เรื่อง ลวงรักแม่สาวจอมเฉิ่ม

3 ๥ั๲ต่อมา

18.00 น.

๹้า๦อธิษฐ์เวหา

๥ั๲นี้ทุกคนใส่ชุดดำกันทั้ง๹้า๦เพราะหมอยื้อชีวิตของอรรณพและเพียงฟ้าไว้ไม่ได้ทำให้คนในครอบครัวตอนนี้โศกเศร้ากันไปตามๆกัน

“แกจะไปที่วัดเลยมั้ย”

อิทธิวัฒน์เดินลงมาจากชั้นบนพร้อมแขไขด้วยชุดสีดำเพราะกำลังจะไปที่วัดเพื่อฟังสวดศพลูกชายกับลูกสะใภ้ในคืนสุดท้าย

“ยังครับ..คุณพ่อไปก่อนเลยเดี๋ยวผมตามไป”

เหนือเมฆไม่อยากจะไปพร้อมพ่อของขาเพราะไม่อยากนั่งรถคันเดียวกับแม่เลี้ยงจอมเสแสร้งที่หน้าของเธอเขาเองก็ยังไม่อยากจะมองนับประสาอะไรกับให้อยู่ใกล้ๆที่เขาเกลียดเธอก็เพราะตั้งแต่เธอเข้ามาในชีวิตพ่อของเขาก็ทำให้ครอบครัวปั่นป่วนไปหมด

“นี่ถ้าเพียงฟ้าไม่รั้นจะไปคลอดที่ลำปางอยากอยู่กับธรรมชาติคงไม่เกิดเรื่องแบบนี้หรอกค่ะ”

แขไขแสร้งทำท่าร้องให้สะอื้นพร้อมพูดในเชิงตัดพ้อถึงเรื่องที่เพียงฟ้าต้องการที่จะไปคลอดลูกที่ลำปางทั้งที่คลอดที่กรุงเทพจะมีคนดูแลเยอะกว่า

“ใครกันแน่ที่ยุให้ไปที่นั่น”

เหนือเมฆรู้จักนิสัยพี่สะใภ้ของเขาดีเพราะเคยเป็นเพื่อนกันมาก่อนเพียงฟ้าเป็นคนหัวอ่อนถ้าหากแขไขสั่งไม่ให้ไปมีหือเพียงฟ้าจะไปเขาได้ยินมากับหูว่าแขไขเป็นคนบอกกับเพียงฟ้าเองว่าไปคลอดที่ต่างจังหวัดและอยู่ที่นั่นมลพิษมันจะน้อยกว่าในกรุงเทพทำให้เพียงฟ้าตัดสินใจไปคลอดลูกที่๹้า๦เกิดแล้วก็มาเกิดเร่องแบบนี้ขึ้น

“หยุดซะทีเถอะตาเหนือ..ฉันไปก่อนแกยังไม่ไปก็ค่อยตามไปก็แล้วกัน”

อิทธิวัฒน์เห็นลูกชายของเขาพาลคนอื่นไปทั่วก็ต้องปรามกันอีกครั้งเพราะเขาไม่อยากให้เรื่องอะไรมันรบกวนหัวใจของเขามากไปกว่านี้เขาเสียทั้งลูกชายคนโตและลูกสะใภ้แถมหลานที่ตั้งหน้าตั้งตารอก็ยังหาไม่พบตอนนี้เขาค่อนข้างเครียดอยู่ไม่น้อยไม่รู้ว่าหลานของเขานั้นจะเป็นตายร้ายดียังไงบ้าง

ลำปาง

สองสาม๥ั๲แล้วที่พาขวัญพยายามหางานทำแต่ก็ไม่ได้งานเสียทีเงินที่เธอเก็บเอาไว้ก็ใช้ซื้อข้าวของเครื่องใช้สำหรับเด็กอ่อนมาก็เกือบหมดตอนนี้เธอเองก็ค่อนข้างกังวลอยู่มากแต่ก็ไม่ได้แสดงออกให้ใครได้รู้

“๥ั๲นี้จันทร์เจ้างอแงมั้ยจ้ะน้านี”

พาขวัญกลับมาจากการหางานก็มาที่๹้า๦ของมานีเพื่อมาหาจันทร์เจ้าทันทีเธอจะเอาจันทร์เจ้ามาฝากในช่วงเช้าเพราะเธอต้องออกไปสมัครงาน

“ไม่เลยเลี้ยงง่ายมากๆดื่มนมแล้วก็นอน..กินเก่งน่าดู”

“หรอจ้ะ..”

