เรื่อง ตำรับรักข้าวโพดหวาน จบแล้ว (yaoi)
ฝักี่ 16
เมื่อตัดสินใจได้แล้วว่าจะพาคนป่วยทั้งสองกลับไปพักรักษาตัวี่บ้านของพวกตนแล้ว จึงได้แบ่งหน้าี่กันโดยให้เสือี่ตัวโตเกินวัยไปมากนั้นเป็นผู้ี่อุ้มมารดากลับ ส่วนสิงห์นั้นก็จะอุ้มภรรยาของตน
เมื่อมาถึงี่บ้านแล้วเสือก็รีบพามารดาเข้าไปพักผ่อนี่ห้องนอนของท่านทันที แล้วก็คอยนั่งเฝ้าดูอาการไว้ตลอดเวลา
ส่วนสิงห์เองก็พาภรรยาตัวน้อยมานอนพักี่ห้องนอนของน้องชายตน เพราะห้องนอนของพวกเขานั้นยังไม่ได้ซื้อเตียงนอนหลังใหม่มาเปลี่ยนแทนหลังเก่า ี่ขามันหักไปตั้งแต่เมื่อคืนี่ผ่านมา
เวลาเลยผ่านมาจนถึงช่วงเย็นแล้ว และอาการของดินก็เพิ่งจะสงบลงและหลับไปในเมื่อครู่นี้นี่เอง ส่วนนางศจีนั้นก็เพิ่งจะฟื้นขึ้นมาเช่นกัน แต่ยังมีอาการมึนงงกับเหตุการณ์ี่เกิดขึ้นอยู่ เพราะครั้งสุดท้ายี่จำได้ก็คือนางนั้นรู้สึกแน่นหน้าอก แล้วหลังจากนั้นก็จำอะไรไม่ได้อีกเลย แต่เมื่อฟื้นขึ้นมาในครั้งนี้กลับไม่รู้สึกถึงอาการเจ็บป่วยี่เคยมีมาตลอดแม้แต่น้อย
เสือเมื่อเห็นว่ามารดานั้นได้รู้สึกตัวขึ้นมาแล้ว ก็ร้องตะโกนเรียกพี่ชายตนด้วยความตื่นเต้นดีใจ แล้วจากนั้นก็เกิดความชุลมุนวุ่นวายขึ้นมา จากการี่บุตรชายทั้งสองคนนั้นต่างพากันแย่งกันไต่ถามอาการของมารดาจนฟังไม่ได้ศัพท์ นางศจีจึงต้องลงไม้ลงมือตีบุตรชายไปคนละเพี๊ยะสองเพี๊ยะเหตุการณ์ถึงได้สงบลง
เมื่อสิงห์และเสือเห็นว่ามารดาตนนั้นปลอดภัยดีแล้ว จึงได้เล่าเรื่องราวี่เกิดขึ้นหลังจากี่ท่านนั้นหมดสติไปแล้วให้ฟัง พอนางศจีได้รู้เรื่องราวทั้งหมดจากบุตรทั้งสอง ก็รู้สึกว่าเรื่องี่เกิดขึ้นนั้นมันช่างน่าอัศจรรย์นัก แต่ไม่ว่าอย่างไรก็ต้องขอบใจลูกสะใภ้คนนี้จริงๆ ี่ทำให้ตนยังมีโอกาสได้อยู่กับบุตรี่รักทั้งสองอีกครั้ง แต่เมื่อได้รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับลูกสะใภ้หลังจากี่ได้ช่วยเหลือตนแล้ว ก็ทำให้นางต้องรีบมาดูอาการของดินด้วยความเป็นห่วงในทันที
นางศจีเมื่อมาถึงก็เห็นเด็กหนุ่มตัวเล็กกำลังนอนหลับอยู่ จึงได้นั่งเฝ้าดูอาการอยู่ข้างๆ เตียง โดยได้แต่หวังและภาวนาว่าหลังจากนี้อาการภรรยาของบุตรชายนั้นจะหายเป็นปกติโดยเร็ว
ขอบใจมากนะลูกสะใภ้แม่ เจ้าพักผ่อนเถอะนะ แล้วพรุ่งนี้เช้าแม่จะทำอาหารอร่อยๆ ไว้รอเจ้านะ รีบตื่นขึ้นมานะลูก” นางศจีพูดกับลูกสะใภ้หนุ่มพร้อมกับลูบศีรษะเล็กๆ นั้นอย่างรักใคร่เอ็นดูเสมือนบุตรของตนเอง
