เรื่อง หนีร้ายอุ้มรัก

“ตายจริงพี่ขอโทษ...พี่เสียใจด้วยนะ”

เพลงพิณทำหน้าตกใจทันทีนึกอยากตีปากตัวเองยิ่งนักที่ถามคำถามที่หญิงสาวน่าจะลำบากใจที่จะตอบจึงรีบขอโทษเธอยกใหญ่

“อ้าวแพรนั่นพาใครมาด้วยน่ะแล้วแขนไปโดนอะไรมาลูก”

ทับทิมเมื่อเห็นหลานสาวยืนคุยกับหญิงสาวที่เธอไม่เคยห็นหน้าเลยเดินเข้ามาถามเมื่อเห็นว่าแขนของแพรไหมมีผ้าพันแผลก็รีบเข้ามาดูว่าหลานสาวของเธอเป็นอะไร

“แพรว่าเราไปนั่งคุยกันข้างในดีกว่าค่ะ”

แพรไหมเห็นว่าคงต้องคุยกันยาวเลยรีบบอกให้ทั้งสองเข้าไปคุยที่ด้านในน่าจะดีกว่าเพราะขืนยืนอยู่ตรงนี้กว่าจะคุยรู้เรื่องคงจะเมื่อยกันไปข้างนึง

“นี่พี่เพลงเป็นเจ้านายของแพรค่ะยาย”

“สวัสดีค่ะคุณยายหนูชื่อเพลงพิณเรียกเพลงเฉยๆก็ได้ค่ะ”

ทั้งสามนั่งคุยกันพักใหญ่เกี่ยวกับเรื่องบาดแผลของแพรไหมว่ามาได้อย่างไรทำเอาคนเป็นยายต้องนั่งกุมหัวใจของเธอยกใหญ่เพราะเมื่อได้ยินว่าหลานไปต่อสู้กับผู้ร้ายโดยที่ไม่ห่วงตัวเองทำเอาคนเป็นยายถึงกับจะเป็นลมเพราะเป็นห่วงหลานสาวแต่ก็มีเรื่องให้ดีใจก็ที่แพรไหมได้งานที่ดีๆทำแถมยังใกล้บ้านอีกด้วยทำให้เธอสบายใจไปอีกเรื่อง

“ยายต้องขอบใจหนูเพลงมากเลยนะคะที่รับยัยแพรเข้าทำงานถึงหลานยายจะดูซื่อบื้อหน่อยแต่ก็ขยันนะคะ”

“หือออ..ยายอ้า”

เพลงพิณนั่งขำสองยายหลานที่เขาหยอกกันน่าเอ็นดูเสียจริงถึงทั้งครอบครัวของแพรไหมจะเหลือกันอยู่แค่สองคนแต่เพลงพิณก็รู้สึกถึงความอบอุ่นอย่างเต็มเปี่ยม

เพลงพิณบอกกับแพรไหมว่าให้แผลหายดีก่อนแล้วค่อยไปทำงานแต่เธอก็จะจ่ายเงินเดือนช่วงที่หญิงสาวพักอยู่ด้วยทำเอาทั้งสองยายหลานรีบขอบคุณเธอยกใหญ่

แพรไหมถือโอกาศชวนเพลงพิณทานกับข้าวฝีมือยายของเธอเมื่อเพลงพิณทานกับข้าวฝีมือของทับทิมถึงกับเอ่ยชมไม่ขาดปากพร้อมยังบอกว่าจะมาฝากท้องบ่อยๆอีกด้วยเมื่อทั้งสามนั่งคุยกันสักพักเพลงพิณก็ขอตัวกลับเพราะว่าเริ่มที่จะเย็นแล้ว

“กลับมาแล้วหรอเพลงไปส่งแม่หนูคนนั้นแล้วใช่มั้ย”

เมื่อพิมพาเห็นลูกสาวของเธอพึ่งกลับมาก็เอ่ยถามว่าไปส่งหญิงสาวที่ช่วยเธอไว้หรือยัง

“ใช่ค่ะคุณแม่เพลงไปฝากท้องกับยายของน้องแพรมาด้วยค่ะทั้งอิ่มทั้งอร่อยมากกกก”!