พาขวัญดีใจที่จันทร์เจ้าเป็นเด็กเลี้ยงง่ายไม่ค่อยงอแงเหมือนตอนที่เจอเธอทีแรก

“แล้วหนูขวัญได้งานหรือยังล่ะ”

“อืมม...ยังเลยจ่ะน้านี”!

“ค่อยๆหาไปเดี๋ยวก็ได้ส่วนจันทร์เจ้าก็เอามาฝากน้าเลี้ยงได้ทุก๥ั๲เลยนะน้ายินดี”

มานีเห็นจันทร์เจ้าพูดเรื่องที่ยังไม่ได้งานก็หาคำปลอบให้เธอได้สบายใจขึ้นส่วนเรื่องจันทร์เจ้าเธอก็ยังอาสาดูแลต่อให้ได้เพราะเธอก็ไม่ได้ลำบากอะไร

“ถ้าขวัญได้งานทำแล้วขวัญจะเอาเงินมาจ่ายค่าเลี้ยงให้นะจ้ะ”

พาขวัญคิดว่ายังไงเธอก็ต้องให้เงินค่าตอบแทนที่มานีเลี้ยงจันทร์เจ้าอยู่แล้วเธอไม่เอาเปรียบคนทำมาหากินและช่วยเหลือเธอหรอกเพียงแค่รอให้ได้งานได้เงินเท่านั้น

“น้าบอกแล้วไงว่าน้ายินดี...แล้วนี่แน่ใจนะว่าไม่มีใครรู้ว่าเราเอาเด็กมาเพราะน้าได้ยินคนในหมู่๹้า๦บอกว่าตำรวจสอบถามไปทั่วว่ามีใครเห็นเด็กบ้างหรือป่าว”

มานีไม่ได้มีปัญหาอะไรกับเรื่องค่าเลี้ยงเลยแต่ที่เธอห่วงอยู่ตอนนี้ก็คือเธอกลัวว่าใครจะรู้ว่าจันทร์เจ้าเป็นเด็กที่ถูกเก็บมาจากอุบัติเหตุที่ตำรวจกำลังสืบกันอยู่ในตอนนี้

“คงไม่มาถึง๹้า๦เรามั้งจ้ะ..ขวัญคิดแบบนั้นนะ”

พาขวัญคิดว่า๹้า๦อขงเธอค่อนข้างอยู่ลึกผู้คนก็ไม่ค่อยผ่านคงไม่มีใครสังเกต

“น้าก็ขอให้เป็นอย่างนั้นแต่มีคนมาถามน้าเหมือนกันว่าลูกใครน้าก็บอกว่าลูกหนูขวัญก็ไม่มีใครสงสัยนะเพราะหนูขวัญเองก็พึ่งกลับมาจากภูเก็ต”

มานีก็ภาวนาให้เป็นอย่างที่จันทร์เจ้าคิดแต่เธอเองก็ได้ลองบอกกับคนที่ถามเรื่องเด็กที่เธอรับจ้างเลี้ยงใหม่เหมือนกันว่าเป็นลูกใครเธอลองตอบว่าเป็นของพาขวัญก็ไม่มีใครสงสัยเพราะต่างคนก็รู้กันว่าพาขวัญไปทำงานที่ภูเก็ตพึ่งจะกลับมา

“แล้วนี่พายยังไม่กลับหรอจ้ะน้านี”

พาขวัญเห็นว่านี่มันก็เย็นแล้วพระพายก็น่าจะกลับแล้วเพราะเธอรู้ว่าเพื่อนเธอทำงานเป็นเวลาแต่ไม่เห็นจะอยู่๹้า๦

“เห็นว่ามันทำงานพิเศษช่วงกลางคืนล่ะมั้งทำได้สองสาม๥ั๲แล้วนะ”

“หรอจ้ะ..”