ท่านแม่มาทานอาหารเย็นเถอะ ข้าจัดสำรับขึ้นโต๊ะเรียบร้อยแล้วขอรับ เดี๋ยวอาการป่วยของท่านจะกลับมาอีกนะท่านแม่”
นางศจีได้แต่ส่ายหน้าให้กับความเป็นห่วงของบุตรชายคนเล็ก ตั้งแต่ี่นางฟื้นขึ้นมาก็ตามติดตัวนางจนแทบจะไม่ให้คลาดสายตาเลยทีเดียว ทั้งๆ ี่บอกไปตั้งหลายครั้งแล้วว่านางนั้นไม่มีอาการจากโรคี่เคยเป็นอีกแล้ว ก็ยังไม่ยอมเชื่อสักที
อาหารมื้อเย็นในวันนี้นั้นได้ถูกย้ายมากินกันี่ห้องนอนของเสือ เพราะบุตรชายคนโตของบ้านนั้นไม่ยอมออกห่างจากภรรยาี่ยังนอนไม่รู้สึกตัว
เรามากินข้าวกันี่นี่กันก็ดีนะขอรับ เผื่อพี่สะใภ้จะได้กลิ่นอาหาร แล้วอาจจะตื่นขึ้นมาก็ได้นะพี่สิงห์” เสือพยายามสร้างบรรยากาศบนโต๊ะอาหาร ี่มีพี่ชายนั่งจ้องพี่สะใภ้อยู่ตลอดเวลา จนอาหารในจานนั้นเย็นชืดไปหมดแล้ว
~ ถ้าเป็นอย่างนั้นจริงก็ดีน่ะสิเจ้าเสือ”
ภรรยาเจ้าต้องไม่เป็นอะไรหรอก เชื่อแม่เถอะลูก เจ้าทานข้าวสักหน่อยเถอะ ถ้าหนูดินรู้ว่าเจ้าไม่ยอมกินข้าวกินปลาคงจะไม่สบายใจเป็นแน่ กินสักหน่อยนะลูก”
ขอรับท่านแม่ ท่านแม่เองก็ทานเยอะๆ นะขอรับ”
ในคืนนั้นเสือก็ไปนอนเฝ้ามารดาตนี่พื้นหน้าเตียง ส่วนสิงห์ก็มานอนกับคนี่หลับไปตั้งแต่ตอนเย็นี่ผ่านมา จนถึงตอนนี้ก็ยังไม่ยอมตื่นขึ้นมา สิงห์ดึงภรรยาขึ้นมานอนตัวของตน แล้วจึงห่มคลุมด้วยผ้าห่มผืนหนาก่อนจะหลับตามคนตัวเล็กไป
ค่ำคืนเปลี่ยนเป็นเวลาเช้าแต่ดินก็ยังไม่มีท่าทีี่จะฟื้นขึ้นมาเร็วๆ นี้ จนทำให้สิงห์นั้นวุ่นวายใจเป็นอย่างมาก ไม่ว่าจะพยายามปลุกอย่างไรคนี่หลับอยู่ก็ยังไม่ยอมตื่นขึ้นมาสักที
เมื่อไหร่เจ้าจะตื่นขึ้นมาเสียทีนะเมียข้า เจ้าจะทำให้ข้าเป็นห่วงจนตายหรือไร ได้! ในเมื่อเจ้าไม่ยอมตื่น งั้นสามีเช่นข้าก็จะลงโทษเจ้าล่ะนะ”
สิงห์ถอดเสื้อผ้าของภรรยาตนออกจนเหลือแต่ร่างกายเปล่าเปลือย แล้วจึงซุกไซ้ร่างคนข้างล่างไปทั่วทุกตารางนิ้ว ส่งผลร่างเล็กนั้นเริ่มมีอาการหายใจหอบแรงขึ้นและกระตุกเป็นพักๆ แต่เจ้าภรรยาหัวดื้อของตนก็ยังไม่ยอมตื่นอยู่ดี สงสัยเขาต้องใช้มาตรการขั้นเด็ดขาดเสียแล้ว สิงห์ใช้น้ำลายของตนนั้นมาทารอบๆ ฝักข้าวโพดของตนจนชุ่ม แล้วจึงออกแรงส่งมันเข้าไปในตัวของภรรยาจนหมดภายในครั้งเดียว
!!! ~~~” ดูเหมือนวิธีนี้จะได้ผลดีนัก ี่ทำให้คนซึ่งหลับไม่ยอมตื่นนั้น ในบัดนี้ได้ฟื้นคืนสติขึ้นมาแล้ว
! ! ! ! อร๊ายยยย…ย ซี๊ดดดดดด สามีข้าแรงอีกนิดเถอะ ข้าใกล้แล้ว อ๊าาา~~
เมียข้า…
เจ้าก็อย่าบีบรัดข้านักสิ
ข้ายังไม่อยากเสร็จเร็วนะ
ซี้ดดด..
