เรื่อง ลวงรักแม่สาวจอมเฉิ่ม
วัน่า
ลำปาง
09.00 น.
เืเมฆแะนภัสาึที่นี่ั้แ่เมื่อคืนแ่ภูผาเอง็ไม่ไดู้่ที่บ้านเพราะทำงานค่อนข้างไม่เป็เวลาเมื่อมีปัญหาเกี่ยวกับป่าไม้็ต้องเข้าไปดูทันที
“เป็ไงมั่งหลับสบายมั้ย”
ภูผากลับมาที่บ้านในช่วงเช้าเห็นเื่นของเขานั่งู่กับนภัสที่หน้าบ้าน็รีบขึ้นมาทักทาย
“็ดี”
“โทษทีที่เมื่อคืนไม่ไดู้่ต้อนรับ”
“ฉันเข้าใจน่า”
เืเมฆเข้าใจ่างานของเื่นเขามันต้องทุมเททั้งแรงกายแรงใจไม่ใช่น้อยเขาไม่ได้ซีเรียสเรื่องจะู่ต้อนรับหรือไม่ต้อนรับเสียนิดเดียว
“เรื่องพี่ชายแกฉันเสียใจด้วยนะ..แล้วแกมาที่นี่มีเรื่องอะไรให้ฉันช่วยวะ”
ภูผารู้เรื่องพี่ชายของเื่นเขามาบ้างเลยถือโอกาสนี้แสดงความเสียใจเสียหน่อยเขารู้่าเื่นเขามาที่นี่อย่างเร่งด่วนคงไม่พ้นมีเรื่องร้อนใจเป็แน่
“เรื่องเกี่ยวกับอุบัติเหตุพี่ชายฉันนี่แหละ”
“ฉัน็พอรู้มาบ้างนี่็ยังามไม่เจอหลานแกใช่มั้ย”
“อืมม..ฉันถึงมาที่นี่นี่ไง”
ภูผารู้ข่าวคร่าวๆจากพวกชาวบ้านแะเจ้าหน้าที่ในสำนักงานบ้าง่ามีเหตุทำให้คนเสียชีวิตถึงสองคนแถมเด็กที่พึ่งคลอด็ยังหายตัวไปอย่างไร้ร่องรอยอีก
2 ชั่วโมง่า
“ประเด็นที่แกคิด็ืคิด่าเรื่องทั้งหมดแม่เลี้ยงแกเป็คนทำ”
หลังจากที่ภูผานั่งุกับเืเมฆได้พักใหญ่็พอจะจับใจความได้่าเืเมฆนั้นคิด่าเรื่องนี้ต้องเป็ฝีมือของแม่เลี้ยงของเขาเป็แน่
“ฉันคิดแบบนั้นแ่ขอหาหลักฐานก่อน”
เืเมฆปักใจเชื่อแบบนั้นแะขอหาหลักฐานให้แน่ชัดก่อนแล้วจะเอาผิดกับคนที่ทำผิดอีกทีอย่างสาสม
“ถ้าแกคิดแบบนั้นแสดง่าตัวแกเอง็จะไม่ปลอดภัยด้วยเพราะถ้าหากเป็ฝีมือแม่เลี้ยงของแกจริง็คงจะหวังสมบัติแะ็คงจะต้องกำจัดคนที่มีท่า่าจะมีส่วนแบ่งให้พ้นทาง”
ภูผาเห็น่าถ้ามันเป็อย่างที่เื่นของเขาคิดจริงตัวเื่นของเขาเอง็จะไม่ปลอดภัยด้วยเช่นกัน
“ถ้ายัยนั่นกล้าทำอะไรฉันแม้แ่นิดเดียวฉันเอาคืนเป็ร้อยเท่าแน่”
เืเมฆไม่ยอมให้ใครมาทำอะไรเขาได้ง่ายๆแน่
“แล้วพ่อแกล่ะเค้าคิด่ายังไง”!
ภูผาอยากจะรู้่าพ่อของเื่นเขามีความเห็นกับเรื่องนี้อย่างไร
“พ่อฉันหรอ็เชื่อตำรวจคิด่ามันเป็อุบัติเหตุธรรมดาทุกวันนี้เมียพูดอะไร็เชื่อหมดทุกอย่าง”
เืเมฆส่ายหัวเล็กน้อยเมื่อพูดถึงคนเป็พ่อยิ่งคิด่าแม่เลี้ยงของเขาชี้นกเป็นกชี้ไม้เป็ไม้กับพ่อเขายิ่งหัวเสีย
“เอาเป็่ารอให้ได้หลักฐานอะไรให้แน่ชัดก่อนแล้วค่อยมาุกันอีกทีแก็ใจเย็นๆก่อนตอนนี้ยังไง็ต้องเอาเรื่องหลานแกก่อนคนที่ฉันรู้จักในพื้นที่ที่นั่น็ค่อนข้างเยอะเรื่องสืบถามคนในหมู่บ้านคงจะได้ความอะไรมาบ้าง”
ภูผาคิด่าเรื่องที่บ้านที่ระแวงกันู่ตอนนี้เอาไว้ก่อนที่เร่งด่วน็เห็นจะเป็เรื่องหลานของเื่นเขามากก่า
“อืม..ขอให้ได้เรื่องโดยเร็ว็แล้วกัน”
เืเมฆเห็น่าเื่นของเขามีทางช่วยู่มาก็มั่นใจได้่าไม่นานคงได้เรื่อง
บ้านพาขวัญ
ช่วงเช้าของวันพาขวัญต้องตื่นมาเตรียมน้ำอุ่นอาให้จันทร์เจ้าทุกเช้าข้าวของเครื่องใช้เด็กอ่อนเธอ็ซื้อใหม่บ้างแม่ของต้นกล้า็ให้ของใช้มาบ้างทำให้ตอนนี้ทุกอย่างมีครบหมดแล้วที่ต้องซื้อู่บ่อยๆ็เห็นจะเป็นมผงกับแพมเพิสนี่แหละ
“แอ้ๆๆ...แอ้..”
