เรื่อง ลวงรักแม่สาวจอมเฉิ่ม
“แสนนึง..เสนอไป..ีลูกแล้วก็ดีคงจะช่ำชองเรื่องแบบนี้ไม่้สอนอะไรมาก”
เืเมฆีอาการฟึดฟัดเล็กน้อยที่โดนปฏิเสธคนอย่างเาเสียเงินไ่่าเสียหน้าไ่ไ้ยังไงัี้เาก็้ไดู้้ญิที่เา้การ
“ครับ”
20 าีต่อมา
“เธอรออยู่ที่รถครับคุณเื..”
“ดี..”
เื่้ใ้นภัสไปจัดการเป็นครั้งที่สองเาก็ได้รับคำตอบเป็นที่น่าพอใจพร้อมลุกขึ้นเดินออกจาโต๊ะวีอพีด้วยสีหน้าที่ยิ้มแย้มและเดินออกไปที่รถของเาทันที
...............//..................
“หืม..ลืมกระเป๋าจนได้...ไม่เป็นไรไปแปปเดียว”
พาขวัญมานั่งรอลูกค้าอยู่บนรถตู้ทีู่นกใ้เธอมารอหญิงสาวรีบเสียจนเธอลืมกระเป๋าแต่เื่มาคิดูอีกทีเธอเองก็ไปไม่นานไม่้เอาไปก็ได้
เหตุการณ์ก่อนหน้าที่พาขวัญจะมานั่งรออยู่บนรถตู้
“เธอผู้จัดการเรียกพบ”
หญิงสาวที่เป็นเ็เสิฟใร้านเหมือนกันกับเธอมาเรียกตัวพาขวัญใ้เข้าไปพบผู้จัดการ
“อ๋อ..ค่ะ”
พาขวัญได้ยินเช่นนั้นก็ละจากงานไปหาูนกทันที
“มาแล้วหรอขวัญ..คือพี่จะช่วยวานใ้ขวัญไปส่งลูกค้าที่โรงแรมหน่อยจ่ะพอดีมันเป็นเซอร์วิสของเราสำหรับแขกวีไอพีแล้วคนที่เคยส่งก็ดันมาขาดอีกขวัญไปใ้พี่หน่อยนะไปกับรถตู้คันสีดำที่จอดอยู่หลังผับน่ะจ่ะโรงแรมอยู่ใ้ๆไม่กี่าีก็ถึง”
“ได้สิคะพีู่นก”
“ดีมากจ่ะงั้นขึ้นรถไปรอเลยเดี๋ยวลูกค้าคงจะกลับแล้วล่ะ”
“ค่ะ”
พาขวัญเห็นว่างานแค่นี้เธอก็ทำได้สบายมากอยู่แล้วจึงตกปากรับคำไปอย่างง่ายดาย
5 าีต่อมา
“เชิญครับ”
นภัสเปิดประตูรถตู้ที่ีหญิงสาวที่เจ้านายของเา้การนั่งอยู่ด้านใเพื่อใ้เจ้านายของเาเข้าไปนั่ง
“สวัสดีค่ะ”
พาขวัญเห็นชายหนุ่มร่างสูงทั้งใบหน้าหล่อเหลาอย่างกับนายแบบอย่างไงอย่างงั้นขึ้นมาบนรถเธอก็รู้ว่านี่คือแขกวีไอพีทีู่นกใ้เธอไปส่งแน่นอนจึงยกมือสวัสดีอีกฝ่ายตามมารยาท
“อืมม..”
เืเมฆเ้าานั่งใ้หญิงสาวใชุดเ็เสิฟเาเองก็ีอาการปะ่าเล็กน้อยิกับหญิงสาวทีู่ยิ้มแย้มปิเหมือนไม่ีอะไรเิึ้
“เธอชื่ออะไรหรอ??”
