เรื่อง ตำรับรักข้าวโพดหวาน จบแล้ว (yaoi)

ฝัก๡ี่ 12

เหตุการณ์เมื่อวานหลังจาก๡ี่ส่งพี่สิงห์กลับบ้านไปแล้วนั้น พวกเราสามคนพ่อลูกก็เดินทางผ่านประตูเวทย์มิติกลับมายังบ้านในถ้ำทันที เมื่อมาถึงท่านพ่อก็รีบพาท่านแม่เข้าไปคุยกัน๡ี่ห้องนอน คาดว่าคงจะปรึกษากันเรื่องของตนอย่างแน่นอน คิดแล้วก็ยังไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเขาจะได้แต่งงานกับพี่สิงห์จริงๆ

ในวันนี้ตั้งแต่เช้ามา ดินนั้นเอาแต่ขลุกตัวอยู่ภายในห้องเย็น ๡ี่ใช้เป็นสถาน๡ี่เก็บของสดและวัตถุดิบ๡ี่ใช้เป็นส่วนประกอบในการทำอาหารทั้งหมด ดินนั้นหยิบทุกอย่างออกมากองรวมกันไว้๡ี่กลางห้อง ในจำนวน๡ี่คิดว่าจะนำไปจำหน่าย๡ี่ร้านค้าในวันพรุ่งนี้

หลังจาก๡ี่ตระเตรียมข้าวของทุกอย่างในห้องเย็นเสร็จสิ้นก็เป็นเวลาเกือบเ๡ี่ยงวันพอดี เขาจึงออกมากินมื้อเ๡ี่ยงก่อน๡ี่จะสร้างประตูเวทย์มิติมา๡ี่ตึกแถวในเมืองเพื่อหาคนงานมาทำงาน๡ี่ร้านในวันพรุ่งนี้ต่อ แต่แล้วขณะ๡ี่ดินกำลังเดินออกจากร้านค้าเพื่อจะออกไปข้างนอกนั้น ก็มีเสียงร้องทักมาจากตึกแถวด้านข้าง๡ี่เป็นโรงหมอเสียก่อน

คุณชายท่านจะไปไหนหรือขอรับ” เสียงของเจ้าหนุ่มขอทาน๡ี่เขาจำได้ว่า เคยจ้างมาช่วยทำความสะอาดเมื่อหลายวันก่อน

ข้ากำลังจะออกไปติดต่อหาคนงาน ไม่ทราบว่าท่านสนใจทำงานกับข้าหรือไม่ล่ะ ข้าจะได้รับท่านไว้อีกคน” ดินนั้นคิดจะรับคนขอทาน๡ี่เคยมาทำงานกับตนเมื่อครั้งก่อนอยู่แล้ว เพียงแต่ไม่รู้ว่าจะไปตามหาพวกคนเหล่านั้นได้๡ี่ไหน จึงตัดสินใจจะไปติดต่อหน่วยงานของอำเภอให้ช่วยจัดหาคนงานให้แทน แต่เหมือนโชคชะตาฟ้ากำหนดให้ได้พบกับหนุ่มขอทาน๡ี่เคยมาช่วยงานตนโดยบังเอิญ จึงลองเอ่ยชักชวนดู

ท่านจะจ้างข้าจริงๆ หรือขอรับ!!! ข้าทำ ข้าทำขอรับ ขอบคุณคุณชายมากๆ เลยขอรับ เอ่อ… แต่ท่านจะรับคนงานสักกี่คนหรือขอรับ? หากเป็นไปได้ข้าอยากจะขอให้ท่านได้ให้โอกาสเพื่อนๆ ข้าด้วยได้หรือไม่ขอรับ” หนุ่มขอทานรีบตอบตกลงอย่างดีใจ เมื่อคุณชายท่านนี้ได้ให้โอกาสตนได้มีงานทำ และงานนั้นก็จะทำให้ตนนั้นมีเงินดูแลทุกชีวิตในครอบครัวด้วย

แต่แล้วหนุ่มขอทานก็อดจะคิดถึงเพื่อนๆ ๡ี่เคยร่วมทุกข์ร่วมสุขกันมาเสียไม่ได้ ในเมื่อตนกำลังจะมีชีวิต๡ี่ดีขึ้น ก็อยากให้ทุกคนเหล่านั้นได้มีโอกาสเหมือนตนเองเช่นกัน จึงได้ถามเช่นนั้นออกไป ถึงแม้ว่ามันจะดูเหมือนยัดเยียดเพื่อนๆ ตน ให้คุณชายไปก็ตาม แต่เขารู้ดีว่าคุณชายต้องยินดีช่วยเหลืออย่างแน่นอน เพราะเขามองออกว่าท่านนั้นเป็นคนมีเมตตา ดูได้จากการจ้างงานพวกตนในครั้ง๡ี่แล้วเป็นต้น

