เรื่อง สองหื่นนักล่าฟาดเรียบเจ้าฮาเร็ม18+

ี่ 18 ั่เลือดเป็นเี
"พวกท่านทั้งสองออกมาได้แล้วไม่ต้องหลบแล้ว!!"
ร่างงคนเสือสมิงเดินออกมาหลังก้อนหินข้างๆ!
คนี่เดินออกมาทั้งสองเป็นชายและญิ
หรือเป็นตัวผู้หรือตัวเีก็ไม่อาจจะคาดเดาได้
ฤะพันธ์รู้สึกงงๆกับสิ่งี่เกิดึ้กับตัวตอนนี้
ัฉีกกฏเกณทุกอย่างี่เาได้เรียนรู้มาฉีกกฎเกณฑ์ทุกอย่าง
ี่เาได้ไปเสาะแสวงหาพืชพรรณทั่วโลกมาทุกแห่ง
"นายครับนายจะฆ่าไอ้หมอนี่หรือเปล่าครับ!!!?"
คนร่างยักษ์สูงเกือบเจ็ดตีฟุตถามเจ้านาย
ญิสาวี่ถูกเรียกว่าเป็นนายหันไปหาเาทำถลึงาใส่
"ทำไมเา?ต้องฆ่าเาด้วยเาจะเก็บเา
เป็นผัวงเาท่านมีะไข้องใจหรือเปล่า!!?"
ญิี่ชื่อแก้วห้ามปรามอีกเสียงหนึ่ง
"ไม่ได้ะนายผู้ญินายผู้เฒ่าต้องเล่นงานท่านแน่นอน!!"
นางสมิงยืดคอเชิดหน้าเบะปาก
"ท่านพ่อข้าจะทำะไข้าได้!ข้าพอใจจะทำะไ?
ข้าก็จะทำอย่างนั้นพวกเจ้าอย่าพูดมาก"
นางเชิดหน้าอย่างเย่อหยิ่งนางเป็นลูกสาวคนเดียว
งญาคนเสือสมิงี่ครองอาณาจักรลึกลับในเขตป่าอาถรรพ์
"พวกเารุกล้ำเข้ามาในเขตงั
ัอันตรายอย่างยิ่ง ะนายญิ!!"
องครักษ์ญิเสือสมิงเตือนสตินาง
"ทำยังไงได้ล่ะเาต้องข้ามมาป่าญาผีโมด
ถึงจะมาถึงป่าดงดิบงพวกมนุษย์ี่พวกเาคาดว่า
อาวุธศักดิ์สิทธิ์ในตำนานู่แถวนี้
เาไม่ข้ามัมาแล้วจะเจอไหม!"
องครักษ์ชายเสือสมิงกล่าวอย่างกังวลใจ
"น่าลำบากใจจริงๆป่าญาผีโมดัักลาง
ระหว่างดินแดนเากับป่าแดนมนุษย์!!"
นางญาคนเสือสมิงระลึกถึงความคำสั่งงท่านพ่อนาง
'ไอ้พวกผีปีศาจสัมภเวสีผีดิบครึ่งคนครึ่งสัตว์
ลูกน้องญามารย่อมรู้ดีว่าอาวุธศักดิ์สิทธิ์ในตำนาน
เป็นภัยคุกคามอย่างร้ายแรงต่อพวกั
ต้องจะหาทางขัดขวางผู้ครอบครอง'
ลูกสาวคนเสือสมิงแห่งดินแดนป่าอาถรรพ์
หันไปกล่าวกับองครักษ์ทั้งสอง
"ท่านพ่อบอกว่าอาวุธศักดิ์สิทธิ์ในตำนาน
เป็นภัยคุกคามกับเผ่าพันธุ์สัตว์ครึ่งคนอย่างพวกเา!
ถ้าศัตรูพวกเาได้ัไปครอบครอง!
เาจึงจำเป็นต้องข้ามแดนอันตรายมาช่วงชิงอาวุธนี้ไป!!!"
นางกล่าวดังกล่าวด้วยสีหน้าจริงจังเคร่งขรึม
"นายผู้ญิเาต้องกลับไปหาท่านผู้เฒ่าแล้วะ
ู่ี่นี่อันตรายมากไม่มีวี่แววว่าจะเจออาวุธศักดิ์สิทธิ์เลย!!?"