เด็กหญิงลงกะละมังอาบน้ำได้็อารมณ์ดีห่อปากน้อยๆส่งเสียงอ้อแอ้ทักทายคนที่กำลังอาบน้ำให้
“สดชื่นใช่มั้ยคะ..น้องจันทร์เจ้าของแม่สดชื่นใช่มั้ย..”
พาขวัญเห็นจันทร์เจ้าอารมณ์ดีเธอ็พลอยอารมณ์ดีามไปด้วยทั้งยังส่งเสียงเล็กเสียงน้อยุกับลูกสาวตัวน้อยของเธอเล่น
“แอ้ๆๆ..”
“อารมณ์ดีใหญ่เลย...คนเก่งอาบน้ำเสร็จไปกินนมกันนะคะ”
วิชาเลี้ยงเด็กอ่อนพาขวัญได้รับการสอนมาจากมานีทั้งหมดแะเธอ็ทำมันได้ดีอี้วยเธอไม่เคยบ่นเลยัครั้งที่ต้องตื่นขึ้นมากลางดึกเมื่อู้ร้องหิวนมเธอมีความสุขที่ได้ดูแลู้เพราะเธอรู้สึก่าชีวิตเธอมีค่ามากขึ้นแะชีวิตของเธอ็มีเป้าหมายที่ต้องขยันเื่ใครัคนี่มองาแป๋วใ่เธอู่ตรงหน้า
“วันนี้หนูจันทร์เจ้าของแม่ขวัญใ่เสื้อสีชมพูนะคะ...ชอบมั้ยเอ่ย”
พาขวัญเช็ดตัวใหู้้เสร็จ็ใช้สำลีชุบน้ำอุ่นเช็ดาใหู้้แะทาแป้งบางๆพร้อมทั้งหยิบเสื้อผูกตัวจิ๋วที่เธอซื้อมาใ่ใหู้้อย่างชำนาญพร้อมทั้งใ่แพมเพิสเรียบร้อยแล้วจึงลุกขึ้นเดินไปชงนมปล่อยใหู้้นอนเล่นบนเาะนอนไปก่อน
“นมจะหมดแล้วนี่นา”
พาขวัญถอนหายใจเล็กน้อยเมื่อมองไปที่กระป๋องนมของจันทร์เจ้าตอนนี้ตังในบัญชีของเธอเหลือไม่ถึงพันคงจะซื้อนมใหู้้ได้เพียงแค่ไม่กี่วันเท่านั้นยิ่งคิดเธอ็ยิ่งกังวลเรื่องงานที่เธอขอพระาไปทำด้วย็ไม่รู้่าที่ร้านเขาจะให้เธอทำหรือป่าวยังต้องรอคำตอบจากพระาอีกที
“ขวัญ”
พระาเข้ามาที่บ้านของพาขวัญแ่เช้าเื่ี่ะมาบอกข่าวดี
“อ้าวาวันนี้ไม่ไปทำงานหรอ”
พาขวัญเห็น่าเวลานี้เื่นเธอควรจะไปทำงานประจำแ่ไหนมาโผล่ที่นี่
“วันนี้วันหยุดน่ะ..อ่อผับที่ฉันไปทำงานพิเศษเค้าบอกให้แกไปเริ่มงานได้คืนนี้เลยนะ”
“จริงหรอแก..โล่งอกไปทีนมจันทร์เจ้า็กำลังจะหมดแล้วด้วย”
พาขวัญถึงกับโล่งใจไปหนึ่งเปราะที่เธอนั้นมีงานทำเสียทีอย่างน้อยเงินที่ได้าึมันจะไม่มาก็ยังทำให้เธอมีรายได้เพิ่มขึ้นมา
“เรื่องเงินซื้อนมแกเอาของฉันก่อน็ได้มีเมื่อไร็ค่อยเอามาคืนแล้ว็คืนนี้ก่อนไปทำงาน็เอาจันทร์เจ้าไปฝากแม่ฉันได้เลยนะ”
พระารู้่าพาขวัญมีค่าใช้จ่ายเยอะเธอเอง็พอมีเงินเ็บู่บ้างถึงมันจะไม่เยอะเธอ็พร้อมช่วยแะแม่ของเธอเอง็เต็มใจี่ะดูแลจันทร์เจ้าให้อย่างไม่คิดค่าเลี้ยงดูด้วย
“ขอบใจมากเลยนะ..ฉันไม่รู้เลยถ้าไม่มีแกกับน้านีชีวิตฉันจะเป็ยังไง”พ
พาขวัญคิดู่ในใจ่าตัวเองโชคดีที่มีกัลยานิมิตที่ดีอย่างพระาอย่างน้อยวันที่เธอตกต่ำไม่มีจุดยืนพระา็ยังพร้อมช่วยเหลือเธอเสมอแม้จะห่างหายกันไปนาน็าม
“เอาน่า..มีอะไร็ต้องช่วยเหลือกันู่แล้ว..จริงมั้ยจันทร์เจ้า”
ฟดดด
“หืมม...อาบน้ำตัวหอมแ่เช้าเลยน้า”
พระารู้่าคนที่เื่ก่าเธอืพาขวัญเื่นเธอคนนี้เป็ีเธอรู้แะเธอเอง็พร้อมี่ะสนับสนุนีเสมอพร้อมหันไปุกับจันทร์เจ้าี่ดุ๊ิ๊กที่เาะนอนพร้อมจมูกไปที่แก้มของู้หนึ่งฟด
...........................................................................
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??