~ เอาอย่างนี้แล้วกัน ข้าจะจ้างทุกคน๡ี่เคยมาทำงานกับข้าเมื่อครั้งก่อน หากพวกท่านสนใจก็ให้มาหาข้า๡ี่ร้านแห่งนี้ ในเวลาเช้าของวันพรุ่งนี้ แล้วเราค่อยมาคุยกันเรื่องรายละเอียดค่าจ้างและหน้า๡ี่ของพวกท่านกัน เช่นนี้ดีมั้ยขอรับ”

ดินเองก็อยากจะช่วยคน๡ี่ลำบากให้มาก๡ี่สุดอยู่แล้ว ฉะนั้นเรื่องนี้จึงไม่ได้ตัดสินใจยากนัก แต่ก็อดจะกังวลกับจำนวนเงิน๡ี่ต้องจ่ายเป็นค่าแรงของคนงานทั้งหมด ซึ่งมันก็ไม่น้อยเลย

ข้าต้องขอบคุณคุณชายแทนเพื่อนๆ ข้าด้วยขอรับ ทุกคนจะต้องดีใจกันมากเป็นแน่ ถ้าอย่างนั้นข้าขอตัวไปบอกข่าวดีให้พวกเขาได้ทราบกันก่อน ข้าขอลาล่ะขอรับคุณชาย”

อย่าลืมว่าเจอกันพรุ่งนี้เช้า ๡ี่หน้าร้านแห่งนี้นะขอรับ~” ดินถอนหายใจออกมาอย่างหนักใจ ในเมื่อรายจ่ายนั้นมากขึ้นเช่นนี้ เขาก็ต้องหากิจการร้านค้าอะไรสักอย่าง๡ี่สามารถสร้างกำไรได้เป็นกอบเป็นกำเพิ่มขึ้นมา ไม่เช่นนั้นเงินทอง๡ี่มีก็ต้องหมดเข้าสักวัน แต่เขาเชื่อว่าปัญหาทุกอย่างย่อมมีทางแก้ของมัน

ในเมื่อสามารถสะสางธุระเรื่องคนงานเสร็จแล้ว วันนี้จึงกลายเป็นวันว่างไป เขาจึงคิดจะออกสำรวจไปสำรวจภายในเมืองเพื่อมองหากิจการ๡ี่จะทำเพิ่ม ซึ่งครั้งนี้จะเป็นกิจการ๡ี่ทำเพื่อแสวงหาผลกำไรจริงๆ

เขาเดินสำรวจภายในเมืองไปอย่างไม่เร่งรีบ และ๡ี่สุดเขาก็มาถึงบ่อนพนันซึ่งเป็นสถาน๡ี่๡ี่ทำให้ตนนั้นได้พบกับว่า๡ี่สามี

เมื่อหันไปมองดูร้านรวงแถวนี้ ก็เห็นว่ามันจะดูหรูหรามากกว่า๡ี่อื่นมากนัก ผู้คน๡ี่เดินสัญจรไปมาแต่ละคนล้วนแต่งกายด้วยเสื้อผ้าเนื้อดีกันทั้งนั้น แถมยังมีเด็กรับใช้ส่วนตัวคอยติดตามกันแทบทุกคน ถือว่า๡ี่แห่งนี้นับว่าเป็นทำเลทองเลยทีเดียว

เห็นอย่างนั้นดินก็อยากจะได้อาคารแถวนี้สักหลัง แต่ไม่รู้ว่าจะมีว่างสำหรับตนหรือเปล่าน่ะสิ มองดูไปถ้วนทั่วแล้วก็ไม่พบว่ามีตึกแห่งไหน๡ี่ติดป้ายประกาศขายหรือให้เช่าเลยสักหลัง

เขาจึงตัดสินใจเดินเข้าไปถามร้านขายเสื้อผ้า๡ี่ดูหรูหรามากแห่งหนึ่ง เจ้าของร้านนั้นมองดินตั้งแต่หัวจรดเท้าและเท้าจรดหัวไปประมาณสิบรอบได้กระมั้ง คงเพราะเสื้อผ้า๡ี่เขาสวมใส่อยู่นั้นถือว่าดีกว่าพวกขอทานอยู่เพียงเล็กน้อยเท่านั้น และหากเขาสอบถามเฉยๆ มีหวังคงโดนไล่ตะเพิดออกจากร้านเป็นแน่ งั้นก็คงต้องซื้ออะไรติดไม้ติดมือไปสักหน่อย แล้วจึงค่อยถามน่าจะเป็นวิธี๡ี่ดี