องครักษ์สมิงสาวบอกเจ้านายญิ
"เบื่อ!!!?เจ้าช่างพูดมากข้ารู้ดีกว่าพวกท่าน"
นางหันกลับมาถามกฤษณพันธ์
"ตกลงท่านมาทำะไในป่า"
เาคิดคำนึงถึงนุชจนาถภรรยาสุดี่รัก
"ผมเข้ามาในป่าแห่งนี้เพื่อหาเครือเาหลงพันปี
เพื่อไปรักษาภรรยางผมเเป็นโรคประหลาด
โรคคนหลงวัยตอนนี้อายุเเหมือนคนสิบสองปีเองครับ!!"
เมองหน้าเายิ้มกรุ้มกริ่ม
"อย่างนี้เก็ไม่ได้กินงอร่อยะสิเเด็กขนาดนั้น!!"
าุ่หวนนึกถึงวันี่เาได้ลิ้มลอง
ร่างเด็กญิหน้าแดงก่ำึ้มาัี
ญิสาวมองหน้าแล้วคำรามฟันไรฟัน
"หรือว่าท่าน!!!คนลามกกกกก!!?"
แต่กลับคิดะไึ้มาได้ยิ้มแก้มแทบบริ
"เอาอย่างนี้เารู้จักีู่่งเครือเาหลงพันปี
เาจะพาท่านไปเอาแต่ท่านต้องสัญญากับเา
ว่าจะเรียกเาว่าเป็นเี!!!!"
"คิก!คิก!!!!"
ญิัเาะคิกคิกอย่างอารมณ์ดี
แล้วมองหน้าเารอคำตอบกฤษณพันธ์ช่างใจ!
คิดว่าการไปหางครั้งนี้ไม่เหมือนทุกครั้งี่ผ่านมา
ัทำไมยุ่งยากและมีตัวประหลาดเข้ามาเกี่ยวข้องมากมาย!
ถ้าขืนเาพาพวกเข้าไปหาด้วยตัวเองคงจะไม่สําเร็จแน่
อาจจะมีการเสียชีวิตัหมด!แต่ใจหนึ่งก็รู้สึกเป็นห่วงนุชจนาถ
และก็เคยสัญญากับเไว้ว่าจะหายามารักษาเให้ได้
เาจึงก้มหน้ารับด้วยการส่งเสียงครางในคอ
"อืออออ!!!"
พร้อมกับพยักหน้ารับคำ
นางญาคนสมิงปรบมือกระโดดลิงโลดดีใจ
"เจ้าทั้งสองเาเป็นผัวข้าแล้วะเจ้าทั้งสอง
ปกป้องข้าอย่างไรต้องปกป้องเาอย่างนั้นเข้าใจไหม!!!?"
นางหันไปสั่งองครักษ์ทั้งสองงนาง
แล้วหันหน้าทำจมูกย่นบีบี่จมูกงใช้หนุ่มอย่างเอ็นดู
"ผัว๋าโอ๋.....แม่สาวน้อยเป็นเด็กดีงข้าะ!!!?'
าุ่ส่ายหน้ากลืนไม่เข้าคายไม่ออก
ปวดักับการกวนประสาทงนางญาคนเสือสมิง
นางหยุดลงใช้ความคิด
"ท่านรู้ไหมว่าท่านหลงเข้ามาในเขต
ญาผีโมดดงัเป็นเจ้างป่าญาโมด!!"
เาสงสัยว่าผู้ี่พวกนางกลัวเป็นใจึงถามึ้
"ะไคือญาผีขโมดดง"
พร้อมกับตั้งใจรอฟังคำตอบ
"ัเป็นญาผีโมดดงี่หลบการามล่างพระอิศวร
ัเป็นผีโมดตัวี่สิบสามพี่น้องงัสิบสองตน
ล้วนถูกตัดคอไปให้กำเนิดพระราหู!!!
ัจึงฝังตัวหลบู่ี่ป่าอาถรรพ์ลึกลับ
ัสามารถหลบเข้าออกป่าอาถรรพ์ี่เป็นโลกวิญญาณ
และป่าลึกลับงโลกมนุษย์ได้!
เพราะัเป็นครึ่งผีครึ่งสัตว์อย่างพวกเา!!!!
เาเป็นพงษ์พันธ์เฉพาะงป่าอาถรรพ์
มีเลือดมีเนื้อเหมือนพวกท่านเช่นัแต่เก่งกว่า!!!คิกๆ!!!"