เพลงพิณเดินตีพุงของตัวเองแล้วทิ้งตัวลงนั่งที่โซฟาข้างแม่ของเธอพร้อมคุยอวดว่าเธอไปฝากท้องที่บ้านของหญิงสาวมาด้วย

“เห็นแก่กินนะเรา..แม่หนูคนนั้นชื่ออะไรนะ”

เมื่อเห็นหน้าระรื่นที่เพิ่งกินอิ่มมาของลูกสาวก็อดที่จะแซวเรื่องที่ลูกสาวของเธอเห็นเรื่องกินเป็นเรื่องใหญ่ไม่ได้พร้อมถามถึงชื่อของหญิงสาวที่ช่วยเธอไว้ด้วยเพราะได้ยินที่ลูกสาวเธอพูดไม่ค่อยถนัด

“เธอชื่อแพรไหมค่ะยายของเธอชื่อทับทิม...อ้อแล้วเธอก็ตอบตกลงทำงานกับเพลงแล้วนะคะ”

เพลงพิณบอกทั้งชื่อของหญิงสาวและก็ยายของเธอพร้อมบอกเรื่องที่แพรไหมยอมมาทำงานกับเธอแล้วด้วย

“จริงหรองั้นก็ดีแล้วหละ...ได้คนดีๆมาทำงานก็สบายใจแล้วก็อย่าลืมบอกพี่เราล่ะว่ารับคนมาแล้วจะได้เอาประวัติให้พี่เค้าดู”

เมื่อรู้ว่าหญิงสาวที่ช่วยเหลือเธอตกลงทำงานที่คลินิคเธอเองก็ดีใจที่ได้ช่วยเหลือคนที่ช่วยเธอให้มีงานแถมยังได้คนดีๆมาทำงานด้วยอีกต่างหากนับเป็นโชคสองชั้น

“เอ่อ...เพลงลืมขอน้องแพรมาค่ะคุณแม่เดี๋ยวรอน้องมาทำงานค่อยขอก็ได้ค่ะ”

เพลงพิณหันไปมองหน้าคนเป็นแม่พร้อมยิ้มแหยๆบอกคนเป็นแม่ไปว่าเธอลืมสนิทเลยเรื่องเอกสารของแพรไหมเธอคิดว่าเดี๋ยวถ้าเจ้าตัวมาทำงานค่อยขอก็ได้น่าจะไม่สำคัญอะไร

“คุณแม่เป็นอะไรมากหรือป่าวครับผมประชุมเสร็จก็รีบกลับมาเลย”

เมื่อภูผามาถึงบ้านก็ดิ่งตรงมาหาผู้เป็นแม่ทันทีเมื่อได้รู้ข่าวว่าแม่ของตนโดนโจรกระชากกระเป๋าเขาก็ไม่เป็นอันทำงานเร่งการประชุมให้เสร็จโดยเร็วแล้วเขาก็รีบดิ่งตรงมาที่บ้านทันที

“แม่ไม่เป็นอะไรมากหรอกลูกแต่แม่หนูคนที่ช่วยแม่ไว้น่ะสิโดนโจรทำร้ายได้รับบาดเจ็บ”

พิมพาเห็นว่าลูกชายของเธอรีบกลับมาดูเธอด้วยความเป็นห่วงจึงรีบบอกไปว่าตัวเธอน่ะไม่เป็นอะไรแต่ว่าคนที่เป็นคือหญิงสาวที่เข้ามาช่วยเธอต่างหาก

“แล้วตอนนี้เธอเป็นยังไงบ้างครับคุณแม่”

เมื่อภูผาได้ยินว่าแม่เขาบอกว่าไม่เป็นอะไรก็โล่งอกเลยถามถึงอาการของหญิงสาวคนที่ช่วยแม่ของเขาเอาไว้เขาเองอยากรู้จังว่าผู้หญิงคนนั้นคือใครที่ช่างกล้าหาญต่อสู้กับผู้ร้ายโดยที่ไม่กลัวอันตราย

“แม่พาไปทำแผลแล้วก็ให้น้องไปส่งเธอที่บ้านแล้วหละ”

“อ้อ...แล้วเพลงก็รับน้องเค้าทำงานเป็นประชาสัมพันธ์ที่คลินิคแล้วด้วย”

เพลงพิณที่นั่งเขี่ยมือถือเล่นอยู่เมื่อเห็นว่าผู้เป็นแม่พูดถึงแพรไหมแล้วเธอก็ถือโอกาสบอกพี่ชายของเธอด้วยเลยว่าเธอรับหญิงสาวที่คนนี้ทำงานที่คลินิคแล้ว

“เลือกคนได้ไวจริงๆเลยนะเราเนี่ย”

ภูผาเอ่ยแซวน้องสาวของเขาเพราะรู้ว่าเพลงพิณไม่ค่อยชอบที่จะสัมภาษณ์ใครสักเท่าไรนี่คงจะไปพูดจากล่อมให้หญิงสาวคนนั้นมาทำงานด้วยแหงๆพ

“ก็น้องแพรกำลังหางานอยู่พอดีนี่คะแถมยังนิสัยดีอีกด้วย”

......................................