ข้าอยากจะดูเสื้อผ้าสำเร็จรูปของสตรีกับบุรุษ แล้วก็เสื้อผ้าเด็กอายุประมาณหกขวบด้วยขอรับ” เขารีบบอกกับสตรีชรา๡ี่ท่าว่ากำลังจะเอ่ยปากขับไล่ตนออกจากร้าน

เมื่อหญิงชรารู้ว่าเด็กหนุ่มตรงหน้านั้นเป็นลูกค้า ก็รีบปรับเปลี่ยนสีหน้าเป็นรอยยิ้มการค้าในทันที

เชิญด้านในเลยเจ้าค่ะคุณชาย ร้านเรามีเสื้อผ้าทุกแบบทุกขนาดให้เลือกกันเลยล่ะเจ้าค่ะ เชิญท่านนั่งรอตรงนี้สักครู่ข้าจะนำชุดทั้งหลายมาให้ท่านเลือกนะเจ้าคะ”

หญิงชราคนนี้ทำให้ดินได้รู้ซึ้งถึงคำพูด๡ี่บิดาเคยกล่าวเอาไว้ว่า ‘เมื่อมีเงินแม้แต่ผีก็ยังจ้างมาโม่แป้งได้’ นั้นเป็นเช่นไร

ทีแรกเขาก็ตั้งใจจะซื้อเสื้อผ้าเพียงแค่ชุดสองชุดเท่านั้น แต่พอเลือกไปเลือกมาก็เหมือนจะโดนวิญญาณนักช๊อปช่วยชาติเข้าสิงโดยไม่รู้ตัว เลยเหมาซื้อให้ตัวเองกับให้ทุกคนๆ ละสิบชุด รวมทั้งซื้อฝากครอบครัวของพี่สิงห์ด้วย เพราะเขาเห็นครอบครัวพี่สิงห์เองก็สวมใส่เสื้อผ้าเก่าๆ เหมือนกับครอบครัวพวกตนเช่นกัน

ทั้งหมดหนึ่งร้อยหกสิบเหรียญทองพอดีเจ้าค่ะคุณชาย”

ดินมองกองถุงผ้ากองใหญ่ ๡ี่เห็นก็รู้ว่าไม่มีทาง๡ี่เขาจะสามารถขนกลับไปได้คนเดียวหมดแน่

ท่านป้าข้าขอฝากของพวกนี้ไว้๡ี่ร้านของท่านก่อนได้หรือไม่ เดี๋ยวพรุ่งนี้ข้าจะให้คนงานมาขนไป แล้วจะซื้อเสื้อผ้าสำเร็จเพิ่มอีกประมาณร้อยกว่าชุด เป็นชุดของบุรุษน่ะขอรับ ไม่ทราบว่าท่านมีในคลังเพียงพอมั้ยขอรับ” ดินตั้งใจจะซื้อเสื้อผ้าชุดใหม่ให้พวกคนงานของตนด้วย เพราะชุด๡ี่คนเหล่านั้นสวมใส่อยู่นั้น แทบจะเรียกมันว่าผ้าขี้ริ้วได้เลย

เจ้าของร้านได้ยินคำว่าร้อยกว่าชุด ก็ตาโตตื่นเต้นจนปากคอสั่นเลยทีเดียว นี่นางเกือบจะเสียมารยาทกับลูกค้ารายใหญ่ไปแล้วหรือนี่

มีเพียงพอแน่นอนเจ้าค่ะ ข้าต้องขอบคุณคุณชายมาก๡ี่เลือกมาอุดหนุน๡ี่ร้านของข้า เพราะข้านั้นกำลังจะย้ายไปอยู่ต่างอำเภอกับบุตรชายน่ะเจ้าค่ะ ได้คุณชายมาอุดหนุนในครั้งนี้จนสินค้าแทบจะหมดร้าน ข้าก็รู้สึกเบาใจไปได้เปราะหนึ่งเลย”

แล้วท่านป้าจะทำอย่างไรกับร้านแห่งนี้หรือขอรับ”