นางัเาะคิกๆอย่างน่ากลัวในสายางเา!
กลัวว่านางจะข่มเหงเาอีก
นางหันไปถามชายร่างสูงใหญ่ด้วยความเป็นห่วง
"ท่านเป็นยังไงบ้างรอยแผลี่ถูกยิง?!!"
เายกแขนซ้ายให้นางดู
"ไม่เป็นะไมากครับนายผู้ญิ!!"
ัเป็นรอยลูกปืนไรเฟิลขนาดใหญ่
ถากแขนซ้ายเป็นแผลฉกรรจ์จากการยิงงนายยอด
"บใจท่านมากี่ปกป้องเาจนบาดเจ็บ!!
สักวันเาจะยกแก้วนิลกาฬเป็นเีท่านเารู้ว่าท่านชอบนาง!!"
ญิสาวแก้วทำาโตเสียงดุ
"นายญิเาไม่ึใผู้ชาย เาไม่เป็นเีใทั้งนั้นแะ!!"
เจ้านายญิสาวชม้อยามองกฤษณพันธ์อย่างเย้ายวน
"ฮ่าๆๆเจ้ายังไม่รู้จักรสอร่อยซะแล้ว!!!?"
คนเสือสมิงผู้ชายได้เอ่ยปากึ้
""เารีบไปัเถอะนายญิข้าว่าู่ี่นี่นานไม่ปลอดภัย!!"
พูดจบบริวารทั้งสองงนางญาคนสมิง
ก็เดินนำหน้าออกสู่ปากถ้ำัี
!!!!ค๊อก!!!!ค๊อก!!!ค๊อก!!!
ทันใดนั้นร่างใหญ่โตงเจ้าผีป่าพุ่งตรงเข้ามา
หาทั้งสี่อย่างกระหายเลือด
"ัมาแล้ว!!!"
พรึบ!!โครม!!
คนเสือสมิงผู้ชายพุ่งทะยานเข้าปะทะประสานเล็บแหลมคม
กับเจ้าผีป่าดันสมิงถอยหลังไปติดกับกำแพงหน้าถ้ำ
เฮือก!!
"ผัวข้าระวังเจ้าญาผีโมดดงัโจมตีเาแล้ว!!!?"
ฤะพันธ์ตะลึงากับเจ้าตัวประหลาด
เหมือนลิงขนทั้งตัวใหญ่เกือบเจ็ดฟุต
หน้าัมีขนสีขาวเหมือนคนมากกว่าเหมือนลิง
เาหดตัวถอยเข้าถ้ำนางญาคนเสือสมิง
คว้ามือเาวิ่งออกคนละทางกับการต่อสู้
สององครักษ์คนเสือสมิงชายญิเข้าต่อกร
กับญาผีโมดดง!ทั้งคู่หาหวาดหวั่น!
แก้วนิลกาฬกลายร่างเป็นเสือขนาดเคื่อง
กระโดดึ้กลางหลังตะปบญาผีโมดดง!
ปากงับี่ก้านคองเจ้าผีร้ายัี
"เร็วนายญิรีบหนีเร็วข้าจะต้านั ไว้หนังงักัดไม่เข้า!!!?"
ญาผีโมดดงคล้ายจะรู้ว่าคนทั้งสองกำลังจะหนี
ักระชากแขนข้างซ้ายงคนเสือสมิงี่ยืนจับมือกับัหักแขนสะบั้นลง
"อ้ารรรรรร์!!!"
โครม!!
ตูบ!!
เสียงคนเสือสมิงองครักษ์ชายร้องด้วยความเจ็บปวด
แขนพับหักัคะมำไปเจ้าผีร้ายัเอื้อมมือไปข้างหลัง
ใช้อุ้งมืออันใหญ่โตคว้าคอเสือสมิงี่กัดก้านคอ
กระชากหลุดติดมือออกฟาดกับผนังถ้ำ
ร่างร่วงลงกระอักเลือดออกจากปากเป็นทางยาว
อ้ากกก!!
"แก้วนิลกาฬเจ้าจงรีบไปปกป้องนายญิ
ข้าจะต้านัไว้ี่นี่กลับไปหานายผู้เฒ่าเร็วอยากให้นางไปไหน!!!!?"
!!!โฮกกกกโฮกกกกก!!!!
หมับ!!
ร่างงคนเสือสมิงชายกลายเป็นเสือใหญ่ตัวเท่าควาย
ใช้สองขาหลังทะลึ่งพรวดกระโดดกัดคอญาผีโมดดงงับติดปาก
เฮือก!!