เืเมฆเห็นหญิงสาวเอาแต่นั่งนิ่งไม่หาเรื่องพูดคุยกับเาเหมือนู้ญิคนอื่นๆที่เคยบริการเาชายหนุ่มจึง้เป็นคนหาเรื่องคุยกับเธอเสียเอง
“ฉันชื่อพาขวัญค่ะ”
พาขวัญหันไปตอบอีกฝ่ายพร้อมหันหน้ากลับไปมองข้างทางเหมือนเดิมทันทีเพราะไม่ค่อยชอบสายตาที่อีกฝ่ายมองเธอเท่าไร
“ถึงแล้วลงาิ่!!”!
เื่รถตู้คันหรูมาจอดที่หน้าโรงแรมเืเมฆก็ลงจากรถเพื่อที่จะเข้าไปที่ห้องของเาที่ใ้นภัสจองเอาไว้ก่อนหน้านี้ไม่กี่าีแต่เาก็้หันหลังกลับไปเรียกหญิงสาวที่นั่งเฉยอยู่บนรถใ้เดินตามเาลงมา
“ค่ะ..”
พาขวัญคิดว่าจะส่งลูกค้าแค่ตรงนี้เสียอีกเื่เห็นเาเรียกเธอจึงรู้ตัวว่าคงจะ้ไปส่งถึงที่หน้าห้องเธอเองก็ลืมถามูนกมาด้วยว่า้ส่งที่ไหน
“ตามฉันมา”
เืเมฆสาวเท้ายาวๆอย่างสง่าเดินนำหน้าหญิงสาวเาไปใโรงแรมหรูหญิงสาวเองก็เดินตามแบบเงอะๆงะๆเพราะไม่เคยเ้าาใที่แบบนี้เหมือนกัน
“ฉันส่งแค่ตรงนี้นะคะคุณลูกค้า”
พาขวัญเห็นว่าผู้ชาอีกคนกำลังเปิดประตูใ้ชายหนุ่มที่เดินนำหน้าเธอเข้าไปเธอจึงเอ่ยปากขออนุญาตเากลับเสียตอนนี้เลย
“เดี๋ยว”
“เอ่อ..”
เืเมฆรั้งแขนของหญิงสาวเอาไว้พร้อมรวบตัวของเธอเ้าาให้องพรางปัดมือบอกใ้ทุกคนออกไปจากตรงนี้และปิดประตูทันทีพาขวัญรู้สึกตกใจกับการกระทำของเาอย่างมากเธอพยายามไม่โวยวายเพราะกลัวคนอื่นแตกตื่นทำได้เพียงแต่เบียดตัวออกจากอ้อมแขนของเาก็เท่านั้น
“อะไรของเธอ”
เืเมฆไม่เข้าใจว่าหญิงสาวจะทำเป็นหวงเนื้อหวงตัวทำไมใเื่ยอมมาถึงที่นี่กับเาแล้ว
“ผู้จัดการที่ร้านใ้ฉันา่งคุณลูกค้าเื่เรียบร้อยแล้วฉันขอตัวกลับนะคะ”
พาขวัญเห็นท่าไม่ดีเธอจึงผละตัวหันหลังกลับหมายจะเปิดประตูแต่ก็โดนอีกฝ่ายคว้าข้อมือเอาไว้ทำใ้เธอ้หันกลับมาประจันหน้ากับเาอีกครั้ง
“หึ่..ผู้จัดการเธอบอกอย่างนั้นหรอ”
ฟังจากำูของหญิงสาวแล้วเืเมฆก็พอจะเดาออกว่าไอ้อาการกล้าๆกลัวๆเาที่หญิงสาวเป็นอยู่ตอนนี้ก็คงเพราะโดนผู้จัดการร้านหน้าเงินหลอกมาเป็นแน่แต่นั่นมันก็ไม่ใช่เรื่องของเายังไงเาก็ได้จ่ายเงินไปแล้วก็้ได้สิ่งที่เาสมควรจะได้
“ค่ะ..”
“แล้วเธอก็เชื่อ”
เืเมฆเหล่สายตาถามหญิงสาวอย่างสงสัยว่าเธอซื่อจริงๆหรือแค่ตบตาเาเล่นกันแน่
“.....”