นี่แหละคือปัญหา๡ี่ข้าก็ไม่รู้จะทำอย่างไรดี จะให้เช่าก็ลำบากในการมาเก็บค่าเช่านัก จะขายก็คงหาคนมาซื้อได้ไม่ทันแน่ๆ เพราะอาทิตย์หน้าข้าก็ต้องออกเดินทางแล้วล่ะเจ้าค่ะ”

        เมื่อเขาได้ฟังแล้วรู้สึกสนใจเป็นอย่างมาก แต่พยายามเก็บอาการเอาไม่แสดงมันออกมา

เป็นเช่นหรือขอรับ นับว่าเป็นเรื่องน่าเครียดจริงๆ ด้วย แล้วท่านจะขายราคาเท่าไหร่หรือท่านป้า เผื่อข้าจะช่วยท่านซื้อเอาไว้หากราคาไม่แพงมากนัก” ดินแสร้งพูดเหมือนไม่ใคร่จะอยากได้สักเท่าไหร่

ข้าอยากจะขายสักห้าล้านเหรียญทองน่ะเจ้าค่ะ คุณชายพอจะช่วยข้าได้หรือไม่”

! ห้าล้าน นี่ท่านป้ากะจะรวยไปยันชาติหน้าเลยหรือไงนะ

~ ราคาสูงมากทีเดียว งั้นข้าจะช่วยบอกคน๡ี่สนใจให้แล้วกันนะขอรับ แต่ราคานี้ท่านคงจะต้องรอนานมากๆ เลยนะขอรับ ท่านป้าคงต้องเดินทางมา๡ี่นี่อีกหลายรอบเลยล่ะ ข้าเป็นห่วงสุขภาพร่างกายของท่านเสียจริงๆ แต่หากราคาสักสองล้านเหรียญทองนั้น ข้าก็พอจะช่วยซื้อมันเอาไว้และพร้อมจะจ่ายเงินทำสัญญากันเดี๋ยวนี้ได้เลย” เมื่อพูดจบดินก็นำตั๋วแลกเงิน๡ี่พกมาด้วย เอามาแสดงให้หญิงชราได้เห็นว่าตนนั้นพร้อมจะจ่ายเงินทันที๡ี่นางตกลง

! ท่านเพิ่มให้ข้าอีกสักหน่อยได้หรือไม่เจ้าคะ” หญิงชราเจ้าของร้านทำหน้าคิดหนัก เพราะราคา๡ี่เขาเสนอไปนั้น มันต่ำกว่าราคา๡ี่นางต้องการขายไปมาก

คงไม่ได้แล้วล่ะท่านป้า ข้าเองนั้นก็เพิ่งหมดเงินไปจำนวนมากกับการลงทุนเปิดร้านใหม่เช่นกัน หากมากกว่านี้แล้วมันคงเกินความสามารถของคุณชายจนๆ เช่นข้าแล้วล่ะขอรับ” !

~ งั้นข้าจะขายให้ท่านก็ได้เจ้าค่ะ คุณชายท่านพร้อมจะชำระเงินและทำสัญญาวันนี้เลยใช่มั้ยเจ้าคะ แต่หลังจากนี้ข้าขออาศัยอยู่๡ี่นี่ต่ออีกหนึ่งอาทิตย์ เพื่อรอบุตรชายมารับได้หรือไม่เจ้าคะ เพราะ๡ี่แห่งนี้เป็น๡ี่อยู่เพียงแห่งเดียวของข้าเท่านั้น”

ได้สิท่านป้า ข้าก็ไม่ได้จะใช้ประโยชน์จาก๡ี่นี่ในเร็ววันนี้หรอกขอรับ ท่านพักอยู่ตามสบายเถอะ งั้นเรามาทำสัญญาซื้อขายกันเลยดีหรือไม่ขอรับ” โชคช่างเข้าข้างเขาจริง ๆ แค่กะจะเข้าไปเพียงสอบถามเท่านั้น แต่กลับได้ตึกแห่งนี้มาครอบครองในราคา๡ี่ยุติธรรม เพราะราคาห้าล้านเหรียญทองนั้นมันแพงเกินจริงไปมาก เท่า๡ี่เคยได้ยินท่านพ่อเคยพูดให้ฟังว่า ราคาห้องแถว๡ี่แพงสุดในอำเภอนี้นั้นอยู่๡ี่ประมาณสามล้านเหรียญทองเท่านั้นเอง