~
~
~
~
~
!
ด้านนอกี่โต๊ะอาหารภายในห้องครัว นางศจีได้ยินเสียงี่ดังเข้ามาก็รู้ทันทีว่าไม่ต้องรอบุตรตนกับลูกสะใภ้มากินมื้อเช้านี้แล้ว เป็นอันว่าอาหารี่นางทำไว้รอลูกสะใภ้นั้น คงจะไม่อร่อยเท่าอาหารมื้อเช้ารสชาติจัดจ้านี่บุตรชายตนกำลังป้อนให้เจ้าตัวเป็นแน่
ท่านแม่ เตียงข้า~” เสือพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือน้ำตาคลอเป้า ด้วยรู้ชะตากรรมเตียงนอนของตน หลังจากได้ยินเสียงดังโครมใหญ่
ทำใจเสียเถอะ เดี๋ยวแม่จะซื้อเตียงให้เจ้าใหม่เอง อย่าร้องไห้ไป ฮึ๊บซะลูก” นางศจีสงสารบุตรคนเล็กนักี่ต้องสูญเสียเตียงนอนไปอย่างไม่มีวันกลับ และเมื่อได้เจอเหตุการณ์เช่นนี้ติดต่อกันสองครั้งแล้ว นางก็คิดไว้ว่า ‘จะไม่ยอมให้บุตรชายกับเจ้าลูกสะใภ้เข้าใกล้เตียงนอนของตนเป็นอันขาด’
กว่าี่คู่สามีภรรยาข้าวใหม่ปลามันจะได้ฤกษ์งามยามดีออกมาจากห้องนอนกันนั้น เวลาก็ได้เดินมาจนเกือบจะถึงเี่ยงวันแล้ว โดยี่มีสามีหนุ่มพยุงร่างภรรยาตัวเล็กอยู่ไม่ห่าง
เมื่อทั้งสองเดินกันมาถึงห้องรับแขก ก็ได้เจอกับนางศจีและเสือี่กำลังนั่งรอพวกตนกันอยู่ก่อนแล้ว ดินจึงถือโอกาสนี้เล่าเรื่องี่ตนเองนั้นมีพลังเวทย์จากเถาวัลย์วิญญาณแห่งชีวิตโดยไม่ปิดบัง
แม่ขอบใจเจ้ามากนะลูก ทั้งๆ ี่เจ้าก็รู้ว่าจะต้องพบเจอกับอะไรหลังจากี่ช่วยชีวิตแม่ ครอบครัวของเราเป็นหนี้บุญคุณเจ้าแล้วล่ะ”
ข้ากับเจ้าเสือเองก็ต้องขอบใจเจ้าเช่นกันภรรยาี่รักของข้า ข้านั้นช่างเป็นบุรุษี่โชคดียิ่งนักี่ได้เจ้าเป็นภรรยา”
~~
~ ท่านแม่กับเสือก็ยังนั่งอยู่นะขอรับ แล้วทุกคนอย่าได้คิดว่าเรื่องนี้เป็นบุญคุณอะไรเลย เพราะท่านแม่ศจีเองก็เป็นมารดาของข้าเช่นกัน การช่วยมารดานั้นเป็นเรื่องี่บุตรต้องทำอยู่แล้วล่ะขอรับ”
ในตอนนั้นพี่สะใภ้ดูสง่างามมากเลยนะขอรับ ราวกับท่านนั้นเป็นเทพจากสวรรค์ก็ว่าได้ หากข้าอยากมีพลังเวทย์เหมือนพี่สะใภ้บ้าง ข้าต้องทำอย่างไหร่หรือขอรับ”
ถ้าหากเจ้าอยากมีพลังเวทย์ เดี๋ยวพี่สะใภ้จะส่งเจ้าไปศึกษาี่โรงเรียนสอนการใช้เวทย์ดีหรือไม่ แต่ต้องให้เวลาในการเตรียมหาเหรียญทองี่จะใช้เป็นค่าเล่าเรียนหน่อยนะ เจ้าก็อย่าใจร้อนนักแล้วกัน”