พาขวัญอยากรู้จริงๆว่างานที่พระพายทำพิเศษคืออะไรหากได้เงินดีเธอเองก็อยากจะไปทำบ้างเพราะตอนนี้หางานประจำยากเสียเหลือเกิน

กรุงเทพมหานคร

“และเราก็กำจัดไปได้อีกหนึ่ง..หึ่..อย่าหวังว่าเงินร้อยล้านจะปลิวไปให้เด็กนั่นง่ายๆ”

หลังจากที่เสร็จสิ้นงานศพของเพียงฟ้าและอรรณพไปแล้วแขไขก็ดีใจยิ่งนักที่แผนของเธอผ่านไปด้วยดีตำรวจแกะไม่ได้ว่าสิ่งที่เกิดขึ้นมันไม่ใช่อุบัติเหตุธรรมดาเพราะอำนาจเงินของเธอ

ที่เธอต้องกำจัดครอบครัวของอรรณพออกไปเพราะอรรณพเป็นลูกชายคนโตที่มีสิทธิ์ที่จะได้ทุกอย่างของตระกูลมากที่สุดเธอจึงต้องกำจัดให้พ้นทางเสียก่อนนั่นเอง

“แต่ตำรวจก็ยังหาเด็กไม่เจอนี่คะคุณแม่..ถ้าเด็กนั่นมันได้กลับมาสมบัติของทั้งพ่อและแม่ไหนจะผัวแม่ที่จะให้มันอีกนังเด็กนั่นได้เต็มๆเลยนะคะ”

เอมิกาคิดว่าตอนนี้ถ้าหากยังหาลูกของเพียงฟ้าไม่เจอก็เดาไม่ได้ว่าเด็กนั่นตายแล้วหากเด็กนั่นกลับมาสมบัติทุกอย่างก็จะตกเป็นของเด็กนั่นทั้งหมดแบบนี้เธอก็ต้องพูดให้แม่เธอได้คิดจะได้ไม่ต้องมั่นใจร้อยเปอร์เซ็นว่ายังไงสมบัติก็จะไม่ตกไปเป็นของลูกเพียงฟ้าแน่ๆ

“โอ้ยย..แกยังหวังให้มันกลับมาอีกหรอไม่รู้ว่าใครขโมยไปขายหรือว่าศพกระเด็นตกน้ำไปแล้วมั้ง...ทีนี้ก็เหลือแต่ไอ้เหนือเมฆที่ต้องกำจัดให้พ้นทางของทุกอย่างของอธิษฐ์เวหาก็จะได้เป็นของฉันคนเดียว”

แขไขมั่นใจร้อยเปอร์เซ็นว่าลูกของเพียงฟ้าจะไม่มีโอกาสกลับมาอีกแน่เธอเชื่อแบบนั้นพร้อมทังยังคิดแผนขั้นต่อไปที่จะทำให้สมบัติทั้งหมดตกมาเป็นของเธอให้จนได้

“คุณเหนือ..กำจัดคุณเหนือไม่ได้นะแม่หนูอยากได้เค้า”

เอมิกาส่ายหัวหงึกหงักห้ามคนเป็นแม่ของเธอเพราะเธอนั้นแอบชอบเหนือเมฆมานานแล้วเธอพยายามอ่อยชายหนุ่มหลายครั้งแต่ก็ยังไม่ยักเห็นอีกฝ่ายจะสนใจเธอเสียทีแต่เธอเองก็ไม่ย่อท้อยังไงเธอก็มั่นใจว่าต้องได้เหนือเมฆแน่นอน

“มันสนใจแกสักนิดมั้ย...ถ้ามันสนใจแกแล้วแกได้มันฉันจะไม่คิดทำลายมันเลยแต่นี่ไม่ใช่..หยิ่งจองหองกับฉันแบบนั้นฉันไม่เอาไว้หรอก”

แขไขไม่เห็นมีทีท่าว่าเหนือเมฆจะสนใจลุกสาวเธอสักนิดเหมือนดั่งใจหวังในคราแรกยิ่งชายหนุ่มทำตัวหยิ่งผยองกับเธอเธอเองก็ยิ่งไม่ชอบทั้งเคียดแค้นชายหนุ่มอย่างมาก

“ถือว่าหนูขอนะแม่นะ..หนูจะทำให้เค้าเป็นของหนูให้ได้”พ

เอมิกาชอบในตัวเหนือเมฆจริงๆถึงกับเอ่ยปากอ้อนวอนคนเป็นแม่ของเธอว่าอย่าทำอะไรชายหนุ่ม

“ฉันให้เวลาแกหกเดือนหากเอามันมาเป็นของแกไม่ได้มันได้มีสภาพไม่ต่างกับพี่ชายมันแน่”

“หื่มม...แม่อะ..หกเดือนก็หกเดือน”

เอมิกาต้องจำใจยอมรับในคำประกาศิตของแม่เธออย่างเลี่ยงไม่ได้

.....................................................