แควก!!
"อ้ากกกกกก!!"
เจ้าผีร้ายเอามือจับปากเสือใหญ่ฉีกขากรรไกรแหก!
ไปถึงคอขาดออกจากัสิ้นใจาย
ัทะยานตัวึ้ถีบผนังถ้ำกระโดดเกาะกิ่งไม้
พุ่งามเสือบาดเจ็บไปอย่างรวดเร็ว
นางญาคนเสือสมิงจับมือกฤษณพันธ์
ออกป่าโล่งวิ่งขนานามผาหินใหญ่ติดกับทุ่งกว้าง
ด้านล่างเป็นเหวลึกน้ำไหลเชี่ยว
นางเหลือบามองดูด้านหลังเห็นญาผีโมดดง
กระโดดโหนตัวเกาะกิ่งไม้ัม้วนตัวกลางอากาศ
จากต้นสุดท้ายี่ติดชายทุ่งวิ่งสองขาามมา
"เร็วผัวข้ากระโดดเกาะหลังเดี๋ยวนี้!!"
สิ้นเสียงงนางญาเสือสมิงร่างงนางฃ
ก็กลับกลายเป็นเสือตัวเขื่องาุ่คิดะไไม่ออก
เากระโดดคองนางขี่หลังนางไป
!!!!โฮกๆ!!!!!!
นางออกวิ่งเต็มฝีเท้าแทบจะขาดใจาย
ต้องการพาคนรักให้พ้นอันตราย
แต่อนิจจาด้วยว่านางได้แบบคนไว้บนหลัง
ทำให้นางเชื่องช้ากว่าปกติ
เจ้าญาผีโมดดงามมาทันกระโดดทีเดียว
ข้ามัดักหน้าญาคนเสือสมิงยืนจังก้า
แเี้ยืนทะมึนนางญาเสือชะงักหยุด
ยืนขู่แเี้คำราม
!!!!!!โฮก!!!!!โฮก!!!!โฮก!!!
นางสะบัดชายคนรักลงจากหลัง
กระโดดพุ่งตรงเข้าหาผีร้ายโมดดงอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้
าุ่กระเด็นลงจากหลังนางเสือกลิ้งไปริมหน้าผา
ญาผีโมดดงใช้มือตะปบเหวี่ยงนางญาเสือกระเด็น
แล้วพุ่งเข้าหาฤะพันธ์ัี าุ่หลบตัวเข้าหลังเนินดิน
สองเท้าถีบยันตัวไปข้างหลังอย่างตกใจเหงื่อไหลออกมาเป็นเม็ดๆ
"โอ๊ยช่วยด้วยยยยย!!!"
าุ่ร้องอย่างลืมตัวเมื่อเห็นเจ้าผีร้าย
ในร่างลิงยักษ์กระโดดสองขาตะกุยตะกายหาเา
"!!!!โฮก!!!
ก่อนเจ้าพยาผีโมดดงจะถึงตัวกฤษณพันธ์
ร่างงธิดาญาเสือสมิงก็โดดข้ามเนินดิน
พุ่งเข้าตะปบกัดหน้าเจ้าลิงยักษ์ผีร้ายญาโมดดง
ควับ!!
"ค่อกกกกก!!!!!
ัคำรามอย่างโกรธแค้น
กระชากนางญาเสือสมิงฟาดลงกับเนินดิน
หมับ!!
โครม!!
ปัก!!!!
ปรี๊ด!!
"อ้ารรรซ์!!"
ใช้กำปั้นทุบลงไปกลางอกงนางเต็มกำลัง
เลือดพุ่งออกจากปากน่าเวทนา
างนางมองดูคนรักอย่างห่วงใย
เจ้าผีร้ายละมือจากคอนางญาเสือสมิง
ทิ้งนางลงคอพับเลือดไหลออกเป็นทางข้างปาก
ัค่อยๆเดินเข้าหาาุ่อย่างเยือกเย็น
แเี้ัเาะู่ในำ อย่างกระหายเลือดาแดงฉาน
าุ่าเหลือกาด้วยาั ยกมือัหน้าหลับา
"..ยา..อย่า..ทำ..ผัวข้ารร์..!!!"
เสียงร้องงเสือสมิงดังึ้ขัดจังหวะงญาผีโมดดง
"โฮก!!!!"