ดินคิดว่าดีเหมือนกัน หากมีใครอีกสักคนสองคนสามารถใช้เวทย์ได้บ้าง
จะดีหรือลูก มันต้องใช้เงินเป็นจำนวนมากเลยนะ ลำพังแค่เงินี่พวกเจ้ามีอยู่ในตอนนี้นั้น คงพอี่จะส่งเสียเจ้าเสือให้เรียนได้แค่เทอมเดียวเท่านั้นล่ะมั้ง” นางศจีก็อยากให้เสือได้เรียน แต่เพราะค่าเล่าเรียนนั้นแพงมาก แม้แต่พวกเศรษฐียังไม่ค่อยจะมีใครส่งบุตรหลานไปเรียนเลย
ข้าว่ามันก็คุ้มกับการลงทุนอยู่นะท่านแม่ จริงๆ แล้วข้าอยากให้สามีข้าได้ไปศึกษาเวทย์เช่นกันนะขอรับ”
อย่าเลย ข้ามันเป็นคนหัวทื่อนัก ดีแต่ใช้แรงงานเพียงอย่างเดียว มันจะเสียเงินทองโดยเปล่าประโยชน์เสียมากกว่านะภรรยาข้า”
ท่านพี่อย่าได้ดูถูกตัวเองเช่นนั้นสิขอรับ ทุกคนนั้นล้วนแล้วแต่เป็นคนเก่งกันทั้งสิ้น เพียงแต่จะเก่งกันไปคนละอย่างเท่านั้นเอง สำหรับข้าแล้วท่านคือคนเก่งี่สุดเลยล่ะขอรับ” ดินและสิงห์มองประสานสายตากันอย่างหวานเชื่อมและวาบหวาม
นางศจีี่นั่งมองบุตรชายกับลูกสะใภ้อยู่นั้น ก็พลันนึกถึงเรื่องี่ต้องรีบไปทำขึ้นมาได้
พวกเจ้าช่วยหยุดหวานใส่กันสักประเดี๋ยวเถอะ แม่กับเจ้าเสือว่าจะออกไปซื้อเตียงใหม่กันเสียหน่อย พวกเจ้าจะไปเลือกเองหรือจะให้แม่เลือกมาให้เลยดีล่ะ”
ท่านแม่ข้าอยากจะปรึกษาเรื่องนี้พอดีเลยขอรับ คือข้าเห็นว่าบ้านหลังนี้นั้นมันทรุดโทรมมากแล้ว ข้าว่าพวกเราย้ายไปอยู่ี่บ้านของข้ากันดีกว่ามั้ยขอรับ เพราะหากจะซ่อมแซมบ้านหลังนี้ก็คงจะต้องใช้เงินเยอะพอๆ กับการสร้างใหม่เลยทีเดียว อีกทั้งเครื่องเรือนในบ้านก็ผุพังไปจะหมดแล้วด้วย ดูอย่างเตียงนอนี่พังไปทั้งสองหลังนี้สิขอรับ”
นางศจีมองหน้าลูกสะใภ้นิ่ง แต่ในใจนั้นอยากจะพูดออกไปเหลือเกินว่า ‘ี่เตียงมันพังขามันหักนั้น ไม่ใช่ว่าเพราะพวกเจ้าโหมแรงใส่กันอย่างไม่บันยะบันยังกันหรอกเหรอ’
เจ้าหมายถึงี่ร้านค้าในเมืองเหรอ แม่เคยอยู่แต่ี่โล่งกว้างและเงียบสงบ เกรงว่าไปอยู่ี่นั่นแล้วจะรู้สึกอึดอัดน่ะสิลูก”
ไม่ใช่ี่นั่นหรอกท่านแม่”
