เรื่อง CAOS ศึกมนตราพิชิตจอมมาร
[ิ่ให้ไ้ระยะทาง 5ก็โเมตร ิื้ 500ั้ ซิทั 500ั้ สก็อตั้พ์ 500ั้ ำใ้ครบ่บ่าย ่บ่ายจะีข้อความำัฝึกึ้มาอีกั้]
"ล้อกันเ่ใช่ไหมเนี่ย?อาจารย์คุณคิดว่าผมเป็ปีาหรือไงกัน(หรือี่จริงแ้คุณเป็ปีาี่สวมหนังของมนุษย์ใช่ไหม?....)"
คาตกใจกับเมนูาฝึกในวันแรกจนต้องบ่นกมาด้วยสีหน้าหวาดกลัว
แน่นอนว่าำัเด็กอายุแค่7ปีนั้นัแบจะเป็ไปไม่ไ้เี่จะทำสำเร็จแ่อาจารย์ของเานั้นรู้ึศักยภาพทาง่าาของเาดีจึงไ้ให้เมนูาฝึกแนี้มา
เวลาต่อมา
คายังคงตั้งใจฝึาเมนูี่อาจารย์ปีาไ้ให้มาโดยเิ่จากาิ่รอบป่าให้ไ้ระยะทาง 5กิโเมตรแน่นอนว่าเาย่อมจะเหนื่อยแ่หยุดพักไม่านเาก็กลับมาิ่ต่อไ้จนครบตามี่ต้องาแะผ่านาฝึกทั้งหมดมาไ้อย่างฉิวเฉียด่ึเวลาบ่ายคาีเวาินข้าวเี่ยงเพียง5าทีจากนั้นข้อความก็ปรากฏกมาตรงเวลา
[ัต้นไ้ 10 ต้นให้เ็่อาทิตย์ิ(แะต้องัต้นี่เธอโอบไม่มิดเท่านั้น!)..]
"ปีาจริงๆด้วย(╥﹏╥)"
หลังจากี่ข้อความหายไปก็ีขวานไ้ปรากฏกมาเบื้องหน้าของคา
"กำลังคิดอยู่เว่าจะให้เราใช้ะไัต้นไ้"
เื่คาเอามือจับไปี่ด้ามขวานเตรียมจะยกึ้เาก็ต้องตกใจกับะไบางอย่าง...
"า..า..หนักจังฟ่ะ.....ทำไมึไ้หนักขาดนี้กัน(ʘᗩʘ’)"
เาจึงาไปแน....เื่มาึิเโคนต้นไ้ใญ่ต้นหนึ่งี่ีอายุประมาณ 10 ปีคาจึงเรื่มภารกิจของเาทันทีแ่ปรากฏว่าน้ำหนักของขวานนั้นำใ้เาใช้แรงในาเหวี่ยงมากเกินไปเาจึงต้องนั่งพักเอาแรงอยู่บ่อยั้ำใ้เสียเวลาไปมาก
"อย่างงี้แ้เื่ไหร่จะเ็กันเล่า...........อ้อนั่นไง!ัน่าจะไ้ผลนะ?..!"
เามองเห็นก้อนหินรูปทรงคล้ายสามเหลี่ยมอยู่แถวโคนต้นไ้ซึ่งัีขาดไม่ใญ่มากเาจึงนำมาตั้งตรงจุดี่เาจะัต้นไ้แะิ่าขวานผ่านก้อนหินก้อนนั้นโดยใช้แรงส่งจากก้อนหินำใ้ขวานยตัวึ้แะเหวี่ยงไปยังต้นไ้ด้านหน้า....ฟิ้ว!.....ปัก!
"ไ้ผลด้วยแฮะ....แนี้ทันเวลาแน่นอน!"
คาจึงใช้วิธีเดียวกันนี้ั้นไ้จนครบแะกลับบ้านึทันเวลาาาเ็พอดี ิกับร่าเ้าใว่าคาไปเ่กับเพื่อนจึงไม่ไ้สงสัยะไ เื่ทานาาเ็เ็คาก็อาบน้ำแะเข้านอนทันทีาฝึกหนักตดทั้งวันำใ้เาหลับสนิทอย่างรวดเร็ว.....
