อหมวดสาวอ้ำอึ้งอย่างไปไม่เป็น

"งานเอกสารน่ะก็ใช่ว่ามันจะไม่ดี ลองคิดดูสิว่าแพทถ้าต้องออกพื้นที่

ไปปราบพวกร้านนวดขายประเวณี ดีไม่ดีอาจโดนยิง

หรือถ้าไปเหยียบตีนรุ่นใหญ่เข้าจริงๆ

แพทอาจโดนรุมโทรมแล้วจับไปขายเลยนะ..."

.

แล้วก็กลายเป็นพูดไปเรื่อย ตามนิสัยเสียของคนแก่ที่ชอบสั่งสอน

ทว่าในใจฉันก็คิดเช่นนั้นจริงๆ สมัยสาวๆอาจกุลีกุจอ

อยากไปลงพื้นปราบโจรผู้ร้ายทำตัวเด่น

แต่พอฉันมีลูกมีผัวแล้ว ความคิดนั้นก็มลายหายไปสิ้น

ถ้าฉันโดนยิงตายขึ้นมาใครจะดูแลลูก? ลูกกลายเป็นสิ่งสำคัญกว่าอะไรทั้งนั้น

ฉันแต่งงานเร็วมาก และหลังจากมีลูกก็เลิกดื้อแพ่ง

เขาย้ายให้มาทำงานสน.แทนกองปราบก็ไม่บ่นโวยวาย

กลายเป็นตำรวจหญิงเช้าชามเย็นชามทำตามหน้าที่ไป

.

"หวาย... พี่หนาอ้ะ...พูดซะน่ากลัวเชียว"

แม้รุ่นน้องสาวจะทำเป็นเก่งสักแค่ไหน

ลึกๆแล้วเธอก็ยังคงมีความเป็นผู้หญิง

และหวาดกลัวในอันตราย

"แต่ฉันไม่กลัวหรอกค่ะ! ถ้ามันควักปืนออกมา!

ฉันนี่ล่ะจะยิงสวนวิสามัญไอ้พวกเดนนรกนั่นอย่างไม่ลังเลเลยค่ะ!"

อะ...อ้าว...?

แต่แล้วก็กลายเป็นฉันเองที่หน้าเจื่อนบ้าง

ท่าทางตะกุกตะกักของหมวดแพท เปลี่ยนเป็นแข็งกร้าวขึ้นมาในทันใด

.

"ฉันน่ะไม่ยอมเป็นตำรวจสาววัยทองหมดไฟแบบพี่หรอกนะคะ!"

ปึด...!!

วัยทองอะไรยะ! ยัยเด็กนี่!

ฉันถึงกับแอบเดือดในใจเมื่อเธอพูดมาถึงประโยคนี้

เม้มปากฝืนยิ้มให้รุ่นน้อง ที่อายุห่างกันเยอะเกือบพอเป็นเพื่อนแม่เธอ

จะเผยอปากพูดออกไปก็ได้ไม่เยอะ เพราะว่าฉันนั้นแก่จริงๆ...

.

"อีกอย่าง... พี่หนาไม่สงสารเหรอคะ

เด็กพวกนี้ตอนนี้จะเป็นอย่างไรบ้างก็ไม่รู้"

ฟึ่บ...

เธอพูดแล้วยื่นแฟ้มคดีเด็กสาวหายตัวไปให้ฉันดู

ซึ่งฉันเคยเห็นมาบ่อยแล้ว และไม่ได้รู้สึกเห็นใจเด็กเหล่านั้นสักเท่าไหร่

ด้วยส่วนใหญ่แล้วก็เป็นเด็กใจแตก หนีพ่อแม่ตามผู้ชายหายไปบ้าง

บางคนก็ตั้งใจไปเป็นกะห-ี่ด้วยตนเองหาเงินจากการค้ากาม

.

ฟึ่บ...เฮือกก!!

แต่แล้วฉันก็มาสะดุดกับรูปสุดท้ายในแฟ้มชุด

"พี่หนาคะ?"

"ปะ...เปล่าไม่มีอะไรจ้ะ..."