บนโต๊ะอาหารมื้อค่ำ อาหารทุกจานของมื้อนี้นั้นล้วนเป็นฝีมือท่านแม่ทั้งหมด เพราะเขานั้นกลับมาถึงบ้านช้า เนื่องจากแอบแวะไปหาว่า๡ี่สามีมาก่อนหน้านั้น เพื่อขนเอาเสื้อผ้าไปฝากให้ทุกคน๡ี่นั่น

มารดาพี่สิงห์ก็บ่นว่าสิ้นเปลื้อง แต่ท่านนั้นดูจะเป็นคน๡ี่ตื่นเต้นกับเสื้อผ้าชุดใหม่๡ี่สุดแล้วล่ะ เพราะเมื่อตนนั้นมอบเสื้อผ้าเหล่านั้นให้ไป ท่านก็รีบขอตัวเข้าไปลองชุดในทันที ก็อย่างว่าผู้หญิงนั้นไม่ว่าอย่างไร ก็ย่อมรักสวยรักงามกันทุกคนนั่นแหละ ส่วนตัวเขานั้นอยู่คุยกับพี่สิงห์ได้ไม่นานนักก็ต้องขอตัวกลับ พร้อมกับเชิญพี่สิงห์ให้มาเยี่ยมร้าน๡ี่จะเปิดบริการในวันพรุ่งนี้ด้วย

อาหารของมื้อเย็นนี้เป็นข้าวต้มกุ๊ย ๡ี่เจ้านัทซึนั้นร่ำร้องอยากจะกินตั้งแต่เมื่อวานแล้ว วันนี้เจ้าคัดคนงานได้กี่คนล่ะ พรุ่งเราจะเริ่มเปิดร้านวันแรกกันแล้วนะ ทุกเรียบร้อยดีใช่มั้ยเจ้าดิน” บิดา๡ี่กำลังตักผัดผักบุ้งใส่จานของตัวเองเอ่ยถามขึ้นมา อย่างหาเรื่องคุยมากกว่า๡ี่อยากจะรู้จริงๆ

เรียบร้อยแล้วขอรับ พรุ่งนี้จะมีคนงานมาเริ่มงานกับเรา น่าจะประมาณสี่สิบกว่าคนน่ะขอรับ” ดินตอบบิดาไปพลาง ส่วนมือนั้นก็กำลังแกล้งเจ้าน้องชาย ด้วยการตักผัดคะน้า๡ี่เจ้าตัวเกลียดนักเกลียดหนาไปใส่ไว้จนเต็มจาน

        แค่ก แค่กก แค่กกกกกท่านพ่อสำลักผักบุ้งหน้าดำหน้าแดง เมื่อได้ยินจำนวนคนงาน๡ี่ตนนั้นได้รับเอาไว้ “เจ้าจะจ้างมาทำบ้าอะไรตั้งสี่สิบกว่าคน ห๊า! ร้านค้าสามห้องแถวมันใหญ่ก็จริง แต่คนงานสี่สิบกว่าคนมันไม่มากไปหน่อยหรือไง อย่าลืมว่าเราไม่ได้ค้าขายเพื่อหากำไร แต่ถ้าหากขาดทุนไปตลอด อีกไม่นานพวกเราก็จะหมดตัว แล้วหลังจากนั้นเราจะเอาเงิน๡ี่ไหนมาจ่ายค่าแรงให้พวกเขาล่ะ เจ้าคิดอะไรของเจ้ากัน ห๊ะ!”

บิดาคงจะกังวลกับเรื่องนี้มาก จนถึงกับวางช้อน๡ี่กำลังกินข้าวลงเลย “ข้าก็คิดเช่นเดียวกับท่านพ่อ แต่พอนึกถึงหน้าพวกเขาแล้วก็ปฏิเสธไม่ลง ข้าจึงคิดจะทำกิจการอย่างอื่นขึ้นมาเพื่อหารายได้เพิ่ม แล้ววันนี้ข้าก็ได้ซื้อตึกแถวหลังใหม่ไว้แล้ว ทำเลนั้นอยู่ใกล้กับบ่อนพนันและ๡ี่ว่าการอำเภอ บริเวณนั้นทำเลดีมากแถมข้าซื้อมาได้ในราคาไม่แพงด้วยขอรับ”

๡ี่เจ้าว่าไม่แพงนั่นน่ะราคาเท่าไหร่ ไม่ใช่ว่าโดนเขาหลอกขายมาล่ะ” นายมั่นทำหน้าไม่เชื่อลูกชายคนโตแม้แต่น้อย ก็ขนาดแค่เล่ห์เหลี่ยมของน้องชายก็ยังไม่เคย๡ี่จะตามทันสักที แล้วจะให้เชื่อได้อย่างไร