ดินแดนแห่งความฝัน...
"โอ้!...มาแ้หรอาฝึกวันแรกรู้สึกัไบ้างล่ะ?..."
!
"รู้สึกสงสัยว่าผมัสินใจผิดไปหรือเปล่า?..ฮ่าฮ่า..."
คาตอบด้วยสีหน้าขื่นขมแะหัวเราะกมาแแห้งๆ
"แค่นี้ก็ยอมแพ้แ้หรอนี่ัเพิ่งเิ่ต้นเองนะ"
"ึจะพูดกไปแนั้นแ่ผมก็จะไม่ยอมแพ้แน่นอนั"
"ดี....เื่กลางวันเธอฝึกสภาพ่าาไปแ้ต่อจากนี้แหละคือของจริง!"
คากลืนน้ำลายดังเฮือกทันทีี่ไ้ยิน
"ต่อจากนี้จะเป็ของจริง!ไปหยิบดาบตรงนั้นแะเดินตามฉันมา"
หลังจากี่หยิบดาบคาก็เดินตามอาจารย์จนมาึ้ำแห่งหนึ่งในแอ่ง้ำนั้นีเสาไ้ตั้งอยู่หลายสิบต้นซึ่งแ่ละต้นจะีความสูงี่แตกต่างกันไป
"ึ้ไปบนนั้นซะ"
"บนเสาไ้นั่นหรอั"
"ใช่"
คาจึงเลือกึ้เสาไ้ต้นี่เตี้ยี่สุด่จากนั้นก็ค่อยๆข้ามมาี่ละต้นจนมาึเบื่องหน้าของอาจารย์..."ให้ผมทำะไต่อั"
"หลบาโจมตีจากท่อนซุกด้้านข้างแะใช้ดาบฟันท่อนไ้ี่ตกลงมาจากด้านบนซ่ะ"
"เหอะๆๆ..อาจารย์ล้อเล้นใช่ไหมั?ใครัจะไปทำ.....ห๊าาา!เอาจริงดิ?...."
"เธอเห็นฉันเป็คนชอบพูดล้อเ่หรือไงกันก็บอกไปแ้ไงว่าต่อจากนี้คือของจริง! ไม่ต้อง่หรอกัไก็ไม่ึตายอยู่แ้"
"นี่ฉันฝันไปใช่ไหมเนี่ย?ฮือ...ฮือ...ฮือ...นี่ัในความฝันนิหว่า!(╥﹏╥)"
1 ปี ผ่านไป
คาไ้ฝึกแเดิม้ำๆทุกวันจน่าาเคยชินกับาเคลื่อนไหวของุ่แะท่อนไ้ี่้ำแ้
"เอาแหละตั้งแ่พรุ่งนี้ไปกลางวันใน่เช้าเมนูาฝึกจะเพิ่มึ้10เท่าแ่่บ่ายฉันจะให้เธอนั่งสมาธเพื่อให้เธอนั้นสามารถสัมผัสกับพลังมาาในอากาศไ้
แะบทเรียนต่อไปคือ"
"าใช้เวทมนตร์จากมาานรอบๆตัวเอง"
4998!...4999!...5000!
"ครบซักที...ไ้เวลาข้าวเี่ยงพอดีเ"
หลังจากกินข้าวเี่ยงเ็คาก็เดินไปนั่งบนโขดหินเพื่อทำสมาธิ...จนเวลาผ่านไปสักพัก...
พ
"รู้สึกแ้!..เป็ความรู้สึกี่แปจริงๆัเหมือนกับี่มองเห็นแ่จับต้องไม่ไ้ ีเะแะเต็มไปหมดเ!นี่หรอี่เรียกว่ามาา
วิ้ง!......วื่อ!!!!
จากนั้นก็ีข้อความจากแหวนปรากฏึ้มาตรงหน้าของเา
[เชื่อมต่อกับมาาด้วยาิของเธอแะใช้ัสร้างเปลวเพลิงึ้มาซะ(ีเวลาไม่จำกัด)]
่แรกๆอาจจะเดินเรื่องช้าไป่ต้องขภัยด้วยนะั
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??