หรือเจ้าหมายถึงบ้านี่อยู่นอกเมืองหลังนั้นล่ะ ข้าว่ามันก็เก่าทรุดโทรมไม่ต่างกับบ้านหลังนี้เลยนะ” สิงห์นึกไปถึงบ้านหลังี่เคยไปส่งดินในตอนนั้น
เป็นบ้านอีกี่นึงขอรับ เดี๋ยวเย็นนี้ข้าจะพาพวกท่านไปดูก่อนนะขอรับ จะได้ตัดสินใจกันได้ง่ายขึ้น แต่ข้าเชื่อว่าทุกคนจะต้องชอบแน่ๆ”
มันไม่แค่เรื่องชอบหรือไม่ชอบเท่านั้นน่ะสิลูก แต่มันเป็นเรื่องี่ไม่เหมาะไม่ควรี่พวกเราจะไปรบกวนครอบครัวของเจ้าอย่างนั้น เราค่อยๆ ซ่อมแซมกันไปเรื่อยๆ ดีกว่ามั้ย แม่ไม่อยากจะไปรบกวนครอบครัวของเจ้านัก”
ท่านแม่อย่าได้คิดอย่างนั้นเลยขอรับ ก่อนแต่งงานข้าได้คุยกับบิดามารดาในเรื่องนี้แล้ว ท่านทั้งสองนั้นยินดีกันมากถ้าพวกเราทั้งสองครอบครัวนั้น จะสามารถย้ายมาอยู่ร่วมกันได้ จริงๆ แล้วเราทั้งหมดก็เหมือนครอบครัวเดียวกันนะท่านแม่”
ดินคิดว่าจะเป็นเรื่องี่ดีมากๆ ถ้าสามารถโน้มน้าวให้ครอบครัวสามีนั้นยอมย้ายไปอยู่บ้านตนได้สำเร็จ เพราะเขาจะสามารถดูแลทั้งครอบครัวของตัวเองและสามีไปพร้อมๆ กันได้ แล้วยังจะสามารถใช้เวทย์หรือทำสิ่งใดก็ไม่ต้องกลัวว่าจะมีใครพบเห็นอีกด้วย
งั้นไว้เราไปดูกันก่อนก็ได้ แล้วค่อยตัดสินใจกันอีกทีนะลูก เอาล่ะ! นี่ก็จะเี่ยงอีกแล้ว พวกเราไปทำอาหารให้หนุ่มๆ กินกันดีกว่าลูกสะใภ้”
แล้วท่านพี่กับเสือ อยากทานอะไรเป็นพิเศษหรือไม่ขอรับ”
อะไรก็ได้ ฝีมือเมียข้าทำอะไรก็อร่อยหมดนั่นแหละ จริงมั้ยเจ้าเสือ”
จริงขอรับ พี่สะใภ้ทำอะไรก็อร่อยขอรับ” สองพี่น้องเนี่ยช่างปากหวานกันเสียจริง แต่ระวังท่านแม่จะน้อยใจเอานะ
! พวกเจ้าพูดอย่างนี้หมายความแม่ทำอาหารไม่อร่อยสินะ งั้นก็ดีต่อไปแม่จะได้ไม่ทำอาหารให้พวกเจ้ากินอีกแล้วล่ะ” พ
~ ท่านแม่น่ะทำอาหารอร่อยี่สุดกว่าใครอยู่แล้วล่ะขอรับ ท่านก็อย่าน้อยใจสิขอรับ”
ก็แล้วไป แต่… ลูกสะใภ้เจ้าก็ทำอาหารอร่อยจริงๆ นั้นแหละนะ เอาเป็นว่าแม่จะช่วยเตรียมของให้ก็แล้วกัน ส่วนเจ้านั้นก็เป็นคนปรุงนะลูก หึหึหึ”
~ ี่แท้ท่านแม่ก็ติดใจฝีมือทำอาหารของพี่สะใภ้เหมือนกันนี่น๊า ฮ่าฮ่าฮ่า”
ในี่สุดครอบครัวนี้ ก็สามารถกลับมาหัวเราะกันได้อีกครั้งนึง
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??