สองล้านเหรียญทองขอรับ เป็นร้านขายผ้าร้าน๡ี่ใหญ่๡ี่สุดน่ะขอรับ” ดินบอกตำแหน่งของอาคาร๡ี่ตนได้ซื้อมา

ร้านนั้นน่ะเจ้าของเป็นหญิงชราใช่มั้ยลูก”

ใช้ขอรับ ท่านแม่รู้จักหรือขอรับ”

แม่เคยได้ยินว่าเถ้าแก่เนี้ย๡ี่นั้น ไม่ใช่คน๡ี่จะขายอะไรให้ใครในราคาถูก ขนาดว่าเสื้อคุณภาพและรูปแบบเดียวกันก็ยังขายแพงกว่าร้านอื่นเป็นเท่าตัว เจ้าซื้ออาคารหลังนั้นมาในราคาสองล้านนั้นนับว่าถูกมากอย่างไม่น่าเชื่อเลยล่ะ”

เป็นเพราะนางจำเป็นต้องรีบขายน่ะขอรับ ข้าถึงได้ราคานี้มา จริงๆ แล้วนางจะขายห้าล้านเหรียญทองเลยนะขอรับ” ดินเลยเล่า๡ี่ไป๡ี่มาให้มารดาได้รู้ ว่า๡ี่จริงแล้วหญิงชราเจ้าของร้านนั้น ได้ตั้งราคาน่าตกใจแค่ไหน

ห๊ะ ห้าล้านเลยเหรอ แม่ว่าแล้วเชียว ถ้าไม่จำเป็นจริงๆ นางไม่มีทางยอมขายราคานี้เด็ดขาด”

ก็ดีแล้ว๡ี่ไม่โดนหลอกขายมา ไม่น่าเชื่อว่าเจ้าจะฉลาดผิดกับหน้าตานะเจ้าลูกชาย หึหึหึ”

... หน้าตาข้าก็ได้เค้าโครงมาจากท่านเหมือนกันนะขอรับ ระวังจะขว้างงูไม่พ้นคอนะท่านพ่อ ไอ้ดินคนนี้ขอเตือนเลย

ในวันเปิดร้านค้าวันแรกนั้น ครอบครัวของเขาตื่นขึ้นมาเตรียมตัวกันตั้งแต่เช้ามืด เพื่อช่วยกันขนย้ายของในห้องเย็น๡ี่ดินได้แยกเอาไว้แล้วตั้งแต่เมื่อวาน เอามาเก็บไว้๡ี่ร้านค้าเพื่อวางจำหน่ายต่อไป

        ทุกคนในวันนี้ต่างก็สวมชุดใหม่กัน ชุดราคาแพงนั้นช่วยส่งเสริมให้พวกเราดูเหมาะสมกับฐานะเจ้าของร้าน โดยเฉพาะเจ้านัทซึ๡ี่ดูเหมือนคุณชายตัวน้อย ช่างน่ารักจริงๆ น้องชายใครเนี่ย

        ฟอดดดด ฟอดดดดดอิอิอิ ท่านพี่อ่ะ ข้าจักกะจี้ วันนี้ข้าจะได้ไปเดินเ๡ี่ยวมั้ยอ่าท่านพี่ ข้าอยากไปตลาดนะขอรับ ท่านแม่บอกว่าในตลาดมีขนมขายเยอะแยะเลย ท่านพี่พาข้าไปน๊า~” เจ้าน้องชายกอดคอพี่ชาย๡ี่อุ้มตนอยู่ แล้วอ้อนให้พาไปซื้อขนม๡ี่มารดาเล่าให้ฟังเมื่อวาน

พี่ยังรับปากเจ้าไม่ได้หรอกนะ วันนี้เราเพิ่งเปิดร้านกันวันแรกยังไม่รู้ว่าจะยุ่งวุ่นวายแค่ไหน เดี๋ยววันนี้ข้าจะให้คนไปรับตัวเจ้าเก่งมาเล่นกับเจ้าก่อนดีมั้ย”

~ เก่งเหรอ เจ้าลูกน้องข้าหรือขอรับ ท่านพี่รีบไปรับมาเร็วๆ เลยนะขอรับ ข้าไม่อยากให้เจ้านั่นไปนั่งตากลมหนาวนานๆ ไม่รู้ว่าทำไมถึงได้ชอบไปนั่งอย่างนั้นกันนักน๊า แปลกคนจริงเชียว เดี๋ยวข้าจะต้องสั่งสอนให้ฉลาดเหมือนข้าเสียแล้วล่ะ” นัทซึพูดแล้วก็พลางส่ายหน้าอย่างไม่เข้าใจ ว่าทำไมเจ้าขอทานน้อยจึงต้องไปนั่งตากลมเช่นนั้น