อึก...

รูปนั้นเป็นรูปของเด็กนักเรียนหญิงที่ฉันคุ้นหน้าคุ้นตาเป็นที่สุด

.

"สวัสดีค่ะป้าหนา!"

"สวัสดีจ้ะหนูโบ"

"แม่ครับ! นี่โบแฟนผมเอง!"

"ว้ายย! ตานนท์! อย่าพึ่งบอกป้าหนาสิ!"

"โธ่... ป้ารู้อยู่แล้วล่ะจ้า..."

"อ้าววว...!"

ฮะฮะฮะ! ฮิฮิ!

โบเป็นแฟนเก่าของลูกชายฉัน เธอเป็นเด็กดี

ฉันก็ไม่ค่อยรู้นักว่าทำไมถึงมีเรื่องให้เลิกกัน

แต่จากที่ฉันเคยเหยียดๆจนเกือบจะสมน้ำหน้าพวกเด็กที่หายตัวไปเลยด้วยซ้ำ

พอเด็กที่ว่าเป็นเด็กที่ฉันรู้จัก ใจฉันก็หายวาบห่วงใยขึ้นมาทันทีแบบวิบวับ

นี่ล่ะที่ว่าถ้าไม่โดนกับคนรู้จักหรือคนในครอบครัว

เราก็จะไม่รู้สึกตัวในความคิดอันเลวร้ายของตัวเองแบบนั้น

.

"ฉันจะไปสืบเอาเองค่ะพี่หนา!"

"เอ๋?"

"โธ่! นี่พี่หนาฟังฉันอยู่รึเปล่าคะเนี่ย!?"

ฉันมัวแต่อึ้งนึกถึงแฟนเก่าลูก

เลยไม่ได้ฟังแผนการของรุ่นน้องสาวเลยสักนิด

"ทะ...ที่ว่าจะไปสืบนี่? หรือว่าร้านนวดแถวสน.น่ะ?"

"ค่ะ! ในเมื่อสารวัตรไม่ให้อำนาจ แต่ยังไงฉันก็เป็นตำรวจ

ไว้เลิกงานแล้วฉันจะเข้าไปสอบถามเองเลยค่ะ!"

"อะ...เอาเลยจ้ะ...!"

"เห๊ะ? เมื่อกี้พี่หนายังเหมือนจะห้ามหนูอยู่เลยไม่ใช่เหรอคะ?"

"อ้าว...? อ้อ...เหรอ?"

หน้าฉันเหรอหรา เมื่อถูกรุ่นน้องสาวจ้บพิรุธได้แบบแบเบอ

"ก็พี่ว่า...เด็กพวกนี้ก็น่าสงสารจริงๆแหละนะ! สู้ๆนะจ๊ะ! พี่เอาใจช่วย!!"

"พี่หนาอ้าาา!!"

หมับบ!! ว้ายย!!

วี๊ดดด! วิ้ววว!

แล้วเธอก็โผเข้ากอดฉันจนตำรวจในสน.ต่างพากันเป่าปากแซวกันวุ่นวาย

เมื่อตำรวจสาวสุดสวยสองคนกอดกันกลมเป็นภาพที่น่าชมมากเลยรึไม่ใช่?

.

ปึด...อุ๊?!

แต่ฉันรู้สึกได้เลยว่าน้ำหนักของแรงกอดจากหมวดสาว

มันมากกว่าที่จะกอดกันแค่ดีใจ

หมวดแพทคงอึดอัดใจมากๆ ที่ไม่ว่าเธอทำอะไรก็ไม่มีใครยอมรับ

การได้รับการสนับสนุนจากฉันคงทำให้เธอคลายกังวลลงได้มาก

.

"ขอบคุณค่ะ...ขอบคุณค่ะพี่หนา..."

"เอ้อ..."

ฉันจึงทำได้แค่ลูบหลังของเธอปลอบโยนไปตามจังหวะ

โดยไม่รู้เลยว่านี่มันจะเป็นการเริ่มต้นชีวิตอันโลดโผนของฉันกับเธอ...