พาขวัญหยักหน้าหงึกหงักยืนยันว่าผู้จัดการที่ร้านบอกเธอมาแบบนั้นจริงๆ
“ทำงานที่นี่มานานแล้วหรือยัง”
เืเมฆอยากจะรู้นักว่าหญิงสาวมาทำงานที่นี่นานแล้วหรือยังถึงูรู้ไม่เท่าทันคนเท่าไรคนที่ร้านสั่งใ้ไปไหนก็ไปทั้งที่ร้านแบบนี้มัน้ีบริการเรื่องอย่างว่าอยู่แล้ว
“มาัี้วันแรกค่ะ”
พาขวัญตอบคำถามชายหนุ่มตามที่เาถามเธอเองก็ไม่เข้าใจว่าเาจะซักประวัติอะไรของเธอนักหนาไม่ยอมปล่อยตัวของเธอกลับเสียที
“อืม..แล้วทำไมถึงเลือกทำงานที่นี่”
เืเมฆพยักหน้าเข้าใจแต่ก็อยากรู้อยู่ดีว่าเธอทำไมถึงเลือกที่จะทำงานใสถานที่ที่มันเสี่ยงต่อคนหัวอ่อนแบบนี้
“คือ..ฉันแค่ไม่ีงานทำเลยทำงานนี้เพื่อหารายได้ไปก่อนค่ะฉัน้หาเงินซื้อนมใ้ลูก”
“สาีเธอไม่ทำงานหรือไงถึงปล่อยใ้เธอ้มาทำงานแบบนี้หาเงินซื้อนมใ้ลูก”
เาอยากรู้เหมือนกันว่าสาีของเธอปล่อยใ้เธอมาทำงานแบบนี้ได้อย่างไรรูปร่างหน้าตาของเธอก็ดึงูดผู้คนได้ดีทีเดียวโดยเฉพาะเา
“เอ่อ.....”
พาขวัญไม่รู้จะตอบคำถามนี้กับอีกฝ่ายอย่างไรเลยอ้ำๆอึ้งๆเล็กน้อย
“ไม่ีสาีงั้นสิ”
เืเมฆยิ้มกริ่มอาการแบบนี้ก็เข้าทางเาแล้วหละ
“ปล่อยฉันค่ะ..ฉัน้กลับแล้ว”
พาขวัญไม่อยากที่จะตอบคำถามอะไรชายหนุ่มอีกแล้วเธอจึงส่งสายตาขอร้องชายหนุ่มว่าเธอ้กลับไปทำหน้าที่ของเธอที่ร้านแล้ว
“เธอยังกลับไ่ไ้ฉันจ่ายเงินซื้อตัวเธอมาแล้ว”
เืเมฆอยากจะหัวเราะออกมาดังๆเาเสียเงินซื้อตังเธอมาแล้วและก็มาถึงที่แล้วด้วยีอย่างหรือเาจะปล่อยใ้เธอเดินออกไปง่ายๆ
“ซื้อตัว!!”
พาขวัญถึงกับใจเต้นไม่เป็นจังหวะเธอไม่เคยคิดจะหาเงินด้วยวิธีนี้เลยสักนิดพ
“อืมมม..”
เืเมฆกดเสียงลงต่ำ
“พีู่นก”
เื่คิดถึงำูของูนกที่ใ้เธอา่งแขกเธอก็ยิ่งเจ็บใจที่ไม่น่าเสียรู้คนที่พึ่งรู้จักเลยและก็ไม่คิดว่าูนกจะทำกับเธอแบบนี้ด้วย
“ฉันไม่รู้หรอกนะว่าเธอจะเต็มใจมาหรือว่าโดนหลอกมายังไงเธอก็มาถึงที่นี่แล้วและฉันก็จ่ายเงินใ้เธอไปแล้วเพราะฉะนั้นทำหน้าที่ของเธอซะ”
.......................................................................
เค้าไม่เต็มใจก็ปล่อยเค้าไปเถอะ.....
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??