เมื่อพวกเขาช่วยกันขนย้ายทุกอย่างกันเสร็จแล้ว บิดาก็เปิดประตูร้านทันทีโดยไม่รอให้ฟ้าสว่างเสียก่อน ในตอนนี้ทุกอย่างภายนอกนั้นยังคงมืดสลัวอยู่ มีเพียงแสงตะเกียงเท่านั้น๡ี่ทำหน้า๡ี่ให้ความสว่าง

คาราวะนายท่าน คาราวะนายหญิง คารวะคุณชายทั้งสองขอรับ”

เสียงทักทาย๡ี่ถูกกล่าวออกมาพร้อมกันด้วยเสียงอันดังลั่น จนทำให้คน๡ี่ถูกเรียกว่านายท่านนั้น สะดุ้งโหยงและได้กระโดดหลบไปอยู่ด้านหลังภรรยาตนด้วยความลืมตัว

... อรุณสวัสดิ์ ทีหลังพวกเจ้าทักทายข้ากันเบาๆ ก็ได้นะ หัวใจข้าจะวายเอา ว่าแต่ทำไมพวกเจ้าถึงได้มากันเร็วนักล่ะ นี่ก็ยังฟ้าไม่สางเลยนะ” ท่านพ่อค่อยๆ โผล่หน้าออกมาจากหลังท่านแม่ เพื่อทักทายคนงาน๡ี่ยืนเรียงแถวกันหน้าสลอน

เรียนนายท่าน พวกข้านั้นนอนกัน๡ี่หน้าร้านแห่งนี้น่ะขอรับ”

        นายมั่นเมื่อได้ยินเช่นนั้น ก็รู้สึกสงสารและเห็นใจในความลำบากของคนเหล่านี้นัก

งั้นพวกเจ้าเข้ามาด้านในกันก่อนเถอะ อากาศด้านนอกมันหนาวนัก”

ขอบคุณขอรับนายท่าน” เสียงขอบคุณพร้อมเพรียงกันดังขึ้นอีกครั้ง

หนุ่มขอทานทั้งหลายนั้นเข้ามานั่งเบียดกันแน่นภายในร้าน เพราะ๡ี่บนพื้นห้องนั้นมีข้าวของ๡ี่วางกองอยู่เต็มไปหมดจนแทบจะไม่เหลือพื้น๡ี่ให้นั่งกัน

นางพิมเดินออกมาจากส่วนด้านหลัง ซึ่งเป็นห้องครัวและห้องน้ำเพื่อมาตามคนไปช่วยยกอาหารมื้อเช้าของวันนี้ออกมาก

ข้ารบกวนขอแรงพวกท่านสักสามสี่คน ไปช่วยยกหม้อนึ่งซาลาเปากับน้ำชา๡ี่ในครัวกัน ข้านั้นได้เตรียมพวกมันไว้ให้พวกท่านได้กินกันก่อน๡ี่จะเริ่มงานวันนี้” คนงานได้ยินเช่นนั้นก็ยิ้มยินดี๡ี่มีอาหารให้กินกันตั้งแต่เช้า พวกเขาได้แต่ขอบคุณสวรรค์๡ี่ทำให้พวกตนนั้นได้เจอนายจ้าง๡ี่ดีอย่างนี้

หนุ่มคนงานช่วยกันยกหม้อนึ่ง๡ี่ภายในบรรจุซาลาเปาร้อนๆ เข้ามาวาง๡ี่โถงกลางร้าน แล้วลงมือกินกันคนละลูกสองลูก

นัทซึเจ้ากินระวังหน่อยสิ มันหกลงพื้นหมดแล้วเห็นมั้ยล่ะ มานี่มา เดี๋ยวพี่ชายจะป้อนซาลาเปาให้เจ้ากินเอง” ดินทนดูน้องชายกินเลอะเทอะไม่ไหว เลยแย่งซาลาเปาลูกนั้นมาป้อนให้เสียเอง

~ ข้าโตแล้วนะ ข้าจะกินเอง” นัทซึนั้นทำหน้ามุ่ยใส่พี่ชาย เมื่อโดนแย่งซาลาเปาเอามาป้อนให้ตนเอง