าุ่ลืมาดูเสือตัวเขื่องพุ่งเข้ากัดญาผีโมดดง
แรงกระแทกัยังไม่ทันตั้งตัวทำให้ร่างงเสือ
และลิงยักษ์กระเด็นตกหน้าผาลงน้ำไป
!!!!ตูม!!!!
น้ำี่ไหลเชี่ยวพัดพาเสือและลิงผีจมน้ำหายไป!
ทุกอย่างก็เงียบสงบลงาุ่หายตกตะลึง
เาได้ยินเสียงหายใจแผ่วแผ่วงนางญาคนเสือสมิง
ชายหนุมจึงรีบตะเกียกตะกายเข้าหาร่างงนาง
"เเป็นยังไงบ้างทำใจดีๆะ!!!?"
เห็นนางนอนขดกลายร่างเป็นคนเสือสมิงเลือดไหล
ออกปากมองเาด้วยสายายินดีแฝงด้วยความอ่อนล้า
"แคกๆ!!!
นางส่งเสียงไอเลือดทะลักออกามเสียงไอ
หยดไหลเป็นทางข้างมุมปาก
าุ่ช้อนศีรษะนางึ้มาวางบนตัก
มองดูด้วยความเวทนานึกถึงความรักงเ
ี่ช่วยเาอย่างจริงใจจนรับบาดเจ็บสาหัส
ผู้ญิี่ร่าเริงแจ่มใสบัดนี้มีสภาพปางาย
ทำให้น้ำางาุ่ไหลอาบแก้ม
"ในี่สุดท่านก็ปลอดภัยแก้วนิลกาฬ
นางมาช่วยพวกเาไว้ได้ทัน!!"
นางพูดด้วยรอยยิ้มด้วยใบหน้าขาวซีดยิ่งกว่ากระดาษ
าุ่ยิ่งเจ็บปวดร้าวใจเมื่อยินนางพูด
ถึงความปลอดภัยงเาไม่เคยคิดถึงตัวเองี่บาดเจ็บเจียนาย
าุ่ึร่างี่อ่อนแรงึ้ี่อก ังเซุปู่ี่คองเา
"แคกกกแคก!!!"
เสียงไองเยิ่งทำให้เลือดทะลักออกจากปาก
เลือดไหลลงบน!อกไหลย้อยลงเป็นทาง
ทำให้าุ่กลั้นน้ำาไม่ไหวร้องไห้ออกมาสะอึกสะอื้น
เเงยหน้าึ้มายิ้มด้วยแววาอ่อนล้าแสนซุกซน
เอื้อมมือด้วยความลำบากจับใบหน้างเา
"โอ๋........แม่สาวน้อยผัวรักงข้าเจ้าร้องไห้
ทำไม?ข้าไม่เป็นะไ!!ยิ้-มยิ้มก่อนสิ
ข้าชอ-บชอบให้ท่านยิ้มแย้มมม!!!"
าุ่แค่นยิ้มทั้งน้ำามองหน้าเปานใจจะขาด
"ผั-วผัวรั-กรักงข้าท่านเรีย-กเรียกข้าว่าเมี-ยเีสักคำ!!"
เพยายามพูดด้วยความลำบาก
"ี่รักคุณเป็นเีผม!!"
เาร้องไห้ปล่อยโฮออกมาเสียงดังลั่นป่า
ด้วยความสะเทือนใจจากคำพูดงนาง
าุ่มองดวงาี่เหม่อลอยอ้างว้างงนางคนเสือสมิง
"คุณได้ยินไหม...คุณเป็นเีผมมมมม..!!"
าุ่ร้องอย่างตกใจเริ่มเขย่าเเบาๆ
"เี๋าาาาา เีจร้าาาาา~!!!"
มือี่จับใบหน้างาุ่
ทิ้งลงข้างลำตัวคอพับพาดแขนผัวรักเ
นางญาคนสมิงก็สิ้นใจจากไป
าุ่เงยหน้ามองฟ้าน้ำาไหลร้องตะโกนตะเบ็งสุดเสียง
"คุณเป็นเีผมได้ยินไหมมมม!!!เี๋าาาาา!!!"
เาก้มหน้าศพสะอึกสะอื้นปานจะขาดใจ
((((โปรดติดามตอนต่อไป)))))
อืมม์สงสาร!!
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
0.00
0.00









userA???
???? ??? ? ???? ?? ??