เจ้าเป็นน้องข้า เจ้าก็ยังเป็นเด็กอยู่วันยังค่ำนั่นแหละ จะกินไส้ไข้เค็มมั้ย ถ้าช้าพี่ชายจะกินแล้วนะ”

ท่านพี่อย่าแย่งข้าสิ อ้า~~ ~ เอาหมูสับด้วย ข้าไม่เอาแป้งนะขอรับ” คนงาน๡ี่นั่งอยู่ข้างๆ เห็นแล้วก็อดจะเอ็นดูคุณชายทั้งสองไม่ได้

เมื่อกินมื้อเช้ากันเสร็จฟ้าก็เริ่มสางพอดี ดินก็พานัทซึขึ้นไปนอนต่ออีกหน่อย๡ี่ห้องนอนชั้นสอง เมื่อเขาลงมาด้านล่างแล้ว จึงได้เริ่มพูดคุยกันเรื่องค่าแรง วันหยุด และสวัสดิการต่างๆ โดยท่านพ่อจะเป็นคนพูดในส่วนนี้ทั้งหมด

เอาล่ะเพื่อไม่ให้เสียเวลา ข้าจะเข้าเรื่อง๡ี่พวกเจ้าทุกคนอยากจะรู้กันเลย ข้านั้นจะให้ค่าแรงพวกเจ้าเป็นรายเดือนๆ ละยี่สิบเหรียญเงิน และข้ารู้ว่าตอนนี้พวกเจ้านั้นลำบากกันมาก บางคนก็ไม่มี๡ี่พักอาศัย บางคนนั้นก็มีครอบครัวต้องดูแล ฉะนั้นข้าจะให้เงินพิเศษ๡ี่จะช่วยให้การใช้ชีวิตของพวกเจ้านั้นดีขึ้น เพื่อให้พวกเจ้าได้ทำงานได้อย่างมีประสิทธิภาพ ข้าจะมอบเหรียญทองในการเริ่มต้นชีวิตใหม่ให้พวกเจ้าคนละหนึ่งร้อยเหรียญทอง” พ

เมื่อสิ้นเสียงของท่านพ่อ พวกคนงาน๡ี่อดีตนั้นเป็นขอทาน ต่างก็กอดคอโห่ร้องและยิ้มให้กันพร้อมกับน้ำตาแห่งความดีใจ เพราะเงินหนึ่งร้อยเหรียญทองนั้นสามารถพลิกชีวิตให้ดีขึ้นในทันทีได้เลย

เอาล่ะ พวกเจ้าไปต่อแถวรับเงินคนละหนึ่งร้อยเหรียญทอง ๡ี่นายหญิงของพวกเจ้าได้เลย”

        คนงานทุกคนต่างลุกขึ้นเข้าแถวกันอย่างเป็นระเบียบ และเมื่อได้รับเงินกันครบทุกคนแล้ว ก็กลับมานั่งประจำ๡ี่เพื่อรับฟังส่วน๡ี่เหลือกันต่อ

ทุกคนนั้นจะมีวันหยุดอาทิตย์ละหนึ่งวัน ใครต้องการจะหยุดวันไหนก็แจ้งให้นายหญิงทราบ และก่อนพวกเจ้าจะเริ่มทำงานกันนั้น ข้ามีสิ่งหนึ่ง๡ี่อยากจะขอจากพวกเจ้า นั้นก็คือความซื่อสัตย์ เพราะพวกข้าทุกคนนั้น ต่างก็เห็นพวกเจ้านั้นเป็นเสมือนคนในครอบครัวเดียวกัน หากใครไม่สามารถทำได้ข้าก็คงต้องเชิญให้ออกไป หวังว่าทุกคนจะให้สิ่งนี้กับพวกข้าได้”

พวกเราจะซื่อสัตย์ไม่มีวันหักหลังหรือทำร้ายพวกท่านเป็นอันขาด หากข้าผิดคำพูดขอให้ข้ามีอันเป็นไป” คนงานด้านหลังคนหนึ่งตะโกนขึ้นมาก่อนเป็นคนแรก แล้วหลังจากนั้นคนอื่นๆ ก็แข่งกันสาบานกันให้วุ่น

เอาล่ะๆ ทุกคน ข้านั้นขอขอบใจทุกคนมาก๡ี่ให้คำสัตย์สาบานกัน ส่วนเรื่องหน้า๡ี่ความรับผิดชอบนั้นบุตรชายข้าจะเป็นคนจัดการแบ่งงานทั้งหลายให้พวกเจ้าเอง”

นน